Εφημερίδα Αξία Περνάμε πλέον από τη θεωρία στην πράξη. Αναφέρομαι στο Δ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για την περίοδο 2007-2013 επί του οποίου ήμουν εισηγητής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το οποίο τραβάει πια το δρόμο του. Μετά από δύσκολες διαπραγματεύσεις μεταξύ του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Κανονισμός για το Δ’ ΚΠΣ είναι πια πραγματικότητα. Τα 20 δις που εξασφαλίστηκαν στις Βρυξέλλες το Δεκέμβριο, σφραγίστηκαν και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τώρα είναι η ώρα του προγραμματισμού για την επόμενη μέρα.
Δυο αλλαγές που πέτυχε με τις προτάσεις του το Ευρωκοινοβούλιο και που έχουν άμεση επίπτωση στην Ελλάδα είναι οι εξής:
•
Ενισχύεται σημαντικά ο Στόχος «Ευρωπαϊκή Εδαφική Συνεργασία» με επιπλέον χρηματοδότηση 300 εκ. Ευρώ. Από αυτά τα 200 εκ. Ευρώ αφορούν την διακρατική συνεργασία και τα 100 εκ. Ευρώ την διαπεριφερειακή συνεργασία. Για τη χώρα μας η αύξηση αυτή ερμηνεύεται σε 50 εκ. Ευρώ επιπλέον χρηματοδότηση.
•
Μπορούν να χρηματοδοτούνται πλέον και οι υποδομές σε περιφέρειες που δεν ανήκουν πια στο Στόχο 1 (Στόχος Σύγκλιση). Για την Ελλάδα αυτές οι περιφέρειες είναι η Στερεά Ελλάδα και το Νότιο Αιγαίο. Με πιέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, περιφέρειες που στην αρχική πρόταση είχαν μόνο δυνατότητα χρηματοδότησης για δράσεις που σχετίζονται με την κατάρτιση, τις νέες τεχνολογίες, το περιβάλλον κλπ, θα έχουν πλέον τη δυνατότητα χρηματοδότησης, με την έγκριση της Κομισιόν, έργων για υποδομές όπως λιμάνια, αεροδρόμια και δρόμους.
Πέρα από αυτά, υπάρχουν ακόμα δύο σημεία που έχουν ιδιαίτερη σημασία για όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που δείχνουν τις ευαισθησίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εννοώ πρώτον, ότι η προσβασιμότητα των έργων σε άτομα με ειδικές ανάγκες θα αποτελεί πλέον προαπαιτούμενο για τη χρηματοδότησή τους από τα Διαρθρωτικά Ταμεία. Επίσης, είναι σημαντικό το «πρασίνισμα» των Διαρθρωτικών Ταμείων, δηλαδή η υιοθέτηση ειδικού άρθρου έτσι ώστε οι δράσεις των ταμείων να μην αντιστρατεύονται σε καμία περίπτωση την προστασία του περιβάλλοντος και να συμβάλλουν στην «βιώσιμη ανάπτυξη».
Η σκυτάλη περνάει στα χέρια των κρατών μελών. Ο Κανονισμός αυτός προσπαθεί να περιορίσει το γραφειοκρατικό βάρος για όλα τα κράτη μέλη αλλά και να δώσει προτεραιότητα στη “Στρατηγική της Λισσαβόνας”, δηλαδή στην στρατηγική των μεταρρυθμίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι ώστε να δοθεί έμφαση στα έργα που σχετίζονται με την εκπαίδευση, τις νέες τεχνολογίες, την καινοτομία, τη δια βίου μάθηση, τα μεγάλα διευρωπαϊκά
και σιδηροδρομικά και ενεργειακά δίκτυα. Κανένας Κανονισμός όμως δε μπορεί μόνος του να αποδώσει αν δεν εφαρμοστεί σωστά. Ισχύει, δηλαδή, πολύ απλά το ‘συν Αθηνά και χείρα κίνει’. Η Κυβέρνηση έχει λάβει το μήνυμα και γι αυτό προσπαθεί να σχεδιάσει το νέο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης με μια νέα λογική: με λιγότερο τσιμέντο και περισσότερη προσοχή στο περιβάλλον, στην εκπαίδευση και στην καινοτομία. Με λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερα προγράμματα και περισσότερη ευελιξία και αποτελεσματικότητα. Μετά από 17 χρόνια εμπειρίας με ΚΠΣ, η Ελλάδα θα είναι ασυγχώρητη αν δε σχεδιάσει σωστά τα καινούρια προγράμματα κι αν δεν αξιοποιήσει τα κοινοτικά κονδύλια με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί, οι Έλληνες ευρωβουλευτές δώσαμε τη μάχη για όσο το δυνατόν πιο μεγάλο πακέτο με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Το σημαντικότερο όμως κομμάτι της μάχης είναι αυτό που ακολουθεί: της απορρόφησης και αξιοποίησης των κονδυλίων. Και είμαστε καταδικασμένοι να το κερδίσουμε.