Η κατάσταση στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα είναι πολύπλοκη και εξακολουθούν να υφίστανται ελλείψεις διαρθρωτικής φύσεως, όπως ακριβή στατιστικά στοιχεία για το ποσοστό της ανεργίας και του αριθμού των ανέργων που βρίσκουν απασχόληση, παραδέχθηκε η επίτροπος κ. Άννα Διαμαντοπούλου απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωστή Χατζηδάκη.
Η κ. Διαμαντοπούλου, κατά τη διάρκεια της ώρας των ερωτήσεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε συνέχεια των επισήμων συστάσεων της Επιτροπής προς τα κράτη-μέλη για την απασχόληση ήταν άκρως αποκαλυπτική για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο τομέα. Ειδικότερα σημείωσε την αποτυχία της μέχρι σήμερα κυβερνητικής πολιτικής στους τομείς της ανεργίας, της κατάρτισης και της επαγγελματικής εκπαίδευσης και προχώρησε σε μία σειρά από αυστηρές υποδείξεις για το τι πρέπει να γίνει στην προσεχή πενταετία (2000-2006) στο πλαίσιο των σχεδίων δράσης που ανακοίνωσε χθες η ίδια μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η ελληνίδα επίτροπος, υπεύθυνη για την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική, παραδέχθηκε απαντώντας στον κ. Χατζηδάκη, αλλά και σε ανάλογη ερώτηση του ευρωβουλευτή του Συνασπισμού κ. Μιχάλη Παπαγιαννάκη ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία για το ύψος της ανεργίας, η οποία, όπως είπε, ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις 10,4 το 1998 και 10,7 το 1999, έναντι 9,7% στην Ένωση, και το χειρότερο δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία -ούτε καν εκτιμήσεις- για το πόσοι άνεργοι βρίσκουν δουλειά ως αποτέλεσμα των κοινοτικών δράσεων και προγραμμάτων.
Ο κ. Χατζηδάκης αναρωτήθηκε “πως μπορεί να κάνει κανείς πολιτική για την απασχόληση όταν δεν ξέρει ποιά είναι η ανεργία, αλλά και όταν δεν γνωρίζει πόσοι έχουν βρει δουλειά από τα προγράμματα για την απασχόληση”. Και ζήτησε από την επίτροπο να τον πληροφορήσει για το τι πρέπει να αλλάξει στα προγράμματα κατάρτισης των ανέργων. Η επίτροπος απάντησε ότι θα πρέπει ” α) να συνδεθεί ο προσανατολισμός και η θεματολογία της κατάρτισης με τις επιλογές της χώρας, β) να ολοκληρωθεί η δημιουργία των κέντρων προαγωγής της απασχόλησης (σήμερα έχουν γίνει 24 θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 100 σύμφωνα με το σχεδιασμό που έγινε σε εθνικό επίπεδο) και τα κέντρα αυτά πρέπει να αποστασιοποιηθούν από την κλασσική παροχή υπηρεσιών στους ανέργους και να προχωρήσουν στα μοντέλα που υπάρχουν σήμερα στην ΕΕ και είναι αυτά των εξατομικευμένων υπηρεσιών στους ανέργους και γ) να λειτουργήσει η εφαρμογή του σχεδίου ηλεκτρονικής κάρτας απασχόλησης, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα παρακολούθησης.
Σε άλλη ερώτηση σχετικά με την πορεία των Κέντρων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΚΕΚ) και την αναποτελεσματική τους λειτουργία στην προηγούμενη περίοδο η κ. Διαμαντοπούλου ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτική: “η ανάλυση της απασχόλησης στην Ελλάδα, διαπιστώνει μία πολύπλοκη κατάσταση, η οποία πρέπει να αντιμετωπισθεί με διάφορους τρόπους”. Και παραδέχθηκε ότι “οι ελλείψεις διαρθρωτικής φύσεως στην αγορά εργασίας εξακολουθούν να υπάρχουν, παρά τη βελτίωση της μακροοικονομικής κατάστασης”. Η κ. Διαμαντοπούλου είπε ακόμη ότι ο κ. Χατζηδάκης έχει δίκαιο όταν υποστηρίζει ότι “εκτός από την ανεπάρκεια διαρθρωτικής φύσεως που πρέπει να αντιμετωπιστεί, είναι άκρως σημαντικό να συνεχιστούν οι προσπάθειες για τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης και κατάρτισης”.
Η ελληνίδα επίτροπος παρουσίασε επίσης τα μέτρα-προτάσεις που θα πρέπει να υιοθετήσει απαρεγκλίτως η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του νέο Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ):
α. θέσπιση ενιαίου συστήματος αξιολόγησης των δραστηριοτήτων του Κοινωνικού Ταμείου
β. συνέχιση της δραστηριότητας για την πιστοποίηση, που άρχισε κατά την προηγούμενη προγραμματική περίοδο με τη δημιουργία του ΕΚΕΠΙΣ (Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης της Επαγγελματικής Καqτάρτισης), η οποία πρέπει επεκταθεί για να συμπεριλάβει δομές πιστοποίησης, εκπαιδευτές και προγράμματα κατάρτισης.
γ. δημιουργία συστήματος δεικτών για την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων, από άποψη επιτευγμάτων, της οικονομικής απόδοσης και επιπτώσεων. Τα αποτελέσματα στον τομέα της δημιουργίας απασχόλησης, θέσεων εργασίας, ανάπτυξης άλλων δραστηριοτήτων κατάρτισης και εκπαίδευσης πρέπει να αναλυθούν και να χρησιμοποιηθούν για τον προγραμματισμό των δραστηριοτήτων και τη συνέχιση (ή διακοπή) της οικονομικής υποστήριξης.
δ. η διοργάνωση γενικών διαγωνισμών για την παροχή υπηρεσιών πρέπει να επιταχυνθεί και να καταστεί κανόνας
ε. ενίσχυση ελέγχων
Η κ. Διαμαντοπούλου, σχολιάζοντας την πρόταση του κ. Χατζηδάκη για την παρακράτηση ενός ποσοστού (30%) της χρηματοδότησης των ΚΕΚ και την απόδοσή του σ’ αυτά εφόσον οι εκπαιδευθέντες εξεύρουν εργασία μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, είπε ότι θα μπορούσε “να εφαρμοστεί σε ορισμένες περιπτώσεις”. Και πρόσθεσε: “ωστόσο ακόμη και αν η εξεύρεση εργασίας είναι συχνά ο τελικός σκοπός για διάφορα μέτρα ανάπτυξης των ανθρώπινων πόρων, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η προκατάρτιση, η κατάρτιση, η παροχή συμβουλών, ο επαγγελματικός προσανατολισμός και παρόμοιες δραστηριότητες αποτελούν έναν καθ’ εαυτό στόχο και είναι χρήσιμο να μπορούν να έχουν πρόσβαση ορισμένα άτομα, όπως αυτά που εντάσσονται στις κατηγορίες με ειδικές ανάγκες και του κοινωνικού αποκλεισμού”.
