Αν έγραφε κάποιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στα 3 χρόνια που πέρασαν τήρησε τις προεκλογικές υποσχέσεις του τι θα νομίζατε για αυτόν; Και δεν αναφέρομαι μόνο στις υποσχέσεις πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ –κατά τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα- είχε τις περιβόητες «αυταπάτες». Αναφέρομαι και στις υποσχέσεις του Σεπτεμβρίου 2015. Τότε, ο κ. Τσίπρας είχε πει: Όχι στα funds για τα κόκκινα δάνεια. Περιορισμός των ιδιωτικοποιήσεων σε 9. Αναστροφή των αλλαγών στα εργασιακά. Και τι έκανε τελικά; Funds όχι μόνο για τα κόκκινα, αλλά και για τα πράσινα δάνεια. Υπερταμείο για 99 χρόνια. Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων!
Αν έγραφε, επίσης, κάποιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην τήρησε τις υποσχέσεις του, αλλά τουλάχιστον ενίσχυσε τους φτωχούς τα 3 αυτά χρόνια, τι θα νόμιζαν οι ίδιοι οι φτωχότεροι για αυτόν τον ισχυρισμό; Ενδεικτικά, ας θυμηθούμε τα ακόλουθα: 21 περικοπές στις συντάξεις, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνάνε συνολικά το 30%. Πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι το 2019. Περικοπή επιδομάτων τριτέκνων και πολυτέκνων για 66.000 οικογένειες. Κατάργηση της έκπτωσης στις ιατρικές δαπάνες. Μείωση του επιδόματος θέρμανσης στο 50%! Όσο για τους μισθούς, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αγανακτούσε για τη γενιά των 700 ευρώ, έχουμε φτάσει πια στη γενιά των 360 ευρώ!
Στην τριετία, λοιπόν, είχαμε παγκόσμιο ρεκόρ στα ψέματα, ενώ οι υποτιθέμενοι Ρομπέν των Φτωχών έκαναν τους φτωχούς φτωχότερους. Όμως ακόμα και μετά από όλα αυτά, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει το ξακουστό «ηθικό πλεονέκτημα». Πώς, αλήθεια; Τι έχουμε δει; Υποψήφιους καναλάρχες με εγγυήσεις βοσκοτόπια. Ολόκληρη την κυβέρνηση αγκαλιά με έναν μεσάζοντα όπλων. Μια εξωχώρια (offshore) εταιρία μέτοχο της Αυγής. Κατακόρυφη μείωση των ελέγχων στις διάφορες λίστες (Λαγκάρντ κλπ), οι οποίοι έπεσαν από 693 το 2014 σε 252 το 2016, ενώ οι έλεγχοι στις offshore έπεσαν από 112 το 2014 σε 32 το 2016. Και η μόνη μείωση φορολογίας που ψήφισε η κυβέρνηση ήταν για τους ιδιοκτήτες καζίνο! Η παρουσία αυτής της κυνικής κυβέρνησης είναι, τελικά, ηθικό μειονέκτημα για τη χώρα.
«Ναι, αλλά βγαίνουμε από τα μνημόνια», θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος. Σοβαρά; Με το τέταρτο μνημόνιο; Με το αφορολόγητο να μειώνεται στα 5600 ευρώ το 2020 και τους μισθωτούς να χάνουν έναν ακόμη μισθό; Με τους συνταξιούχους να χάνουν μια ακόμη σύνταξη το 2019; Με τον SSM να είναι αφεντικό στις τράπεζες για 35 χρόνια; Με το Υπερταμείο να είναι εδώ με υπογραφή Τσίπρα-Καμμένου για 98 ακόμη χρόνια;
Το βασικό, όμως, με δεκάδες δισεκατομμύρια στην πλάτη από τη διαπραγμάτευση του 2015 και ένα τσουβάλι μέτρα στη συνέχεια, δεν έχουμε φτάσει ακόμα ούτε καν εκεί που ήμασταν το 2014. Τα capital controls του 2015 είναι ακόμα εδώ, όχι μόνο για να βασανίζουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά για να πιστοποιούν ότι δεν έχει αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην οικονομία της χώρας. Η ίδια η κυβέρνηση, άλλωστε, λειτουργεί ως βαρίδι με την υπερφορολόγηση (34 νέοι φόροι από το 2015 και μετά) και με την απέχθεια απέναντι τόσο στις διαρθρωτικές αλλαγές, όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Αρκούν οι λέξεις «Ελληνικό» και «Σκουριές».
Ωστόσο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε μια χρησιμότητα: Ότι δοκιμάσαμε τους λαϊκιστές και είδαμε πόσο ακριβά κοστίζουν, τόσο στις «διαπραγματεύσεις» τους, όσο και στην καθημερινότητά μας. Και τώρα, μετά από αυτό, μπορούμε να δοκιμάσουμε να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.