Σε λιγότερο από ένα μήνα οι πολίτες θα βρεθούν μπροστά στις κάλπες. Προσωπικά είμαι αισιόδοξος για το αποτέλεσμα. Κι αυτό διότι οι πολίτες θυμούνται, κρίνουν και συγκρίνουν. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει το μέχρι τώρα μεταρρυθμιστικό έργο της Κυβέρνησης. Ένα έργο το οποίο επικεντρώθηκε, μεταξύ άλλων, στην οικονομική αναβάθμιση της χώρας μας, στην βελτίωση των συνθηκών για να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η φορολογική μεταρρύθμιση, ο νέος επενδυτικός νόμος και το νομοθετικό πλαίσιο για τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου έδωσαν άλλη ώθηση στην ελληνική οικονομία. Είχαμε μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από 7,9% του ΑΕΠ το 2004 στο 2,6% το 2006, μείωση της ανεργίας από 11,3% το 2005 στο 7,7% το Μάιο 2007 και ενίσχυση των εξαγωγών και των ιδιωτικών επενδύσεων.
Με αυτό δε θέλω να πω ότι έχει ολοκληρωθεί η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης. Στοίχημα για την επόμενη τετραετία είναι να γίνουν κι άλλα βήματα, κι άλλες μεταρρυθμίσεις, και μάλιστα με πιο ταχύ ρυθμό. Γι’ αυτό και οφείλουμε να ρίξουμε το βάρος μας σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η δημόσια διοίκηση, το ασφαλιστικό. Αν εκεί γίνουν οι αναγκαίες παρεμβάσεις θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και –μαζί με μέτρα όπως για παράδειγμα η μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις- θα οδηγήσουν στην περαιτέρω προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων στη χώρα μας.
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να συνεχιστεί η μεταρρυθμιστική προσπάθεια στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η υψηλή ανεργία στους πτυχιούχους η οποία
επιβάλει να καταργήσουμε επιτέλους το σοβιετικό μοντέλο στην παιδεία και να συνδέσουμε την εκπαίδευση με την παραγωγή. Η χώρα μας δεν είναι Μαλαισία για να επενδύσουμε σε φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά ούτε και θέλουμε κάτι τέτοιο. Τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη επενδύουν στην παιδεία για να πετύχουν την ανάπτυξη της οικονομίας τους με την προώθηση της καινοτομίας, των νέων τεχνολογιών, των υπηρεσιών. Γιατί εμείς πρέπει να αποτελέσουμε την εξαίρεση και να μη θέσουμε την εκπαίδευση στην καρδιά των προτεραιοτήτων μας;
Εξίσου σημαντική είναι και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης. Αυτή τη στιγμή παραμένει, παρά τις όποιες προσπάθειες παρέμβασης, η μεγαλύτερη «επιχείρηση» στην Ελλάδα. Τη στιγμή που ακόμα και οι μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις και οι δήμοι λειτουργούν με πιστοποιητικά ISO, το ελληνικό δημόσιο αποδεικνύεται αρκετές φορές αναχρονιστικός παράγοντας. Αξίζει, πιστεύω, να δοκιμάσουμε τις υπηρεσίες μεγάλων διεθνών οίκων εξειδικευμένων στο θέμα της αναδιοργάνωσης της δημόσιας διοίκησης έτσι ώστε να την αναδιοργανώσουμε με πραγματικά κριτήρια μάνατζμεντ.
Τέλος, σημαντικός τομέας παρεμβάσεων της επόμενης τετραετίας είναι το ασφαλιστικό. Η μη επίλυσή του δεν αποτελεί φιλολαϊκή, αλλά αντιλαϊκή πολιτική, που στρέφεται εναντίον κυρίως των νέων. Στρέφεται όμως και εναντίον της μακροοικονομικής ισορροπίας της ελληνικής οικονομίας, αφού η αδράνεια μπορεί μόνο να χειροτερεύσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας. Ας παραδειγματιστούμε από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είχαν αντιμετωπίσει αντίστοιχες δυσκολίες. Η 13χρονη εμπειρία μου στις Βρυξέλλες μου έχει δείξει ότι δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Καμιά φορά φτάνει να μεταφέρουμε ρεαλιστικές λύσεις που πέτυχαν αλλού.
Συγκεκριμένες προτάσεις και συγκεκριμένο έργο λοιπόν. Έργο το οποίο μπορεί να βοηθηθεί και από την καλύτερη αξιοποίηση των Κοινοτικών Κονδυλίων με γνώμονα, όχι την απλή απορρόφηση, αλλά ένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα για την οικονομία. Έργο που θα δημιουργήσει ένα περιβάλλον ακόμα πιο φιλικό προς τις επιχειρήσεις. Έργο που, σε συνδυασμό με την κοινωνική φορολογική μεταρρύθμιση που έχει προταθεί, θα ωφελήσει όλες τις κοινωνικές ομάδες της ελληνικής κοινωνίας. Όλα μπορούν να γίνουν. Αυτό που απαιτείται είναι γνώση, σοβαρότητα και χειροπιαστό έργο. Και άνθρωποι με νέες ιδέες, όραμα και μεράκι, έτοιμοι να στηρίξουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις και τις διαθρωτικές αλλαγές που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος.