“Χωρίς καμιά αμφιβολία ζούμε ώρες και ιστορικές και δραματικές. Είμαστε όλες και όλοι αντιμέτωποι με τη συνείδησή μας -ο καθένας με τη δική του- και με την πατρίδα μας. Η φόρτιση χωρίς καμιά αμφιβολία δεν έχει προηγούμενο. Είναι απολύτως λογικό. Είναι η ουσία της Δημοκρατίας να υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές θέσεις. Όμως, λόγω της ιστορικότητας των στιγμών, δεν πρέπει να λησμονούμε πως είμαστε πάνω απ’ όλα Έλληνες…“
Τοποθέτηση του Κωστή Χατζηδάκη στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τη νέα δανειακή σύμβαση
12-2-12
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χωρίς καμιά αμφιβολία ζούμε ώρες και ιστορικές και δραματικές. Είμαστε όλες και όλοι αντιμέτωποι με τη συνείδησή μας -ο καθένας με τη δική του- και με την πατρίδα μας. Η φόρτιση χωρίς καμιά αμφιβολία δεν έχει προηγούμενο. Είναι απολύτως λογικό. Είναι η ουσία της Δημοκρατίας να υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές θέσεις. Όμως, λόγω της ιστορικότητας των στιγμών, δεν πρέπει να λησμονούμε πως είμαστε πάνω απ’ όλα Έλληνες. Επομένως, αυτήν την κρίσιμη ώρα η ψυχραιμία και η μετριοπάθεια χρειάζονται ακόμα περισσότερο, έτσι ώστε να δώσουμε την κατάλληλη απάντηση στα αμείλικτα ερωτήματα που είναι ενώπιόν μας.
Η Ελλάδα -δεν είναι μυστικό- είναι πια στο χείλος του γκρεμού. Η δική μας άποψη για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ είναι ξεκάθαρη. Πρώτα απ’ όλα, συνέβαλλε ο κρατισμός και ο λαϊκισμός των προηγουμένων ετών, που στηρίχθηκε με δανεικά. Δεν αντισταθήκαμε κι εμείς όσο θα έπρεπε σε αυτό. Το ΠΑΣΟΚ προχώρησε ακόμη περισσότερο και, κατά την άποψή μας, η Αριστερά πλειοδοτούσε ζητώντας ακόμη περισσότερο κρατισμό και, επομένως, ακόμη περισσότερα δανεικά.
Το δεύτερο, που σίγουρα συνέβαλε, ήταν η στάση του ΠΑΣΟΚ την κρίσιμη ώρα. Το «λεφτά υπάρχουν», η άρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να ακούσει τον Αντώνη Σαμαρά που του έλεγε «ξεκολλήστε και πάρτε μέτρα», ο τρόπος που φτάσαμε στο πρώτο μνημόνιο, το ίδιο το μνημόνιο -το ότι στηρίχθηκε στην υπερφορολόγηση του ιδιωτικού τομέα κι έτσι εκεί που υπήρχε ένα «άρρωστο πόδι», το δημόσιο, φτάσαμε να έχουμε δύο «άρρωστα πόδια» και το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα- και, βεβαίως, το ότι κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος η Κυβέρνηση δεν εφάρμοσε αυτά που η ίδια συμφώνησε.
Ο τρίτος λόγος είναι, δυστυχώς, η στάση της Ευρώπης, η τιμωρητική λογική και ακόμη περισσότερο μια κρίσιμη απόφαση στο Ντωβίλ το 2010, η οποία απόφαση οδήγησε στην εκτίναξη των spreads σε όλη την Ευρώπη.
Βεβαίως, ως κορωνίδα ήταν η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου, μάλιστα μετά από την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, να μιλήσει για δημοψήφισμα, πράγμα που έθεσε εν αμφιβόλω την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Το ξέρετε. Ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα που ήρθε απ’ έξω.
Εμείς όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα προειδοποιούσαμε. Ο ίδιος ο Πρόεδρός μας προειδοποιούσε. Δυστυχώς, δεν μας άκουσε κανένας και επειδή κανένας δεν μας άκουσε, δυστυχώς επαληθευτήκαμε και τώρα αντιμετωπίζουμε μία κρίση χωρίς προηγούμενο.
Εμείς θα μπορούσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με μια στενά κομματική λογική να πούμε στο ΠΑΣΟΚ «έτσι όπως τα κάνατε, αντιμετωπίστε τα τώρα». Δεν το λέμε και δεν το λέμε γιατί είμαστε το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είμαστε κόμμα εθνικής ευθύνης και είναι αυτονόητο για εμάς ότι τούτες τις ώρες –όπως πρέπει να συμβαίνει άλλωστε πάντοτε- πάνω από το κόμμα μπαίνει η πατρίδα.
Αυτοί που απαντούν «όχι» -δεν έχω καμμία αυταπάτη- είναι σε πολύ καλύτερη θέση από εμάς. Ο κόσμος που πονάει και που λόγω εν μέρει και της στάσης των εταίρων μας αισθάνεται ταπεινωμένος είναι αναμενόμενο να ακούει πιο εύκολα τη δική τους άποψη. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν ούτε να αποδώσω κίνητρα σε όλους που λένε «όχι». Έχει καθένας την άποψή του.
Θέλω, όμως, να ξέρουν όλοι ότι η δική μας στάση δεν υπαγορεύεται, φυσικά, από κάποιον πολιτικό μαζοχισμό, αλλά από αίσθηση εθνικής ευθύνης και πατριωτικού καθήκοντος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα μασήσω καθόλου τα λόγια μου. Θα πω αυτό που έχω μέσα στην καρδιά μου, γιατί είμαι υπεύθυνος απέναντι στους πολίτες που με την ψήφο τους με έστειλαν ως εδώ. Η κρίση κινδυνεύει –έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, για τους λόγους που σας εξήγησα προηγουμένως- να εξελιχθεί -και χωρίς καθυστέρηση- σε εθνική τραγωδία, όχι όταν θα λήξει το ομόλογο των 14 δισεκατομμυρίων ευρώ στις 20 Μαρτίου, όπως λένε ορισμένοι, αλλά πολύ νωρίτερα, την επόμενη βδομάδα.
Λειτουργεί σε αυτές τις περιπτώσεις ο πανικός. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Και ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Θα υπάρξουν, όπως συνέβη και στην Αργεντινή, ουρές στις τράπεζες και η Ελλάδα θα καταρρεύσει το πολύ σε τρεις μέρες. Είναι ευθύνη μου να το πω απέναντι στους Έλληνες πολίτες. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην Ελλάδα να γίνει δεύτερη Αργεντινή!
Και τότε, χωρίς καμμία αμφιβολία οι επευφημίες για αυτούς που σήμερα λένε «όχι» θα γίνουν το «σταύρωσον αυτόν!», θα γίνουν κατακραυγή. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι. Όσοι έχουν διαφορετική άποψη θα την πουν. Σέβομαι τις αντίθετες απόψεις. Παρακαλώ, όμως, από όλους αυτές τις κρίσιμες, τις δύσκολες ώρες για την πατρίδα να ακουστούν όλων οι απόψεις. Θα αποφασίσουν με βάση τη συνείδησή τους οι συνάδελφο το βράδυ.
Θα πει κάποιος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: «Υπογράψατε αυτό το οποίο σας έφεραν, επειδή ακριβώς βρεθήκαμε σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση;». Η απάντηση είναι «όχι, ασφαλώς». Όπως έχει αναγνωριστεί από πολλές πλευρές, για πρώτη φορά έγινε ουσιαστική διαπραγμάτευση από δυσμενή, ασφαλώς, θέση, διότι το τραύμα έχει βαθύνει τα τελευταία χρόνια και η αξιοπιστία της χώρας με τη δυσφήμιση που της έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση και από τον προηγούμενο Πρωθυπουργό έχει πληγεί σημαντικά. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες της διαπραγμάτευσης, υπάρχουν –και δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- οδυνηρές ρυθμίσεις ιδιαίτερα για τα εργασιακά. Και αυτές υπάρχουν, γιατί δεν υπήρξε ο ποθούμενη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας τα προηγούμενα χρόνια και η τρόικα, ίσως σπασμωδικά κινούμενη, ζητάει να πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Πρέπει να αναγνωριστεί ότι σώθηκε ο δέκατος τρίτος και ο δέκατος τέταρτος μισθός, ότι χάρη στην παρέμβαση προσωπικά του Προέδρου μας, του Αντώνη Σαμαρά, περιορίστηκε το κακό στις κατώτατες συντάξεις. Θυμάστε ότι ήταν έτοιμο το Υπουργείο Εργασίας να δεχθεί μειώσεις 35%, οι οποίες έγιναν πολύ μικρότερες.
Από την άλλη πλευρά -επειδή πρέπει να φωτιστεί και εκείνη η μεριά του λόφου- υπάρχουν και αρκετές θετικές ρυθμίσεις. Δεν νομίζω ότι είναι αρνητική ρύθμιση το ότι σταματάει η φοροκαταιγίδα και το ότι η όποια δημοσιονομική προσαρμογή γίνεται μόνο από τις δαπάνες. Δεν είναι καθόλου αρνητική ρύθμιση το ότι γίνονται βελτιώσεις στο αρνητικό περιβάλλον, εξαγωγές, αδειοδοτήσεις, σχέδιο για την «Ελλάδα – φιλική στην επιχειρηματικότητα». Δεν είναι καθόλου αρνητικό το ότι έχουμε fast track στη δικαιοσύνη, ότι υιοθετείται για πρώτη φορά μηχανισμός, έτσι ώστε να υπάρξει αναλογία ανάμεσα στις τιμές και στους μισθούς, να κινηθούν οι τιμές προς τα κάτω. Δεν είναι καθόλου αρνητικό το ότι γίνεται παρέμβαση για τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Είναι κέρδος για τους φορολογούμενους.
