“Θα τοποθετηθούμε υπεύθυνα με εποικοδομητική διάθεση. Οι παρατηρήσεις μας ήταν πολύ συγκεκριμένες. Θα προτιμούσαμε μια πιο τολμηρή παρέμβαση της Κυβέρνησης στο θέμα των δημοσίων προμηθειών. Θα προτιμούσαμε να λείπουν κάποιες ρυθμίσεις στην προσπάθεια για εξυγίανση της προπτωχευτικής διαδικασίας.”
Ομιλία επί της αρχής του Κωστή Χατζηδάκη στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου για το σχέδιο νόμου «Σύσταση Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων και Κεντρικού Ηλεκτρονικού Μητρώου Δημοσίων Συμβάσεων – Αντικατάσταση του Έκτου Κεφαλαίου του ν.3588/2007 (Πτωχευτικός Κώδικας) – Προπτωχευτική Διαδικασία Εξυγίανσης και άλλες διατάξεις»
20 Ιουλίου 2011
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ (Εισηγητής της Μειοψηφίας): Όπως έλεγε ένα παλαιό διαφημιστικό μήνυμα το νομοσχέδιο αυτό είναι δύο νομοσχέδια στη συσκευασία του ενός. Έχουμε ρυθμίσεις για την αρχή των δημοσίων συμβάσεων από τη μια πλευρά και ρυθμίσεις για τον πτωχευτικό κώδικα από την άλλη.
Από την αρχή θέλω να πω ότι πολλές από τις διατάξεις του νομοσχεδίου αυτού, και στο ένα ζήτημα και στο άλλο ζήτημα, κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Ωστόσο, από τη δική μας πλευρά, έχουμε διάφορες παρατηρήσεις, ενστάσεις και ερωτήματα τα οποία θα θέσω ευθύς αμέσως. Διευκρινίζοντας ότι, ως προς μεν τις δημόσιες συμβάσεις η παρέμβαση της κυβέρνησης είναι άτολμη και ατελής, ως προς δε τα ζητήματα της προπτωχευτικής διαδικασίας και η κυβερνητική παρέμβαση έρχεται να απαντήσει σε πραγματικά ζητήματα που έχουν δημιουργηθεί από την εφαρμογή του πτωχευτικού κώδικα. Ζητήματα που έχουν αναδειχθεί από την ίδια την αγορά. Υπάρχουν κάποιες πλευρές της παρέμβασης αυτής που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, για να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητά τους αλλά και η ασφάλεια των συναλλαγών. Υπ’ αυτή την έννοια, η Ν.Δ. επιφυλάσσεται για την τοποθέτησή της επί της αρχής, μέχρι να δει τη τελική τοποθέτηση της κυβέρνησης επί των παρατηρήσεων της.
Στο πρώτο μέρος, δημιουργία ενιαίας ανεξάρτητης αρχής δημοσίων συμβάσεων. Η Ν.Δ. είχε ταχθεί και στο πλαίσιο της προσπάθειας για τη συνταγματική αναθεώρηση, υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητης αρχής για τη σύναψη και υλοποίηση των δημοσίων συμβάσεων. Θεωρώντας ότι μια τέτοια πρωτοβουλία, σε συνδυασμό με την αναθεώρηση των άρθρων 95 και 98 του Συντάγματος, ως προς τον δικαστικό έλεγχο των δημοσίων συμβάσεων από το Συμβούλιο της Επικρατείας και το ελεγκτικό συνέδριο, θα συνέβαλε στην εδραίωση της διαφάνειας στη δημόσια ζωή του τόπου. Φρόντισε, επίσης, να εναρμονιστεί γρήγορα το Ελληνικό Δίκαιο με τις κοινοτικές οδηγίες και εισήγαγε ένα νέο κανονισμό προμηθειών που απλοποίησε σημαντικά τη διαδικασία των κρατικών προμηθειών, ενισχύοντας τη διαφάνεια των διαγωνισμών και επιταχύνοντας την ολοκλήρωσή τους. Παράλληλα, προσπάθησε να θέσει τις βάσεις για να υπάρξει κάποιο σύστημα στο χώρο των ηλεκτρονικών προμηθειών. Θα ήθελα από την κυβέρνηση και τον Υπουργό να μας πει πού βρίσκεται πια αυτή η προσπάθεια, διότι, από όσο ξέρω, έχει αναδειχθεί μειοδότης αλλά δεν έχουμε μέχρι τώρα κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αδιαφορώ προσωπικά ποιος θα είναι ο μειοδότης, και η Ν.Δ. φυσικά, αλλά μας ενδιαφέρει με τον ένα με τον άλλο τρόπο να προχωρήσει το ζήτημα των ηλεκτρονικών προμηθειών γιατί αποτελεί εκσυγχρονισμό στο σύστημα. Περιμένουμε, λοιπόν, απάντηση.
