Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς μου στη Β΄ Αθηνών, ορισμένοι φίλοι που με στηρίζουν στην προσπάθειά μου, μου λένε παράλληλα “γιατί, βρε παιδί μου, ήρθες σ΄αυτήν την τεράστια περιφέρεια, να κάνεις μια κοπιαστική καμπάνια, αντί να κάτσεις στην ησυχία της Ευρωβουλής;”
“Πρώτα απ’ όλα”, τους λέω, “η Ευρωβουλή δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαπραγματεύεσαι με ευρωβουλευτές και υπουργούς από 26, τώρα, χώρες και να πετυχαίνεις σ’ αυτό το περιβάλλον. Δεύτερον, θεωρώ πως ήρθε η ώρα, αν έχω αποκτήσει κάποια πείρα 12 χρόνια στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, να τη χρησιμοποιήσω στην Ελλάδα, ιδιαίτερα δε σ’ αυτή τη δύσκολη περιφέρεια με τα μεγάλα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Την ανεργία, τον τρόπο που λειτουργούν τα σχολεία, το κυκλοφοριακό, την έλλειψη πρασίνου, τη διαχείριση των σκουπιδιών. Τρίτον, και κυριότερο, η Β’ Αθηνών είναι Ευρώπη και χρειάζεται ευρωπαϊκές λύσεις. Η Β’ Αθηνών δεν είναι Β’ Εθνική.”
Η αντίληψη πως η Β’ Αθηνών είναι για βουλευτές που επιλέγουν τη συναλλαγή, το λαϊκισμό και την οξύτητα ως τρόπο δράσης, είναι αντίληψη που υποτιμά χιλιάδες πολίτες. Είναι ένα στερεότυπο που δεν ισχύει. Η Β’ Αθηνών αλλάζει και προχωράει μπροστά μαζί με όλη την Ελλάδα. Με την παρουσία μου εκεί θέλω να συμβάλω στην επιτάχυνση αυτής της πορείας.