Η βία είναι μία. Δεν υπάρχει μαύρη ή κόκκινη απόχρωσή της. Η αντίδραση είναι η ίδια -πρέπει να είναι ίδια- είτε θύμα μιας επίθεσης είναι ο Γιάννης Μπουτάρης, είτε ο Καθηγητής Άγγελος Συρίγος, είτε ο Βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γιώργος Γερμενής. 

Η ίδια η υπόσταση της βίας ως αντίληψης και συμπεριφοράς είναι βαθιά αντιδημοκρατική. Η δημοκρατική πολιτεία, το δημοκρατικό πλαίσιο συνύπαρξης, είναι, οφείλει να είναι, εγγυητής της ελευθερίας της γνώμης και τιμωρός της βίας.

Επιχειρήσεις και νοικοκυριά αντιμετωπίζουν την προοπτική να πληρώνουν ακόμη πιο ακριβά το ρεύμα τους. Η χώρα βιώνει την ανασφάλεια μιας πιθανής κρίσης στην ηλεκτροπαραγωγή της. Εκατοντάδες εργαζόμενοι της ΔΕΗ βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της ανεργίας. ΔΕΗ και ελληνικό κράτος έχουν χάσει σημαντικά έσοδα, και προβλέπεται να χάσουν ακόμη περισσότερα. Πώς προκύπτουν όλα αυτά; Ουσιαστικά από την έκθεση του επίσημου συμβούλου της ΔΕΗ (της McKinsey δηλαδή), αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν πριν από λίγες ημέρες. Αυτό είναι, συνοπτικά, το αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης στο ζήτημα της ΔΕΗ.

"Οι εκλογές αυτές είναι δύναμη για τη Νέα Δημοκρατία", υπογραμμίζει ο Κωστής Χατζηδάκης σε άρθρο του στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος" για τις εσωκομματικές εκλογές της 13ης Μαϊου. 
"Είναι απόδειξη", προσθέτει, "ότι, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει φοβικό σύνδρομο σε σχέση με μια μαζική εγγραφή νέων μελών –μήπως το 3% χάσει τον έλεγχο-, η Νέα Δημοκρατία ανοίγεται στην κοινωνία. Είναι ένα κόμμα που έρχεται από μακριά και πάει μακριά".

Δεν υπάρχουν, δυστυχώς, πολλές αφορμές για να νιώσει κανείς αισιόδοξος μέσα στο αρνητικό οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη βδομάδα, όμως, είχα την τύχη να έχω μια τέτοια αφορμή! Παρευρέθηκα, βλέπετε, στη Μαθητική Εμπορική Έκθεση «Εικονική Επιχείρηση» που διοργάνωσε το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων/Junior Achievement Greece. Εκεί είχα τη χαρά να συναναστραφώ με μαθητές και μαθήτριες από 100 Γυμνάσια και Λύκεια σε όλη την Ελλάδα –ιδιωτικά και δημόσια- που παρουσίασαν τις καινοτόμες μαθητικές επιχειρήσεις τους. Παιδιά που είχαν εκπληκτικές ιδέες και είχαν δουλέψει με ζήλο για να τις κάνουν πράξη, λειτουργώντας σ’ αυτήν την ηλικία ως επιχειρηματίες. Και είχαν έρθει, με περηφάνια και ενθουσιασμό, για να τις μοιραστούν με το κοινό, το οποίο έτριβε τα μάτια του με αυτά που έβλεπε σε κάθε περίπτερο. Δυσκολεύομαι να βρω ένα παράδειγμα που να συμβολίζει καλύτερα την Ελλάδα που οραματιζόμαστε όσοι θέλουμε να ξεφύγουμε από τη σημερινή μιζέρια.

«Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός». Όσο κι αν ακούγεται τετριμμένος ο τίτλος του έργου του Όσκαρ Ουάιλντ, αναφέρεται σίγουρα σε κάτι που έχουμε υποτιμήσει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Και περισσότερο το έχει υποτιμήσει η κυβέρνησή μας.