Εν πάση περιπτώσει, αντιλαμβάνομαι ότι η κυβέρνηση με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με την αρχή για τις δημόσιες συμβάσεις, έρχεται να απαντήσει σε μια ανησυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της τρόικας γενικότερα, ως προς τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων στην Ελλάδα, ειδικά όσον αφορά στη διαφάνεια. Όπως σημείωσα και προηγουμένως, εμείς δεν έχουμε κάποια αντίρρησή στην ιδέα της δημόσιας αρχής. Απλά, η ιδέα αυτή πρέπει να εφαρμοστεί με σωστό τρόπο, γιατί αν εφαρμοστεί λανθασμένα κινδυνεύει η ίδια η ιδέα να απαξιωθεί. Η ίδια η αρχή αυτή, η ανεξάρτητη αρχή, να αμφισβητηθεί. Φοβάμαι, έτσι όπως το έχει μεθοδεύσει η κυβέρνηση, ότι αυτό μπορεί να συμβεί.
Η ανεξάρτητη αρχή δεν παρεμβαίνει, όπως είναι το νομοσχέδιο, στις πραγματικές αδυναμίες του συστήματος ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων από τις υφιστάμενες δομές. Οι δε δομές αυτές, πρέπει να ξέρουν οι συνάδελφοι, ότι είναι περίεργες, ιδιότυπες. Δεν έχουμε μόνο τον κ. Χρυσοχοΐδη ή τον κ. Ξυνίδη να είναι αρμόδιοι για τις δημόσιες συμβάσεις. Φέρουν οι ίδιοι το νομοσχέδιο. Αλλά, έχουμε το Υπουργείο Οικονομικών για τις υπηρεσίες, το Υπουργείο Ανάπτυξης για τις προμήθειες, το Υπουργείο Μεταφορών και Δικτύων για τα έργα. Θα έχουμε τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Έχουμε ειδικά καθεστώτα για την υγεία και για την άμυνα, επομένως, έχουμε μια πανσπερμία φορέων που είναι αρμόδιοι για το ζήτημα. Η αρχή αυτή, έτσι όπως δομείται, δεν καταργεί όλους αυτούς τους φορείς αλλά και δεν συγκεντρώνει, όπως θα έπρεπε κατά την άποψή μου, μιας και δημιουργείται, όλες τις αρμοδιότητες που θα μπορούσε να έχει, έτσι ώστε να συντονίσει αποφασιστικά, πραγματικά τις δημόσιες προμήθειες και να πετύχει τα ποθούμενα αποτελέσματα, και ως προς την αποτελεσματικότητα και ως προς τη διαφάνεια. Οι αρμοδιότητες της παρουσιάζονται να είναι εποπτικές π.χ. δίνοντας οδηγίες στους φορείς της κεντρικής διοίκησης για τη διενέργεια των διαγωνισμών ή κάνοντας δειγματοληπτικούς ελέγχους. Γνωμοδοτικές, σε περίπτωση που οι φορείς επιλέγουν διαδικασία με διαπραγματεύσεις αντί για διαγωνιστική διαδικασία ή σε περίπτωση νομοθετικής πρωτοβουλίας και περιορισμένα κανονιστικές π.χ. εκδίδοντας πρότυπα τεύχη δημοπράτησης και κανονισμούς για την ανάθεση συμβάσεων, όπως προβλέπεται στο άρθρο 2.
Προσωπικά θα προτιμούσα να έχει η Επιτροπή αυτή, ένα πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο σε τρία θέματα. Στο σχεδιασμό και τον έλεγχο των αναγκών των φορέων, στη συγκρότηση των Επιτροπών αξιολόγησης, πράγμα που έχει να κάνει και με τη διαφάνεια, και στην απλοποίηση της διαδικασίας των διαγωνισμών. Δηλαδή, θα προτιμούσα η Επιτροπή αυτή να μπορεί να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στο σχεδιασμό και την οργάνωση των αναγκών των δημόσιων φορέων σε προμήθειες σε ετήσια βάση, αλλά και σε τριετή ή πενταετή βάση, έτσι ώστε να γίνεται καλύτερα ο προγραμματισμός. Να ελέγχονται οι διαγωνισμοί, να μην υπάρχει αυτοσχεδιασμός και να μη μπορεί κάθε ο οργανισμός και ο κάθε πρόεδρος ή διευθύνων σύμβουλος, ανάλογα με τις προσωπικές του σκοπιμότητες, να προτιμά να προκηρύξει διαγωνισμούς σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αφήνοντας περιθώριο εύνοιας για συγκεκριμένα προϊόντα ή υπηρεσίες. Άρα, ένα πιο ουσιαστικό έλεγχο της Επιτροπής στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Δεύτερον, να δούμε με το νομοσχέδιο τη συγκρότηση των επιτροπών των διαγωνισμών. Χρειάζεται, νομίζω, να πάμε σε μια δεξαμενή ανθρώπων, σε ένα pull όπως θα λέγαμε στα ελληνικά, που θα έχουν τη τεχνογνωσία και στην οποία θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνονται και οι υπάλληλοι των αναθετόντων φορέων, αλλά όχι μόνο οι υπάλληλοι των αναθετόντων φορέων. Θα πρέπει να προβλέπονται ότι οι υπάλληλοι των φορέων και γενικότερα οι συμμετέχοντες σε αυτές τις Επιτροπές, θα συμμετέχουν μόνο σε ένα συγκεκριμένο αριθμό Επιτροπών μέσα σε ένα χρονικό διάστημα, για να αποφεύγουμε οι ίδιοι άνθρωποι να αποφασίζουν πάντοτε για όλα τα ζητήματα. Καταλαβαίνετε, γιατί το λέω. Στην καλύτερη περίπτωση, η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια και σήμερα δεν φαίνεται. Επομένως, χρειάζεται να δούμε πως ακριβώς και με ποιες εγγυήσεις διαφάνειας θα γίνονται οι αναθέσεις. Εδώ, οι Επιτροπές έχουν ρόλο και προφανώς η Αρχή.
Επίσης, η Αρχή θα μπορούσε να έχει ένα σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό πιο ξεκάθαρων και απλών διαδικασιών αντικειμενικού προσδιορισμού τεχνικών προδιαγραφών, ανάλογων των αναγκών που πρέπει να εξυπηρετηθούν και όχι περισσότερο ή λιγότερο και κυρίως όχι φωτογραφικών διαδικασιών επιλογής αναδόχων, με αντικειμενοποίηση και ποσοτικοποίηση των κριτηρίων σε κοινά υποδείγματα συμβάσεων και τευχών δημοπράτησης. Στέκομαι στα υποδείγματα συμβάσεων και στα τεύχη δημοπράτησης και πιστεύω αυτή η πρακτική ότι πρέπει να γενικευθεί και να ισχύει οριζόντια, για να περιοριστεί το δικαίωμα που έχει κάθε συμμετέχων σε Επιτροπές να ευνοεί και να αδικεί και να κάνει φωτογραφικές ρυθμίσεις.
Η Επιτροπή, λοιπόν, αυτή, η αρχή δημοσίων συμβάσεων, μιας και τι κάνουμε, όποιοι συμφωνούν με το να γίνει μια αρχή, για να ελέγχει τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα του συστήματος, θα πρέπει να εξοπλιστεί με τα αντίστοιχα εργαλεία. Αλλιώτικα, θα μιλάμε για το γνωστό, το «ολίγο έγκυος». Με αυτή την τακτική, δεν θα έχετε, κύριε Υπουργέ, τα αποτελέσματα που όλοι θα ευχόμασταν να έχετε. Αντίστοιχα, θα πάμε σε μεσοβέζικες λύσεις οι οποίες παρέχουν αποτελέσματα κατώτερα του αναμενόμενου.
Επίσης, θέλω να σημειώσω ότι σε σχέση με τον τρόπο διορισμού της αρχής, επιλέγεται ένας ακόμα τρόπος διορισμού ανεξάρτητης αρχής στην Ελλάδα. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος εάν έχουμε δύο αρχές να επιλέγονται με τον ίδιο τρόπο. Έχουμε δοκιμάσει όλα τα μοντέλα. Με άλλον τρόπο επιλέγεται η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών, με άλλον τρόπο η Επιτροπή Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων, με άλλον το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, με άλλον τρόπο επιλέγεται η συγκεκριμένη αρχή. Επιλέγεται με κάποιον περίεργο τρόπο. Επιλέγεται από τη Βουλή, σύμφωνα με τη διαδικασία του Συντάγματος για τις Ανεξάρτητες Αρχές, αλλά προτείνονται όλα τα μέλη από τους Υπουργούς και μάλιστα, λέει ότι ο Πρόεδρος προτείνεται από τον Υπουργό Ανάπτυξης, ένα μέλος από τον Υπουργό Οικονομικών, ένα τρίτο μέλος προτείνεται από τον υπουργό ΠΟΜΕΔΥ κ.ο.κ.. Είναι μια ιδιότυπη διαδικασία και δεν θέλω να αφιερώσω άλλο χρόνο σε αυτό, αλλά στέκομαι στο ότι πραγματικά κάθε ανεξάρτητη αρχή πια στην Ελλάδα, επιλέγεται με κάποιο διαφορετικό τρόπο. Δεν μπορεί να είναι όλοι οι τρόποι σωστοί. Δεν μπορεί. Κάποιο λάθος κάνουμε.
Θα ήθελα να αναφερθώ στο δεύτερο κεφάλαιο που είναι η προπτωχευτική διαδικασία εξυγίανσης. Θέλω να σημειώσω ότι εμείς το 2007, η Νέα Δημοκρατία, είχαμε αναμορφώσει στο σύνολό του τον πτωχευτικό κώδικα και ήταν μια σωστή παρέμβαση, όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή έτσι αντιμετωπίστηκε από την αγορά. Η παρέμβαση, τότε, συνοπτικά στον Πτωχευτικό Κώδικα ήταν ένα βήμα μπροστά. Όμως, πράγματι, στα θέματα του άρθρου 99 και αυτό πρέπει να το αναγνωρίσω, υπήρξε ένα ζήτημα το οποίο επέτεινε η παρούσα κρίση. Δηλαδή, ενώ υπήρχε ένα καθεστώς προηγουμένως στο άρθρο 44, το οποίο μπορεί να είχε τα δικά του προβλήματα, το άρθρο 99 το οποίο είναι ο «διάδοχος» του άρθρου 44 στο Πτωχευτικό Κώδικα και προσπάθησε να το αντιμετωπίσει, δημιούργησε κάποια κενά και προβλήματα και ξεπερνώντας κάποια όρια που θα έπρεπε να είχαν τεθεί σ’ αυτή τη διαδικασία. Επομένως, εδώ γίνεται μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα. Αναγνωρίζω ότι η προσπάθεια κινείται προς μια θετική κατεύθυνση. Ωστόσο, έχουμε πάλι κάποιες συγκεκριμένες παρατηρήσεις να κάνουμε τις όποιες νομίζω ότι πρέπει να λάβετε υπόψη.
Εν πάση περιπτώσει, για μας, το κρίσιμο σ’ αυτή την προσπάθεια, είναι να εξασφαλιστεί η ισορροπία μεταξύ τριών πραγμάτων. Πρώτον, της προστασίας των επιχειρήσεων που εντάσσονται στην προπτωχευτική διαδικασία. Δεύτερον, της προστασίας των εργαζομένων σ’ αυτές – δεν μας ενδιαφέρει πτώχευση ή ο διαμερισμός της επιχείρησης -, αλλά, με έναν υγιή τρόπο, εάν μπορούμε να τη διατηρήσουμε ολόκληρη η ένα μέρος της και τρίτον, φυσικά, η προστασία των πιστωτών, πράγμα που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ασφάλεια των συναλλαγών και την εδραίωση ενός κλίματος ασφάλειας και για τους επενδυτές. Υπ’ αυτό το πρίσμα, εντοπίζουμε θετικές ρυθμίσεις στις οποίες αναφέρθηκα πριν.
Για παράδειγμα, είναι θετικό ότι εισάγονται πιο ευέλικτες διαδικασίες συνεννόησης με τους πιστωτές, ακόμα και ανεπίσημες διαπραγματεύσεις, πριν την προσφυγή στο δικαστήριο, ώστε να περιορίζεται η δημοσιοποίηση της κατάστασης της επιχείρησης κατά τη διάρκεια της προσπάθειας εξυγίανσης. Είναι θετικό ότι δεσμεύονται από τη συμφωνία εξυγίανσης όλοι οι πιστωτές, πράγμα που ήταν κενό, πρόβλημα στο άρθρο 99, ακόμα και αυτοί που δεν συναινούν. Δυστυχώς, η μέχρι σήμερα πρακτική έχει δείξει ότι η μη δέσμευση των πιστωτών αυτών, δυναμίτιζε την αποτελεσματικότητα του θεσμού της εξυγίανσης, καθώς πολλοί πιστωτές επέλεγαν να επωφεληθούν από την εξυγίανση, χωρίς όμως να υποστούν το βάρος του περιορισμού των απαιτήσεων τους. Επίσης, είναι θετικό ότι εισάγεται η υποχρεωτική ανάμειξη εμπειρογνώμονα στη διαδικασία, ώστε κατά την αίτηση για υπαγωγή και για επικύρωση της συμφωνίας με τους πιστωτές, να υπάρχει μια έκθεση από πρόσωπο που, κατά τεκμήριο, έχει την τεχνογνωσία να εκτιμήσει την κατάσταση της επιχείρησης και τις προοπτικές εξυγίανσης της. Αυτά είναι κάποια από τα θετικά.
Θα ήθελα τώρα να αναφέρω και κάποια από τα αρνητικά που αποτελούν τις δικές μας ενστάσεις. Η πρώτη ένσταση είναι ότι, κατά την άποψή μας, τίθεται ένα ζήτημα ασφάλειας δικαίου με την ελαστικοποίηση των προϋποθέσεων που πρέπει να πληρούν οι επιχειρήσεις για να μπορούν να υπαχθούν στην προπτωχευτική διαδικασία. Συγκεκριμένα, η νέα διατύπωση του άρθρου 99 είναι πιο ευρεία και πιο αόριστη σε ό,τι ίσχυε έως σήμερα, αρκούμενη στη διαπίστωση σοβαρών οικονομικών προβλημάτων. Δηλαδή, λέει ότι το δικαστήριο μπορεί να εντάξει μια επιχείρηση σε αυτή την προπτωχευτική διαδικασία, όχι όταν έχουμε τουλάχιστον επαπειλούμενη αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων της επιχείρησης, αλλά το κριτήριο είναι πιο ελαστικό και όταν έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα μπορούν οι επιχειρήσεις να ενταχθούν σ’ αυτή τη διαδικασία. Εδώ θα μπορούσε να εγερθεί μια ένσταση από τους πιστωτές και δεν αναφέρομαι μόνο στις συγκεκριμένες περιπτώσεις πιστωτών σε προβληματικές επιχειρήσεις. Μιλάμε συνολικά για όλους τους επενδυτές, σημερινούς και δυνάμει επενδυτές στην Ελλάδα. Εάν αυτοί αισθανθούν ότι, με κάποιο τρόπο, μπορεί να «φεσωθούν» εύκολα, ενδεχομένως να γίνουν επιφυλακτικοί για την ανάπτυξη επενδυτικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα. Άρα, εδώ πρέπει να βρούμε μια διατύπωση η οποία και να διευκολύνει την προπτωχευτική διαδικασία, αλλά και να μην υπαγάγει οποιονδήποτε θα ήθελε, αδιακρίτως, να μπει σε μια τέτοια διαδικασία. Θα πρέπει να σκεφτούμε και να βρούμε την καλύτερη νομική διατύπωση.
Η δεύτερη ενδεικτική παρατήρηση είναι ότι αν και η υποβολή έκθεσης από εμπειρογνώμονα είναι θετικό βήμα, δεν υπάρχουν αρκετές εξασφαλίσεις σε περίπτωση που ο ίδιος έχει έμμεσα συμφέρον, σχετιζόμενη με την εξυγίανση. Δηλαδή, για μας δεν πρέπει πιστωτικά ιδρύματα να είναι εμπειρογνώμονες, διότι μπορεί να βρεθεί πιστωτής πιστωτού και να έχουμε συναλλαγές μεταξύ των τραπεζών. Θέλω αυτό να γίνει ξεκάθαρο, χωρίς να μασάω τα λόγια μου.
Τρίτον, η νέα διάταξη για το διορισμό ειδικού εντολοδόχου, ο οποίος θα διενεργεί ειδικές πράξεις διαχείρισης κατά το πρότυπο του συνδίκου πτώχευσης που είναι στην κλασική περίπτωση της πτώχευσης, χρήζει, κατά την άποψή μας, συμπλήρωσης και διευκρίνησης, τόσο ως προς τα χρονικά όρια της εντολής του ειδικού εντολοδόχου, όσο και ως προς τις προϋποθέσεις της χορήγησής της και την έκταση των εξουσιών του ειδικού εντολοδόχου, καθώς αυτός ο εντολοδόχος, θα έχει δυνατότητα παρέμβασης στη διαχείριση της επιχείρησης, σε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο.
Επίσης, εντύπωση μας κάνει ότι με το νομοσχέδιο αυτό καταργείται ρύθμιση που η σημερινή Κυβέρνηση είχε ψηφίσει ένα χρόνο πριν. Η ρύθμιση αυτή έθετε όριο δύο μηνών για την ισχύ της προσωρινής διαταγής που δινόταν από το δικαστήριο πριν από τη λήψη προληπτικών μέτρων και την απόφαση επί της αιτήσεως υπαγωγής. Ήταν μια ρύθμιση που αποτελούσε μοχλό πίεσης για την ταχύτερη έκδοση απόφασης από το δικαστήριο. Κατά την άποψή μας, γεννούνται ερωτηματικά σε σχέση με την κατάργησή της. Αυτές είναι κάποιες ενδεικτικές παρατηρήσεις.
Θέλω να πω ότι το άρθρο 15 είναι ένα άρθρο το οποίο πρέπει να το δούμε με προσοχή και θα είναι χρήσιμες οι παρατηρήσεις των φορέων. Από την ενημέρωση που έχω και παρότι το άρθρο κινείται, σε γενικές γραμμές, σε θετική κατεύθυνση, νομίζω αν και θα αποδειχθεί αυτό αύριο, ότι δεν ελήφθησαν υπόψη κάποιες παρατηρήσεις τόσο της πλευράς των εμπόρων, όσο και της πλευράς των ιδιοκτητών που θα μπορούσαν να κάνουν τη ρύθμιση περισσότερο λυσιτελή και πιστεύω ότι η κυβέρνηση θα είναι ανοιχτή στα να ακούσει αυτές τις παρατηρήσεις για τις εμπορικές μισθώσεις και την αναπροσαρμογή των μισθωμάτων σε μια κρίσιμη περίοδο για όλους μας και φυσικά, για τον εμπορικό κόσμο.
Τέλος, έχουμε μια απορία σε σχέση με την τροποποίηση στο άρθρο 23 Α’ του βασικού νόμου για τις ανώνυμες εταιρείες, του ν. 2190, που αφορά στην απαγόρευση ή έλεγχο των συναλλαγών ενδοομιλικά. Η σκοπιμότητα της διάταξης αυτής, απαιτείται να διερευνηθεί και περιμένουμε εξηγήσεις από την Κυβέρνηση γιατί θεσπίστηκε αυτή η ρύθμιση, η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποια ερωτηματικά, εν πάση περιπτώσει. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες απαντήσεις τις οποίες εγώ δεν μπορώ να φανταστώ.
Εν πάση περιπτώσει, θα τοποθετηθούμε υπεύθυνα με εποικοδομητική διάθεση. Οι παρατηρήσεις μας ήταν πολύ συγκεκριμένες. Θα προτιμούσαμε μια πιο τολμηρή παρέμβαση της Κυβέρνησης στο θέμα των δημοσίων προμηθειών.
Θα προτιμούσαμε να λείπουν κάποιες ρυθμίσεις στην προσπάθεια για εξυγίανση της προπτωχευτικής διαδικασίας. Θα περιμένουμε τις απαντήσεις της κυβέρνησης και θα διατυπώσουμε την τελική μας θέση αμέσως μετά τις θέσεις της κυβέρνησης.