Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση τώρα προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ελλάδα, σύμφωνα με απάντηση στον ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Κωστή Χατζηδάκη.
Συγκεκριμένα, ο κ. Χατζηδάκης ζήτησε την άποψη της Επιτροπής σχετικά με τα προβλήματα του συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα και τα βασικά μέτρα – κλειδιά που κατ’ αυτήν πρέπει να δρομολογηθούν ώστε η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση να ανταποκριθεί στις επιταγές της στρατηγικής της Λισσαβόνας.
Στην απάντησή του ο αρμόδιος Επίτροπος για θέματα εκπαίδευσης, κατάρτισης και πολιτισμού κ. Γιαν Φίγκελ, επεσήμανε ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα “χρειάζεται ακόμα ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με ην ατζέντα εκσυγχρονισμού στους τομείς μεταρρύθμισης των εκπαιδευτικών προγραμμάτων (Μπολώνια), τη χρηματοδότηση και τη διακυβέρνηση” οι οποίες πρέπει να γίνουν με “συντονισμένη δράση όλων των ενδιαφερομένων μερών που εμπλέκονται στη διαδικασία”.
Μάλιστα, ο Επίτροπος παραπέμπει σε Έκθεση της Επιτροπής για την ‘Πρόοδο προς τους στόχους της Λισσαβόνας στην εκπαίδευση και κατάρτιση’ του 2006, σύμφωνα με την οποία:
1.
Το έτος 2002-3, το 8.5% των Ελλήνων φοιτητών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σπούδαζε στο εξωτερικό, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος βρισκόταν στο 2.9%.
2.
Παράλληλα, την ίδια περίοδο, μόνο το 2.2% των φοιτητών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα ήταν ξένοι υπήκοοι, τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ξένων φοιτητών βρισκόταν στο 6.2%.
3.
Ταυτόχρονα, στοιχεία του 1999 για την Ελλάδα δείχνουν υψηλές δαπάνες των νοικοκυριών για την εκπαίδευση, που φτάνουν το ύψος του 1.5% του ΑΕΠ (από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ οι αντίστοιχες δημόσιες δαπάνες είναι 3.96% του ΑΕΠ.
Ο κ. Χατζηδάκης επισημαίνει ότι «οι διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι επείγουσες. Το υπάρχον σύστημα εμφανίζεται όχι μόνο απωθητικό για όσους ξένους θα επιθυμούσαν να σπουδάσουν στη χώρα μας φέρνοντας φοιτητικό συνάλλαγμα, αλλά αντίθετα και ‘αφιλόξενο’ προς τους ίδιους τους Έλληνες φοιτητές, οι οποίοι προτιμούν ή αναγκάζονται να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Παράλληλα, αποδεικνύεται πως η υπεράσπιση της λεγόμενης “δημόσιας δωρεάν παιδείας”, όπως έχει σήμερα, είναι υπεράσπιση μιας αυταπάτης. Διότι, πέραν του ότι οι δαπάνες του κράτους για την παιδεία είναι χρήματα των ίδιων των φορολογουμένων, γίνεται σαφές πως οι άμεσες ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη ως ποσοστό του ΑΕΠ».