Πώς αποφασίσατε να παρατήσετε τα σαλόνια της Ευρωβουλής;
Ό,τι έκανα μέχρι τώρα, το έκανα με ενθουσιασμό. Όταν μείνεις πολλά χρόνια σε μια θέση, κινδυνεύεις να λειτουργείς με επαγγελματισμό και στην πολιτική χρειάζεται πάντα το περίσσευμα της καρδιάς. Άλλωστε, έπρεπε να αξιοποιήσω την ευρωπαϊκή
εμπειρία μου στη χώρα μου.
Τι μάθατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που δεν θα το βλέπατε αν είχατε παραμείνει στην Ελλάδα;
Μπορώ να σας πω σε τίτλους τρία-τέσσερα πράγματα. Το πρώτο είναι αυτό που λέμε ο «πολιτικός πολιτισμός», ο σεβασμός, δηλαδή, στον πολιτικό αντίπαλο, στην αντίθετη άποψη. Το δεύτερο είναι η σημασία που δίνεται στην εκπαίδευση, ως εφόδιο των νέων για το μέλλον. Το τρίτο είναι η προστασία του περιβάλλοντος και, το τελευταίο, αλλά όχι το λιγότερο σπουδαίο, η σημασία που δίνεται στους καταναλωτές.
Οι ευρωβουλευτές πώς αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, τι σας λένε για εμάς;
Η Ελλάδα έχει ένα ειδικό βάρος σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και ιδίως σε σχέση με τα νέα κράτη-μέλη της Ένωσης. Το βασικό συστατικό μας είναι ο πολιτισμός μας. Γι’ αυτό, όμως, ενδόμυχα, είναι υψηλότερες οι απαιτήσεις που έχουν από εμάς. Για αρκετά χρόνια η Ελλάδα δεν είχε γρήγορο βηματισμό ανάπτυξης. Πάντως, τα πράγματα είναι σίγουρα καλύτερα σήμερα σε σχέση με πριν από 12 χρόνια που εξελέγην στην Ευρωβουλή. Τόσο στο επίπεδο της οικονομίας, όσο και στη γενικότερη νοοτροπία που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Η ίδια η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. πρέπει να λειτουργεί ως πρόκληση που θα μας βοηθάει συνέχεια να κάνουμε βήματα προόδου, προκειμένου να μην είμαστε η τελευταία τρύπα του ζουρνά.
Η χώρα έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, όμως, όποιος Έλληνας επισκέπτεται άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε., μένει με την αίσθηση ότι ακόμα υστερούμε σε πολλούς τομείς…
Νομίζω πως υπάρχει ένα μόνιμο πρόβλημα σε σχέση με τη Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα που είναι βαρίδι. Δεν ταλαιπωρεί μόνο τον Έλληνα πολίτη, αλλά και την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη. Υπάρχει βέβαια και ένα ζήτημα κακής νοοτροπίας. Μην ξεχνάμε ότι η απόσταση που έχει διανύσει η Ελλάδα, τα τελευταία 170 χρόνια, είναι πολλή μεγάλη από τη στιγμή της απελευθέρωσής της και μετά. Είμαστε αρκετά χαρισματικοί για να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να μας ξεπερνούν άλλοι λαοί, με λιγότερες ικανότητες από εμάς. Ας μην ξεχνάμε ότι καμία χώρα δεν είναι Παράδεισος. Όλοι έχουν προβλήματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Από επίπεδο διαβίωσης έως πολιτική αστάθεια. Και δεν θεωρώ πως ό,τι συμβαίνει στις Βρυξέλες είναι άξιο μιμήσεως. Στην Ελλάδα έχουμε αδιατάρακτη Δημοκρατία εδώ και πολλά χρόνια, που μας επιτρέπει να αναπτυχθούμε. Πάντως, ο ελληνικός λαός περιμένει από τους πολιτικούς να είναι, να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Για να αλλάξει η Ελλάδα πρέπει να έχουμε τη διάθεση να αλλάξουμε νοοτροπία όλοι μας. Να θέλουμε όλοι μας να είμαστε πιο παραγωγικοί και να έχουμε το βλέμμα μας στο μέλλον.
Σας αρέσει η αυτοκίνηση; Οδηγείτε συχνά;
Μου αρέσει πάρα πολύ. Αρκετές φορές δεν αφήνω τον φρουρό να οδηγεί, παίρνω εγώ το τιμόνι.
Τι αυτοκίνητο οδηγείτε;
Και το προηγούμενο κι αυτό που έχω τώρα, είναι Saab. Το θεωρώ διακριτικό.
Θεωρείτε ότι το αυτοκίνητου είναι ο καθρέπτης του ιδιοκτήτη του;
Σε κάποιο βαθμό ναι, αποκαλύπτει κάποιες πτυχές του χαρακτήρα του. Δεν κρίνω, πάντως, κάποιον από το αυτοκίνητο που οδηγεί.
Τι είναι αυτό που σας κάνει εντύπωση στην οδική συμπεριφορά των Ελλήνων;
Είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει γενικότερα στις χώρες της νότιας Ευρώπης, ίσως εντονότερα σε εμάς. Δεν έχουμε πειθαρχία στον τρόπο οδήγησής μας, παρότι έχουμε σημειώσει μια πρόοδο. Εξακολουθεί να μου κάνει εντύπωση ότι μετά από τόσα χρόνια, εξακολουθούν κάποιοι να πηγαίνουν αργά στην αριστερή λωρίδα. Αυτό είναι ένα παράδειγμα, υπάρχουν κι άλλα, που καταδεικνύουν τη νοοτροπία μας σε σχέση με την οδηγική ασφάλεια κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη.
Μόνο οι οδηγοί φταίνε; Όλα τα υπόλοιπα είναι άμεμπτα;
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε. Υπάρχουν κακοί δρόμοι με ανάποδη κλίση και λακκούβες, ελλιπής ή ανύπαρκτη σήμανση.
Το κράτος δεν πρέπει κάποτε να ξεκινήσει μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία;
Αυτό το μάθημα, μαζί με το αντίστοιχο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, θα έπρεπε να υπάρχουν από νωρίς στα σχολεία, είναι ζητήματα που τα αντιμετωπίζουμε και τα έχουμε συνεχώς μπροστά μας. Είναι καλό να είμαστε εξοικειωμένοι με αυτά, αλλά αφήστε να κάνουμε κάποια πράγματα, να συνεχίσουμε να παράγουμε έργο για τον πολίτη και μετά τις εκλογές.
Όλοι μιλούν τελευταία για τις κλιματικές αλλαγές και τις αυξημένες εκπομπές ρύπων από τα μέσα μετακίνησης. Ωστόσο, το αυτοκίνητο έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας. Βλέπετε κάποια εναλλακτική;
Εμείς, σήμερα, είμαστε η πιο πετρελαιοκίνητη χώρα της Ευρώπης, αφού εξαρτιόμαστε άμεσα από το πετρέλαιο. Επίσης, στην κατανομή της ενέργειας, η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο μερίδιο στις μεταφορές. Άρα, για όλα τα αρνητικά που
προκύπτουν από αυτό και τα ξέρουμε όλοι, θα πρέπει να στραφούμε σε άλλους τρόπους μετακίνησης. Μία καλή περίπτωση είναι το Μετρό, που έπρεπε να ξεκινήσει να φτιάχνεται από τα δυτικά προάστια της Αθήνας. Παράλληλα, θα πρέπει να γίνεται μια συνδυασμένη μετακίνηση του πολίτη και με τα υπόλοιπα Μέσα Μεταφοράς. Υπάρχει, όμως, και η θεωρία των συγκοινωνιολόγων που κάνει λόγο για το αυτοκίνητο που απεχθάνεται το κενό, με την έννοια ότι όταν υπάρξει μια άνεση που προκύπτει από τις καλύτερες συνθήκες κίνησης, επειδή τα Μέσα Μεταφοράς κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, εξυπηρετώντας το επιβατικό κοινό, έχουμε την τάση να κυκλοφορούμε με το αυτοκίνητο. Μεσομακροπρόθεσμα, θα πρέπει να σκεφτούμε τρόπους για να ανασάνουν από την κίνηση τα κέντρα των μεγαλουπόλεων για να μην οδηγηθούμε στην ακινησία.
Πώς αντιμετωπίζει η Ε.Ε. ιδέες όπως αυτή του υβριδικού αυτοκινήτου ή του αυτοκινήτου υδρογόνου;
Σε σχέση με την υβριδική τεχνολογία, στο παρελθόν είχα κάνει ερωτήσεις στην Ευρωβουλή, γιατί πιστεύω ότι αυτή η τεχνολογία κάνει καλό και στο περιβάλλον και στην τσέπη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόσφατα άρχισε να εξετάζει πιο θετικά τα υβριδικά αυτοκίνητα και τις άλλες μορφές κίνησης. Είναι σημαντικό να αναληφθούν πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Η ίδια λογική πρέπει να επικρατήσει και στη βιομηχανία και εκεί πρέπει να βρεθούν και άλλες, νέες πηγές ενέργειας. Πρέπει να δοθούν κίνητρα, λοιπόν, για να ακολουθήσουμε μια άλλη κατεύθυνση.
Γιατί η Ευρώπη δεν έχει κοινούς φορολογικούς κανόνες για τα αυτοκίνητα;
Δεν είναι μόνο η Ελλάδα, υπάρχουν κι άλλες χώρες, οι οποίες αντέδρασαν όταν η Επιτροπή έθεσε προβληματισμό περί ενιαίων κανόνων σε σχέση με τη φορολογία των νέων αυτοκινήτων. Έτσι, αυτός ο προβληματισμός κατέρρευσε. Είμαι ένας από τους,
περίπου, δέκα Ευρωβουλευτές που ζητήσαμε να επανέλθουμε στη συζήτηση, αλλά δεν είχαμε αποτέλεσμα. Έτσι, ενώ οι φορολογικοί κανόνες ισχύουν για τα μεταχειρισμένα, άσχετα αν η Ελλάδα δεν τους εφαρμόζει, οι κανόνες δεν εφαρμόζονται για τα καινούρια. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δεν έχει καμία νομική, κυρίως, λογική.
Στις Βρυξέλλες αυτές τις μέρες ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για μία νέα νομοθεσία που αφορά ένα νέο μηχανισμό έγκρισης αυτοκινήτων και εξαρτημάτων τους. Είναι ένα θέμα που σχετίζεται με το tuning…
Το θέμα τελείωσε την προηγούμενη εβδομάδα. Στο συγκεκριμένο ζήτημα υπάρχει μια ευαισθησία σε σχέση με το αν κάποιος πολίτης προσθέσει κάποια εξαρτήματα στο αυτοκίνητό του και το καταστήσει επικίνδυνο. Υπάρχει και μια σύγκρουση μεταξύ των βιομηχανιών που παράγουν αυτοκίνητα και σε εκείνες που παράγουν εξαρτήματα βελτίωσης. Τελικά, υπήρξε ένας χρυσός συμβιβασμός, από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, που μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε μια κοινή ευρωπαϊκή νομοθεσία, η οποία από τη μία θεσπίζει κάποιους κανόνες ασφάλειας, από την άλλη δεν στερεί το δικαίωμα σε κάποιον να βελτιώνει το αυτοκίνητό του. Το κομμάτι της βελτίωσης αφορά πολλούς πολίτες που επιδιώκουν το διαφορετικό που προκύπτει από τη χαρά τoυ tuning. Τώρα, πια, έχουν διασφαλιστεί. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός – πλέον και δια νόμου – η βελτίωση.
Η κοινωνική Ευρώπη θα πληγεί με την εκλογή Σαρκοζί;
Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να ανησυχούμε στην Ευρώπη με τον Σαρκοζί. Περισσότερο θα πρέπει να ανησυχούμε με τους Βρετανούς, τους Τσέχους και τους Πολωνούς. Να το θυμηθείτε, κ. Σεραφείμ, στη συζήτησή μας που θα έχουμε το επόμενο διάστημα σχετικά με το Ευρωσύνταγμα, που έχει παγώσει ως θέμα.