Είναι θετικό ότι στηρίζεται λόγω του κουρέματος που γίνεται το τραπεζικό σύστημα της χώρας. Επίσης, είναι θετικό το ότι έχουμε μείωση του χρέους των ετήσιων υποχρεώσεων της χώρας κατά 4 ή 5 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα ετησίως.
Όλα αυτά πρέπει να τα ξέρουν οι πολίτες που πρέπει να γνωρίζουν ότι χωρίς τη διαπραγμάτευση που έγινε και χωρίς αυτή τη συγκεκριμένη συμφωνία, δεν ήταν δεδομένα και δεν ήταν αυτονόητα.
Με τη συμφωνία αυτή, εμείς θεωρούμε ότι εκπληρώνουμε τις δεσμεύσεις που είχαμε αναλάβει όταν συγκροτήθηκε η Κυβέρνηση Παπαδήμου και τώρα προχωρούμε στα πρώτα αναγκαία οχυρωματικά έργα για τη σωτηρία της χώρας. Όμως, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του PSI, η χώρα πρέπει να οδεύσει σε εκλογές, οι οποίες δεν είναι μόνο βαλβίδα εκτόνωσης, αλλά θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί ένα καινούργιο κοινωνικό και πολιτικό κλίμα, γιατί με το σημερινό πολιτικό και κοινωνικό κλίμα οποιαδήποτε πολιτική, δεξιά ή αριστερή, κεϊνσιανή ή φιλελεύθερη, κινδυνεύει να μην έχει τα ποθούμενα αποτελέσματα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να τελειώσω με δύο μόνο παρατηρήσεις. Η πρώτη παρατήρηση αφορά στην Ευρώπη. Λέω ως πεπεισμένος ευρωπαϊστής ότι η Ευρώπη πρέπει να δει ξανά τις πολιτικές της. Πρέπει να εγκαταλείψει τις τιμωρητικές προσεγγίσεις. Πρέπει να προχωρήσει σε ολοκλήρωση της δημοσιονομικής της πολιτικής, κυρίως με την έκδοση ευρωομολόγων.
Είμαι πεπεισμένος ότι οι φωνές προς αυτήν την κατεύθυνση εντείνονται ολοένα και περισσότερο. Όμως, εμείς, μέχρι να προχωρήσει η Ευρώπη προς αυτήν την κατεύθυνση –και θέλω να πιστεύω σύντομα- πρέπει να παραμείνουμε στο στίβο. Και η σημερινή μας απόφαση έχει και αυτό το νόημα, δηλαδή μένουμε στο στίβο της Ευρωζώνης, στο στίβο της Ευρώπης, μέχρι να ληφθούν και οι επόμενες αποφάσεις εκ μέρους των εταίρων μας, έτσι ώστε να μη μείνουμε μόνοι μας, δηλαδή να σωθούν άλλες ευρωπαϊκές χώρες και εμείς να είμαστε ο αποδιοπομπαίος τράγος!
Η τελευταία παρατήρηση αφορά ένα ερώτημα που πλανάται στα χείλη όλων. Λένε πολλοί «εγγυάσθε την επιτυχία της χώρας, μετά την υπογραφή αυτής της συμφωνίας;». Και πάλι δεν θα μασήσω τα λόγια μου. Την επιτυχία της χώρας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την εγγυάται από εδώ και πέρα μόνο η υπερπροσπάθεια όλων, η απόφαση να αγωνιστούμε για το έθνος, για την πατρίδα μας, η προσπάθεια να βάλουμε στην άκρη τα κόμματα και να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον! Πρέπει να δώσουμε μία μάχη για την Ελλάδα, να εκπλήξουμε ευχάριστα τις αγορές, τους επενδυτές, τους εταίρους μας! Αυτό εγγυάται την επιτυχία!
Όμως, μπορώ να σας εγγυηθώ για κάτι άλλο, χωρίς κανένα δισταγμό. Εάν αρνηθούμε την υπερψήφιση, τότε η αποτυχία είναι βέβαιη, η χρεωκοπία είναι βέβαιη! Δεν βάζουμε την υπογραφή μας στη χρεωκοπία της Ελλάδας! Δεν πειραματιζόμαστε με τις ζωές των ανθρώπων!
Σας ευχαριστώ.