Είναι αυτό που λένε ‘από μικρός φαινόταν’… Γιατί τον Κωστή Χατζηδάκη, από τα εφηβικά του ακόμα χρόνια τον κέντριζαν τα κοινά. Και καθώς ήρθε από την Κρήτη και μπήκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, γράφτηκε στην ΔΑΠ. Φιλόπονος και συστηματικός, ευγενής και έντιμος, ήπιος και ωστόσο αποφασιστικός, προσηνής και με αυτοπεποίθηση, αρχίζει ταχύτατα ν΄ανεβαίνει τα σκαλιά του φοιτητικού συνδικαλισμού. Καίγεται για τα πανεπιστημιακά προβλήματα, γίνεται γραμματέας της παράταξής του, την εκπροσωπεί
στην ΕΦΕΕ, αναχωρεί για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κεντ της Αγγλίας, γυρνά και εκλέγεται πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ. Διακρίνεται πλέον στον πολιτικό χώρο. Και στην ηλικία των 29 χρόνων, ο Μιλτιάδης Εβερτ τον συμπεριλαμβάνει στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για τις ευρωεκλογές. Και εκλέγεται ευρωβουλευτής. Με τη φρεσκάδα της νιότης του, την αισιοδοξία και την πεποίθηση ότι οι στόχοι κατακτώνται με προσήλωση και πολλή δουλειά. Το 1999, επανεκλέγεται στο Ευρωκοινοβούλιο. Συγχρόνως, συγγράφει και βιβλία ή συμμετέχει σε βιβλία συλλογικά. Τα υπόλοιπα της καριέρας του, τη στενοχώρια του για όσα συμβαίνουν στην Ολυμπιακή και τα όνειρα για τη ζωή του, μας τα εκθέτει στη συνέντευξή του.
-Κύριε Χατζηδάκη, είστε ευχαριστημένος που αναλάβατε, ως υπουργός, τις Μεταφορές και Επικοινωνίες;
«Ημουν εξοικειωμένος με αυτόν τον τομέα, γιατί επί δυόμιση χρόνια διετέλεσα πρόεδρος Επιτροπής Περιφερειακής Πολιτικής, Μεταφορών και Τουρισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κι άλλα τόσα εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για τα ίδια θέματα. Επομένως, είχα ομαλή προσγείωση. Βεβαίως, υπάρχουν υπουργεία χωρίς τόσο συχνές κρίσεις όσο οι δικές μας. Ολα αυτά, όμως, είναι και μια πρόκληση για μένα. Και αν είσαι καλός ή όχι αποδεικνύεται στα δύσκολα.».
Γιορτές, όμως, έφτασαν κι εσείς βρίσκεσθε στο μάτι του κυκλώνα. Πώς νοιώθετε;
«Είναι από τις πιο δύσκολες γιορτές της ζωής μου -αν εξαιρέσουμε την περίοδο που ο πατέρας μου ήταν ετοιμοθάνατος. Μέσα μου δεν αισθάνομαι καθόλου ευτυχής. Οχι τόσο διότι είμαι στο επίκεντρο μιας πολιτικής διαμάχης, αλλά γιατί πολλοί άνθρωποι θα διερωτώνται για το μέλλον τους σε σχέση με την Ολυμπιακή. Θέλω, λοιπόν, να τους διαβεβαιώσω ότι θα προτιμούσα να βρεθώ εγώ στο δρόμο, παρά να βρεθούν αυτοί. Και δεν υπάρχει καμία περίπτωση, σε όποια λύση και να καταλήξουμε, να συμβεί κάτι τέτοιο».
Δηλαδή, πρώτα σκέφτεστε τους εργαζόμενους;
«Σκέφτομαι αυτούς, αλλά παράλληλα έχω υποχρέωση να σκεφτώ τους φορολογούμενους, που έχουν πληρώσει τόσα χρήματα για την Ολυμπιακή. Τα χρέη της Ολυμπιακής, από το 1994 και μετά, ισοδυναμούν με 2000 εξαθέσια σχολεία και με 50 νομαρχιακά νοσοκομεία.
Προσπαθούμε λοιπόν να βρούμε –και είμαι βέβαιος ότι θα βρούμε- μια λύση. Που θα επιτρέπει στην Ολυμπιακή να
πετάει με το ίδιο όνομα και με τους κύκλους, χωρίς τα νομικά και οικονομικά προβλήματα που έχει τόσα χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το ερώτημα, λοιπόν, που θέλω να θέσω σε όλους είναι ‘τι προτιμούν; Θέλουμε μια καινούργια εταιρία, χωρίς όλα αυτά τα προβλήματα, που θα καλύπτει τα νησιά μας, που θα έχει το ίδιο σήμα και το ίδιο όνομα, που θα μπορέσει να συνεχίσει τις πτήσεις της χωρίς καμία ουσιαστική διακοπή, ή θέλουμε να συνεχιστεί το σημερινό άρρωστο και χρεωκοπημένο σχήμα; Πιστεύω ότι η λύση που προτείνουμε και για την οποία αγωνιζόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η καλύτερη για όλους. Είναι ένα βήμα προς τα εμπρος, που δεν ζημιώνει κανέναν».
Θα περάσει πλέον, εντελώς σε ιδιωτικά χέρια; Και ποιο ρόλο θα παίξει ο μεγάλος ανταγωνιστής της, η Aegian;
« Η Aegian έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία χρόνια, απέναντι σε μια Ολυμπιακή που σέρνεται, ολοένα μεγαλώνει και κερδίζει μερίδιο αγοράς. Σήμερα, όπου υπάρχει ανταγωνισμός, η Αegian έχει το 54%. Επομένως, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα ευχόταν να έχει απέναντί της μια Ολυμπιακή, σε παρακμή. Αυτό που εμείς θέλουμε να κάνουμε είναι μια άλλη υγιή Ολυμπιακή, την οποία, στη συνέχεια να αποκρατικοποιήσουμε. Οχι για λόγους δογματικούς, αλλά επειδή σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει μια εταιρία, που να είναι 100% ελεγχόμενη από το κράτος».
Δεν υπάρχει φόβος να δημιουργηθεί ένα καινούργιο ιδιωτικό μονοπώλιο;
«Μία από τις πρώτες διαβεβαιώσεις μου ήταν ότι δεν θέλουμε να δημιουργηθεί ιδιωτικό μονοπώλιο. Αντιθέτως, θέλουμε οι πολίτες να έχουν το δικαίωμα της επιλογής. Να μπορούν να διαλέγουν αεροπορική εταιρία, να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των εταιριών, έτσι ώστε να έχουμε και καλύτερες υπηρεσίες».
Τελικώς, με όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό, μήπως μετανοιώσατε που φύγατε από το Ευρωκοινοβούλιο; Κρατάτε μια ‘καυτή πατάτα’…
«Στην πολιτική, έρχονται στιγμές που πρέπει να ασχοληθείς με ‘καυτές πατάτες’. Αλλά στην πολιτική είμαστε, για να λύνουμε προβλήματα και για να πείθουμε ότι αυτό που προτείνουμε, όσο δύσκολο και αντιδημοτικό και νάναι, είναι αναγκαίο και χρήσιμο για τον τόπο. Και γι αυτό προσπαθώ να πείσω για το θέμα της Ολυμπιακής. Γιατί πραγματικά πιστεύω ότι η λύση που προτείνω, είναι οικονομικά και νομικά υγιής».
Σας ενοχλεί που στα τελευταία γκάλοπ, η δημοτικότητά σας έχει πέσει, εξ αιτίας αυτής της κρίσης;
«Το περίμενα. Δεν με εξέπληξε. Θα με ενοχλούσε αν θιγόντουσαν άνθρωποι από τις πολιτικές μου. Αν μου γίνεται μια κριτική, επειδή αυτό που ακόμα επιχειρούμε, δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν έχει αποδώσει, είναι ένα ζήτημα τελείως δευτερευούσης σημασίας για μένα».
Δεν σας φοβίζει ότι θα σκιάσει το πολιτικό σας μέλλον;
«Δεν με νοιάζει και σας το λέω μετά λόγου γνώσεως. Υπο την έννοια ότι πολύ νέος έχω περάσει από όλα τα αξιώματα. Επομένως, μέσα μου έχω αποφασίσει ότι δεν έχει τόσο νόημα η μακρόχρονη παραμονή σε καρέκλες, όσο δια των επισήμων θεσμικών ρόλων που μου ανατίθενται κατά καιρούς, να μπορώ να παραγάγω συγκεκριμένο και μετρήσιμο έργο».
Ακριβώς, επειδή είστε νέος…
«Τι θα μπορούσα να κάνω; Ντρέπομαι να λέω όχι στα δύσκολα και έχω πρόβλημα συνειδήσεως αν, από τη στιγμή που πιστεύω πραγματικά σε κάτι, δεν το εφαρμόσω. Πολύ περισσότερο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν
μιλάμε για κάποιο κλείσιμο εργοστασίου, όπου οι εργαζόμενοι μένουν στο δρόμο. Εδώ πρόκειται για εξυγίανση της εταιρίας, για μετάβαση από το σημερινό άρρωστο και χρεωκοπημένο σχήμα, σε καινούργιο και υγιές».
Πάντως, είναι περίπλοκο το πρόβλημα..
«Είναι ο τετραγωνισμός του κύκλου. Γι αυτό είπα στους συναδέλφους σας από την πρώτη ημέρα που ήρθα εδώ, ‘προσεύχεσθε για μένα’».
Σας ενοχλεί που ακόμα και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αντέδρασαν στη λύση που προτείνετε;
«Δεν με ενοχλεί, γιατί για να τα λένε, τα πιστεύουν».
Είστε σίγουρος για την τελική σας νίκη;
«Είμαι σίγουρος ότι θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να εφαρμοστεί μια πολιτική αναγκαία και για την Ολυμπιακή και για την Ελλάδα. Και ξέρω ότι είμαι καταδικασμένος να πετύχω».
Είσαστε από τους ανθρώπους που, από ευθιξία, αν δεν πετύχουν κάτι, θα μπορούσαν και να φύγουν;
«Σίγουρα».
Είστε πάντα τόσο ήρεμος, όσο τώρα;
«Προσπαθώ. Δεν μπορώ να είμαι πάντα. Είναι θέμα DNA. Τι να σας πω; Ρωτήστε τη μητέρα μου!»
Ας πάμε αλλού… Σας αποκαλούν ‘πράσινο’ υπουργό, επειδή νοιάζεστε για το περιβάλλον. Το υπουργείο σας, πώς θα το ντύσετε στα ‘πράσινα’;
«Είμαι ένας ‘πράσινος’ υπουργός, γιατί είμαι Παναθηναϊκός! Από εκεί και πέρα, όλοι πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι με το περιβάλλον. Γιατί δεν σχετίζεται μόνο με την ποιότητα της ζωής μας, αλλά και με την οικονομία του τόπου. Αν καταστρέψουμε το περιβάλλον, για ποια οικονομική προοπτική της χώρας θα μιλάμε; Εαν δεν μείνει λίθος επί λίθου, ποιος τουρίστας θα έρχεται; Κι εμείς, μέσω των μέσων μαζικής μεταφοράς μπορούμε να συμβάλουμε σε σημαντικό βαθμό σε πιο φιλικές για τον πολίτη, πόλεις. Προχωρούμε, λοιπόν, στην προμήθεια λεωφορείων νέας τεχνολογίας, μεταξύ των οποίων 200 φυσικού αερίου, που είναι πιο φτηνό και πιο φιλικό για το περιβάλλον. Επίσης, επεκτείναμε το δίκτυο των ΗΣΑΠ μέχρι τον Αγιο Στέφανο και επεκτάθηκε ήδη το δίκτυο του τραμ μέχρι τη Βούλα. Και υπάρχει αντίστοιχη μελέτη να φτάσει μέχρι τον Πειραιά».
Μεγάλος βραχνάς η συγκοινωνία και για τους πολίτες, κυρίως τα λεωφορεία…
«Γι αυτό και θα προωθήσουμε ένα σύστημα εκσυγχρονισμού των συγκοινωνιών, το σύστημα τηλεματικής όπως λέγεται, βάσει του οποίου θα γίνουν τα λεωφορεία πιο φιλικά προς την χρήστη. Και ξεκινάμε από τη Θεσσαλονίκη. Ο ΟΑΣΘ θα το θέσει σε εφαρμογή. Με την τηλεματική, θα παρακολουθείται η πορεία των λεωφορείων και τα προβλήματά τους, αλλά και οι επιβάτες θα ξέρουν σε πόσο χρόνο θα έρθουν στην στάση, καθώς και άλλες χρηστικές πληροφορίες, όμοιες του μετρό. Η τηλεματική θα εφαρμοστεί και στην Αθήνα. Παρεμβάσεις θα κάνουμε και στο σύστημα έκδοσης των εισιτηρίων, για να γίνει πιο εύχρηστο και για να μη χάνουν οι Οργανισμοί χρήματα από πολίτες που δεν πληρώνουν».
Τότε θα αυξηθούν τα κόμιστρα;
«Θα το δούμε. Είναι θέμα γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής. Εαν πάντως δεν είχαμε ελλείμματα, δεν θα είχαμε τέτοια ανάγκη. Για εμάς, πρέπει να ξέρετε, είναι εύκολο να βάλουμε δωρεάν εισιτήριο, απλώς θα κληθείτε να πληρώσετε παραπάνω φόρους. Από την άλλη, δεν μπορείς να φορτώσεις
το κόστος των συγκοινωνιών της Αθήνας στους πολίτες π.χ. της Αρτας. Είναι λογικό ένα μέρος του, να το πληρώνει ο ίδιος ο χρήστης. Εγώ είμαι βουλευτής Αθηνών και θα με βόλευε οι κάτοικοι εδώ, να είχαν δωρεάν συγκοινωνίες και το κόστος να το πλήρωνε η επαρχία. Δεν είναι όμως δίκαιο».
Εσείς μπαίνετε στα μέσα μαζικής μεταφοράς;
«Πάω συχνά στη Βουλή με το μετρό. Ορισμένοι ξαφνιάζονται που με βλέπουν, αλλά εμένα μου αρέσει. Νιώθω έτσι μέλος της κοινωνίας και αφού είμαι υπεύθυνος για τα μέσα, δεν γίνεται να μη τα χρησιμοποιώ».
Σας σταματούν πολίτες στο δρόμο;
Τους ακούτε; «Βεβαίως. Οφείλω να συζητώ, γι αυτό και σκέφτομαι κάποιες
ημέρες να είναι ανοικτό το υπουργείο στους πολίτες. Γιατί έχει σημασία και για εκείνους να μπορούν να φτάσουν στην πολιτική εξουσία και για εμένα, να τους ακούω».
Πιστεύετε ότι οι πολίτες είναι ευαισθητοποιημένοι περιβαλλοντικά;
«Είναι πολύ ευαισθητοποιημένοι οι νέοι και χαίρομαι που, ως εθελοντές, συμμετέχουν σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και μας πιέζουν εμάς τους πολιτικούς να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση».
Σε σύγκριση με τους άλλους Ευρωπαίους, είμαστε ουραγοί;
«Χωρίς καμιά αμφιβολία. Δείτε τα αποτσίγαρα στους δρόμους και τις τσίχλες που έχουν αλλάξει το χρώμα στα πεζοδρόμια. Πρέπει να εκπαιδευτούμε και να πάρουμε μέτρα, όπως τη σύνδεση της φορολογίας με το περιβάλλον. ‘Ο ρυπαίνων να πληρώνει’. Υπάρχει και μια ολόκληρη πολιτική κινήτρων που μπορεί κανείς να υιοθετήσει. Για την ανακύκλωση, λόγου χάρη, στο Ρόττερνταμ, συμφώνησαν τα οικολογικά μαγαζιά να κάνουν εκπτώσεις έως 30% στους πολίτες που αποδεδειγμένα, μέσω μιας πιστωτικής κάρτας, ανακυκλώνουν συγκεκριμένα απορρίμματα».
