Κύριε Χατζηδάκη, είναι γνωστές οι παρεμβάσεις σας με την ιδιότητα του Προέδρου της Επιτροπής Μεταφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελληνική Ναυτιλία. Πιστεύετε ότι μετά το ναυάγιο το κλίμα είναι βαρύ;
Όποιος θα έλεγε το αντίθετο θα ήταν εκτός πραγματικότητας. Το ναυάγιο του Σαμίνα προκάλεσε μια αρνητική εικόνα για την Ελλάδα που είναι ενδεχόμενο να δημιουργήσει δυσμενείς συνέπειες για τον τουρισμό μας. Γι’ αυτό τον λόγο θα πρέπει να δείξουμε όχι μόνο ότι τηρούμε όλες τις απαιτήσεις πού θέτει η κοινοτική νομοθεσία σχετικά με την ασφάλεια στην ναυσιπλοία αλλά όπου είναι δυνατό να υιοθετήσουμε ακόμη και μονομερώς μέτρα τα οποία να είναι ακόμη αυστηρότερα. Ακόμη και αν το πρόβλημα της ασφάλειας δεν είναι γενικό και δεν αφορά την μεγάλη πλειοψηφία των πλοίων που κυκλοφορούν στις ελληνικές θάλασσές. Διότι, δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση έχουν μεγαλύτερη σημασία οι εντυπώσεις από ό,τι η ουσία.
Η απόφαση της κυβέρνησης να άρει το Cabotage πριν από την προκαθορισμένη ημερομηνία, δημιούργησε την εντύπωση ότι το Cabotage και το μονοπώλιο, ευθύνονται για την ναυτική τραγωδία. Μήπως λοιπόν οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται απαξιώνουν ουσιαστικά την ίδια την απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών;
Δεν θα έπρεπε η κυβέρνηση να περιμένει το ναυάγιο και να απελευθερώσει την αγορά της ακτοπλοίας στην Ελλάδα. Και είναι δυστύχημα κάτι το οποίο ήταν από καιρό αναγκαίο γίνεται υπό την πίεση των τελευταίων δραματικών γεγονότων. Ήταν γνωστό ότι έτσι όπως λειτουργούσε το σύστημα μέχρι τώρα το εισιτήριο Ραφήνα-Μύκονος ήταν το ίδιο ακριβό με το εισιτήριο Πάτρα-Αγκόνα. Και αυτό ήταν απαράδεκτο για τα συμφέροντα των επιβατών, των καταναλωτών. Όσο θετικά όμως μπορεί να λειτουργήσει η απελευθέρωση σε σχέση με την τσέπη με των επιβατών, άλλο τόσο θετικά πιστεύω ότι μπορεί να λειτουργήσει σε σχέση με την ασφάλεια. Γιατί όταν υπάρχει ανταγωνισμός έχουν κάθε λόγο οι πλοιοκτήτες να δρομολογούν καινούργια πλοία. Απόδειξη είναι ότι οι Έλληνες ακτοπλόοι έχουν δρομολογήσει τα καινούρια τους πλοία στις γραμμές της Ιταλίας όπου υπάρχει ανταγωνισμός και τα παλιά στην Ελλάδα που υπάρχουν μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές καταστάσεις.
Με βάση την εμπειρία σας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θεωρείται ότι η λειτουργία των ελληνικών κομμάτων χρειάζεται εκσυγχρονισμό;
Από το ’74 και μετά έχουμε ένα πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα που είναι πολύ πιο σύγχρονο από το σκηνικό που υπήρχε πριν την δικτατορία. Παρά ταύτα έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε και τα κόμματα χρειάζονται να προσαρμοσθούν στις επιταγές της εποχής. Ο αρχηγός δεν μπορεί να κάνει τα πάντα ούτε να θεωρείται υπεύθυνος για τα πάντα όπως πιστεύουμε στην Ελλάδα. Ο αρχηγός θα πρέπει να είναι πραγματικά πρώτος μεταξύ ίσων. Και αυτό ανάμεσα στα άλλα σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει και θητεία του αρχηγού. Ο εσωκομματικός διάλογος πρέπει να αποενοχοποιηθεί σε όλα τα κόμματα. Στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα μία στις τέσσερις εβδομάδες του μήνα την αφιερώνουμε σε διάλογο προκειμένου να αποφασίζουμε όλοι από κοινού για την στρατηγική και την τακτική μας. Χρειάζεται λοιπόν μεγαλύτερη συλλογικότητα, ενθάρρυνση του διαλόγου και ανοχή της αντίθετης άποψης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αν κάποιος έχει συνεχώς διαφορετικές απόψεις από το κόμμα του έχει λόγους να παραμένει πάντοτε σε αυτό το κόμμα!!
Γνωρίζω ότι παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα της Ελληνικής πολιτικής και οι απόψεις που κατά καιρούς έχετε εκφράσει διακρίνονται για την μετριοπάθεια τους. Πιστεύετε ότι πολύχρονη παραμονή της ΝΔ στην αντιπολίτευση έχει επηρεάσει τους ψηφοφόρους της;
Έχει δημιουργήσει προφανώς μια αίσθηση απογοήτευσης. Θεωρώ όμως ότι το ΠΑΣΟΚ ολοκλήρωσε τον κύκλο του και η ώρα που θα γίνει η ΝΔ κυβέρνηση δεν απέχει πολύ. Αυτό όμως καθ’ αυτό το γεγονός δεν πρέπει να μας ενθουσιάζει. Μεγαλύτερη σημασία από το να γίνουμε κυβέρνηση έχει να γίνουμε σωστή και αποτελεσματική κυβέρνηση αυτού του τόπου. Αυτό θα έπρεπε πραγματικά να είναι εκείνο που θα ενθουσίαζε τους οπαδούς της Ν.Δ. Και ο στόχος μου προσωπικά είναι με τις όποιες παρεμβάσεις μου μέσα στο κόμμα ή δημόσιες να προσπαθώ να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση. Όχι μόνο δηλαδή η ΝΔ να γίνει κυβέρνηση αλλά να γίνει μια κυβέρνηση που δικαιούται και αξίζει να έχει αυτός ο τόπος.
Γίνεται συζήτηση για την “κόπωση” του πολιτικού συστήματος στο οποίο κυριαρχούν δύο κόμματα. Έχετε τη γνώμη ότι η ανανέωση θα επέλθει μέσα από τα υπάρχοντα κόμματα ή από κάποιο καινούριο;
Είναι αναμφίβολο ότι υπάρχει δυσπιστία απέναντι στους πολιτικούς φορείς από ένα σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης, αλλά αυτό δεν είναι καινούριο πολιτικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Πρέπει να διακρίνουμε λοιπόν μεταξύ της δυσπιστίας και μεταξύ της δυνατότητας δημιουργίας νέων κομμάτων. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι τα μεγάλα κόμματα θα πρέπει αυτάρεσκα να αποδεχθούν το γεγονός ότι η δημιουργία νέων κομμάτων είναι δύσκολη υπόθεση. Είναι ανάγκη τα κόμματα να εντοπίσουν τις αδυναμίες τους και να βελτιωθούν όσο περισσότερο μπορούν είτε υπάρχει ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος είτε δεν υπάρχει.
Ο Δ.Αβραμόπουλος συνιστά “απειλή” για τη ΝΔ και ποια τακτική πιστεύετε ότι πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα απέναντι στο εγχείρημα του;
Θεωρητικά κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι υπάρχει ένα κενό στο χώρο του κέντρου ή της κεντροδεξιάς. Το οποίο επίσης θεωρητικά θα μπορούσε να καλυφθεί από κάποιον. Και αυτό γιατί η ΝΔ δεν έχει εκσυγχρονισθεί στον βαθμό που οι ψηφοφόροι του λεγόμενου μεσαίου χώρου θα ευχόντουσαν και το ΠΑΣΟΚ αφενός είναι κουρασμένο αφετέρου δεν μπορεί να ξεπεράσει απολύτως τα παλαιοσοσιαλιστικά σύνδρομα. Ο κ.Αβραμόπουλος έχει προφανώς κάποια πολιτικά και προσωπικά χαρακτηριστικά που τον κάνουν ελκυστικό σε μια μερίδα ψηφοφόρων . Είναι όμως τελείως διαφορετικό το να είσαι ελκυστικός προσωπικά από το να κάνεις ένα καινούριο κόμμα. Ο δικομματισμός είναι αρκετά ισχυρός και ο μόνος τρόπος για να χτυπηθεί από ένα κόμμα Αβραμόπουλου θα ήταν, πέραν της προσωπικότητας του ιδίου, να υπάρχει μια σαφής πολιτική ταυτότητα, αλλά και ένας ισχυρός κομματικός μηχανισμός και πολλά ικανά στελέχη που θα τον ακολουθήσουν. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτές οι προϋποθέσεις αυτή την ώρα πληρούνται.
Το επικείμενο συνέδριο της ΝΔ είναι ευκαιρία για ένα διαφορετικό μοντέλο κόμματος, στα πρότυπα συγγενών Ευρωπαϊκών κομμάτων;
Ασφαλώς το συνέδριο της ΝΔ είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Δεν είναι ευκαιρία το συνέδριο να επιβεβαιώσουμε όλα όσα αποφασίσαμε το 1979, το 1986 ακόμη και το 1997. Διότι οι περιστάσεις σήμερα είναι τελείως διαφορετικές. Είμαστε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, των κοινωνίας των πληροφοριών, της βιοτεχνολογίας, των μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων. Πρέπει λοιπόν να μην σταθούμε στο γεγονός ότι η ιδεολογία μας έχει δικαιωθεί. Πρέπει να δούμε πώς οι ιδέες μας μεταφράζονται σε καθημερινή πρακτική. Πώς μπορούμε να κάνουμε πιο σαφή τον πολιτικό μας λόγο. Και βεβαίως, ταυτόχρονα, θα πρέπει να δημιουργήσουμε τις κομματικές δομές εκείνες που θα μας επιτρέψουν να συστρατεύσουμε στον κομματικό μηχανισμό πολίτες που έχουν σημαντικό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο όταν τα μέλη πέρα από υποχρεώσεις έχουν και ουσιαστικά δικαιώματα. Δικαιώματα που θα έπρεπε να φθάνουν μέχρι του σημείου το απλό μέλος να ψηφίζει για την εκλογή πρόεδρου του κόμματος!.
Τι αίσθηση έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη η κρίση στις σχέσεις κυβέρνησης και Εκκλησίας και πως αντιμετωπίζει η κοινή γνώμη το δημοψήφισμα για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες;
Στην Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει κατανοητή αυτή η αντίδραση γιατί έχουν διαφορετική αντιμετώπιση στο ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Είναι προφανές ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Πιστεύω, όμως, ότι είναι ζήτημα που του χρόνου τέτοιο καιρό θα έχει ξεχαστεί.
Κλείνοντας κύριε Χατζηδάκη, πώς κρίνουν οι συνάδελφοι σας τους χειρισμούς της Ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα της περιουσίας του πρώην βασιλιά και ποια είναι η δική σας θέση;
Προσωπικά δεν είμαι βασιλικός. Ανεξάρτητα όμως από την θέση που έχει κανένας στο ζήτημα του θεσμού της βασιλείας, θα πρέπει να ξέρουμε ότι στις δημοκρατίες προέχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως μεγάλη σημασία έχει διότι θεωρείται προσωπικό δεδομένο η μη αναγκαστική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, το ίδιο μεγάλη σημασία έχει και η προστασία του δικαιώματος της ιδιοκτησίας. Τα ακίνητα για τα οποία γίνεται λόγος είναι αδιαμφισβήτητο ότι ανήκουν στην ιδιοκτησία του τέως βασιλιά. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα πήρε διότι το ελληνικό κράτος του τα δώρισε. Το αστικό δίκαιο όμως ορίζει ρητώς, ότι η δωρεά είναι νόμιμη αιτία κτήσεως. Με δεδομένα όλα αυτά θέλω να τονίσω ότι η απόφαση του δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθόλου δεν με εξέπληξε. Είναι αναμφίβολο ότι πρόκειται για ένα ζήτημα νομικό και οικονομικό. Η κυβέρνηση προσπαθεί να το μετατρέψει σε “πολιτειακό” εκμεταλλευόμενη τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού στο συγκεκριμένο ζήτημα και προσπαθώντας να καλύψει τις τεράστιες πολιτικές της ευθύνες για τον ατυχέστατο χειρισμό του ζητήματος. Προσπαθούν να εξάψουν τα συναισθήματα της κοινής γνώμης για την βασίλεια για να αποσιωπήσουν το γεγονός ότι θα κληθούμε αν συνεχίσουν την ίδια πολιτική -να πληρώσουμε στον τέως βασιλιά όσα προβλεπόταν αρχικά ότι θα στοίχιζε το μετρό της Αθήνας!!