«Το ενδεχόμενο των εκλογών είναι ανοικτό, η κυβέρνηση δεν γίνεται να τις αποφύγει», δηλώνει ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο. Προσθέτει ότι το αίτημα για εκλογές της ΝΔ δεν ήταν μία τακτική κίνηση, είναι μια προσπάθεια να μην χάσει η Ελλάδα ολόκληρη τη δεκαετία.Το αίτημα για εκλογές δεν είναι μια «τακτική» κίνηση. Είναι μια προσπάθεια να μην χάσει η Ελλάδα ολόκληρη τη δεκαετία. Διότι την ώρα που φαινόταν ένα φως στο τούνελ στο τέλος του ’14, από εκεί και πέρα αντί να πάμε μπροστά πάμε πίσω.
Αυτή η κυβέρνηση με τις ιδεοληψίες και τον ερασιτεχνισμό της δεν μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική στον τόπο. Έχουν προσγειωθεί ανώμαλα στην πραγματικότητα και προσπαθούν να γαντζωθούν στις καρέκλες τους, αλλά οι άνθρωποι «δεν το έχουν». Μόνο φόρους ξέρουν να βάζουν και προσπαθούν να διαχειριστούν επικοινωνιακά τα προβλήματα διαστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα.
Γι’ αυτό λέμε ότι το κόστος παραμονής αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία είναι μεγαλύτερο από το κόστος της απομάκρυνσής της.
Το αίτημά μας για εκλογές παραμένει, λοιπόν, στο τραπέζι, παρόλο που δεν μπορούμε να τις επιβάλλουμε.
Ασφαλώς το ενδεχόμενο των εκλογών παραμένει ανοιχτό.
Η κυβέρνηση αυτή είναι αυτοπαγιδευμένη. Έχει εις βάρος της τα μπιλιετάκια της εφορίας, τις εργασιακές σχέσεις, το μνημόνιο με το ΔΝΤ, την ίδια την πραγματικότητα.
Γι’ αυτό και πιστεύω ότι δεν γίνεται η κυβέρνηση να αποφύγει τις εκλογές.
Με δεδομένα όσα ήδη σας είπα, δεν θέλω να προσθέσω κάτι στο συγκεκριμένο ερώτημα.
Η κυβέρνηση έκλεισε την αξιολόγηση πολύ καθυστερημένα και με λάθος τρόπο, όχι με εξοικονόμηση δαπανών αλλά με μια ακόμα αύξηση φόρων. Αυτό είχε ως συνέπεια να φουσκώσει ο λογαριασμός και τελικά να τοποθετηθεί ένα πολύ βαρύ φορτίο στις πλάτες των νοικοκυριών.
Κρατάμε ίσα-ίσα τη μύτη μας πάνω από το νερό. Εφαρμόζουμε όμως ένα λάθος μείγμα πολιτικής που μας καταδικάζει στη στασιμότητα. Να σερνόμαστε στη ζώνη του ευρώ χωρίς ευρώ.
Η κυβέρνηση και οι δανειστές – για διαφορετικούς λόγους– αποφάσισαν, με το κλείσιμο της αξιολόγησης, απλώς να σπρώξουν το τενεκεδάκι παρακάτω. Συμβιβάστηκαν, λοιπόν, σε ένα… μπάλωμα με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας». Το «βλέποντας και κάνοντας», όμως, δεν αποτελεί τη λύση που έχει ανάγκη ο τόπος.
Πουθενά στον κόσμο η οικονομική δραστηριότητα δεν ανέκαμψε με την υπερφορολόγηση.
Η κυβέρνηση ψήφισε ένα υφεσιακό πακέτο μέτρων που στην καλύτερη των περιπτώσεων μας καταδικάζει σε μια κατάσταση στασιμοχρεωκοπίας.
Η Ελλάδα για να βγει από την κρίση χρειάζεται να εκπλήξει ευχάριστα και να προσελκύσει ιδιωτικές επενδύσεις. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει από μια κυβέρνηση που πανηγυρίζει όταν βάζει φόρους και κλαίει όταν χρειάζεται να κάνει κάποια διαρθρωτική αλλαγή.
Κανένα ελατήριο δεν μπορεί να εκτιναχθεί άμα τοποθετείς συνεχώς πέτρες –στην προκειμένη περίπτωση νέους φόρους- επάνω του.
Η θεωρία του συμπιεσμένου ελατηρίου μπορεί να λειτουργήσει σε μια κανονική χώρα που προωθεί μεταρρυθμίσεις, βελτιώνει το επιχειρηματικό περιβάλλον και καταβάλει σοβαρή προσπάθεια για να προσελκύσει επενδυτές.
Διαφορετικά, με μαγικές συνταγές ή, έστω, με καλές προθέσεις δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση.
Η ΝΔ έχει στηρίξει τις όποιες ιδιωτικοποιήσεις ή διαρθρωτικές αλλαγές προχώρησε η κυβέρνηση. Άλλωστε οι περισσότερες από αυτές δρομολογήθηκαν από εμάς.
Δεν μπορώ, ωστόσο, να μην επισημάνω ότι η κυβέρνηση προχωρεί σ’ αυτές με σημαντικές καθυστερήσεις ή κλαψουρίζοντας.
Για παράδειγμα τα περιφερειακά αεροδρόμια και το Ελληνικό είναι στο συρτάρι της επί 15 μήνες. Αυτή η καθυστέρηση έχει δημιουργήσει σημαντικά διαφυγόντα κέρδη για την Οικονομία και τον Τουρισμό.
Άλλο παράδειγμα: ο νόμος πλαίσιο για την απλοποίηση των αδειοδοτήσεων των επιχειρήσεων – μια σημαντική μεταρρύθμιση που εισηγήθηκα για να βελτιωθεί η επιχειρηματικότητα στη χώρα και είχε τη συναίνεση όλων των παραγόντων της αγοράς- παραμένει επί 15 μήνες στα συρτάρια του υπουργείου Ανάπτυξης. Προχθές άκουσα την κυρία Τζάκρη να πανηγυρίζει γιατί αποφάσισαν να τον εφαρμόσουν. Ε, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά!
Τον μόνο “κόφτη” που αποκτήσαμε είναι ο αυτόματος μηχανισμός περικοπής δαπανών και μια «υποσχετική» για νέα μέτρα που θα εφαρμοστούν, ανεξάρτητα από τη θέληση της τότε κυβέρνησης και χωρίς να ψηφιστούν από τη Βουλή.
Μαζί με το πακέτο μέτρων 5,4 δις ευρώ (με φόρους 1,8 δις), τις ρυθμίσεις για τα «κόκκινα δάνεια» που φεύγουν από τους τραπεζίτες και πάνε στα funds και το υπεραταμείο στο οποίο έδωσαν σχεδόν όλη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια και χωρίς έλεγχο της Βουλής είναι το αποτέλεσμα της «ηρωικής» και «λεβέντικης» διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης.
Ο «κόφτης χρέους», δηλαδή το να μην πληρώνουμε πάνω από 15% επί του Ακαθάριστού Εθνικού Προϊόντος της χώρας ετησίως, δεν αφορά στην Ελλάδα παρά μόνο από το 2022 και μετά. Μέχρι τότε η ετήσιες πληρωμές τόκων είναι μόνο 7 ή 8%. Άρα στην πραγματικότητα είνα&