Αν έγραφε κάποιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στα 3 χρόνια που πέρασαν τήρησε τις προεκλογικές υποσχέσεις του τι θα νομίζατε για αυτόν; Και δεν αναφέρομαι μόνο στις υποσχέσεις πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ –κατά τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα- είχε τις περιβόητες «αυταπάτες». Αναφέρομαι και στις υποσχέσεις του Σεπτεμβρίου 2015. Τότε, ο κ. Τσίπρας είχε πει: Όχι στα funds για τα κόκκινα δάνεια. Περιορισμός των ιδιωτικοποιήσεων σε 9. Αναστροφή των αλλαγών στα εργασιακά. Και τι έκανε τελικά; Funds όχι μόνο για τα κόκκινα, αλλά και για τα πράσινα δάνεια. Υπερταμείο για 99 χρόνια. Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων!

Αν έγραφε, επίσης, κάποιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην τήρησε τις υποσχέσεις του, αλλά τουλάχιστον ενίσχυσε τους φτωχούς τα 3 αυτά χρόνια, τι θα νόμιζαν οι ίδιοι οι φτωχότεροι για αυτόν τον ισχυρισμό; Ενδεικτικά, ας θυμηθούμε τα ακόλουθα: 21 περικοπές στις συντάξεις, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνάνε συνολικά το 30%. Πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι το 2019. Περικοπή επιδομάτων τριτέκνων και πολυτέκνων για 66.000 οικογένειες. Κατάργηση της έκπτωσης στις ιατρικές δαπάνες. Μείωση του επιδόματος θέρμανσης στο 50%! Όσο για τους μισθούς, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αγανακτούσε για τη γενιά των 700 ευρώ, έχουμε φτάσει πια στη γενιά των 360 ευρώ!

Τα αφηγήματα αλλάζουν, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάντα δίκιο. Το 2015 θα άλλαζαν την Ευρώπη. Το 2016 άνοιξαν, τουλάχιστον, ρωγμές στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Το 2017 μπήκαν οι βάσεις για να αφήσουμε πίσω τα μνημόνια. Το 2015 υπήρχε το παράλληλο πρόγραμμα. Το 2015, το 2016, αλλά και το 2017, υπήρχε και υπάρχει σταθερά το παράλληλο σύμπαν. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει, αλλά και τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει τη χαρά των κυβερνώντων.

Η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζονται να υποδεχτούν το 2018 καλούμενες να αντιληφθούν κάτι θεμελιώδες: Ότι η αλλαγή είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός. Διότι η στασιμότητα μπορεί να είναι βολική σήμερα, αλλά οδηγεί σε μεγαλύτερα προβλήματα αύριο. Και καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν το βίωσε αυτό πιο έντονα από την πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια.

«Το 2018 η Ελλάδα αφήνει πίσω της τα μνημόνια και επιστρέφει στην κανονικότητα». Αυτό είναι το τελευταίο αφήγημα ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος θα το πιστέψει; Ούτε καν η φυματική σαρανταποδαρούσα του κ. Τσακαλώτου! Διότι οι πολίτες κρίνουν με βάση την καθημερινή τους ζωή και όχι το εκάστοτε κομματικό αφήγημα. Και βλέπουν γύρω τους τη μιζέρια που επικρατεί. Τη νιώθουν στην τσέπη τους. Την εισπράττουν από τους φίλους και τις οικογένειές τους.

Οι απανταχού κρατιστές συνηθίζουν να δικαιολογούν την εναντίωσή τους στην ιδιωτική πρωτοβουλία ισχυριζόμενοι ότι με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και προάγουν την κοινωνική δικαιοσύνη. Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις αοριστολογίες και τα συνθήματα και ας δούμε κατά πόσο αυτός ο ισχυρισμός έχει βάση: