Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συμπλήρωνε 40 χρόνια στην πολιτική όταν ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ. Ήταν σε μια ηλικία – 66  ετών – που πολλοί σύγχρονοι πολιτικοί αποσύρονται από τα κοινά.

Σε αντίθεση με ό,τι κάποιος θα ανέμενε, ο Μητσοτάκης απεδείχθη πολύ νεότερος από ό,τι η πολιτική του ηλικία προδιέθετε, καθώς ήταν ανοιχτός σε νέα ρεύματα και νέες ιδέες.

Η Ιστορία θα κατατάξει, πιστεύω, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ανάμεσα στους σημαντικότερους ηγέτες της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Το έργο και η παρουσία κάθε πολιτικού μπορεί να αποτιμηθεί από διαφορετικές ιδεολογικές σκοπιές. Ένα πράγμα είναι σχεδόν αντικειμενικό. Το ειδικό βάρος κάθε πολιτικού ηγέτη. Και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ηγέτης από γερό μέταλλο. Ταύτισε την παρουσία του με 6 δεκαετίες πολιτικής ζωής και ανήκει σ’ αυτούς που πρωταγωνίστησαν ώστε η πατρίδα μας να βαδίσει το δρόμο της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της Ευρώπης.

Θέλω όμως να σταθώ στον άνθρωπο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Αυτόν που είχα την τύχη να γνωρίζω  από  τότε που ήμουν φοιτητής 22 ετών.

Ποιο είναι το αφήγημα της κυβέρνησης; Τρία πράγματα: «Δεν υποτασσόμαστε στους ξένους, προστατεύουμε τους φτωχούς, τα βάζουμε με τα συμφέροντα». Έχουν γκρεμιστεί όλα! Και η σφραγίδα, για αυτούς που αμφέβαλλαν, μπήκε τις τελευταίες μέρες.

Ας μιλήσουμε ευθέως. Αυτό που έχουμε μπροστά μας μετά τη Μάλτα δεν είναι ούτε μια προσυμφωνία κλεισίματος της αξιολόγησης, ούτε οτιδήποτε άλλο επιχειρήσει να το βαφτίσει η κυβέρνηση. Είναι ένα 4ο Μνημόνιο με μέτρα ύψους 3,6 δισ. που πλήττουν τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς. Αυτούς, δηλαδή, που ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν πως ήρθε για να προστατέψει! 

«Δόξα τω Θεώ», θα πει κανείς. Εκείνοι που, στο πρόσφατο παρελθόν, ηγούνταν στο κίνημα «δεν πληρώνω» αποφάσισαν να καταλήξουν σε μια πρόταση για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων. Επικαλούνται, μάλιστα, ότι συμφώνησαν με την τρόικα.

Προσοχή όμως! Η πρόταση αυτή για τον εξωδικαστικό μηχανισμό αναμένεται περισσότερο να περιπλέξει, παρά να επιλύσει το κρίσιμο πρόβλημα των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και της οικονομίας. Θα διαιωνίσει την ομηρία των επιχειρήσεων, θα αυξήσει τα κόκκινα δάνεια και θα οξύνει το πρόβλημα της οικονομίας.