Ξέρετε ότι τα ανακυκλωμένα προϊόντα είναι πιο ακριβά;
«Τότε, μπορεί να γίνει μία συμφωνία με όλα τα καταστήματα που είναι διατεθειμένα να συνεισφέρουν στο πρόγραμμα, ανεξαρτήτως αν πωλούν ανακυκλωμένα ή όχι προϊόντα, γιατί κι αυτά εν τέλει μπορεί να τα συμφέρει».
Αν γίνει υπουργείο Περιβάλλοντος, θα θέλατε να το αναλάβετε;
«Κανένας δεν θα με βάλει σε οποιοδήποτε άλλο υπουργείο, αν δεν τα καταφέρω εδώ. Αλλά είναι ένα υπουργείο που μου αρέσει».
Τι γίνεται με τη διαρκώς διογκούμενη αγορά των ΙΧ;
«Από το 1990 ως το 2005, τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 130%. Πρόκειται για μια δραματική αύξηση».
Και τι μπορούμε να κάνουμε για να μην ακινητοποιηθούμε;
«Να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των μέσων μαζικής μεταφοράς. Γι αυτό, από τους έξι στόχους που έθεσα ως υπουργός, οι δύο αφορούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ο πρώτος αφορά στη σημαντική αύξηση της χρήσης τους και ο δεύτερος στην ενίσχυση των μέσων σταθερής τροχιάς. Αυτά είναι ο σιδηρόδρομος και το τραμ».
Και οι υπόλοιποι στόχοι;
«Να αναβαθμιστεί η Ελλαδα σε κύριο διαμετακομιστικό κέντρο της περιοχής, ώστε να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις. Να
αντιμετωπίσουμε το θέμα της Ολυμπιακής, να προωθήσουμε τις νέες τεχνολογίες στις επικοινωνίες και να εξυγιάνουμε τις ΔΕΚΟ».
Κάποια στιγμή είχατε αναφέρει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να περάσει από την περιφέρεια της Ευρώπης, στα κράτη με την πρώτη ταχύτητα. Πώς μπορεί να γίνει; Διαθέτουμε την απαραίτητη ωριμότητα και ανταγωνιστικότητα;
«Υπάρχουν δύο πράγματα. Το ένα έχει σχέση με την νοοτροπία μας. Πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου. Να καταλάβουμε ότι είμαστε τμήμα μιας ευρύτερης γειτονιάς, στην οποία πρέπει να είμαστε καλοί κι ενεργοί γείτονες. Να είμαστε συμμέτοχοι στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και ως πολιτεία, και ως επιχειρηματίες και ως απλοί πολίτες. Το δεύτερο, είναι να επενδύσουμε στην έξυπνη ανάπτυξη, όπως τη λέω εγώ. Δηλαδή, να αποκτήσουμε μια δυναμική οικονομική πορεία, για να περάσουμε στην πρωτοπορεία. Οφείλουμε να επενδύσουμε στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Οσο πιο εξωστρεφής είναι κανείς και πιο δυναμικός οικονομικά, τόσο περισσότερο ακούγεται η φωνή του. Ας μη γελιόμαστε, δεν θα έχουμε ποτέ την επιρροή της Γερμανίας ή της Βρετανίας, αλλά μπορούμε να έχουμε περισσότερη από τη σημερινή».
Ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματά μας;
«Η ναυτιλία, ο ποιοτικός τουρισμός, η βιολογική γεωργία στην ύπαιθρο και οι νέες τεχνολογίες. Αναφέρομαι ειδικότερα στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, όπου υπάρχει χώρος τόσο για τον ΟΤΕ που έχει κάνει σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια, όσο και για τους ποιοτικούς εναλλακτικούς παρόχους. Εάν δώσουμε κίνητρα για να αναπτυχθεί ο τομέας, θα δημιουργήσουμε πολλές και καλές θέσεις εργασίας, ιδιαίτερα για τη νέα γενηά και τους επιστήμονες της πληροφορικής και θα έχουμε ποιοτικότερες και φθηνότερες υπηρεσίες για τους καταναλωτές».
