Αν θα είναι πετυχημένη η Ελληνική Προεδρία, θα το ξέρουμε σίγουρα μόνο την πρώτη Ιουλίου. Μέχρι τότε, η Ελλάδα κινδυνεύει σοβαρά να γίνει… το βατράχι που θα πατήσουν τα βουβάλια! Ο λόγος είναι προφανής: ο ενδεχόμενος πόλεμος στο Ιράκ. Οι εξελίξεις αναμένεται να είναι τόσο σημαντικές σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε αυτοί οι χειρισμοί που η Ελλάδα θα κάνει τους επόμενους μήνες να κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία της Ελληνικής Προεδρίας. Και οι πιθανότητες να γίνει τελικά η Ελλάδα έρμαιο των ΗΠΑ και των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι ανύπαρκτες.
Η Ελλάδα θα κληθεί να επιδιώξει την ισορροπία ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει ότι η Ελλάδα θα κατορθώσει να εξασφαλίσει την ισορροπία μέσα στην ίδια την Ένωση, όπου υπάρχουν έντονα αντικρουόμενες απόψεις. Οι Βρετανοί είναι προσδεδεμένοι στους Αμερικανούς. Οι Γάλλοι έχουν τα δικά τους συμφέροντα στο Ιράκ. Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί ταλαντεύονται. Η Ευρώπη δύσκολα θα μπορέσει έτσι να παίξει στο Ιράκ τον αποτρεπτικό ρόλο που έπαιξαν στην κρίση μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας Κορέας οι γείτονες της τελευταίας (Κίνα, Ιαπωνία, Ρωσία).
Προκειμένου η Ελλάδα να επιχειρήσει να συμβιβάσει τις απόψεις αυτές, πρέπει να της αναγνωριστεί -λόγω της Προεδρίας- ο συντονιστικός της ρόλος στον καθορισμό της κοινής στάσης στο θέμα αυτό. Αυτό δε θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο! Τέσσερις χώρες της Ένωσης αποτελούν εξάλλου τη στιγμή αυτή μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η Μεγάλη Βρετανία κι η Γαλλία ως μόνιμα μέλη, η Γερμανία κι η Ισπανία ως μη μόνιμα. Κι ενώ μία τέτοια εκπροσώπηση θα πρόσφερε λογικά στην Ένωση ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων, δυστυχώς θα μπορούσε να επιδράσει και αρνητικά. Κυρίως τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου επιδιώκουν συνειδητά και κατά παράδοση να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητα που ο ιδιαίτερος αυτός ρόλος τους παρέχει.
Παρά τις δυσκολίες, η Ελληνική Προεδρία έχει χρέος να προχωρήσει με αποφασιστικότητα και ευθύνη. Πρέπει να διαπραγματευτεί και να επιβάλει μία κοινή συνισταμένη των αντικρουόμενων απόψεων. Οφείλει να εκμεταλλευτεί την παραδοσιακά θετική εικόνα που η χώρα μας έχει στον αραβικό κόσμο, γεγονός που της δίνει ένα σαφές πλεονέκτημα στον αποτελεσματικό χειρισμό της κατάστασης. Έτσι και η επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών στη Μέση Ανατολή είναι θετική μεν, μπορεί όμως να αποδειχτεί καθυστερημένη. Και ίσως κρύβει μία διστακτικότητα. Γι’ αυτό η Ελληνική Προεδρία πρέπει να ενεργήσει εγκαίρως, με σχεδιασμό, προληπτικά και με τόλμη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραστήσει την υπερδύναμη. Δε θα υπάρξει όμως πιο ξεκάθαρη αποτυχία, αν διστάζοντας να παίξει ουσιαστικά πρωταγωνιστικό ρόλο στο παιχνίδι, δείξει υπερβολικό φόβο απέναντι στους Αμερικανούς ή χάσει τον έλεγχο της κατάστασης μέσα στην ίδια την ΕΕ.
