Τις τελευταίες μέρες αυτοί που οδήγησαν την Ολυμπιακή στο χείλος του γκρεμού αλλά και οι υποστηρικτές τους, εμφανίζονται στα ΜΜΕ αναπτύσσοντας επιχειρηματολογία η οποία μας κάνει να αισθανόμαστε ότι ζούμε σε άλλη χώρα ή σε άλλο πλανήτη. Όλα αυτά που υποστηρίζουν, σε σχέση με την πρόσφατη απόφαση της Κομισιόν για την Ολυμπιακή και τις δυνατότητες των χειρισμών από εδώ και στο εξής, αγγίζουν τα όρια της μυθολογίας. Επειδή έχω διατελέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα μέλος της Επιτροπής Μεταφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά και πρόεδρος της, θεωρώ υποχρέωση μου να απαντήσω σε όλους αυτούς του μύθους.
Μύθος πρώτος: «Η κυβέρνηση δεν θέλει την ιδιωτικοποίηση των Ολυμπιακών Αερογραμμών». Στα πλαίσια της γενικότερης παραδοξολογίας υποστηρίζεται ότι η κυβέρνηση εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα δεν θέλει την ιδιωτικοποίηση των ΟΑ. Τότε γιατί έκανε τον πέμπτο κατά σειρά διαγωνισμό αφού οι τέσσερις που έγιναν επί ΠΑΣΟΚ είχαν κηρυχθεί άγονοι; Κανείς άραγε δε θυμάται ότι αυτός ο διαγωνισμός ήταν και ο μοναδικός που οδήγησε στην μονογραφή έστω, μιας συμφωνίας για την ιδιωτικοποίησης της εταιρείας; Εάν ήθελε η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σταματήσει την διαδικασία αυτή ήδη από τον Μάρτιο του 2004; Με δεδομένη την κατάσταση της εταιρεία ιδίως μετά την πρόσφατη απόφαση της Κομισιόν, θα έπρεπε να ήμαστε τρελοί αν δεν θέλαμε να ιδιωτικοποιηθεί η ΟΑ.
Μύθος δεύτερος:« Πρέπει να διαπραγματευτούμε σκληρά για να περιοριστεί το ποσό των 540 εκ € που πρέπει να επιστρέψει η ΟΑ στο δημόσιο». Όσοι τα λένε παραγνωρίζουν πως αν ήταν έτοιμη η Επιτροπή να δεχθεί μία ουσιαστική διαφοροποίηση του ποσού δεν θα ανέφερε συγκεκριμένους αριθμούς στην ανακοίνωση της. Το τελικό ποσό δεν είναι αντικείμενο διαπραγματεύσεων, αλλά συγκεκριμενοποίησης των αρχών που διέπουν την απόφαση. Πρόκειται για καθαρά τεχνικούς υπολογισμούς και για τους οποίους η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει πρόσθετα στοιχεία στις υπηρεσίες της Επιτροπής, έτσι ώστε να υπάρξει σαφής ποσοτικοποίηση.
Μύθος τρίτος:« Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να έκανε λάθη στο παρελθόν αλλά επιχείρησε τουλάχιστον να τα διορθώσει με το νόμο του 2002 για την ίδρυση των Ολυμπιακών Αερογραμμών». Μα ακριβώς αυτός ο νόμος βρίσκεται στο στόχαστρο της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπως σημειώνεται στην τελευταία ανακοίνωση της Επιτροπής, από την αρχή είχαν εκφραστεί αμφιβολίες σχετικά με την συμβατότητα προς το Κοινοτικό Δίκαιο «του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκαν οι Ολυμπιακές Αερογραμμές στο τέλος του 2003». Σημειώνεται επίσης, ότι « η δημιουργία της νέας αυτής εταιρείας σε αντίθεση με τις συνήθεις οικονομικές και λογιστικές πρακτικές θα είχε ως αποτέλεσμα να παρακαμφθεί η υποχρέωση ανάκτησης των ενισχύσεων έτσι όπως αποφάνθηκε το δικαστήριο στην απόφαση του της 12ης Μαΐου 2005». Σε παλαιότερη ερώτηση που είχα καταθέσει η Επιτροπή σημείωνε ότι ήδη από τις 8 Σεπτεμβρίου 2003 είχε ζητήσει από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διευκρινήσεις για αυτόν τον νόμο καθώς είχε προκαλέσει τις υποψίες της.
