«Η Κύπρος είναι το κατ’ εξοχήν παράδειγμα που χρησιμοποιώ όταν θέλω να μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο θεωρώ ότι η Ελλάδα μπορεί να αφήσει πίσω της την κρίση και τα μνημόνια και να κάνει βήματα προς τα εμπρός», επεσήμανε ο Κωστής Χατζηδάκης σε ομιλία του σε ημερίδα του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) για την Αξιολόγηση Οικονομικής Ελευθερίας.
«Γιατί πέτυχε η Κύπρος και όχι εμείς;» αναρωτήθηκε ο Κωστής Χατζηδάκης. «Είχαν την ωριμότητα να αντιληφθούν το βάρος των περιστάσεων και να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Και είχαν την κοινή λογική να δουν ότι η προσκόλληση στον κρατισμό βλάπτει την οικονομία και ιδιαίτερα τα πιο αδύναμα μέλη της».
Ομιλία Κωστή Χατζηδάκη στην Ημερίδα για την Αξιολόγηση Οικονομικής Ελευθερίας του ΚΕΦίΜ
Όσοι έχουν παρακολουθήσει έστω και ελάχιστα τον δημόσιο λόγο μου θα γνωρίζουν πως η Κύπρος είναι το κατ’ εξοχήν παράδειγμα που χρησιμοποιώ όταν θέλω να μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο θεωρώ ότι η Ελλάδα μπορεί να αφήσει πίσω της την κρίση και τα μνημόνια και να κάνει βήματα προς τα εμπρός.
Φυσικά, το ζήτημα αυτό σχετίζεται άμεσα με το θέμα της σημερινής μας συζήτησης, δηλαδή την οικονομική ελευθερία.
Θα ήθελα, όμως, να σταθώ και σε κάποια χαρακτηριστικά της Κύπρου τα οποία συνδέονται με την πολιτική κουλτούρα και τη μορφή της δημόσιας διοίκησης. Διότι θεωρώ ότι τα χαρακτηριστικά αυτά αποτέλεσαν το θεμέλιο που επέτρεψε στην Κύπρο να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η οικονομία της. Και έτσι σήμερα, τη στιγμή που στην Ελλάδα παραμένουμε σε τέλμα, η Κύπρος έχει κάθε λόγο να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Συγκεκριμένα, θα ήθελα να σταθώ στις εξής διαφορές μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, οι οποίες οδήγησαν σε τόσο διαφορετικά αποτελέσματα στη διαχείριση της κρίσης:
- Πρώτα από όλα στη συνεννόηση: Γνωρίζουμε ότι στην Κύπρο το κλίμα στην υιοθέτηση της συμφωνίας ήταν διαφορετικό. Δεν υπήρξαν γερμανοτσολιάδες και προδότες της πατρίδας. Δεν υπήρχαν απειλές για κρεμάλες στις πλατείες. Στην Ελλάδα ξέρουμε όλοι τι έγινε. Δεν ισχυρίζομαι, βέβαια ότι το κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, δεν έκανε τα λάθη της. Υπενθυμίζω όμως ότι συμμετείχαμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, στη συνέχεια συγκυβερνήσαμε με άλλα δύο κόμματα και, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάει να ρίξει τη χώρα στα βράχια, ψηφίσαμε την τρίτη δανειακή σύμβαση, χωρίς κανέναν όρο, για να αποφύγουμε τα χειρότερα στην πατρίδα μας. Παράλληλα, έχουμε υπερψηφίσει πολλές μεταρρυθμίσεις, ξεφεύγοντας από τη λογική του πετροπόλεμου εκ του ασφαλούς που εφαρμόζει συνήθως η αντιπολίτευση στη χώρα μας.
- Ο δεύτερος παράγοντας είναι η δημόσια διοίκηση. Η Κύπρος έχει μια δημόσια διοίκηση που κάνει τη δουλειά της. Που είναι σταθερή, λιγότερο κομματική, περισσότερο αξιοκρατική. Στην Ελλάδα η αξιολόγηση είναι αφορμή πολέμου! Απόδειξη είναι το γεγονός ότι δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα, παρ’ ότι έχουν επιβληθεί κάθε λογής σκληρά μνημονιακά μέτρα! Μια δημόσια διοίκηση, όμως, που παραμένει προσκολλημένη στο παρελθόν, αγνοώντας επιδεικτικά οποιαδήποτε μορφή αξιοκρατίας, δεν μπορεί να υποστηρίξει την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, ακόμα κι αν αυτές ψηφιστούν. Και το τίμημα το πληρώνουν, φυσικά, οι πολίτες, οι οποίοι βλέπουν τους φόρους τους να αυξάνονται και τις υπηρεσίες που τους παρέχονται από το δημόσιο να χειροτερεύουν. Και αυτό, για πολλούς στη χώρα, είναι προοδευτική πολιτική!
- Όπως προοδευτική πολιτική θεωρείται και αυτό που θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα καρκινώματα στη χώρα μας: Ο κρατισμός. Και σε αυτό θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο, μιας και είναι και το θέμα της συζήτησής μας τέτοιο. Οι απανταχού κρατιστές συνηθίζουν να δικαιολογούν την εναντίωσή τους στην ιδιωτική πρωτοβουλία ισχυριζόμενοι ότι με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και προάγουν την κοινωνική δικαιοσύνη. Ο κάθε λογικός πολίτης όμως μπορεί να καταλάβει ότι αυτού του είδους τα λαϊκίστικα επιχειρήματα δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.
- Διότι το πιο σημαντικό είδος κοινωνικής πολιτικής που μπορεί να ασκήσει σήμερα κάποιος στη χώρα μας είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας. Ας μας πουν, λοιπόν, οι οπαδοί του κρατισμού, πώς προτείνουν να γίνει αυτό χωρίς τον ιδιωτικό τομέα; Υπολογίζεται πως υπολογίζεται πως για να ανακάμψει η οικονομία μας χρειάζεται 100 δις ευρώ επιπλέον επενδύσεις για την πενταετία. Με δεδομένο ότι ολόκληρο το ΕΣΠΑ ανέρχεται στα 20 δις και οι απευθείας επιδοτήσεις του επενδυτικού νόμου στα 500 εκατομμύρια, υπάρχει τρόπος να δώσουμε στην οικονομία μας την ώθηση που χρειάζεται χωρίς τον ιδιωτικό τομέα; Δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας, είναι ζήτημα κοινής λογικής!
- Ένα άλλο χαρακτηριστικό των κρατιστών είναι η καχυποψία απέναντι στην επιχειρηματικότητα. «Σχεδόν όλοι οι επιχειρηματίες είναι εκατομμυριούχοι λαμόγια που ξεζουμίζουν τους εργαζομένους τους». Αυτό λένε, χοντρικά. Υπάρχουν τέτοιοι επιχειρηματίες; Σίγουρα. Όμως η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρηματιών στην Ελλάδα είναι μικρομεσαίοι. Κυριολεκτικά το 99,9%. Όταν μιλάμε, λοιπόν, για στήριξη της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα με μέτρα όπως η απλούστευση της αδειοδότησης και η φορολογική ελάφρυνση, μιλάμε εξ ορισμού πρωτίστως για στήριξη των μικρομεσαίων που παλεύουν με περιορισμένους πόρους για ένα καλύτερο μέλλον. Στην Κύπρο το καταλαβαίνουν αυτό, και για αυτό προσελκύουν επιχειρηματίες από όλο τον κόσμο με ένα ευνοϊκό πλαίσιο, τη στιγμή που εμείς κάνουμε ό, τι μπορούμε για να τους διώξουμε.
- Στο ζήτημα της παιδείας, το κόκκινο πανί για τους κρατιστές είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτά είναι που θα οδηγήσουν, λένε, σε υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Όχι η ανομία, η έλλειψη αξιολόγησης, η απομόνωση από την αγορά εργασίας, η απουσία ξενόγλωσσων προγραμμάτων. Όλα αυτά τα υποστηρίζουν. Ας μας πουν όμως: Ένα παιδί που είτε δεν θέλει είτε δεν κατάφερε να περάσει σε δημόσιο πανεπιστήμιο και δεν έχει τα χρήματα να πάει στο εξωτερικό να σπουδάσει, είναι κοινωνικά δίκαιο να μην έχει καμία επιλογή για σπουδές; Παράλληλα, την ίδια στιγμή που η Κύπρος εισάγει χιλιάδες φοιτητές από το εξωτερικό, εμείς προτιμάμε να εξάγουμε. Να διώχνουμε τους νέους, να πάνε να στηρίξουν άλλες οικονομίες γιατί εμείς δεν τα θέλουμε τα λεφτά τους! Τη στιγμή που έχουμε τόσα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που θα μας επέτρεπαν να γίνουμε διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο!
Κυρίες και κύριοι,
Σε αυτή τη χώρα δυστυχώς είμαστε όμηροι δήθεν προοδευτικών ιδεών, που στην ουσία αντιπροσωπεύουν ό, τι πιο οπισθοδρομικό υπάρχει. Από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, είτε αυστηρώς οικονομική, είτε κοινωνική.
Και δεν βλέπουμε τη σύνδεση μεταξύ αυτών των ιδεών και των αποτυχιών μας. Μας φταίει πάντα κάτι άλλο. Κάποια συνομωσία εναντίον του ελληνισμού. Δεν υπάρχει όμως τέτοια συνομωσία.
Γιατί πέτυχε η Κύπρος και όχι εμείς; Ναι, σίγουρα ούτε το είδος ούτε η έκταση των προβλημάτων μας ήταν ίδια. Και η Κύπρος, όμως, χρειάστηκε να υποστεί ένα βίαιο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και κατάφερε να αφήσει πίσω της τα μνημόνια πριν από εμάς, ενώ είχε μπει μετά από εμάς! Δεν συνωμότησε καμία δύναμη από το εξωτερικό ή από το υπερπέραν εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου όπως ορισμένοι φαντάζονται ότι συνέβη με την περίπτωση των Ελλήνων της Ελλάδας.
Είχαν την ωριμότητα να αντιληφθούν το βάρος των περιστάσεων και να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Και είχαν την κοινή λογική να δουν ότι η προσκόλληση στον κρατισμό βλάπτει την οικονομία και ιδιαίτερα τα πιο αδύναμα μέλη της.
Εμείς χάσαμε πολύτιμο έδαφος και πληρώσαμε βαρύ τίμημα για αυτό. Ακόμα και σήμερα όμως, μετά από τόσα λάθη, μπορούμε να κοιτάξουμε την εμπειρία της Κύπρου και να υιοθετήσουμε πολύτιμα μαθήματα από αυτή.
Να αφήσουμε πίσω τις προκαταλήψεις δεκαετιών και να γυρίσουμε την πλάτη στην προπαγάνδα ενάντια σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση φέρνει κάτι διαφορετικό στη χώρα σε σχέση με την αποτυχημένη κρατικίστικη συνταγή.
Δεν θα είναι εύκολο. Το ξέρουμε βάσει εμπειρίας. Όμως είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε για να χτίσουμε την Ελλάδα της ελευθερίας, της δημιουργίας και των ίσων ευκαιριών για όλους. Η επιλογή είναι στο χέρι μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.