Ερωτήσεις
1)
Τα πρόσφατα γεγονότα στο Λίβανο έφεραν στο προσκήνιο με μεγαλύτερη οξύτητα το μεσανατολικό πρόβλημα. Στην περίπτωση αυτή μάλιστα διατυπώθηκαν επικρίσεις για τον ρόλο που διαδραμάτισε η Ε.Ε σε όλη αυτή την κρίση…
Επικρίσεις ακούστηκαν για το σύνολο της διεθνούς κοινότητας η οποία κατά πολλούς θα μπορούσε να επιδείξει γρηγορότερα αντανακλαστικά προς την κατεύθυνση της κατάπαυσης του πυρός. Ήταν προφανές στην κρίση αυτή ότι οι ΗΠΑ ήθελαν να δώσουν χρόνο στο Ισραήλ, προκειμένου να εκκαθαρίσει την κατάσταση στα νότια σύνορά του Λιβάνου από την Χεζμπολάχ. Παράλληλα, ακόμα και εάν η ΕΕ είχε κοινή εξωτερική πολιτική – πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει – θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβάλει την άποψή της. Ας μην γελιόμαστε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ούτε ο μόνος ούτε ο ισχυρότερος διεθνής παίκτης αυτήν την ώρα.
2)
Η πολεμική σύγκρουση ποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει ως προς το κύρος της Ε.Ε απέναντι στον αραβικό κόσμο;
Ποιες συνέπειες αναμένεται να υπάρξουν και στον οικονομικό τομέα;
Είναι δεδομένο ότι παρά την έλλειψη μιας δυναμικής παρουσίας στην διεθνή σκηνή, το κύρος της ΕΕ στον αραβικό κόσμο είναι πολύ ισχυρότερο από το κύρος των ΗΠΑ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να υιοθετήσουμε την λογική ότι η ΕΕ υπάρχει, ή πρέπει να υπάρχει, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του αραβικού κόσμου. Η ΕΕ υπάρχει για να εξυπηρετεί πρωτίστως τα δικά της συμφέροντα, μέσα βέβαια από την εμπέδωση της ασφάλειας, της ειρήνης, της σταθερότητας και των αρχών της δημοκρατίας και της ελευθερίας σε όλον τον κόσμο και πολύ περισσότερο στην ευρύτερη περιοχή μας. Στα πλαίσια αυτά πιστεύω πως θα εκτιμηθεί η συμβολή της ΕΕ στην ειρήνευση της περιοχής με την ουσιαστική συμμετοχή της στην ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ. Παράλληλα η ΕΕ είναι αποφασισμένη να συμβάλει σε ένα σημαντικό βαθμό στην ανοικοδόμηση
στο Λιβάνου.
3)
Πως βλέπετε τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Η Ελλάδα μήπως πρέπει να επανεξετάσει την εφαρμογή μιας εναλλακτικής πολιτικής προς την Τουρκία στην περίπτωση, όπου δεν προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις για
ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε;
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν περάσει από πολλά στάδια στο παρελθόν. Αυτήν την στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, πράγμα που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τις σχέσεις μας. Αυτό όμως που θα πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι μόνο η πορεία της πλήρους ένταξης της γείτονος εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα καθώς η προοπτική αυτή απαιτεί από την Τουρκία σαφείς και συγκεκριμένες υποχρεώσεις απέναντι στους μελλοντικούς της εταίρους, δηλαδή απέναντι σε μας και στην Κύπρο. Όλα τα άλλα σενάρια που ακούγονται περί ειδικής σχέσης, δεν απαιτούν συγκεκριμένες δεσμεύσεις από την Τουρκία. Επομένως όσο περισσότερο σαφείς και οροθετημένοι είναι οι κανόνες του παιχνιδιού τόσο περισσότερο ωφελημένοι θα βγούμε αν η Τουρκία εκπληρώσει τα κριτήρια ένταξης. Ας μην ξεχνάμε ότι κριτής για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τουρκίας, είναι όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της
Ελλάδας και της Κύπρου. Το πλεονέκτημα αυτό θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα και με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα έτσι ώστε να δημιουργήσουμε στο μέλλον ένα σκηνικό ειρήνης και ευημερίας.
4)
Στο χώρο της οικονομίας οι σημερινές συνθήκες επιτρέπουν να αισιοδοξούμε για έξοδο της Ελλάδας από το πλαίσιο της επιτήρησης μέσα στο 2007;
Η τελευταία θετική τοποθέτηση του ECOFIN για την πορεία του προγράμματος σταθερότητας της χώρας μας, αλλά και τα θετικά συμπεράσματα της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πορεία της ελληνικής οικονομίας αφήνουν αρκετά περιθώρια αισιοδοξίας. Είναι γεγονός ότι η οικονομία αρχίζει να βρίσκει ένα καλύτερο βηματισμό: οι ρυθμοί ανάπτυξης – δύο χρόνια μετά την Ολυμπιάδα -παραμένουν υπερδιπλάσιοι από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, η ανεργία -η οποία καταγράφεται με την ίδια μέθοδο που την κατέγραφε και το ΠΑΣΟΚ- αποκλιμακώθηκε κατά περίπου μιάμιση ποσοστιαία μονάδα, οι εξαγωγές μας αυξήθηκαν, το ίδιο και το τουριστικό συνάλλαγμα. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα αρχίσουν να αποδίδουν και τα μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα που πήρε η κυβέρνηση (ωράριο, μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό των τραπεζών, κλπ), έτσι ώστε τα αποτελέσματα της πολιτικής μας να είναι περισσότερο ορατά. Χρειάζεται βέβαια να γίνουν ακόμα περισσότερα τόσο στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων όσο και στον τομέα της απελευθέρωσης των αγορών. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν περισσότερο πλούτο και καταστούν εφικτή την άσκηση υγιούς κοινωνικής πολιτικής. Ότι έχει εφαρμόσει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση, αλλά και αυτά που πρόκειται να εφαρμόσει στο μέλλον, είχαν σαφή και ορατά αποτελέσματα σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν και ότι οι «τρίτοι δρόμοι» και η πολιτική των παροχών με δανεικά υποθήκευσε το μέλλον της χώρας.
5)
Τα ευρωπαϊκά κονδύλια και η απορρόφησή τους αποτελούν ένα κεφαλαιώδους σημασία ζήτημα για τη χώρα μας. Με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι θα πετύχουμε την γρηγορότερη εφαρμογή του Γ’ ΚΠΣ;
Το κεφάλαιο της αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων είναι μία «πονεμένη» ιστορία Χάσαμε οριστικά από το Β ΚΠΣ πάνω από ένα δις € σε σύνολο 17 δις € περίπου. Η κληρονομιά που άφησε το ΠΑΣΟΚ και στο Γ ΚΠΣ
ήταν εξίσου βαριά καθώς μέχρι και το τέλος του 2003 ήμασταν τελευταίοι στις δεσμεύσεις και προτελευταίοι στις απορροφήσεις μεταξύ των 15. Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση καταφέραμε να δεσμεύσει το 66% των πόρων αυξάνοντας παράλληλα την απορροφητικότητα στο 45% όταν τον Μάρτιο του 2004 ήταν μόλις στο 21,47%. Το 2008 θα είναι η καταληκτική χρονιά για τις απορροφήσεις βάσει του κανόνα του ν+2. Αυτή την στιγμή γίνεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια έτσι ώστε μέχρι και το 2008 για να απορροφήσουμε τους πόρους που απομένουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρισκόμαστε σε κατάσταση εγρήγορσης μέχρι και την τελευταία στιγμή.
6)
Ποιοι χειρισμοί θα πρέπει να γίνουν από ελληνικής πλευράς για την καλύτερη αξιοποίηση του Δ’ ΚΠΣ; Σε ποιους τομείς πρέπει να δοθεί το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων;
Η κυβέρνηση ήδη έχει σχεδιάσει πιο απλές δομές στην διαχείριση των προγραμμάτων με λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερες διαδικασίες και περισσότερη έμφαση στην αποτελεσματικότητα. Με βάση τη λογική αυτή δημιουργούνται πέντε μεγάλες περιφέρειες και μειώνονται τα εθνικά τομεακά προγράμματα.
Το Δ ΚΠΣ
θα είναι πολύ περισσότερο επικεντρωμένο στην περιφέρεια από ότι ήταν το Γ ΚΠΣ. Ο στόχος είναι να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στα περιφερειακά επιχειρησιακά προγράμματα. Σε σχέση με τα εθνικά προγράμματα, θα δοθεί προτεραιότητα σε πέντε έξι άξονες όπως η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης με την προώθηση της Κοινωνίας της Πληροφορίας στον δημόσια τομέα, η καινοτομία, το περιβάλλον και φυσικά η κατάρτιση και η δια βίου εκπαίδευση. Τομείς που
θα καταστήσουν την οικονομία μας περισσότερο ανταγωνιστική στις προκλήσεις της νέας εποχής. Το Δ ΚΠΣ είναι η τελευταία μεγάλη αναπτυξιακή ευκαιρία για την χώρα και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάει χαμένη.