Μύθος τέταρτος: «Με την κατάθεση προσφυγής στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων θα κερδίσουμε χρόνο». Κατ’ αρχήν αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταθέσουμε έφεση στο πρωτοδικείο και όχι στο δικαστήριο. Ωστόσο, όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι η έφεση αυτή δεν έχει κανένα ανασταλτικό αποτέλεσμα! Με βάση δηλαδή το κοινοτικό δίκαιο, είτε ασκήσουμε έφεση είτε όχι η απόφαση της Επιτροπής είναι εκτελεστή, επιβαρύνοντας την θέση της εταιρείας απέναντι στους υποψήφιους επενδυτές..
Μύθος πέμπτος:«Η Ολυμπιακή Αεροπορία είναι κερδοφόρα».Υποστηρίζεται ορισμένες φορές από ΜΜΕ που στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ ότι τα παλαιά χρέη του κράτους μέχρι το 1993 δεν κατεγράφησαν στα λογιστικά της βιβλία. Μα εάν συμβαίνει αυτό τότε γιατί δεν τα κατέγραψαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; Ας μην έχουμε αμφιβολίες. Η ΟΑ από πλευράς οικονομικών αποτελεσμάτων βρισκόταν και βρίσκεται σε κακά χάλια. Παρά τα 3 δις € που έχει λάβει ως κρατικές ενισχύσεις τα τελευταία χρόνια, μόνο μετά τον τελευταίο νόμο του ΠΑΣΟΚ το 2003 που υποτίθεται ότι εξυγίανε την εταιρεία η κατάσταση έχει ως εξής: Η Ολυμπιακή Υπηρεσιών είχε ως το τέλος του 2003 ζημιές 390 εκ €, ενώ δεν υπάρχει ισολογισμός για το 2004. Οι Ολυμπιακές Αερογραμμές είχαν συσσωρευμένες ζημιές 107 εκ. € το 2004, ενώ αναμένεται φέτος να προστεθούν άλλα 80 εκ €. Αυτή είναι η δήθεν κερδοφορία της εταιρείας.
Μύθος έκτος: «Ποιος θα καλύπτει τα νησιά και τις άγονες γραμμές». Εδώ σχεδόν όλοι ξεχνούν ότι με βάση τον κανονισμό 2408/92 της ΕΕ και τις διατάξεις της «καθολικής υπηρεσίας», προβλέπεται η διεξαγωγή μειοδοτικών διαγωνισμών για όλους τους προορισμούς χωρίς εμπορικό ενδιαφέρον, με επιδότηση από το κράτος για την εταιρεία που θα κάνει την καλύτερη προσφορά. Επομένως το κοινοτικό δίκαιο προσφέρει λύσεις, μόνο που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν για πρώτη φορά το 2002 να κάνουν χρήση αυτής της δυνατότητας αναθέτοντας μετά από διαγωνισμό τις πτήσεις σε πολλά νησιά στην ΟΑ που έκανε και την καλύτερη προσφορά. Μέχρι τότε η ΟΑ θα μπορούσε να επιδοτείται νομίμως εισπράττοντας αρκετά εκ. €. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συνέβη.
Μύθος έβδομος :«Η εκκαθάριση εν λειτουργία είναι αδύνατη». Πρώτος στόχος της κυβέρνησης εξακολουθεί να είναι η ιδιωτικοποίηση. Εάν όμως αυτό δεν γίνει κατορθωτό γιατί άραγε όλοι αυτοί που κάνουν κριτική στην κυβέρνηση σπεύδουν να προεξοφλήσουν ότι η εκκαθάριση εν λειτουργία είναι αδύνατη; Δεν μπορούσαν να προβλέψουν ότι υπήρχε η δυνατότητα σχετικής νομοθετικής ρύθμισης για την προστασία των ΟΑ από πιστωτές τους, πράγμα που έγινε με την πρόσφατη τροπολογία της κυβέρνησης από την Βουλή; Γιατί διαβάζουν το κοινοτικό και το εθνικό δίκαιο μόνο μέχρι τη μέση και δεν εξετάζουν όλες τις δυνατότητες;
Μύθος όγδοος: «Ο Μπερλουσκόνι έδωσε τη μάχη και έσωσε την Alitalia απέναντι στις πιέσεις της ΕΕ». Κατά τραγική ειρωνεία την ίδια μέρα που αναπτύσσονταν αυτά τα επιχειρήματα στην Ελλάδα, όλος ο Ιταλικός Τύπος είχε αναφορές για το συγκεκριμένο θέμα με τίτλους μεταξύ των άλλων: τελεσίγραφο των Βρυξελλών για την Alitalia, ιδιωτικοποιήστε την αμέσως, κλπ.
Φαίνεται τελικά πως στον τόπο μας ισχύει για πολλούς το γνωστό: «Αν δεν μας βολεύει η πραγματικότητα τόσο το χειρότερο για την ίδια την πραγματικότητα».