Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο σχεδιασμός της για την οικονομία προχωρεί με επιτυχία. Ως Έλληνας πολίτης, πραγματικά θα ευχόμουν να ήταν έτσι. Ωστόσο η πραγματικότητα είναι, δυστυχώς, διαφορετική. Η διαχείριση των δημοσιονομικών, δεν προχωρεί όπως θα έπρεπε.
Η ανάπτυξη της επικοινωνίας
Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο σχεδιασμός της για την οικονομία προχωρεί με επιτυχία. Ως Έλληνας πολίτης, πραγματικά θα ευχόμουν να ήταν έτσι. Ωστόσο η πραγματικότητα είναι, δυστυχώς, διαφορετική. Η διαχείριση των δημοσιονομικών, δεν προχωρεί όπως θα έπρεπε.
Το σημειώνει η ίδια η τρόικα. Υπάρχουν σοβαρές καθυστερήσεις στα έσοδα αλλά και υπερβάσεις στις δαπάνες (ιδίως στα νοσοκομεία). Ακόμα περισσότερο, λείπει ένας σαφής πυλώνας Ανάπτυξη από την κυβερνητική πολιτική. Προσέξτε: ακόμα και αν επιτύχει η κυβέρνηση στο δημοσιονομικό τομέα, χωρίς ανάπτυξη κινδυνεύουμε να πούμε στο τέλος «η εγχείριση πέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε».
Για την ανάπτυξη θέλω να σταθώ σε τέσσερα σημεία:
Πρώτον, τα αναπτυξιακά εργαλεία (ΕΣΠΑ, ΠΔΕ, ΤΕΜΠΜΕ). Στο ΕΣΠΑ, όπως τόνισε και η τρόικα, η κυβέρνηση καθυστερεί σημαντικά με μια σειρά από προγράμματα να βρίσκονται περίπου εκεί που τα άφησε η ΝΔ. Στον επενδυτικό νόμο, το προσχέδιο που παρουσιάστηκε πρόσφατα, παρά τις προσπάθειες εντυπωσιασμού, φαίνεται ότι δεν εισάγει κάποια ουσιώδη καινοτομία. Εν τω μεταξύ, το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων έχει μειωθεί το πρώτο εξάμηνο του 2010 κατά 40% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009. Παράλληλα, αυξάνεται η επιβάρυνση των επιχειρήσεων με το φορολογικό νόμο, με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές του δημοσίου και με τη μη επιστροφή ΦΠΑ. Όσον αφορά δε στο ΤΕΜΠΜΕ, το ίδιο διάστημα, έχει περιοριστεί η δραστηριότητά του 16 φορές κάτω!
Δεύτερον, η απελευθέρωση των αγορών. Η τρόικα πειθαναγκάζει την κυβέρνηση να αλλάξει στρατηγική και να προχωρήσει στο άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων. Πώς προχωρεί όμως σε αυτό τον τομέα; Με τα φορτηγά, αφού ταλαντεύτηκε, πέρασε από το ένα άκρο στο άλλο μέσα σε δύο μήνες. Με τη ΔΕΗ βρίσκεται ακόμα σε σύγχυση, παραδέρνοντας μεταξύ μιας πραγματικότητας που φαίνεται να μην ελέγχει και των παλιών σοσιαλιστικών δοξασιών.
Τρίτον, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η κυβέρνηση, πέραν κάποιων δηλώσεων δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής τίποτε το χειροπιαστό. Η Νέα Δημοκρατία κατ’ επανάληψη έχει μιλήσει για τη χρήση συμβάσεων παραχώρησης και ΣΔΙΤ στα λιμάνια, τα περιφερειακά αεροδρόμια και τις μαρίνες, ώστε να μετατραπούν από απλό προορισμό για ταξιδιώτες και εμπορεύματα σε σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έχει μιλήσει, επίσης, για το μεγάλο κεφάλαιο της ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, που αποτελείται από περισσότερα από 30.000 ακίνητα και που μπορεί να αξιοποιηθεί με διάφορες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της πώλησης και επαναμίσθωσης (sale & lease back).
Τέταρτον, οι αποκρατικοποιήσεις με αναπτυξιακό χαρακτήρα. Αν και δε μετράνε στο έλλειμμα, συμβάλλουν στη μείωση του χρέους. Επίσης, δίνουν ένα αναπτυξιακό μήνυμα τόσο στην εγχώρια όσο και στις διεθνείς αγορές. Στις αρχές του έτους, στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, η κυβέρνηση προέβλεπε την είσπραξη 2,5 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις το 2010. Αργότερα, στο μνημόνιο, περιορίστηκε σε 1 δις ευρώ, και τώρα, αφού ανακοίνωσε κάποιες γενικές αρχές, το όλο ζήτημα μένει στη σφαίρα της θεωρίας, χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα και κυρίως χωρίς συγκεκριμένα έσοδα.
Η αναπτυξιακή διάσταση, λοιπόν, στην πολιτική της κυβέρνησης υπάρχει περισσότερο ως επικοινωνιακό τρικ. Η Νέα Δημοκρατία μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί να δώσει λευκή επιταγή. Ούτε να μην αντιδράσει σε έναν προπαγανδιστικό μηχανισμό που ενοχοποιεί για όλα την τελευταία πενταετία και συγκαλύπτει τις κυβερνητικές παλινωδίες. Δεν μπορεί όμως να είναι η κλασική ελληνική αντιπολίτευση. Σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία οφείλουμε να στηρίζουμε κάθε σωστή επιλογή που, έστω και αναγκασμένη απ’τα πράγματα, υιοθετεί η κυβέρνηση. Αλλά και να ωθούμε πρώτοι την κυβέρνηση προς λύσεις που έχουν επικρατήσει σε όλη την Ευρώπη και τις έχει ανάγκη ο τόπος. Τώρα οι θέσεις όλων μας κρίνονται από την αντοχή τους στο χρόνο και η στάση μας από την πατριωτική μας ευθύνη. Πάνω απ’όλα όμως κρίνεται η υπευθυνότητα και η αποτελεσματικότητα της ίδιας της κυβέρνησης. Η κυβερνητική αποτυχία θα είναι αποτυχία της ίδιας της Ελλάδας.