Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου ελάχιστοι πίστευαν ότι η είσοδος στον 21ου αιώνα θα έβρισκε τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κυβερνώνονται από κεντροαριστερά κόμματα. Και όμως αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Η καλή επικοινωνιακή πολιτική των κεντροαριστερών κομμάτων, η υιοθέτηση από μέρους τους κεντροδεξιών θέσεων αλλά και η ολοκλήρωση του κύκλου των κεντροδεξιών κομμάτων που κυβερνούσαν παλαιότερα είχε ως αποτέλεσμα η προηγούμενη δεκαετία να κλείσει με την εκλογική κυριαρχία της κεντροαριστεράς στην Ενωμένη Ευρώπη.
Το μεγάλο ζήτημα, όμως, δεν είναι ποιος πολιτικός πόλος έχει υπερισχύσει εκλογικά αλλά ποιες ιδέες έχουν υπερισχύσει πολιτικά. Και σε αυτό το σημείο θα συμπεράνει κανείς ότι οι κεντροδεξιές ιδέες υπερισχύουν. Και αυτό συνέβη μετά την υπογραφή το 1987 της “Ενιαίας Ευρωπαϊκής πράξης του Λουξεμβούργου” η οποία δεν είναι τυχαίο, ότι είχε την υπογραφή και της Μάργκαρετ Θάτσερ. Ήταν μια ιστορική στιγμή κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση έδινε ουσιαστική ώθηση στην ενιαία αγορά και από εκεί και πέρα στην επικράτηση του ανταγωνισμού και της ελεύθερης οικονομίας. Δηλαδή στην κυριαρχία των κεντροδεξιών ιδεών.
Σήμερα σοσιαλιστές πρωθυπουργοί όπως ο κ.Ζοσπέν, ο κ.Σρέντερ και ο κ. Μπλέρ έχουν έρθει πιο κοντά σε αυτές τις ιδέες, αποδεχόμενοι την “ελεύθερη αγορά με ανθρώπινο πρόσωπο”. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο να έχουμε δύο πολύ μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς με όχι πολύ μεγάλες πολιτικές διαφορές. Έχει επέλθει ουσιαστικά μια Αμερικανοποίηση της πολιτικής ζωής στην Ευρώπη. Ας σημειωθεί επίσης ότι ήδη σε πολλές χώρες της γηραιάς ηπείρου – όπως στην Ιταλία για παράδειγμα – παρουσιάζονται οι πρώτες ρωγμές στην κυριαρχία της κεντροαριστεράς. Γεγονός που οφείλεται είτε στην κόπωση από την πολύχρονη διακυβέρνηση της κεντροαριστεράς, είτε σε εσωτερικά προβλήματα που η κάθε χώρα αντιμετωπίζει.
Κάτι ανάλογο έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται και στην χώρα μας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κούρασε και κουράστηκε από την πολυετή διακυβέρνηση της χώρας. Δεν έχει την απαραίτητη ορμή να επιβάλει τις αναγκαίες αλλαγές ώστε η πατρίδα μας να γίνει πράγματι ισότιμος εταίρος των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Επιπλέον προσπαθεί να επιβάλει μια πολιτική την οποία ούτε πιστεύει αλλά ούτε και να διαχειρισθεί καλά μπορεί.
Και εδώ είναι η μεγάλη πρόκληση για την Νέα Δημοκρατία. Ότι δεν φθάνει να κερδίσει τις εκλογές και να γίνει κυβέρνηση αυτής της χώρας. Αλλά χρειάζεται να πείσει ότι μπορεί να γίνει μια καλή κυβέρνηση για την Ελλάδα. Και το συνέδριο αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία να πείσουμε τους Έλληνες πολίτες γι’ αυτό. Είναι μια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι έχουμε τα στελέχη που θα κυβερνήσουν αποτελεσματικά αυτή την χώρα. Στελέχη με φρεσκάδα, γνώση και θέληση. Να προβάλουμε καθαρές λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου και να αντιμετωπίσουμε με αποτελεσματικότητα τις προκλήσεις της νέας εποχής. Η παγκοσμιοποίηση, η νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης, οι νέες τεχνολογίες, η μετανάστευση, οι περιβαλλοντικές αλλαγές, η βιοτεχνολογία είναι οι μεγάλες προκλήσεις της νέας δεκαετίας. Προκλήσεις στις οποίες θα πρέπει να δώσουμε απαντήσεις. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά έχει αυτά τα θέματα αρκετά υψηλά στην ατζέντα της.
Η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Το πραγματικό όμως στοίχημα δεν είναι τι θα συμβεί την ημέρα των εκλογών. Αλλά τι θα συμβεί τις επόμενες. Γι’ αυτό και πρέπει να ετοιμαζόμαστε από τώρα να γίνουμε μια πετυχημένη κυβέρνηση. Το οφείλουμε στους Έλληνες, που δικαιούνται μετά την ονομαστική να δουν και την πραγματική σύγκλιση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες να γίνεται πραγματικότητα.