1.
Κύριε Χατζηδάκη, στις επόμενες εθνικές εκλογές θα δώσετε τη μάχη από την περιφέρεια της Β΄ Αθηνών. Γιατί ένας επιτυχημένος, κατά τεκμήριο, ευρωβουλευτής επιλέγει να αφήσει το Στρασβούργο και να επανέλθει στην εγχώρια πολιτική σκηνή;
Αν όντως είμαι επιτυχημένος όπως λέτε, ίσως είναι χρησιμότερο να μεταφέρω όσες γνώσεις έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μου από το να τις κρατήσω για τον εαυτό μου!
Είναι πρόκληση να περάσεις από τα μεγάλα, αλλά λίγο θεωρητικά στα μικρότερα, αλλά μεγαλύτερης πρακτικής σημασίας. Μου δίνεται η δυνατότητα, με την επιστροφή μου να προσφέρω και μάλιστα σε μία δύσκολη εκλογική περιφέρεια όπως η Β’ Αθηνών, με κοινωνικές ομάδες που απαιτούν και αξίζουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής προσθέτοντας μία ευρωπαϊκή ματιά στα προβλήματα και τις λύσεις τους. Η Β’ Αθηνών είναι Ευρώπη και χρειάζεται λύσεις σύγχρονες και ευρωπαϊκές. Η αντίληψη πως για να επικρατήσεις στην Β’ Αθηνών θα πρέπει να επιλέξεις τη συναλλαγή, το λαϊκισμό και την οξύτητα ως τρόπο δράσης, είναι αντίληψη που υποτιμά χιλιάδες πολίτες. Είναι ένα στερεότυπο που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κόσμου και δεν συμβάλλει στην λύση των προβλημάτων του. Παράλληλα μου δίνεται η ευκαιρία να έρθω πιο κοντά στην μεγάλη προσπάθεια του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.
2.
Με την ιδιότητα του Ευρωβουλευτή, πως κρίνετε την κατάσταση στον χώρο των ασφαλίσεων και των συντάξεων της χώρας σε σχέση με τα άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ;
Το ασφαλιστικό, λόγω των αρνητικών δημογραφικών εξελίξεων, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην ΕΕ. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος, μακροπρόθεσμα η συντήρηση του σημερινού συστήματος θα εκτοξεύσει το Δημόσιο χρέος της ΕΕ από το 63% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ στο 200% το 2050! Η αντιμετώπιση του προβλήματος εκτός από τις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία (μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, αύξηση της απασχόλησης, δημοσιοοικονομική εξυγίανση) προϋποθέτει συνεννόηση των κοινωνικών εταίρων. Αυτή είναι και η δική μας διαφορά με τους εταίρους μας στην ΕΕ οι οποίοι δεν αρέσκονται στην διαπίστωση του προβλήματος αλλά προχωρούν και στη λύση του. Ως παράδειγμα σας αναφέρω την Ισπανία όπου με την συμφωνία του Τολέδο ήδη από την δεκαετία του 80 όλοι οι κοινωνικοί εταίροι ( εργαζόμενοι, εργοδότες, κράτος) έθεσαν τις βάσεις για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού τους συστήματος με στόχο την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του. Στην χώρα μας θεωρούσαμε τόσα χρόνια την αδράνεια φιλολαϊκή πολιτική. Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι αν δεν ληφθούν μέτρα η γενιά των σαραντάρηδων κινδυνεύει να πάρει συντάξεις κατά το 1/3 μικρότερες από τις προβλεπόμενες, η δε γενιά των εικοσάρηδων μειωμένες στο μισό. Μη γελιέστε. Η αδράνεια για το ασφαλιστικό σύστημα είναι αντιλαϊκή πολιτική, ιδιαίτερα εναντίον της νέας γενιάς. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί δεν πρέπει να κλείνουν τα μάτια. Γι’ αυτό και πρώτο μέλημα της κυβέρνησης μετά τις εκλογές θα είναι, με βάση τα πορίσματα του εθνικού διαλόγου και με βάση αναμφισβήτητης αξίας μελέτες, να προχωρήσει σε λύσεις που θα στηρίζονται στην ευρωπαϊκή εμπειρία.
3.
Ομόλογα, κουμπάροι, ΙΚΑ, ταμεία…πολλά σκάνδαλα σε λίγο χρονικό διάστημα για τον κύριο Τσιτουρίδη! Τελικά ποιος φταίει; Ο κος Τσιτουρίδης, η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός ,ή μήπως
«Φταίει το κεφάλι το κακό μας»;
Τα γεγονότα αυτά είναι δυσάρεστα. Όπως είπε και ο πρωθυπουργός στην Βουλή «υπάρχουν κάποια πράγματα που πληγώνουν τους Έλληνες πολίτες». Ένα συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι πως όσες μεταρρυθμίσεις και να κάνουμε αν δεν αντιμετωπίσουμε ριζικά το θέμα της διαφθοράς θα βρισκόμαστε στην δύσκολη θέση να απολογούμαστε για κάποιους επιτήδειους που χρησιμοποιούν το κόμμα ως μέσο αθέμιτου πλουτισμού. Αυτό που μου λένε όλοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ στις γειτονιές της Β’ Αθηνών είναι «μη διστάσετε μπροστά στα λαμόγια». Και πράγματι ούτε εγώ, ούτε οι πολίτες που ψήφισαν τη ΝΔ, ούτε πολύ περισσότερο ο ίδιος ο Καραμανλής χρωστάμε σε κανένα για να απολογούμαστε για τέτοιου είδους πράξεις. Πόσο μάλλον όταν ο ίδιος πρωθυπουργός έχει δείξει ότι σε ζήτημα ηθικής τάξεως δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Για το θέμα των ομολόγων που ήρθε στη δημοσιότητα θα αποφασίσει τελικά η δικαιοσύνη η οποία και επιλήφθηκε της υπόθεσης. Μπορεί κάποιος να κατηγορήσει την κυβέρνηση για λάθος πολιτικές επιλογές σε διάφορους τομείς, όχι όμως ότι συγκαλύπτει ή κουκουλώνει παραβατικές συμπεριφορές. Αυτή είναι και η διακριτή διαφορά με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, διαφορά που την αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Και γι’ αυτό ακόμα και σε αυτήν την δύσκολη για την κυβέρνηση περίοδο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι εξακολουθεί να προηγείται στην πρόθεση ψήφου.
4.
Το δεύτερο μεγάλο θέμα των ημερών είναι η κρίση στην παιδεία. Πιστεύετε ότι ο σχετικός νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα λύνει τα προβλήματα στην ανώτατη εκπαίδευση; Σε ποια σημεία συμφωνείτε και που διαφωνείτε;
Ο νέος νόμος πλαίσιο που κατέθεσε η κυβέρνηση αποτελεί ουσιαστική μεταρρύθμιση που στόχο έχει να εφαρμόσει ότι θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο για την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Αποτελεί θα έλεγα την επιστροφή στον δρόμο της κοινής λογικής. Ξέρετε, εν έτει 2007 δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα. Μία ματιά γύρω μας φτάνει. Δεν νοείται σύγχρονο πανεπιστήμιο χωρίς διοικητική αυτοτέλεια και αυτονομία, χωρίς σύνδεση της έρευνας του με την παραγωγή. Παντού τα πανεπιστήμια αξιολογούνται και η αξιολόγησή τους αυτή συνδέεται με την ενίσχυσή τους από το κράτος. Στην εποχή του διαδικτύου και του πολλαπλού συγγράμματος είναι αστείο να υπάρχει το ένα και μοναδικό σύγγραμμα που υπάρχει στην χώρα μας. Οι αιώνιοι φοιτητές αποτελούν αιώνια παραδοξότητα του ελληνικού συστήματος, ενώ το άσυλο πουθενά δεν υπάρχει για να προασπίζει το δικαίωμα των κουκουλοφόρων να τα κάνουν γυαλιά καρφιά όποτε το επιθυμούν. Στο ίδιο μεταρρυθμιστικό μοτίβο ήταν και η προσπάθεια της κυβέρνησης να αναθεωρήσει το άρθρο 16 και να επιτραπεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων στην χώρα μας καθώς υπάρχουν ακόμα και στην Κίνα. Δυστυχώς ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ενώ στην αρχή είχε δηλώσει ότι θα στηρίξει αυτήν την προσπάθεια στην συνέχει υπό την πίεση του «κομματικού» ΠΑΣΟΚ ανέκρουσε πρύμνα. Είναι παράλογο αυτοί που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δήθεν έχασε μία ευκαιρία για ουσιαστικές αλλαγές, στην ουσία με την στάση τους να θέλουν να μην αλλάξει τίποτα. Να στηρίζουν δηλαδή την συντήρηση και την στασιμότητα.
5.
Οι αντιδράσεις φοιτητών- πανεπιστημιακών κινούνται στην σωστή κατεύθυνση;
Σίγουρα σε κάθε αλλαγή υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται. Ετσι και στην πανεπιστημιακή κοινότητα υπάρχουν δυνάμεις που για λόγους πολιτικούς, συντεχνιακούς, και βολέματος δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχουν και δυνάμεις που με πάγιο και μόνιμο αίτημα την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης προσπαθούν να καλύψουν την ένδεια των προτάσεών τους. Aρνούνται το αυτονόητο: ότι δηλαδή όσα παραπάνω χρήματα και να δοθούν για την παιδεία με ένα σύστημα που δεν αξιολογεί την χρήση των δαπανών δαπάνες, δεν θα υπάρξει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και το παράδοξο είναι ότι η πλειοψηφία όλων των παραπάνω ενώ δηλώνουν προοδευτικοί επιθυμούν κατ’ ουσία τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης! H κυβέρνηση προχώρησε στην ψήφιση του νομοσχεδίου έχοντας δίπλα της την πλειοψηφία της κοινής γνώμης, που τη στηρίζει.
6.
Όλα αυτά τα συσσωρευμένα προβλήματα επηρεάζουν την εσωτερική ενότητα της κυβέρνησης;
Κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει προβλήματα, κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει δύσκολες στιγμές. Σημασία όμως έχει ότι, παρά τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει, η κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Ακόμα πιο σαφή είναιη υπεροχή της κυβέρνησης, όταν γίνεται σύγκριση ανάμεσα στον Καραμανλή και στον Παπανδρέου. Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις εξελίξεις με αυταρέσκεια και αλαζονεία. Πρέπει να βγάζουμε τα συμπεράσματά μας από τα όποια λάθη διαπράττονται και να συνεχίσουμε μέχρι την τελευταία μέρα το πρόγραμμά μας που υποσχεθήκαμε στον ελληνικό λαό ότι θα εφαρμόσουμε.
7.
Μετά τις τελευταίες εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία υπάρχει η αίσθηση ότι το ευρωπαϊκό όνειρο απομακρύνεται. Παράλληλα η κατάσταση στα Ελληνοτουρκικά και ,ιδίως, στο τουρκοκυπριακό ζήτημα, περνάει μια περίοδο … «κρίσης», με
τις επιθετικές δηλώσεις της ΄Αγκυρας,
τα γεγονότα του Άη Στράτη, καθώς και την τελευταία προκλητική συμπεριφορά Ταλάτ απέναντι στην συμφωνία της 8ης Ιουλίου
για την συγκρότηση τεχνικών επιτροπών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Όλο αυτό το αρνητικό κλίμα είναι απόρροια της κυβερνητικής εξωτερικής πολιτικής;
Ξέρουμε την συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντί μας εδώ και χρόνια. Τα περιστατικά στα οποία αναφέρεστε είναι αναμφισβήτητα δυσάρεστα. Ωστόσο, δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν καθώς παρατηρούνται τουλάχιστον από το 1974 και μετά, για να μην αναφερθώ σε προηγούμενες περιόδους. Η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί προκειμένου αφενός να κρατάει μία επαφή με την Τουρκία και αφετέρου να μην παραμελεί καθόλου την αμυντική θωράκιση της χώρας. Επενδύουμε παράλληλα στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας με συγκεκριμένους βέβαια όρους και προϋποθέσεις. Αυτή η προοπτική όμως δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Εξαρτάται παράλληλα από τους υπόλοιπους 26 εταίρους μας και αυτή καθαυτή την Τουρκία που για να γίνει μέλος της ΕΕ θα πρέπει να εγκαταλείψει την παραδοσιακή τάση που έχει απέναντί μας και να κάνει παραχωρήσεις τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο.
8.
Πρόσφατα δηλώσατε ότι «με την εναπόθεση των ελπίδων μας στην καλή θέληση των άλλων δεν πρόκειται να λυθεί τίποτα». Τι πρέπει δηλαδή να γίνει – τόσο σε εσωτερικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο- για να συμμορφωθεί η
Τουρκία στους όρους της ΕΕ και να γίνει μέλος της;
Αυτό το οποίο είπα και ενδεχομένως να ακουστεί αιρετικό είναι ότι με το διμερές πλαίσιο που έχουμε από το 1974 και μετά, ουσιαστικά μεταθέτουμε τα προβλήματα για το μέλλον. Για αλλάξουν τα πράγματα θα πρέπει να
διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο και για αυτό έχουμε δύο επιλογές: είτε πόλεμος (πράγμα το οποίο δεν έχει την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας), είτε αξιοποίηση μιας πραγματικής και υπαρκτής, όχι μόνο στα λόγια, ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, για να αναγκαστούν οι γείτονές μας να γίνουν πραγματικά Ευρωπαίοι και να αλλάξουν στάση. Πολλοί ευρωπαίοι εταίροι μας όμως, μετά την συμφωνία του Δεκεμβρίου του 2004 για να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, φαίνονται να το ξανασκέφτονται. Από την άλλη η Τουρκία γίνεται ολοένα και πιο δύστροπος υποψήφιος. Η τελευταία εσωτερική κρίση που βιώνει δυσκολεύει περισσότερο τα πράγματα. Όσο όμως η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας παραμένει θολή ( είτε γιατί δεν υπάρχει βούληση τόσο από την Τουρκία όσο και από τους Ευρωπαίους εταίρους μας) τα γεγονότα που αναφέρατε θα επαναλαμβάνονται. Αυτό που θα συμβαίνει είναι να διασύρεται η έννοια της ευρωπαϊκής προοπτικής με μετάθεση των χρονοδιαγραμμάτων και των υποχρεώσεων της Τουρκίας στο μέλλον. Θα μιλάμε έτσι για ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας όταν αυτή στην πραγματικότητα δεν θα υπάρχει και δεν θα λειτουργεί.
9.
Να αλλάξουμε θέμα και να πάμε στον χώρο του Τουρισμού , που από δω και πέρα θα αρχίσει να μας απασχολεί. Από την εμπειρία σας από την θητεία σας ως Πρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Πολιτικής, Μεταφορών και Τουρισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχουμε επενδύσει όσο θα έπρεπε στον Τουρισμό ή έχουμε επαναπαυτεί στα κεκτημένα μας; (αν όχι, τι προτείνετε;)
Είναι ενθαρρυντικό ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε μία σταθερή αύξηση όχι μόνο των τουριστών, αλλά και του τουριστικού συναλλάγματος κατά 10% ετησίως. Ο τουρισμός μαζί με την ναυτιλία, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και τις νέες τεχνολογίες μπορεί και πρέπει να είναι οι τομείς αιχμής για την ελληνική οικονομία στο μέλλον. Χρειάζεται βέβαια να επενδύσουμε στον ποιοτικό τουρισμό σεβόμενοι και αναδεικνύοντας το περιβάλλον και τον πολιτισμό μας που είναι οι δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους έχουμε τόσους πολλούς τουρίστες στην χώρα μας, Είναι ενθαρρυντικό ότι πέραν των κινήτρων που δίνονται για την τουριστική βιομηχανία και την προβολή της Ελλάδας στο εξωτερικό, προχωρούν τα σχέδια για τις χρήσεις γης έτσι ώστε να γίνονται οι επενδύσεις με μεγαλύτερη ασφάλεια και σεβασμό στο περιβάλλον.
10.
Αναφορικά με τα πρόστιμα που μας «ρίχνει» κατά καιρούς η ΕΕ σχετικά με τις παραβιάσεις των κανονισμών για την ρύπανση του περιβάλλοντος, γιατί δεν συμμορφώνεται ο Έλληνας; Μήπως ως λαός δεν έχουμε πάρει την σχετική παιδεία ακόμα και για τα πιο βασικά, όπως το να μην πετάμε πχ αποτσίγαρα, χαρτάκια κτλ, στον δρόμο;
Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να διοργανώσω μία ημερίδα για τους ανθρώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σκοπό την ενημέρωσή τους από στελέχη της Κομισιόν, για τις δυνατότητες που προσφέρουν τα νέα προγράμματα του Δ΄ΚΠΣ. Με ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι ένα μεγάλο μέρος της ημερίδας αναλώθηκε σε θέματα σχετικά για τα προγράμματα περιβάλλοντος και ανάπλασης των αστικών κέντρων. Για δεκαετίες θεωρούσαμε ότι τα προβλήματα του περιβάλλοντος απασχολούσαν μία μικρή μερίδα κόσμου, αντίληψη λανθασμένη. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αρχίζουμε σιγά σιγά να αντιλαμβανόμαστε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι για την χώρα μας όχι μόνο ουσιαστικός παράγοντας για την αναβάθμιση της καθημερινότητάς μας, αλλά και πηγή πλούτου καθώς συνδέεται άμεσα με τον τουρισμό μας. Όλο και περισσότερο θέματα περιβάλλοντος απασχολούν τα ΜΜΕ, όλο και περισσότερες περιβαλλοντικές εκστρατείες διοργανώνονται από κινήματα πολιτών και ΜΚΟ. Σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε για να φτάσουμε τους υπόλοιπους εταίρους μας. Εκτιμώ όμως ότι
αρχίζει να μπαίνει το νερό στο αυλάκι.
11.
Κύριε Χατζηδάκη, ποια είναι γενικά – και αντικειμενικά- η θέση της χώρας μας στην ΕΕ. Σε ποιους τομείς υπερτερούμε και
που υστερούμε;
Υπάρχουν τομείς όπου η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει ένα πρόσωπο ευρωπαϊκό, σύγχρονο, ανοικτό στις προκλήσεις και τις νέες ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Η ναυτιλία και ο τουριστικός τομέας είναι δύο τέτοια παραδείγματα. Υπάρχουν και τομείς που υστερούμε όπως η ποιότητα και αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς και η έλλειψη συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού, κλπ. Εκεί όμως που πρωτίστως
υστερούμε και κατά κάποιο τρόπο αποτελεί την
πηγή πολλών «δεινών» είναι οι συνθήκες με τις οποίες γίνεται ο δημόσιος διάλογος στην χώρα μας και η ποιότητα της πολιτικής μας κουλτούρας. Και σε αυτό φταίμε όλοι: πολιτικοί και πολίτες. Πολλές φορές ως πολίτες δεν αντέχουμε την αλήθεια και αρεσκόμαστε να ακούμε μόνο ότι μας είναι αρεστό, αλλά όχι χρήσιμο. Έτσι τροφοδοτούμε τον λαϊκισμό των πολιτικών που με την σειρά του εκφράζεται σε άγονες τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις και σε ένα κακόγουστο θέαμα από το οποίο βγαίνουμε όλοι χαμένοι. Από την άλλη, ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου είτε δεν έχει παραστάσεις από το τι γίνεται αλλού, είτε φοβάται το πολιτικό κόστος Είναι νομίζω καιρός απέναντι σε αυτήν την παθογένεια να αντιτάξουμε τη νηφαλιότητα τη γνώση και την ανάγκη για έργο και όχι τα ευχάριστα λόγια.
12.
Πώς και πότε θα θέλατε να κλείσετε την πολιτική σας σταδιοδρομία;
Φιλοδοξία μου δεν είναι να κάτσω στην πολιτική πάρα πολλά χρόνια εξαντλώντας τον εαυτό μου σε ιδέες και κουράζοντας τους πολίτες. Σημασία έχει στην πολιτική να δουλεύεις με ενθουσιασμό και να ταυτίζεις το πέρασμά σου με συγκεκριμένα πράγματα. Υπάρχουν πολιτικοί που κάνοντας τον απολογισμό τους μετά από πολλά χρόνια παρουσίας μπορεί να θυμηθούν φραστικές επιθέσεις σε συναδέλφους τους, συχνή παρουσία σε δεξιώσεις και σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση με ρουσφέτια. Δεν θα ήθελα να είμαι ένας από αυτούς.