Από ποιον κινδυνεύει το άσυλο σήμερα; Από την κρατική καταστολή όπως υποστηρίζει η προοδευτική αριστερά; Καμία πολιτική εκδήλωση, κανένα ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο δεν έχει εμποδιστεί – και πολύ σωστά – από αστυνομικές δυνάμεις εδώ και 30 χρόνια. Κακά τα ψέματα: το άσυλο καταπατείται από μειοψηφίες που θεωρητικά έπρεπε να το υπερασπίζονται. Μία ματιά στο εκπαιδευτικό ρεπορτάζ και σε αρθογραφία πανεπιστημιακών αποδεικνύει του λόγου το αληθές: δυναμικές μειοψηφίες διακόπτουν κατά το δοκούν την λειτουργία των διοικητικών οργάνων, εισβάλουν σε εργαστήρια και σε γραφεία καθηγητών παρεμποδίζοντας την έρευνα και την λειτουργία της πανεπιστημιακής κοινότητας. Όταν διαφωνούν με το περιεχόμενο πολιτικών εκδηλώσεων θεωρούν καθήκον τους, στο όνομα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, να τις διαλύουν. Αλήθεια, σήμερα στα πανεπιστήμια μπορεί να εκφραστεί ο οποιοσδήποτε ελεύθερα χωρίς να προπηλακιστεί και να απειληθεί;
Για αυτή την κατάσταση έχουν ευθύνη όλοι. Καθηγητές και φοιτητές, γιατί όταν καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι σε βανδαλισμούς της πανεπιστημιακής περιουσίας δεν το κάνουν. Το τριμελές όργανο που είναι κατ’ αρχήν αρμόδιο να αποφασίσει με ομοφωνία, δεν το κάνει γιατί ο εκπρόσωπος των φοιτητών δεν προσέρχεται. Και από κοντά όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που φοβόντουσαν το πολιτικό κόστος. Η σημερινή κυβέρνηση έχοντας την μεγαλύτερη ευθύνη για την λύση του αδιεξόδου έχει αναλάβει πρωτοβουλία για τον εκσυγχρονισμό του θεσμού του ασύλου. Απαιτείται όμως πολιτική συναίνεση από όλους.