Η μετανάστευση είναι μια αλυσίδα με πολλούς κρίκους: τη λαθρομετανάστευση, την προστασία των συνόρων μας, την εφαρμογή των διακρατικών συμφωνιών επανεισδοχής, την ομαλή ένταξη των μεταναστών, την ενσωμάτωσή τους στο ασφαλιστικό σύστημα, την ευρύτερη ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία. Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια ξεκινά από τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας αυτής. Το μεταναστευτικό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με βάση τις αρχές των φιλελεύθερων δημοκρατιών και του ανθρωπισμού, πρέπει όμως να αντιμετωπιστεί πάνω απ’όλα σφαιρικά και με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή.
Η Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να αντιμετωπίσει το ζήτημα με τρόπο μελετημένο. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Frontex, του ευρωπαϊκού οργανισμού για τη διαχείριση των συνόρων, το 75% όλων των συλλήψεων στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πραγματοποιείται στην Ελλάδα. Απαιτείται, λοιπόν, μια ολοκληρωμένη και συνεκτική εθνική στρατηγική που δεν θα δημιουργεί μια Ελλάδα ξενοφοβική, αλλά ούτε και μια Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι. Μια πολιτική που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα ελαχιστοποιεί τους κινδύνους, αλλά και θα αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της μετανάστευσης, τα οποία είναι πολλά και σημαντικά.
Αν πάμε να πάρουμε τις ψήφους των μεταναστών, ή αντίθετα να κερδίσουμε την προτίμηση των ξενοφοβικών, θα έχουμε αφήσει ένα μεγάλο ζήτημα να διαιωνίζεται. Και αυτό θα το πληρώσουμε ως κοινωνία. Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν έχει κατορθώσει να αντιμετωπίσει ζητήματα που είναι και λιγότερο σοβαρά από το ζήτημα της μετανάστευσης. Κάθε τοποθέτηση, λοιπόν, που διατυπώνεται με περισσή ευκολία σε ένα τόσο σύνθετο θέμα, το οποίο είναι λιγότερο ή περισσότερο άλυτο σε ολόκληρη την Ευρώπη, με βρίσκει εξαιρετικά επιφυλακτικό. Ο δρόμος της γκαμήλας δεν ενθουσιάζει σχεδόν κανέναν. Πιθανότατα ούτε όσους θα διαβάσουν αυτό το σημείωμα και περιμένουν μια μαγική λύση. Όμως αυτόν πρέπει να ακολουθήσουμε. Να δούμε, δηλαδή, τι συμβαίνει σε μερικές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα στις χώρες του νότου, με τις οποίες έχουμε περισσότερες ομοιότητες, για το σύνολο του ζητήματος μετανάστευση και όχι μόνο για το θέμα της ιθαγένειας. Να σκεφτούμε πως σε εμάς το ζήτημα έχει μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο κράτος συγκριτικά με το μέγεθός μας. Και πως, όποιο μέτρο και αν πάρουμε, στον ορατό τουλάχιστον ορίζοντα, η δημόσια διοίκηση μας δεν θα μπορέσει να το εφαρμόσει πλήρως. Η ξενοφοβική λογική δεν οδηγεί πουθενά, όπως πουθενά δεν οδηγεί και η πολιτική του «χαρούμενου πρόσκοπου» που ακολουθείται, επιφανειακά τουλάχιστον, απ΄το ΠΑΣΟΚ. Πέρα απ’ την ηλεκτρονική διαβούλευση υπάρχει και η από καρδιάς διαβούλευση. Ας την κάνουμε γι’αυτό το θέμα. Αξίζει.