Κάθε μέρα που περνάει σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση προφανώς είναι υπέρ μας. Διαπραγματευόμαστε ηρωικά και λεβέντικα διότι γνωρίζουμε ότι κάθε μέρα που περνάει, κάθε εβδομάδα που περνάει πιέζονται ολοένα και περισσότερο οι Ολλανδικές τράπεζες, οι Γερμανικές επιχειρήσεις και το Φινλανδικό δημόσιο ταμείο. Ενώ αντίθετα η ελληνική οικονομία γνωρίζει μέρες άνθησης. Επίσης αν παραταθεί για πολύ ακόμη η διαπραγμάτευση θα πρέπει να ετοιμαστούμε να γιορτάσουμε έναν ελληνικό θρίαμβο και μια ταπείνωση των δανειστών.
– Ομιλία του Κωστή Χατζηδάκη στην κύρωση της δεύτερης ΠΝΠ της Κυβέρνησης
Σκέφτηκα να μην κακοκαρδίσω την κυβέρνηση. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να παραδεχτώ τα ακόλουθα :
α) Η τρόικα ανήκει στο παρελθόν σύμφωνα με όσα μας διαβεβαίωσε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στις 21 Φεβρουαρίου.
β) Στο παρελθόν ανήκει επίσης και το μνημόνιο όπως μας διαβεβαίωσε ο Πρωθυπουργός στο ίδιο διάγγελμα της 21ης Φεβρουαρίου.
γ) Η διαπραγμάτευση που διεξάγεται όλους τους τελευταίους μήνες δεν έχει επομένως κάποια σχέση με την τρόικα, ούτε πολύ περισσότερο με μνημόνιο. Γίνεται με τους καλούς και κάτι ακόμη καλύτερο.
δ) Κάθε μέρα που περνάει σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση προφανώς είναι υπέρ μας. Διαπραγματευόμαστε ηρωικά και λεβέντικα διότι γνωρίζουμε ότι κάθε μέρα που περνάει, κάθε εβδομάδα που περνάει πιέζονται ολοένα και περισσότερο οι Ολλανδικές τράπεζες, οι Γερμανικές επιχειρήσεις και το Φινλανδικό δημόσιο ταμείο. Ενώ αντίθετα η ελληνική οικονομία γνωρίζει μέρες άνθησης. Επίσης αν παραταθεί για πολύ ακόμη η διαπραγμάτευση θα πρέπει να ετοιμαστούμε να γιορτάσουμε έναν ελληνικό θρίαμβο και μια ταπείνωση των δανειστών.
Έρχομαι στο προκείμενο. Αυτό που σήμερα συζητάμε δεν είναι Κύρωση Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου. Είναι μια καλή πράξη της κυβέρνησης. Νομοθετικού περιεχόμενου, αλλά πάντως μία καλή πράξη. Το είχε σημειώσει άλλωστε ο Πρωθυπουργός. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας το Γενάρη δήλωνε πανηγυρικά: «Η Ελλάδα έχει Σύνταγμα, το οποίο εμείς θέλουμε να το τιμήσουμε, όχι να το καταργήσουμε ή να το υπονομεύσουμε όπως έκαναν οι κυβερνήσεις των μνημονίων, με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Και η κυρία Κωνσταντοπούλου είχε προσθέσει στην πρώτη της ομιλία : «δε θα γίνονται δεκτές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αυτή η Βουλή θα εφαρμόσει τις αρχές της καλής νομοθέτησης».
Σε αυτή την καλή πράξη λοιπόν Νομοθετικού Περιεχομένου ρυθμίζονται θέματα για τη Βιομηχανία Ζάχαρης και για το φορολογικό σύστημα. Μόνο που το θέμα της ζάχαρης κάθε άλλο παρά λύνεται, ενώ στο θέμα των φόρων η κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά» κάνει ένα εντυπωσιακό άνοιγμα στους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου.
ΕΒΖ
Αναμφίβολα πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για την προστασία των τευτλοπαραγωγών. Είναι ένα θέμα που πρέπει να δούμε υπεύθυνα, σοβαρά και πέρα από συνθήματα. Είναι φαντάζομαι προτεραιότητα όλων μας στη Βουλή των Ελλήνων. Είναι επίσης γνωστό σε όλους μας, ανεξάρτητα από τις σημερινές χαμηλές τιμές της ζάχαρης, ότι η ΕΒΖ είναι μια βαθιά προβληματική επιχείρηση. Το πρόβλημα δεν ξεκίνησε με την σημερινή κυβέρνηση. Διαρκεί για χρόνια και πρέπει να το παραδεχτούμε.
Στη συγκεκριμένη ΠΝΠ η κυβέρνηση διατείνεται ότι επιδιώκει την αναγκαία κεφαλαιακή ενίσχυση της εταιρείας ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητά της.
Δεν μας λέει όμως:
– Από αυτά τα 30 εκατομμύρια πόσα τελικά θα πάνε στους παραγωγούς;
– Από πού θα αντληθούν αυτά τα 30 εκατομμύρια; Ποιοι δηλαδή θα τα χάσουν;
– Πώς εξασφαλίζει η κυβέρνηση ότι τα χρήματα αυτά δεν θα ζητηθούν πίσω ως παράνομη κρατική ενίσχυση;
– Έχει σχέδιο για την επόμενη μέρα ή τα χρήματα θα πάνε σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο;
Από την συζήτηση στην Επιτροπή προέκυψε :
– Ότι οι παραγωγοί θα πάρουν λιγότερο από 1 εκατομμύριο ευρώ.
– Ότι ο εκκαθαριστής δεν μπορούσε να αναλάβει το βάρος της ρύθμισης και γι αυτό προωθείται μια ρύθμιση κατά παρέκκλιση των κανόνων του Πτωχευτικού Δικαίου.
– Ότι σίγουρα η κυβέρνηση δεν ζήτησε την (υποχρεωτική) γνώμη της Μονάδας Κρατικών Ενισχύσεων, που έχει συσταθεί ακριβώς για να θωρακίζει τέτοιου είδους αποφάσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
– Και ότι δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο ανασυγκρότησης της επιχείρησης αλλά βιαστικά αποφασίστηκε μια τέτοια ρύθμιση που φοβούμαι ότι δεν είναι τίποτα άλλο από καθρεφτάκια σε ιθαγενείς.
Αυτός είναι ο λόγος που η Νέα Δημοκρατία είναι αντίθετη σ’ αυτή τη ρύθμιση.
Φορολογικές ρυθμίσεις
Πάμε τώρα στο δεύτερο μέρος της ΠΝΠ, αυτό που αφορά την προσθήκη στη ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ν. 4321/2014, που δημοσιεύθηκε μόλις έξι (6) μέρες πριν σας πληροφορήσουν για την ανάγκη να τον συμπληρώσετε με την ΠΝΠ (!).
Έρχεστε να συμπληρώσετε τη δική σας ρύθμιση, περιλαμβάνοντας και τους συμβεβαιωμένους φόρους για μη υποβολή δήλωσης ή για εκπρόθεσμη ή ανακριβή υποβολή, σε μια προσπάθεια να καλύψετε το κενό που έχει προκύψει.
Κατανοούμε την αγωνία σας να μαζέψετε έσοδα με κάθε τρόπο, όταν έχετε αφήσει το κράτος να στεγνώσει από ρευστό, όσο αναζητάτε τη στρατηγική της διαπραγμάτευσης και όσο επινοείτε νέες ρυθμίσεις οφειλών που οδηγούν και τον τελευταίο Έλληνα να μεταθέσει τις πληρωμές του στο χρόνο.
Ο ίδιος ο κ. Μάρδας ομολογούσε, όταν έπαιρνε τα ταμειακά διαθέσιμα όλων των δημόσιων φορέων (με την προηγούμενη ΠΝΠ), ότι πέσαμε έξω στα έσοδα. Πράγματι, τα φορολογικά έσοδα εμφανίζουν υστέρηση 748 εκατ. € το πρώτο τρίμηνο του 2015, ενώ ταυτόχρονα αποδεικνύεται ότι και τα 147 εκατ. της ρύθμισης express απλά προέρχονται από μετάθεση πληρωμών άλλων ετών, καθώς η υστέρηση στους άμεσους και έμμεσους φόρους παρελθόντων οικονομικών ετών είναι στο τρίμηνο πάνω από 400 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση πανηγυρίζει για ένα γκολ που έβαλε ενώ έχει δεχτεί τρία !
Αυτό είναι το “κοστολογημένο” οικονομικό “πρόγραμμα” του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα ακολουθούσε τη δική μας λογική, και αυτά είναι τα αποτελέσματά του.
Στην πραγματικότητα, η προηγούμενη κυβέρνηση έβαλε τις βάσεις και για αυτή τη ρύθμιση: αρχικά ψηφίστηκε ο ν. 4152/2013 που προέβλεπε εξόφληση μέχρι 48 δόσεις με «κούρεμα» προσαυξήσεων για παλαιές οφειλές και πάγια ρύθμιση μέχρι 12 δόσεις για τις τρέχουσες οφειλές και, αργότερα, με τον ν. 4305/2014 το πλαίσιο ρύθμισης έγινε πιο ευέλικτο, το επιτόκιο χαμήλωσε και επεκτάθηκαν οι δόσεις σε 72 έως και 100.
Ήρθατε κατόπιν εσείς, μειώσατε λίγο το επιτόκιο, κάνατε πιο εμπροσθοβαρείς τις δόσεις, μειώσατε την ελάχιστη καταβολή και “να ένας νέος νόμος”. Βέβαια, η ρύθμιση της ΝΔ δεν έκλεινε το μάτι στους μεγαλοοφειλέτες, δεν εντάσσονταν στη ρύθμιση οι οφειλέτες πάνω από 1 εκατ. ευρώ. Κάτι που κάνει φέτος ο ΣΥΡΙΖΑ, πρώτη φορά χαριστικά.
Και εδώ τίθενται δύο ερωτήματα :
1ον Τι θα συνέβαινε εάν η προηγούμενη κυβέρνηση έφερνε μια τέτοια ρύθμιση ; Ποια θα ήταν η αντίδραση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ; Υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία ότι θα το κατέκριναν σαν συναλλαγή της προηγούμενης κυβέρνησης με συμφέροντα ;
2ον Πώς αισθάνονται οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα ετοιμάζονται να ψηφίσουν;