Η απελευθέρωση είναι βέβαιον ότι δίνει κίνητρα να’ρθουν παραπάνω κρουαζιερόπλοια και να κινηθούν πολλοί και διαφορετικοί κλάδοι της ελληνικής οικονομίας.
Ομιλία στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής κατά την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας «Εκτέλεση πλόων από πλοία με σημαία τρίτων χωρών με αφετηρία ελληνικό λιμένα»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, γιατί η Κυβέρνηση θέτει τη ρύθμιση; Γιατί και εκείνη όπως και εμείς, θεωρούμε πως πρέπει κάτι να κάνουμε για την κρουαζιέρα. Είναι σε μαρασμό ο κλάδος και η Ελλάδα χάνει κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το γεγονός ότι έχουμε ένα καθεστώς το οποίο δεν έχει αποδώσει. Είναι πράγματι εθνική ντροπή το γεγονός ότι η Ιταλία έχει το 30 με 40% της μεσογειακής κρουαζιέρας, ενώ εμείς είμαστε στο 3 με 4%. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Είναι εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων η αδράνεια. Προσδοκούμε λοιπόν περισσότερα έσοδα. Μπορεί να διαφωνούμε και να διαφωνούν και οι φορείς ως προς το πόσα παραπάνω έσοδα θα έχουμε τα επόμενα χρόνια και κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει, άλλωστε η οικονομία είναι κάτι ζωντανό και εξελισσόμενο. Αλλά πάντως η απελευθέρωση είναι βέβαιον ότι δίνει κίνητρα να’ρθουν παραπάνω κρουαζιερόπλοια και να κινηθούν πολλοί και διαφορετικοί κλάδοι της ελληνικής οικονομίας. Να αυξηθεί το ακαθάριστο εθνικό προϊόν.
Τώρα, θα μου επιτρέψετε να κάνω παρατηρήσεις επί των άρθρων βλέποντας το θέμα από την πλευρά των εργαζομένων. Για να παρακολουθήσω και την σκέψη των εισηγητών, ιδίως της Αριστεράς. Γιατί τόσα χρόνια η Ελληνική Πολιτεία ήταν πάρα πολύ διστακτική ως προς το ζήτημα αυτό; Κυρίως διότι υπήρχαν αντιδράσεις από την πλευρά των οργανώσεων των Ελλήνων ναυτικών. Το πρωί που είχαμε συζήτηση, ρώτησα και τους εκπροσώπους των ναυτικών και τους υπολοίπους εκπροσώπους των φορέων, ποια είναι η ανεργία των ναυτικών, πόση είναι οι απασχολούμενοι στο χώρο αυτόν και πόσοι είναι οι άνεργοι. Η απάντηση όλων είναι ότι δεν ξέρουμε ακριβώς, υπολογίζουμε πάντως ότι οι εργαζόμενοι ναυτικοί Έλληνες είναι 14 με 17 χιλιάδες και οι άνεργοι είναι από 5 μέχρι 7 χιλιάδες. Κατά τις δηλώσεις των διαφόρων φορέων. Επίσης κατά τις δηλώσεις των διαφόρων φορέων, αξιωματικοί άνεργοι Έλληνες Ναυτικοί δεν υπάρχουν και μιλάμε για αυτήν την ακαθόριστη ανεργία και αμφισβητούμενη στο χώρο των ναυτεργατών και του ξενοδοχειακού προσωπικού. Η συζήτηση όμως η οποία γίνεται, δεν γίνεται αν ακούσετε την επιχειρηματολογία με βάση τα στοιχεία αυτά. Γίνεται για μια χώρα που έχει εκατοντάδες χιλιάδες ναυτικούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι ναυτεργάτες και εκ των οποίων σχεδόν όλοι είναι άνεργοι. Πρέπει να επικεντρωθούμε στα πραγματικά στοιχεία, να δούμε ότι είμαστε στην Ελλάδα του 2010 κι όχι στην Ελλάδα του 1960. Διότι εμείς είμαστε εδώ για να αντιμετωπίζουμε, κυρία Υπουργέ, πραγματικά προβλήματα. Κι όχι προβλήματα που αφορούν παλαιότερες πραγματικότητες, ένα παρελθόν που ξεπεράστηκε και σήμερα δεν υφίσταται. Τώρα, μέσα σ’αυτό το σκεπτικό πάλι βλέποντάς το απ’την πλευρά των ναυτικών, θέλω να θέσω το εξής ερώτημα: Ας υποθέσουμε ότι μένετε απολύτως αδρανείς και ότι δεν φέρνετε καμία ρύθμιση. Τι θα συμβεί σε σχέση με τους ναυτικούς αυτούς τους 5 χιλιάδες έστω που είναι άνεργοι; Θα βρουν αύριο δουλειά; Υπάρχει περίπτωση εάν δεν έρθει κάποια ρύθμιση που να αντιμετωπίζει το θέμα οι άνθρωποι αυτοί να φύγουν απ’το ταμείο ανεργίας και να περάσουν σε κάποια θέση εργασίας; Όχι προφανώς. Αντιθέτως, αν υπάρχει μια πιθανότητα να βρεθεί η δουλειά είναι αν έρθουν απ’έξω κρουαζιερόπλοια τα οποία ίσως, εγώ δεν λέω ότι είναι βέβαιον, ίσως με τα κίνητρα που υπάρχουν ή που εν πάση περιπτώσει που δεν θα υπάρχουν ή με το γεγονός ότι οι Έλληνες είναι εδώ οι Έλληνες ναυτικοί, μπορεί να βρουν μια θέση εργασίας. Η τοποθέτηση λοιπόν και λυπάμαι που θα το πω έτσι, «μην αλλάξετε τίποτα, κρατείστε τους παλιούς νόμους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας», είναι αντεργατική τοποθέτηση, δεν είναι φιλεργατική τοποθέτηση σε σχέση με τους ναυτικούς. Τους καταδικάζει απλώς στο status quo. Τους καταδικάζει να μένουν άνεργοι.
