Δεν είναι παράξενο που ξαφνικά όλοι μιλάμε για το περιβάλλον. Παράξενο ήταν ότι δε γινόταν τόσο καιρό. Ως υποψήφιος στη Β’ Αθηνών θα περίμενε κανείς ίσως να μιλήσω για τα περιβαλλοντικά προβλήματα όλης της περιφέρειας. Χωρίς να ξεχνώ τις υπόλοιπες περιοχές, θέλω να εστιάσω την προσοχή μου στη Δυτική Αθήνα, γιατί εδώ επικεντρώνονται τα προβλήματα: η πυκνή δόμηση, το περιορισμένο δίκτυο ομβρίων υδάτων, το συνονθύλευμα χρήσεων γης, όπου βιομηχανίες είναι δίπλα σε κατοικίες, η ελλιπής κάλυψη από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, η έλλειψη πρασίνου… Είναι επιτακτική ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα σ’ αυτή την περιοχή της Αθήνας.
Το πρώτο που θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα σχέδιο δράσης για τη Δυτική Αθήνα είναι περισσότερα χρήματα μέσω μιας ανακατανομής των κρατικών και κοινοτικών κονδυλίων που θα δώσει προτεραιότητα στην περιοχή αυτή. Η ίση κατανομή είναι αδικία για τη Δυτική Αθήνα. Εκεί πρέπει να δοθεί το 70% των πόρων. Για να προχωρήσουν ταχύτερα η υπογειοποίηση του προαστιακού στους Αγίους Αναργύρους, η αντιπλημμυρική προστασία, η διευθέτηση του ρέματος της Εσχατιάς, η διάνοιξη οδικών αξόνων, έργα που έχουν κολλήσει εδώ και χρόνια.
Ωστόσο το κράτος δεν θα έχει ποτέ αρκετά χρήματα, γι’ αυτό και υπάρχει η Συνεργασία Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Αρκεί τα προτεινόμενα έργα να μπορούν να προσελκύσουν επενδύσεις. Είναι, δηλαδή, πιο έξυπνοι οι Άγγλοι που έφτιαξαν το Hyde Park ή εκμεταλλεύτηκαν το λόφο του Hampstead Heath στα βόρεια του Λονδίνου με ιδιωτικές επενδύσεις προσελκύοντας επισκέπτες από όλα τα μέρη της πόλης; Το Ποικίλον Όρος, μια τεράστια έκταση την οποία πρέπει αφενός να οριοθετήσουμε και αφετέρου να αναδασώσουμε μπορεί να προσφέρεται για μια τέτοια λύση. Ένας ιδιώτης πχ. θα μπορούσε να αναλάβει το κόστος με αντάλλαγμα κάποιες δραστηριότητες επικερδείς για τον ίδιο αλλά και ενδιαφέρουσες για τους πολίτες που ζουν στην περιοχή. Το Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» που παραμένει υποβαθμισμένο είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση για ένα τέτοιο σχήμα. Η δυνατότητα σε έναν ιδιώτη να κατασκευάσει πχ. ένα λούνα παρκ ή να κάνει αθλητικές δραστηριότητες για παιδιά και για νέους, αφού προηγουμένως αναλάβει όλο το κόστος συντήρησης του πάρκου, μπορεί να ακούγεται ως πρωτότυπη λύση για τα ελληνικά δεδομένα αλλά είναι κάτι πολύ σύνηθες στην Ευρώπη.
Για να λειτουργήσουμε ακόμα πιο έξυπνα, μπορούμε να δοκιμάσουμε καινοτόμες λύσεις για τα προβλήματα της πόλης που πέτυχαν σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Στο Μάλμοε της Σουηδίας οι κάτοικοι εφάρμοσαν το πρόγραμμα «πράσινες ταράτσες», με χρηματοδότηση και της ΕΕ. Νέα υλικά, ελαφριά, που δεν χρειάζονται πολύ νερό, χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για να φυτευτούν όλες οι ταράτσες των πολυκατοικιών. Έτσι, περιορίζονται οι πλημμύρες, πέφτει η θερμοκρασία και μειώνεται αισθητά η ατμοσφαιρική ρύπανση. Στο Ρότερνταμ, στην Ολλανδία, οι αρχές έδωσαν οικονομικά κίνητρα στους πολίτες για ανακύκλωση. Δημιούργησαν ένα σύστημα πιστωτικών καρτών, συμβεβλημένων με διάφορα καταστήματα που πουλούσαν οικολογικά προϊόντα. Έτσι, οι πολίτες που κάνουν ανακύκλωση μαζεύουν πιστωτικές μονάδες τις οποίες εξαργυρώνουν στα ανάλογα καταστήματα. Η ανακύκλωση λοιπόν, εκτός από μόνιμη πηγή εσόδων για τους δήμους (ένας τόνος ανακυκλωμένου πλαστικού σημαίνει 1500 ευρώ ως έσοδα) , φέρνει οικονομικά οφέλη και στον απλό πολίτη.
Τέλος, πέρα από τις περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, μπορούμε να αναδείξουμε τον πολιτιστικό πλούτο της περιοχής, βελτιώνοντας τη μορφή της πόλης και προσελκύοντας τουρίστες. Όπως έγινε με τους σταθμούς του μετρό, που πολλοί αποτελούν πραγματικά μουσεία, έτσι και η Ιερά Οδός, που ένωνε στην αρχαιότητα την Ακρόπολη με την Ελευσίνα, μπορεί να μετατραπεί σε έναν άξονα διασύνδεσης ιστορικών χώρων. Έτσι θα αναδειχθούν μνημεία, όπως το Ιερό της Αφροδίτης καθώς και άλλοι ανεκμετάλλευτοι θησαυροί που σήμερα είναι θαμμένοι και που θα μπορούσαν να δώσουν νέο αέρα στη Δυτική Αθήνα.
Ακούγονται ίσως όλα αυτά ως ρομαντικές ιδέες. Και όμως μπορούν να γίνουν και εδώ. Εμείς δηλαδή θα είμαστε η εξαίρεση; Εκτός και αν μας αρέσει να γκρινιάζουμε για τη Δυτική Αθήνα αλλά να περιμένουμε να διορθώσουμε τα προβλήματά της με την παραδοσιακή μέθοδο του αραμπά.