“Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για τη χώρα μας, είναι σημαντικό να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος”, υπογράμμισε ο Κωστής Χατζηδάκης στην ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Σηφουνάκη για την Ίμβρο και την Τένεδο.
“Όσο λάθος είναι η υποχωρητικότητα, άλλο τόσο λάθος είναι και ο λαϊκισμός προς άγραν εκλογικής πελατείας. Και είναι ο λαός ο ίδιος που πληρώνει τελικά αυτά τα λάθη”.
Ομιλία του Κωστή Χατζηδάκη στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Σηφουνάκη
« Ίμβρος – Τένεδος. Από τη Συνθήκη της Λωζάννης στη δραματική συρρίκνωση του Ελληνισμού»
- Αξίζουν συγχαρητήρια στον Νίκο Σηφουνάκη γιατί μας προσφέρει κάτι που είναι πολύ παραπάνω από ένα απλό βιβλίο. Μέσα από ένα ψηφιδωτό απόπροσωπικές μαρτυρίες, έγγραφα, επιστολές, φωτογραφίες, αλλά και από παρατηρήσεις του ίδιου, ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε μια γωνιά της ελληνικής ιστορίας που, δυστυχώς, συνήθως δεν τυχαίνει της προσοχής που αξίζει.
- Τον Νίκο Σηφουνάκη τον γνώρισα περισσότερο όταν συνυπήρξαμε στην Ευρωβουλή την περίοδο 2004-2007. Είχαμε, τότε, την ευκαιρία αρκετές φορές να θέτουμε από κοινού θέματα που αφορούσαν την Ελλάδα και τη σχέση της με την Ευρώπη. Αλλά και την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία.
- Σήμερα το βιβλίο αυτό με ξαναγυρνάει σε εκείνη την εποχή. Της Ευρωβουλής και της κοινής προσπάθειας. Αλλά είναι, παράλληλα, και ένα βιβλίο στο οποίο αποτυπώνεται ανάγλυφα το πάθος του συγγραφέα για το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται. Δεν περιορίζεται ο Νίκος Σηφουνάκης στον ρόλο του ουδέτερου ερευνητή, αλλά βγάζει στις σελίδες και τα προσωπικά του συναισθήματα, συμβάλλοντας σε μια ακόμα πιο ζωντανή εμπειρία για τον αναγνώστη.
- Και είναι απολύτως κατανοητή η στάση του συγγραφέα. Γιατί είναι αδύνατο να μην γεννηθούν έντονα συναισθήματα σε κάποιον που έρχεται σε επαφή με αυτό το υλικό.
- Είναι αδύνατο να μείνει κανείς ανεπηρέαστος από την τραγωδία που έζησαν οι κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου, οι οποίοι κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ του να γίνουν πρόσφυγες και του να παραμείνουν στο νησί τους, γνωρίζοντας ότι πλέον θα αντιμετωπίζονται ως εχθροί στον ίδιο τους τον τόπο.
- Τι τους οδήγησε σε αυτό το σημείο; Ήταν οι λάθος χειρισμοί σε πολιτικό επίπεδο. Διότι η πολιτική του Βενιζέλου ανατράπηκε από μια κυβέρνηση που συντονίστηκε, μεν, με την κούραση της κοινής γνώμης από τους πολέμους, αλλά δεν συντονίστηκε με τις ανάγκες της στιγμής και με τα διεθνή δεδομένα. Με αποτέλεσμα τόσοι Έλληνες να οδηγηθούν σε ξεριζωμό από τα σπίτια τους και την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
- Όπως ήδη υπεννόησα, με το ζήτημα της Ίμβρου και της Τενέδου είχα ασχοληθεί ως Ευρωβουλευτής. Το ίδιο και άλλοι Έλληνες Ευρωβουλευτές, φυσικά, όπως ο Νίκος Σηφουνάκης. Ήταν υποχρέωσή μας, άλλωστε, καθώς τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται κατ’ εξακολούθηση. Θυμάμαι ότι, μεταξύ των άλλων, είχα υποβάλει ερώτηση το 2003 με την οποία ζητούσα να παρέμβει η Κομισιόν όταν η τουρκική κυβέρνηση με απόφασή της τότε στέρησε από τους Έλληνες τις περιουσίες τους μέσω του τουρκικού κτηματολογίου. Αυτή η μεθόδευση, σε συνδυασμό με την αφαίρεση του δικαιώματος διεκδίκησης περιουσιών που αυθαίρετα παραχωρήθηκαν στους Τούρκους χωρίς απαλλοτρίωση, αποτέλεσε ξεκάθαρη παράβαση της αρχής της ισονομίας.
