Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ και πρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Κωστής Χατζηδάκης με αφορμή την συζήτηση στη Βουλή του σχεδίου νόμου: “Για την διαχείριση, την παρακολούθηση και τον έλεγχο του Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης” έκανε την ακόλουθη δήλωση:
“Ως πρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δηλαδή της επιτροπής που ασχολείται με την εφαρμογή των προγραμμάτων του ΚΠΣ αλλά και ως εισηγητής του γενικού κανονισμού των διαρθρωτικών ταμείων, κατ’ εκτέλεση του οποίου η κυβέρνηση έφερε το νομοσχέδιο για το Γ’ ΚΠΣ προς συζήτηση στη Βουλή αυτή την εβδομάδα, θέλω να απευθύνω έκκληση στην κυβέρνηση να ξανασκεφθεί σοβαρά πριν προχωρήσει στη ψήφιση του νομοσχεδίου έτσι όπως έχει εγκριθεί από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
Πολλές από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αυτού είναι αντίθετες στο πνεύμα του γενικού κανονισμού των Διαρθρωτικών Ταμείων αλλά και δημιουργούν αμφιβολίες όσον αφορά την αποτελεσματικότητα τους. Δεν θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στην καθυστέρηση υποβολής των προτάσεων αυτών εκ μέρους της κυβέρνησης, καθυστέρηση που επιβραδύνει την εκταμίευση πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ασφαλώς ασυγχώρητο ότι η κυβέρνηση ετοίμασε αυτό το νομοσχέδιο ενάμισι χρόνο μετά την έγκριση του κανονισμού των Διαρθρωτικών Ταμείων και δυόμισι χρόνια μετά την παρουσίαση των προτάσεων της Κομισιόν σχετικά με τις Επιτροπές Διαχείρισης και Παρακολούθησης καθώς και τις Αρχές Πληρωμής και Δημοσιονομικού Ελέγχου.
Περισσότερο ασυγχώρητες όμως είναι ορισμένες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που ίσως δημιουργήσουν και οπισθοδρόμηση σε σχέση με τα μέχρι τώρα ισχύοντα. Το μέχρι σήμερα σύστημα, που ασφαλώς είχε σημαντικές ατέλειες, αντικαθίσταται με ένα άλλο που έχει ακόμη περισσότερες. Συγκεκριμένα:
1. Στα 20 άρθρα του νομοσχεδίου μέτρησα 38 Υπουργικές αποφάσεις. Δεν ήταν ανάγκη ένα ολόκληρο νομοσχέδιο για να λεχθεί ότι ο Υπουργός αποφασίζει περίπου τα πάντα. Ένα μόνο άρθρο θα ήταν αρκετό σε μια τέτοια περίπτωση. Είναι απίστευτη αυτή η αντίληψη συγκεντρωτισμού στο έτος 2000.
2. Όσον αφορά τις επιτροπές παρακολούθησης αντιλαμβάνομαι την ανάγκη ο Υπουργός να έχει βέτο για κάποια μεγάλα έργα. Άλλο όμως αυτό και άλλο η μετατροπή όλων των αρχών, όλων των παραγόντων της αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών φορέων σε διακοσμητικά πρόσωπα. Συγκεκριμένα στο άρθρο 14 παράγραφος 4 αναφέρεται επί λέξει: “Οι αποφάσεις της Επιτροπής Παρακολούθησης λαμβάνονται κατά πλειοψηφία. Δεν μπορεί να ληφθεί απόφαση της Επιτροπής Παρακολούθησης χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της.” Πρόεδρος της Επιτροπής παρακολούθησης είναι ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο οποίος αναπληρώνεται από τον αρμόδιο Γενικό Γραμματέα. Η αντίληψη αυτή βρίσκεται σε ξεκάθαρη αντίληψη με το πνεύμα του
γενικού κανονισμού των διαρθρωτικών ταμείων ο οποίος στηρίζεται στην ενεργό συμμετοχή της αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών εταίρων για την εφαρμογή των προγραμμάτων.
3. Από όλη την φιλοσοφία του νομοσχεδίου προκύπτει μια διάθεση προγραμματισμού και εκτέλεσης των επιμέρους προγραμμάτων περίπου κεκλεισμένων των θυρών. Μόνο οι υπουργοί και οι διορισμένοι από την κυβέρνηση περιφερειάρχες θα έχουν άνετη πρόσβαση στην πληροφόρηση. Η κοινωνία και τα κόμματα μένουν απ’ έξω. Είναι φανερό ότι η μυστικοπάθεια αυτή δεν συμβαδίζει με το πνεύμα της εποχής μας.
4. Η διάθεση να συγκεντρωθούν όλα στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στραγγαλίζει την Μονάδα Οργάνωσης Διαχείρισης του ΚΠΣ (ΜΟΔ). Το πείραμα αυτό που έγινε με πρωτοβουλία της Κομισιόν στην περασμένη περίοδο προγραμματισμού και βασίστηκε και στην επιστράτευση στελεχών από τον ιδιωτικό τομέα ήταν σε γενικές γραμμές πετυχημένο. Είναι θλιβερό ότι η επιτυχία του πειράματος αυτού ενόχλησε τους μανδαρίνους του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Και είναι ακόμη πιο θλιβερό ότι αντί να διευρύνουμε την συμμετοχή στελεχών του ιδιωτικού τομέα και να δημιουργήσουμε πιο ευέλικτες δομές γυρνάμε ουσιαστικά στο παρελθόν.
Ξέρω πως η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι όλα πάνε καλά. Ας συνεχίσει να το ισχυρίζεται. Δεν με ενοχλεί καθόλου. Θα ήθελα όμως πάρα πολύ να λάβει σοβαρά υπόψη της τις παραπάνω παρατηρήσεις.”