Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είχαν πολλά και σημαντικά μηνύματα. Σίγουρα η μεγάλη αποχή πρέπει να μας προβληματίσει όλους και να μας προβληματίσει σοβαρά. Οι πολίτες έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ για την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Η Νέα Δημοκρατία κατέλαβε μια καλύτερη θέση στο πολιτικό σκηνικό. Ελπίζουμε μαζί με τις εκλογές να τελειώσει και η εκλογολογία. Εκλογολογία που άνοιξε με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και που πολύ δύσκολα θα κλείσει με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υλοποίηση των αναγκαίων αλλαγών.
Από εκεί και πέρα, η χώρα μας παραμένει στο μάτι του κυκλώνα. Είναι προφανές ότι το σχέδιο της κυβέρνησης για τη δημοσιονομική εξυγίανση έχει πέσει αρκετά έξω. Οι δαπάνες δεν μειώθηκαν όσο θα έπρεπε, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα νοσοκομεία. Άλλοι φόροι δεν μπορούν να επιβληθούν και τα επιπλέον έσοδα που προσδοκούσε το δημόσιο δεν εισπράχθηκαν. Στο πεδίο της ανάπτυξης, υπάρχουν σοβαρές καθυστερήσεις, για να μην πω απραξία (επενδυτικός νόμος, ΣΔΙΤ, ΕΣΠΑ κλπ.). Η εξίσωση, γενικά, δεν βγαίνει. Το μίγμα της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η Κυβέρνηση είναι φανερό ότι δεν είναι το σωστό.
Πέρα όμως από την επιβεβλημένη πλέον αλλαγή στο μίγμα της κυβερνητικής πολιτικής, υπάρχουν άλλα δυο πράγματα που πρέπει να γίνουν: Πρώτον, η Κυβέρνηση να αφήσει την επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων και να επικεντρωθεί στην εφαρμογή. Ακόμα και τέλειο να ήταν το μίγμα της οικονομικής της πολιτικής, η Κυβέρνηση πάσχει στην πράξη. Αναφέρω μερικά παραδείγματα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές: Αποφασίζεται κυνήγι εναντίον της φοροδιαφυγής, ενώ δεν λειτουργούν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί. Αποφασίζεται να στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ τα χρηματοδοτικά εργαλεία που έχει στη διάθεσή του το κράτος είναι σχεδόν παγωμένα λόγω αδυναμίας των υπευθύνων να τα λειτουργήσουν. Αποφασίζεται να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις και οι συμβάσεις παραχώρησης, αλλά δεν υπάρχει κάποιος σαφής μηχανισμός να κάνει τη θεωρία πραγματικότητα. Τα πρόσωπα, λοιπόν, αποδεικνύονται σε πολλές περιπτώσεις ανεπαρκή.
Δεύτερον, είναι ξεκάθαρο πως χρειάζονται κάποιες μίνιμουμ προϋποθέσεις εθνικής συνεννόησης για να προχωρήσουν όλα τα παραπάνω. Στις κρίσιμες περιστάσεις που ζούμε, η Ελλάδα είναι πάνω απ’ όλα. Ωστόσο, όταν μέσα σ’ αυτό το κλίμα η Κυβέρνηση ασχολείται περισσότερο με το πώς θα κατηγορήσει τους αντιπάλους της, με τις Εξεταστικές Επιτροπές και την μικροκομματική παρελθοντολογία, υπονομεύει η ίδια την προσπάθειά της. Και όταν η ίδια η Κυβέρνηση διακηρύσσει πως δεν πιστεύει στην πολιτική που εφαρμόζει και πως περίπου της επιβάλλεται από ξένα κέντρα, πώς έχει άραγε την απαίτηση να τη στηρίξει η αντιπολίτευση και η κοινή γνώμη;
Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Ο καθένας από τη θέση του έχει υποχρέωση, με τον πιο υπεύθυνο τρόπο, να βοηθήσει στην εθνική προσπάθεια. Είμαστε καταδικασμένοι να πετύχουμε. Αυτονόητα, όμως, το κύριο βάρος για τις πρωτοβουλίες πέφτει στους ώμους της κυβέρνησης.
http://www.statesmen.gr/10805/politiki/elections-talk_17-11-2010.html