Ο τόπος χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ, κυριολεκτικά, μία αναπτυξιακή επανάσταση.
Ομιλία Κωστή Χατζηδάκη στην Ολομέλεια της Βουλής για τον Απολογισμό και τον Ισολογισμό του κράτους για το 2009.
3 Μαρτίου 2011
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθώς σήμερα κάνουμε συζήτηση για τον Απολογισμό και τον Ισολογισμό του 2009 διαδικαστικά θα ήθελα να πω πως παρότι έχουν γίνει βήματα τελευταία από τη Βουλή των Ελλήνων, με βάση τις προβλέψεις του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής για τη διαδικασία αυτή, πιστεύω ότι μπορούμε να μελετήσουμε το πώς λειτουργούν αντίστοιχα κοινοβούλια άλλων ευρωπαϊκών χωρών αλλά και η Ευρωβουλή, έτσι ώστε να γίνει η συμμετοχή της Βουλής πιο ουσιαστική στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού. Πραγματικά υπάρχουν τεράστια περιθώρια προόδου και αξίζει το Προεδρείο της Βουλής να δουλέψει συστηματικά προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και όλες οι πτέρυγες της Βουλής να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Δεν μπορεί η Βουλή να είναι θεατής της διαδικασίας εκτέλεσης του Προϋπολογισμού.
Μιλώντας επί της ουσίας, έχω δει όλους τους εισηγητές και είναι λογικό, με αφορμή τη συζήτηση αυτή, να κάνουν τοποθετήσεις, ο καθένας από τη δική του πλευρά, για την οικονομική κρίση και για τα αίτιά της. Είναι ολοφάνερο ότι υπάρχουν ευθύνες του πολιτικού συστήματος γι’ αυτό. Βέβαια οι ομιλητές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παριστάνουν ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα δημιουργήθηκε από το 2004 και μετά. Παριστάνουν ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είχε κυβερνητικό παρελθόν, δεν συμμετείχε στην αύξηση του χρέους, δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Προφανώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έγιναν λάθη σ’ αυτή την πενταετία στην οποία αναφέρεστε, στην πενταετία της Νέας Δημοκρατίας. Κυρίως δεν τολμήσαμε όσο θα έπρεπε. Δεν κυβερνήσαμε, όπως έχουμε παραδεχθεί και πριν και μετά τις εκλογές, όσο αποφασιστικά και ευρωπαϊκά οφείλαμε να κάνουμε. Όμως εμείς, σε αντίθεση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας. Δυστυχώς, η άλλη πλευρά παριστάνει ότι είναι απολύτως αλάνθαστη, ότι δεν φταίει τίποτα. Και δεν θα πάω μόνο στη δεκαετία του ’80 και στην εκτίναξη του χρέους. Δεν θα πάω στα λάθη που έγιναν στη συνέχεια. Όμως εδώ το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξεχνάει ακόμα και το «λεφτά υπάρχουν», που ο κ. Παπανδρέου το επανέλαβε και μετά τις εκλογές, αλλά προφανώς τα κρατάει αυτά τα λεφτά σε κάποιο σεντούκι και δεν τα δίνει στον ελληνικό λαό.
Ξεχνάει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. την μετεκλογική του αδράνεια, ότι, ενώ ανακοίνωσε το ύψος του ελλείμματος, στη συνέχεια δεν έπαιρνε κανένα μέτρο κι ακόμη περισσότερο φρόντισε να αυξήσει όσο μπορούσε το ύψος του ελλείμματος για να ενοχοποιήσει τη Νέα Δημοκρατία. Οι επιστροφές φόρων, ας πούμε, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 ήταν 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ το 2010 περιέργως, πάγωσαν. Είχαμε αύξηση στα εξοπλιστικά προγράμματα το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κατά 0,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης, καταβλήθηκε το επίδομα αλληλεγγύης τα Χριστούγεννα του 2009, ενώ δεν είχε εισπραχθεί και εισεπράχθει το 2010.
Η Κυβέρνηση επίσης, ξεχνάει τις δηλώσεις δυσφήμησης της ελληνικής οικονομίας τις οποίες έκανε διεθνώς, που αποτυπώνονται στην περίφημη τοποθέτηση του Υπουργού Οικονομικών για τον Τιτανικό. Ξεχνάει ότι μπορούσε να δανειστεί τον Γενάρη και τον Φλεβάρη του 2010 όταν τα spreads δεν είχαν ακόμη εκτιναχθεί, αλλά δεν το έκανε περιμένοντας δεν ξέρω και εγώ τι, την εξ’ ύψους παρηγορία και έτσι στο τέλος η Ελλάδα έφτασε στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και σήμερα πια, έχοντας διαμορφωθεί η κατάσταση που όλοι ζούμε, με τους κυβερνητικούς χειρισμούς και τις παλινωδίες, η Ελλάδα δίνει την εικόνα μίας κατεστραμμένης χώρας στην οποία κανένας επενδυτής δεν θέλει να επενδύσει.
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι και οικονομικό, αλλά και πολιτικό. Επειδή τη λύση δεν μπορεί να τη δώσει εκ των πραγμάτων ούτε κάποιος «μάγος» ούτε κάποιος «λοχίας», πρέπει η λύση να δοθεί από τη Βουλή και τις κυβερνητικές πλειοψηφίες με βάση τις προβλέψεις του Συντάγματος, πρέπει να δούμε, κυρίες και κύριοι, πώς όλοι θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Γι’ αυτό έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο εμείς, αλλά και εσείς, να κάνετε την αυτοκριτική σας. Όπως επίσης έχει σημασία να προχωρήσει το πολιτικό σύστημα συνολικά στις αναγκαίες ενέργειες για την αυτοκάθαρση. Και σε αυτό συμπεριλαμβάνω όλες τις υποθέσεις που σχετίζονται με τη διαφάνεια και τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, στις οποίες δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξουν εκπτώσεις και συμβιβασμοί. Η κοινωνία έχει απόλυτο δίκιο όταν επικεντρώνεται στα ζητήματα αυτά.
Προφανώς όμως για να προχωρήσουμε μπροστά και να δώσουμε λύσεις δεν πρέπει να αρκεστούμε σε μία ορθολογική οικονομική διαχείριση, ούτε στην προσπάθεια της αυτοκριτικής. Πρέπει να δούμε και άλλες προϋποθέσεις, οι οποίες είναι βασικές για να προχωρήσουμε μπροστά. Η μετριοπάθεια και η εθνική συνεννόηση, η αναπτυξιακή επανάσταση που σήμερα χρειαζόμαστε, αλλά -όσο και εάν φαίνεται αυτονόητο- η τεχνική επάρκεια όλων όσων ασχολούνται με την αντιμετώπιση επιμέρους προβλημάτων.
Για την μετριοπάθεια και την εθνική συνεννόηση, θέλω να σημειώσω πως η οξύτητα και οι ακρότητες ποτέ δεν βοήθησαν αυτόν εδώ τον τόπο. Αντίθετα, η οξύτητα, οι ακρότητες, έχουν πληρωθεί πανάκριβα από την ελληνική κοινωνία. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλοι είμαστε στο ίδιο πλοίο και επομένως η συνεννόηση στα βασικά είναι απολύτως αναγκαία. Ωστόσο, λυπούμαι να πω ότι η Κυβέρνηση, με τους μέχρι τώρα χειρισμούς της, δεν έχει κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα έχει δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα, επιχειρώντας να ενοχοποιήσει για τα πάντα, όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό της. Χρειάζεται μία έμπρακτη αλλαγή πολιτικής από την Κυβέρνηση στο συγκεκριμένο ζήτημα, γιατί πραγματικά, όσο περνούν οι μήνες, η κρίση βαθαίνει και δεν δικαιούμαστε -κανένας δεν δικαιούται- να είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων.
Επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει επιτέλους πως χρειάζεται να δώσει έμφαση, όχι στην επικοινωνία μόνο, αλλά στην ουσία, στο ζήτημα της ανάπτυξης. Ο τόπος χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ, κυριολεκτικά, μία αναπτυξιακή επανάσταση. Και δεν είναι μόνο το ΕΣΠΑ ή οι δημόσιες επενδύσεις. Είναι οι αποκρατικοποιήσεις, οι συμβάσεις παραχώρησης, τα έργα ΣΔΙΤ, ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, η απλοποίηση των αδειοδοτήσεων των επιχειρήσεων, ειδικά προγράμματα, όπως είναι ένα πρόγραμμα που έχουμε προτείνει για να γίνει η Ελλάδα βασικός τόπος θερινής κατοικίας στην Ευρώπη.
Συντονισμένες δράσεις που θα δώσουν την εντύπωση διεθνώς ότι κάτι αλλάζει ουσιαστικά σε αυτόν τον τόπο, που σας είπα, έχει δώσει την αίσθηση, με τους κυβερνητικούς χειρισμούς του τελευταίου διαστήματος, ότι πρόκειται περί μίας κατεστραμμένης χώρας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άλλη μία παράμετρος είναι βασική για εμένα: Είναι η τεχνική επάρκεια όλων όσων ασχολούνται με συγκεκριμένα ζητήματα. Διότι, ξέρετε, δεν φθάνει να διακηρύσσουμε κάποιες πολιτικές. Ότι θα κάνουμε αποκρατικοποιήσεις, ενώ δεν προχωρούν οι αποκρατικοποιήσεις, ότι θα δώσουμε προτεραιότητα στις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ενώ μένουν θεωρίες επί χάρτου, ότι θα ενοποιήσουμε τις Εφορίες, ενώ πέφτουμε έξω από τα χρονοδιαγράμματα.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα ζητήματα είτε σε υψηλό είτε σε χαμηλότερο επίπεδο, πρέπει να είναι τεχνικώς επαρκείς, για να προχωρήσουν κάποια πράγματα. Για να κρεμάσει κάποιος το κουδούνι στην ουρά της γάτας. Με τη θεωρία δεν πρόκειται να υπάρξει λύση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει ειπωθεί και από άλλους ομιλητές ότι ο τόπος σήμερα είναι ουσιαστικά μέσα σε ένα κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Λείπει η ελπίδα. Αλλά η ελπίδα δεν θα δημιουργηθεί επειδή θα επαναλαμβάνουμε τη λέξη ή θα λέμε μεγάλα συνθήματα. Η ελπίδα θα δημιουργηθεί επειδή θα γίνουν συγκεκριμένα βήματα προς τα εμπρός, θα δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις, θα χαράξουμε συγκεκριμένη πορεία με συγκεκριμένους σταθμούς και συγκεκριμένο τερματισμό.
Έχω πει και άλλες φορές, η Κυβέρνηση αυτή παίρνει σχεδόν άριστα στον τομέα της επικοινωνίας. Αλλά παίρνει κάτω από τη βάση στην ουσία, στη διαχείριση των προβλημάτων. Ο τόπος, λοιπόν, θα αλλάξει πορεία όταν αποφασίσετε να ξεφύγετε από τα δεσμά της επικοινωνίας και στραφείτε στην ουσία. Αυτό χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα.