Η κυβέρνηση βγήκε εξασθενημένη από το αποτέλεσμα των εκλογών του πρώτου γύρου. Πολλοί πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, δυσαρεστημένοι από την ακολουθούμενη πολιτική, είτε δεν πήγαν να ψηφίσουν, είτε ψήφισαν αντίπαλα ψηφοδέλτια στις περιφερειακές εκλογές. Ωστόσο, ούτε η πλειοψηφία των πολιτών, ούτε η ίδια η κυβέρνηση, ούτε η Νέα Δημοκρατία επιζητούν πρόωρες εκλογές.
Η κυβέρνηση βγήκε εξασθενημένη από το αποτέλεσμα των εκλογών του πρώτου γύρου. Πολλοί πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, δυσαρεστημένοι από την ακολουθούμενη πολιτική, είτε δεν πήγαν να ψηφίσουν, είτε ψήφισαν αντίπαλα ψηφοδέλτια στις περιφερειακές εκλογές. Ωστόσο, ούτε η πλειοψηφία των πολιτών, ούτε η ίδια η κυβέρνηση, ούτε η Νέα Δημοκρατία επιζητούν πρόωρες εκλογές. Περιμένοντας να δούμε βέβαια και το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου, δε φαίνεται να υπάρχει άλλη λύση για την κυβέρνηση παρά να βγάλει τα συμπεράσματά της, να κάνει τις αναγκαίες τροποποιητικές κινήσεις και να προχωρήσει μπροστά, εφαρμόζοντας μια πολιτική που με πιο αποτελεσματικό τρόπο θα αντιμετωπίζει τη μεγάλη οικονομική κρίση.
Όλοι οι Έλληνες θα θέλαμε να βγει η οικονομία μας από το μάτι του κυκλώνα και να περάσουμε σε πιο ήρεμα νερά. Δε θα αναφερθώ, λοιπόν, εδώ, ούτε στα προεκλογικά ψεύδη του κυβερνώντος κόμματος, ούτε στις μετεκλογικές καθυστερήσεις και αστοχίες που επιδείνωσαν σημαντικά το πρόβλημα. Το βασικό ερώτημα είναι τι θα μπορούσε να γίνει από εδώ και πέρα. Δημοσιονομικά, δεν μπορούν να μπουν άλλοι φόροι. Έμφαση πρέπει να δοθεί στον περιορισμό των δαπανών, καθώς σε ορισμένους τομείς, όπως πχ. προμήθειες των νοσοκομείων, μπορεί να υπάρξει σημαντική εξοικονόμηση. Στο πεδίο της ανάπτυξης, υπάρχουν σοβαρές καθυστερήσεις, για να μην πω απραξία. Στο ΕΣΠΑ, από την πέμπτη θέση στην ΕΕ στις απορροφήσεις πέρυσι, βρεθήκαμε στην 23η. Η δραστηριότητα του ΤΕΜΠΜΕ ελαχιστοποιήθηκε. Επενδυτικός νόμος δεν έχει ψηφισθεί ακόμα, ενώ ο προηγούμενος έχει καταργηθεί από τον περασμένο χειμώνα. Οι ΣΔΙΤ και οι συμβάσεις παραχώρησης παραμένουν στη σφαίρα της θεωρίας. Σε δυο τομείς, όπου πολλά θα μπορούσαμε να περιμένουμε για τον περιορισμό του χρέους, τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής είναι μηδενικά. Αναφέρομαι στις αποκρατικοποιήσεις, όπου ακυρώθηκαν πέντε σχέδια της ΝΔ, ενώ η μεταγενέστερη εκτίμηση για εισπράξεις 2.5 δις ευρώ εντός του 2010 αποδείχθηκε έωλη, καθώς τα έσοδα θα είναι μηδενικά. Αναφέρομαι, επίσης, στην αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου, καθώς στην ΚΕΔ, αφού παρέμεινε ο διορισμένος από τη ΝΔ διευθύνων σύμβουλος επί 8 μήνες, ο τοποθετηθείς απ’ τη νέα κυβέρνηση παρέμεινε επί τρίμηνο και στη συνέχεια αποχώρησε, χωρίς κανένα αποτέλεσμα στον κρίσιμο αυτό τομέα.
Αυτά ως προς το μίγμα οικονομικής πολιτικής. Υπάρχουν όμως άλλα δυο πράγματα που πρέπει να γίνουν: Πρώτον, ακόμα και τέλειο να ήταν αυτό το μίγμα, η κυβέρνηση πάσχει στην πράξη. Αποφασίζεται κυνήγι εναντίον της φοροδιαφυγής, ενώ δε λειτουργούν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί. Αποφασίζεται να στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ τα χρηματοδοτικά εργαλεία που έχει στη διάθεσή του το κράτος είναι σχεδόν παγωμένα λόγω αδυναμίας των υπευθύνων να τα λειτουργήσουν. Αποφασίζεται να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις και οι συμβάσεις παραχώρησης, αλλά δεν υπάρχει κάποιος σαφής μηχανισμός να κάνει τη θεωρία πραγματικότητα. Τα πρόσωπα, λοιπόν, αποδεικνύονται σε πολλές περιπτώσεις ανεπαρκή. Δεύτερον, είναι ξεκάθαρο πως χρειάζονται κάποιες μίνιμουμ προϋποθέσεις εθνικής συνεννόησης για να προχωρήσουν όλα τα παραπάνω. Στις κρίσιμες περιστάσεις που ζούμε η Ελλάδα είναι πάνω απ’ όλα. Ωστόσο, όταν μέσα σ’ αυτό το κλίμα η κυβέρνηση ασχολείται περισσότερο με το πώς θα κατηγορήσει τους αντιπάλους της, με τις εξεταστικές επιτροπές και την μικροκομματική παρελθοντολογία, υπονομεύει η ίδια την προσπάθειά της. Και όταν η ίδια η κυβέρνηση διακηρύσσει πως δεν πιστεύει στην πολιτική που εφαρμόζει και πως περίπου της επιβάλλεται από ξένα κέντρα, πώς έχει άραγε την απαίτηση να τη στηρίξει η αντιπολίτευση και η κοινή γνώμη;
Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Ο καθένας από τη θέση του έχει υποχρέωση με τον πιο υπεύθυνο τρόπο να βοηθήσει στην εθνική προσπάθεια. Είμαστε καταδικασμένοι να πετύχουμε. Αυτονόητα, όμως, το κύριο βάρος για τις πρωτοβουλίες πέφτει στους ώμους της κυβέρνησης.