Ως πολίτης της Ευρώπης πώς βλέπετε την πολιτική ζωή στην Ελλάδα;
«Για μένα το γήπεδο δεν είναι το ίδιο ομαλό με αυτό των Βρυξελλών. Υπάρχουν δυσκολίες, καθώς δεν έχουν τεθεί οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού. Ωστόσο και γι αυτό το λόγο, οι προκλήσεις είναι μεγαλύτερες. Δηλαδή, θα ήμουν ευτυχέστερος αν ήμουν υπουργός στη Σουηδία, αλλά η πολιτική ζωή μου εκεί θα ήταν πιο πληκτική, γιατί τα προβλήματα δεν θα ήταν τόσο σημαντικά. Εδώ, επειδή έχεις να αντιμετωπίσεις μεγάλης κλίμακας προβλήματα, γίνεται και η πρόκληση μεγαλύτερη».
Ομως, λέμε πολλά λόγια και μεγάλα…
«Ναι, εκείνο το οποίο είναι κρίσιμο είναι να συνταιριάξουμε τη θεωρία με την πράξη. Στην Ελλάδα, δεν έχουμε έλλειμμα ρητόρων, αλλά ανθρώπων που θα κάνουν πράξεις αυτά τα οποία διακηρύττουν, σηκώνοντας τα μανίκια, μέσα σε χρονοδιαγράμματα, τα οποία θα έχουν θέσει εκ των προτέρων».
Εύκολο για τον ελληνικό χώρο;
«Τίποτα δεν είναι εύκολο. Για μένα, όμως, όπως είπα και στις προγραμματικές δηλώσεις της Βουλής, το σημαντικό που θα μου δώσει εσωτερική ικανοποίηση, είναι στο τέλος της θητείας μου να μπορώ να πω ‘τα έκανα’. Διότι τότε, δέσμευσα τον εαυτό μου. Αν ένοιωθα ότι δεν μπορούσα, ας μη τα έλεγα».
Και η πολιτική συμπεριφορά των νεοελλήνων;
Γιατί είμαστε λαός που ενδιαφέρεται για τα κοινά. «Πάντα είμασταν. Ενδιαφερόμαστε εντονότερα από ό,τι οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί. Ισως είναι το μέγεθος των προβλημάτων, ίσως νάναι και η νοοτροπία μας. Δεν κάνουμε, όμως, ψύχραιμες συζητήσεις. Συχνά αντιμετωπίζουμε τον πολιτικό αντίπαλο ως αντικείμενο προς καταβρόχθιση. Κάτι που δεν βοηθά την πορεία της χώρας».
Πηγαίνετε στο Ρέθυμνο, που είναι ο τόπος καταγωγής σας;
«Οσο συχνά μου επιτρέπουν οι συνθήκες. Εκεί πάντως έχω γεννηθεί και μεγαλώσει, εκεί είναι τα σπίτια μας, η περιουσία μας… Κι εκεί αισθάνομαι εντός έδρας».
Πώς σας φάνηκαν τα γεγονότα στα Ζωνιανά;
«Θα σας πω κάτι Το χωριό μου απέχει 7χλμ από τα Ζωνιανά. Πριν μερικά χρόνια που βρισκόμουν στην περιοχή, είχε συμπέσει να έχουν αποφασισθεί τακτικοί έλεγχοι από την ΕΚΑΜ. Θυμάμαι ότι το μόνο αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε τα βράδυα μετά τις 12, ήταν το δικό μου. Φοβόντουσαν. Ακόμα, λοιπόν και μέσω του φόβου, πρέπει να εμπεδωθεί ένα καινούργιο κλίμα. Γιατί υπάρχουν φαινόμενα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε κατά προτεραιότητα. Το εμπόριο ναρκωτικών. Την καλλιέργεια χασίς. Το εμπόριο λευκής σαρκός. Την ζωοκλοπή, παρόλο που φθίνει. Δεν γίνεται όλα αυτά να μας αφήνουν αδιάφορους, γιατί δεν αποσταθεροποιούν μόνο την τοπική κοινωνία. Είναι προβλήματα που μας αγγίζουν όλους. Και είναι εύκολο να αντιμετωπισθούν. Αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.Βεβαίως, θα βοηθούσε, αν και η τοπική κοινωνία ήταν συμμέτοχος στην προσπάθεια».
Ολοι, όμως, ξέρουμε ότι στην Κρήτη, σχεδόν κάθε σπίτι έχει κι ένα όπλο.
«Το θέμα δεν σχετίζεται με τα όπλα, με τα οποία παίζουν μπαλωθιές στους γάμους, παρόλο που κι εκεί έχουμε προβλήματα».
Πώς θα ξεριζωθεί η αντίληψη αυτή;
«Αν τιμωρηθούν κάποιοι, οι υπόλοιποι θα συνετισθούν. Σας πληροφορώ ότι το 95%, για να μη σας πω περισσότερο, των πολιτών της Κρήτης θα επικροτήσουν όποιον πολιτικό θέσει τέρμα σε αυτά τα φαινόμενα».
Ας έρθουμε σε εσάς. Εχετε χρόνο ελεύθερο;
«Είχα κάποτε. Οταν ήμουν κανονικός άνθρωπος. Είναι πολύ σκληρά τα πράγματα εδώ, καθώς δεν έχω υφυπουργό και έχω 20 εποπτευόμενους Οργανισμούς. Ερχομαι το πρωί και φεύγω περίπου τα μεσάνυχτα. Εχω πάει στο θέατρο μόνο μία φορά, στο έργο ‘Ο Μαρξ στο Σόχο’ με τον Αγγελο Αντωνόπουλο, επειδή πηγαίνουμε στο ίδιο κουρείο και με κάλεσε. Προσπαθώ να δω λίγο τηλεόραση το βράδυ για να χαλαρώσω ή το πρωί, καθώς κάνω μπάνιο και ξυρίζομαι. Για να έχω μια στοιχειώδη ενημέρωση».
Το μέλλον, δηλαδή, όσον αφορά τον ελεύθερο χρόνο σας, άδηλο;
«Ελπίζω, αφού μπει μια πρώτη τάξη εδώ, να μου μένει χρόνος τα σαββατοκύριακα για να διαβάσω
κανένα βιβλίο, να πάω σε καμια ταβερνούλα ή στην καφετέρια, εκεί δίπλα στο σπίτι μου, στο Νέο Ψυχικό. Μου λείπουν».
Στις Βρυξέλες είχατε δικό σας χρόνο;
«Στις Βρυξέλλες, είχα την υποχρέωση των δείπνων. Γιατί εκεί τα πράγματα λειτουργούν με lunch και dinner, για να συζητάς με τους αρμόδιους της κομισιόν, τους επιτρόπους, τους φορείς…».
Παχύνατε;
«Πήρα πέντε κιλά που τα έχασα μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, με την προεκλογική εκστρατεία, εδώ».
Τσικουδιές πίνετε;
«Η τσικουδιά, επειδή την έχω συνηθίσει από τα εφηβικά μου χρόνια, είναι για μένα soft drink. Και μου κάνει εντύπωση πώς στους άλλους φαίνεται δυνατό ποτό. Εγώ, με πολύ μεγάλη δυσκολία πίνω ουίσκυ ή βότκα. Η τσικουδιά μού ξυπνά μνήμες. Είναι ένας τρόπος να επιστρέφω νοερά στην Κρήτη».
Στην οικογένειά σας κάνατε και ‘καζάνια’;.
«Βεβαίως και μου λείπουν πολύ. Εκανε κι ο πατέρας μου. Τώρα, τα ρακοκάζανα μένουν άδεια».
Και από νοστιμιές γευστικές, ποιες προτιμάτε;
«Οφτές πατάτες κι οφτό αρνί και χοιρινές μπριζόλες στο ξύδι και φάβα απο κουκιά και σταμναγκάθι…».
Οταν πάτε κάτω χτυπά η καρδιά σας;
«Πάντα όταν κατεβαίνω στο αεροδρόμιο των Χανίων ή του Ηρακλείου, λέω ‘εδώ είναι ο τόπος μου’».
Τι ονειρεύστε για την προσωπική σας ζωή;
«Να κάνω οικογένεια. Παιδιά. Οταν τελειώσω με την πολιτική, να γυρίσω στην Κρήτη και να ασχοληθώ με τα κτήματά μου».
Περιγράψτε μου λίγο τον εαυτό σας, κύριε υπουργέ.
«Τι να πω εγώ για μένα; Ξέρετε, όλοι για τον εαυτό μας έχουμε μια σχετικώς καλή ιδέα… Εν πάσει περιπτώσει, δεν θεώρησα ότι ήμουν ποτέ ο πιο σπουδαίος πολιτικός και προσπαθώ σταθερά να μην είμαι ερωτευμένος με τον εαυτό μου. Γιατί συμβαίνει αυτό σε πολλούς πολιτικούς και εδώ και στο εξωτερικό. Εκείνο για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι προσπαθώ να είμαι υπουργός των έργων».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σας;
«Συνήθως, εμείς οι πολιτικοί λέμε ένα πλεονέκτημά μας ως μειονέκτημα, προκειμένου να αποφύγουμε την ερώτηση. Νομίζω ότι καμιά φορά γίνομαι πολύ άδικος στους πιο στενούς μου ανθρώπους. Ισως από θάρρος υπερβολικό, ίσως επειδή ξέρω ότι δεν πρόκειται να αντιδράσουν, ίσως επειδή είμαι πιεσμένος από ανθρώπους απέναντι στους οποίους δεν μπορώ να αντιδράσω, οπότε ξεσπάω σε αυτούς που εμπιστεύομαι και αγαπάω περισσότερο».
Και το βασικό προτέρημά σας;
«Κανένα»!
Αυτή κι αν είναι πολιτική απάντηση! Πέστε μου, τότε, κάτι που φοβάσθε.
«Θα έλεγα καλύτερα τι απεχθάνομαι. Απεχθάνομαι την τζάμπα κακία. Και στην πολιτική απεχθάνομαι το να υποδυόμαστε ρόλους. Να πιστεύουμε κάτι και να λέμε δημόσια το εντελώς αντίθετο, επειδή αυτό πουλάει. Το να διασύρουμε ανθρώπους, ενώ μέσα μας πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν δίκιο. Και σας το λέω αυτό, γιατί είμαι βέβαιος, ότι πολλοί που με κατηγορούν αυτήν την ώρα, -όχι όλοι-, μέσα τους πιστεύουν ότι αν τους καλούσαν να ρυθμίσουν το θέμα, στην περίπτωση που δεν υπήρχε πολιτικό κόστος, θα έκαναν και αυτοί το ίδιο».
Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια ωραία Χριστουγεννα που έχετε περάσει;
«Ως ευρωβουλευτής περνούσα καλύτερα, γιατί είμασταν κλειστοί πάντοτε, τα Χριστούγεννα και καθώς δεν είχα την πίεση των ψηφοφόρων, είχα αρκετό ιδιωτικό χρόνο στη διάθεσή μου. Θυμάμαι σε κάποιες διακοπές Χριστουγέννων που είχα συνδυάσει ένα ταξίδι στο Αμστερνταμ –μια πόλη που αγαπώ ιδιαίτερα-, στο Λονδίνο και στο Παρίσι».
Εχετε σωπάσει. Τι σκέπτεσθε;
«Οτι όσο ανεβαίνει κανείς, τόσων περισσοτερων ανθρώπων υπηρέτης γίνεται. Ξέρετε, η πόρτα που κοιτάζω περισσότερο από όλες μέσα σε αυτό το γραφείο -και σας το λέω με απόλυτη ειλικρίνεια-, δεν είναι καμία άλλη, παρά η απέναντί μου. Αυτή της εξόδου. Και είμαι βέβαιος ότι θα την περάσω μια ημέρα. Και όσο πιο εξοικειωμένος είσαι με την έξοδο, τόσο πιο καλά κάνεις τη δουλειά σου».