- Σήμερα βρίσκονται αρκετοί στο ακροατήριο που γνωρίζουν καλά την παραβίαση των δικαιωμάτων των Ελλήνων στην Ίμβρο και την Τένεδο μέσω οδυνηρών οικογενειακών αναμνήσεων. Η αγωνία των Ιμβρίων εκείνης της περιόδου για το μέλλον τους, έτσι όπως σκιαγραφείται μέσα από τις επιστολές και τα τηλεγραφήματα που περιέχονται στο βιβλίο, συγκλονίζει τον αναγνώστη, και γεννά έναν βαθύτατο θαυμασμό για τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με προκλήσεις τις οποίες δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε σήμερα.
- Παράλληλα, μέσα σε αυτό το τραγικό σκηνικό ακραίας αβεβαιότητας, αναδεικνύεται η αξιοθαύμαστη προσωπικότητα του Ιωάννη Παπουτσιδάκη, ο οποίος επέδειξε απόλυτη αφοσίωση στο καθήκον, καθώς και ιδιαίτερη ανιδιοτέλεια υπό τόσο αντίξοες συνθήκες. Ο πατριωτισμός, η νηφαλιότητα, το θάρρος και η αποτελεσματικότητά του σε συνθήκες απόλυτης κρίσης, αποτελούν διαχρονικό πρότυπο για όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης. Και είναι πραγματικά πολύτιμη η συνεισφορά του κ. Σηφουνάκη στην καταγραφή των ιστορικών αυτών στιγμών, καθώς είναι σημαντικό να μείνουν στην ιστορία το ήθος και οι ικανότητες του Ιωάννη Παπουτσιδάκη, ο οποίος διατήρησε την ψυχραιμία του και προσπάθησε να πάρει τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις για τον λαό τον οποίο είχε κληθεί να εκπροσωπήσει, σε μια τόσο μαύρη στιγμή για το ελληνικό έθνος.
- Άλλο ένα δίδαγμα που μπορεί να αντλήσει κανείς από αυτό το βιβλίο έχει να κάνει με τη σημασία της αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής. Της αντίληψης των διεθνών εξελίξεων και της οικοδόμησης ισχυρών συμμαχιών. Την εποχή της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης η Ελλάδα, πέρα από ηττημένη στρατιωτικά, ήταν και σχεδόν πλήρως απομονωμένη διπλωματικά. Πλήρωσε το κόστος λανθασμένων επιλογών. Γι’ αυτό και επιβλήθηκε, τελικά, αυτή η συνθήκη. Που ακόμα και αυτή, όμως, έχει παραβιαστεί από την Τουρκία, με ολέθριες επιπτώσεις για τους Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου.
- Δεν έχει νόημα να ξύνουμε παλιές πληγές. Αλλά η Τουρκία πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να έχει μια λογική που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Οι συνθήκες έχουν υπογραφεί για να τηρούνται και η Ελλάδα δεν είναι διατεθειμένη να κάνει καμία παραχώρηση, πόσο μάλλον όσον αφορά στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για τη χώρα μας, είναι σημαντικό να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Όσο λάθος είναι η υποχωρητικότητα, άλλο τόσο λάθος είναι και ο λαϊκισμός προς άγραν εκλογικής πελατείας. Και είναι ο λαός ο ίδιος που πληρώνει τελικά αυτά τα λάθη. Πρωτίστως, όμως, παρά τις επί μέρους διαφορές μας, πρέπει να μείνουμε ενωμένοι στην υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος. Οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα ώστε η χώρα μας να είναι ισχυρή στο διεθνές στερέωμα, για να μπορεί να διεκδικεί αποφασιστικά αυτά που αξίζει και να εξασφαλίσουμε πως ο Ελληνισμός, όπου κι αν βρίσκεται, θα είναι προστατευμένος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα αυτού του βιβλίου και είναι ένα μάθημα που δεν πρέπει να το ξεχάσει κανένας Έλληνας.
- Σας ευχαριστώ πολύ.