Δεν διαφωνώ, αλλά το ζήτημα του Ευρωσυντάγματος πάγωσε μετά τα «όχι» της Γαλλίας και της Ολλανδίας…
Σίγουρα. Η συζήτηση, όμως, βγαίνει ξανά από το ψυγείο. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι η ανησυχία μας θα πρέπει να στραφεί στις χώρες που σας ανέφερα. Οι υπόλοιπες χώρες, που θέλουν περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη, δεν πρέπει να ανησυχούν με την εκλογή Σαρκοζί.
Πόσο απέχει η Τουρκία από τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Όχι μόνο απέχει αρκετά, αλλά κινείται με ρυθμούς αντιευρωπαϊκούς, λες και θέλει να κάνει τη ζωή της πιο δύσκολη. Μετά τον ευρωπαϊκό «αρραβώνα» του 2004 για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, πλέον υπάρχουν αμφιβολίες για το αν, τελικά, θα έχουμε «γάμο». Και δεν είναι μόνο θέμα πολιτικό, ακόμη και πάρα πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες αντιδρούν στην ένταξη της Τουρκίας. Η ίδια η Τουρκία αποδεικνύεται ο πιο δύστροπος υποψήφιος προς ένταξη, γιατί τα αντιμετωπίζει όλα… α λα Τούρκα. Θέλουν η Ευρώπη να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της Τουρκίας και όχι το αντίστροφο. Αυτό είναι που δυσκολεύει και την Ελλάδα, γιατί εμείς θέλουμε την Τουρκία στην Ευρώπη, για να κάνει και τις αντίστοιχες παραχωρήσεις απέναντί μας. Αν η Τουρκία επιμείνει στη στάση της, τότε θα παραμείνουμε στο πλαίσιο που διέπει τις χώρες από το 1974 και μετά, που οδηγεί σε κούρσα εξοπλισμών και εντάσεων.
Κάνει καλά τη δουλειά της η κυβέρνηση Καραμανλή;
Στη ζωή, όλοι πρέπει να πιστέψουμε ότι μπορούμε να είμαστε και καλύτεροι. Αλλά χωρίς καμία αμφιβολία οδηγούμε το όχημα που λέγεται Ελλάδα, προς τη σωστή κατεύθυνση.
Συμφωνώ, αλλά μήπως αυτό το όχημα καίει κάρβουνο;
Ο Καραμανλής είναι πολύ προσεκτικός στους χειρισμούς του. Καμιά φορά παραπάνω από ό,τι χρειάζεται, αλλά αυτό δεν έχει κάτι το επιλήψιμο. Ο Καραμανλής είναι πολύ καλός «οδηγός» του οχήματος…
Περιοδικά αυτοκινήτου διαβάζετε;
Τι να πρωτοδιαβάσω, έχουμε πάρα πολλούς τίτλους. Προσθέστε τις εφημερίδες, το Ίντερνετ – στην εποχή της πληροφορίας είμαστε, μην ξεχνάτε ότι πρέπει και να δουλεύω, κιόλας. Προσπαθώ, κυρίως, να δουλεύω και ό,τι διαβάζω να σχετίζεται με τη δουλειά μου, θέλω να είμαι πολύ καλά πληροφορημένος.Πάντως, όταν προλαβαίνω να διαβάσω το περιοδικό σας, στέκομαι στα κομμάτια που αφορούν τα επερχόμενα μοντέλα, με συναρπάζει το μελλοντικό design τους.
Αν σας έδινα τη δυνατότητα να βγάλετε το κοστούμι και να βρεθείτε, χωρίς άγχος και υποχρεώσεις, κάπου που θα θέλατε πολύ. Ποιο μέρος θα ήταν αυτό;
Ασχολούμαι και με το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και με την υποψηφιότητά μου στη Β’ εκλογική περιφέρεια της Αθήνας, οπότε είμαι με δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Θα έπρεπε να τα αφήσω, λοιπόν, και τα δύο και να πάω αρκετά μακριά, στη Λατινική Αμερική ή στην Αυστραλία, να καθίσω πέντε μέρες και να φορτίσω τις μπαταρίες μου. Επειδή, όμως, δεν μπορώ να αφήσω τίποτε στη μέση, αυτό θα το κάνω μετά τις εκλογές…