Μια δεύτερη παρατήρηση και θα τελειώσω μ’ αυτήν κυρία Πρόεδρε, πάλι απ’ την πλευρά των εργαζομένων. Μίλησα για τους ναυτικούς. Να μιλήσω από την πλευρά των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο και των εργαζομένων στα μαγαζιά, στα καταστήματα, στον εμπορικό τομέα, σημειώνοντας ότι κι αυτοί είναι εξίσου εργαζόμενοι. Προσέξτε, δεν είναι μόνο οι ναυτικοί εργαζόμενοι. Αυτοί δε είναι και πολλοί περισσότεροι. Και πρέπει να ενδιαφερόμαστε για όλους τους εργαζομένους εξίσου. Είτε είναι στην θάλασσα, είτε είναι στην ξηρά. Διότι είναι εξίσου εργαζόμενοι και εξίσου Έλληνες. Αυτοί οι εργαζόμενοι, κινδυνεύουν από την απραξία της ελληνικής πολιτείας και δεν θα έχουν την δυνατότητα να βρουν θέσεις εργασίας, άνεργοι που θέλουν να δουλέψουν στον ευρύτερο αυτό τουριστικό κλάδο, εάν δεν ανοίξει, μεταξύ των άλλων και η κρουαζιέρα. Άρα, για λόγους προστασίας αυτών των εργαζομένων επίσης πρέπει να δούμε πως θα βγάλουμε τα τσιμεντένια παπούτσια απ’την ελληνική οικονομία, και συγκεκριμένα με τις ρυθμίσεις που πρέπει να κάνουμε στα πλαίσια αυτού εδώ του νομοσχεδίου, για να έχουν και αυτοί περισσότερες δυνατότητες για τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Τι κάνει το νομοσχέδιο; Το νομοσχέδιο κάνει ένα άτολμο βήμα. Κρατάει εν πολλοίς αυτά τα τσιμεντένια παπούτσια για τα οποία μίλησα. Είναι μια ρύθμιση που σε κάποιες πτυχές της θυμίζει ένα σοβιετικό μοντέλο. Αδειοδοτήσεις, συμβάσεις που ειρήσθω εν παρόδω δεν ισχύουν πουθενά αλλού. Ρωτήσαμε τους εκπροσώπους των διαφόρων κλάδων το πρωί και μας είπαν ότι τέτοιου είδους συμβάσεις δεν υπάρχουν σε άλλες ανταγωνίστριες χώρες. Παραμονή σε λιμένες, επενδύσεις κ.ο.κ. Βεβαίως, καταλαβαίνω ότι το ΠΑΣΟΚ κάτι πρέπει να κρατήσει από τις δοξασίες της περιόδου του ’80. Όμως η περίοδος του ’80 πέρασε ανεπιστρεπτί και δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή πραγματικότητα. Ζούμε σ’ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Και αν θέλουμε οι εργαζόμενοι Έλληνες να έχουν στον ήλιο μοίρα, πρέπει να προσαρμοστούμε εμείς στις εξελίξεις. Δεν μπορούν να προσαρμοστούνε οι εξελίξεις σ’εμάς. Κάθε άρνηση κατανόησης της πραγματικότητας ουσιαστικά στρέφεται εναντίον μας, δεν στρέφεται εναντίον των ανταγωνιστών μας. Όλες αυτές οι ρυθμίσεις, κυρία Υπουργέ, σε σχέση με τις αδειοδοτήσεις των επιχειρήσεων στο χώρο της κρουαζιέρας, στην παραμονή, όλες οι υπόλοιπες προβλέψεις, δεν ισχύουν για τους tour operators, δεν ισχύουν για τις αεροπορικές εταιρείες, δεν ισχύουν για καμιά άλλη εμπορική επιχείρηση και το ερώτημα είναι γιατί εδώ θα πρέπει να γίνονται συμβάσεις, ενώ σ’όλα τα συναφή επαγγέλματα δεν γίνονται. Υπάρχουν κανόνες της αγοράς, η οποία λειτουργεί, η οποία τόσα χρόνια έχει λειτουργήσει επ’ωφελεία των Ελλήνων, διότι στον τουρισμό στηριζόμαστε κι αν κάνουμε μια σύγκριση της Ελλάδας του ’60 και του ’70 με την Ελλάδα του 2010, θα δείτε ότι χωρίς το κράτος να παρεμβαίνει και πάρα πολύ, χάρη στη δημιουργικότητα των Ελλήνων, κατορθώσαμε και φτάσαμε ο τουρισμός να συμβάλει κατά 19% στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν. Αυτοί είναι και οι λόγοι που έχουμε επιφυλάξεις. Και σας καλούμε για το συμφέρον των εργαζομένων, για το συμφέρον γενικότερα όλων των εμπλεκομένων στο συγκεκριμένο τομέα, να ξεπεράσετε αυτές τις δοξασίες του ’80 και να αντιμετωπίσετε το όλο θέμα μ’ ένα πραγματικό πνεύμα Ευρώπης. Δεν το κάνετε και γι’ αυτό έχουμε αντιρρήσεις. Και επειδή γελάτε, του χρόνου θα δούμε αν γελάτε το ίδιο κυρία Υπουργέ, διότι του χρόνου θα υπάρχουν και τα αποτελέσματα. Και τότε θα δούμε, διότι γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος.