Η κυβέρνηση ακολουθεί μια επικοινωνιακή διαχείριση των θεμάτων. Λέει ότι θα στηρίξει τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις, θα ενισχύσει τη ρευστότητα, θα προχωρήσει με τις επενδύσεις, αλλά κάνει το αντίθετο.
Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας με θέμα “Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων”
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς ψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο που σήμερα συζητάμε, σε αντίθεση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που τα προηγούμενα χρόνια αντίστοιχες πρωτοβουλίες της Νέας Δημοκρατίας τις είχε καταψηφίσει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη ρύθμιση σε σχέση με τη μη κατάσχεση της πρώτης κατοικίας.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ενστάσεις για αυτό το νομοσχέδιο. Είναι άλλωστε ένα νομοσχέδιο που πέρασε από σαράντα κύματα με διαφωνίες και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και με ενδοκυβερνητικές διαφωνίες που καθυστέρησαν την κατάθεσή του, παρ’ ότι είχε προαναγγελθεί από το περασμένο φθινόπωρο.
Βασικές ενστάσεις μας είναι, παραδείγματος χάριν, οι ρυθμίσεις που προβλέπονται για τα ειρηνοδικεία που τις θεωρούμε ατελέσφορες, οι προβλέψεις για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, οι οποίες οδηγούν σε μία πανσπερμία οργάνων και νομίζω και σε μία σύγχυση τελικά ως προς τη διαδικασία, η οποία θα ακολουθηθεί.
Η βασική μας ένσταση, όμως, συνίσταται στο εξής: Η Κυβέρνηση ακόμη και πριν από τις εκλογές, όταν ήταν ακόμα στην Αντιπολίτευση, έχει επενδύσει σε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία -είχε ξεκινήσει ως πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ ως Αντιπολίτευση και τώρα έρχεται ως νομοσχέδιο- για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι περίπου σχεδόν όλοι αυτοί που χρωστάνε στις τράπεζες και αισθάνονται μόνοι τους υπερχρεωμένοι, τώρα θα γλιτώσουν από τα χρέη τους. Με τη βοήθεια και ορισμένων λαϊκίστικών μέσων ενημέρωσης, μάλιστα, αυτή η εντύπωση είναι εξαιρετικά διαδεδομένη. Όμως, είναι βέβαιο ότι απέχει από την πραγματικότητα.
Υπάρχουν συγκεκριμένες διατάξεις του νομοσχεδίου που προφανώς δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Θα πρέπει κάποιος για να υπαχθεί στις ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου -και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι πολίτες- να έχει μόνιμη και βεβαιωμένη από το δικαστήριο αδυναμία πληρωμής και επίσης, πριν από την υπαγωγή του στις ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου θα πρέπει να του έχει ρευστοποιηθεί η περιουσία, εξαιρουμένης της πρώτης κατοικίας.
Αυτά τα τονίζω για να κάνουμε όλοι μας έντιμους λογαριασμούς με τους πολίτες. Γιατί κινδυνεύουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κινδυνεύετε εσείς, κύριε Υπουργέ, η Κυβέρνησή σας, μέσα σε δύο-τρεις μήνες, όταν όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα θέλουν να υπαχθούν στις ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου, να υπάρξει ένα κύμα λαϊκής οργής, το οποίο κατά βάση εσείς θα το πληρώσετε.
Εμείς θέλουμε από τώρα να διαχωρίσουμε τη θέση μας. Βεβαίως, πρέπει να υπάρξει μία πρωτοβουλία, την ψηφίζουμε επί της αρχής, αλλά δεν έχει –και ορθώς δεν έχει- τις διαστάσεις που επικοινωνιακά, με έναν έντεχνο τρόπο αφήνετε να εννοηθεί πως αυτή εδώ η πρωτοβουλία έχει. Στέκομαι, λοιπόν, σ’ αυτό, γιατί το θεωρώ πάρα πολύ βασικό.
Δυστυχώς, όμως, θέλω να παρατηρήσω πως αυτή η προσέγγιση, η επικοινωνιακή, δηλαδή, διαχείριση των πραγμάτων είναι μία προσέγγιση που σε πολλά σημεία βλέπουμε να ακολουθεί η Κυβέρνηση, ιδιαίτερα στο Υπουργείο Οικονομίας. Κατ’ επανάληψη, διατυπώνονται από την Υπουργό διάφορες θέσεις και εξαγγέλλονται διάφορα μέτρα, τα οποία στην πραγματικότητα απέχουν απ’ αυτό που πραγματικά είναι. Τι θέλω να πω. Ενώ λέτε θα στηρίξουμε τα νοικοκυριά, θα στηρίξουμε τις επιχειρήσεις, θα ενισχύσουμε τη ρευστότητα, θα προχωρήσουμε με τις επενδύσεις, τι συμβαίνει;
Το κράτος είναι ο πρώτος μπαταχτσής. Το κράτος δεν ξεπληρώνει τις υποχρεώσεις του απέναντι στις επιχειρήσεις, γιατί θέλει να δείξει με κάθε τρόπο ότι το έλλειμμα τιθασεύεται. Το κράτος δεν επιστρέφει το ΦΠΑ. το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας στις επιχειρήσεις, ενώ κατά τα λοιπά είναι συμπαραστάτης τους με διάφορες πρωτοβουλίες. Το κράτος είναι αυτό το οποίο δεν προχωρεί το ΕΣΠΑ.
Πολλά προγράμματα που τα χειρίστηκα εγώ ο ίδιος προσωπικά είναι σχεδόν εκεί που τα παράτησα. Το «Εξοικονόμηση Κατ’ Οίκον» της ενεργειακής αναβάθμισης των κτηρίων δηλαδή, είναι σχεδόν στο ίδιο σημείο με το Σεπτέμβριο του 2009. Έχετε χαθεί στις διαδικασίες. Έχετε χαθεί μέσα στη γραφειοκρατία χωρίς να έχετε συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Το ίδιο συμβαίνει με τα Προγράμματα της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας. Δεν είναι τυχαίο, σήμερα το μετέδωσαν τα τηλεοπτικά κανάλια ότι η ΤΡΟΙΚΑ πια κάνει συγκεκριμένες παρατηρήσεις για την καθυστέρηση του ΕΣΠΑ.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Θυμηθείτε τις διακηρύξεις της Κυβέρνησης σε σχέση με την έμφαση που θα δινόταν στις επενδύσεις και με τα επιπλέον χρήματα, προκειμένου να κινηθεί η οικονομία. Στο πρώτο εξάμηνο του 2010 το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι 40% κάτω σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2009, 40% κάτω δεν είναι λίγο. Υπάρχει μία τεράστια απόσταση ανάμεσα στα λόγια και στα έργα.
Αν το 40% σας φαίνεται πολύ, να πάω στο ΤΕΜΠΜΕ, Ταμείο Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων. Είναι δεκαέξι φορές κάτω στο πρώτο εξάμηνο του 2010, σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2009. Δεν είπα 16%, είπα δεκαέξι φορές κάτω. Αυτό το πράγμα και ο πιο καχύποπτος Έλληνας πολίτης απέναντι στην Κυβέρνηση δεν μπορούσε πραγματικά να το φανταστεί. Ιδιαίτερα, όταν είχε προηγηθεί μία άδικη κριτική εις βάρος μας για το ότι εμείς πραγματικά είχαμε τρέξει πάρα πολύ γρήγορα και είχαμε δώσει μέσω του ΤΕΜΠΜΕ εγγυήσεις μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2009 για σαράντα χιλιάδες δάνεια.
Το ίδιο συμβαίνει με τις τιμές. Πάλι σήμερα είχαμε παρατηρήσεις από την πλευρά των ελεγκτών της ΤΡΟΙΚΑΣ. Εδώ, είμαστε πρωταθλήτρια πια χώρα σε σχέση με την αύξηση των τιμών. Πέρσι ο τιμάριθμος ήταν κάτω από το 1% αυτήν την περίοδο. Φέτος είναι 5,5%. Και τι φαινόμενο έχουμε;
Από τη μία πλευρά, το Υπουργείο Οικονομικών να επιρρίπτει τις ευθύνες στο Υπουργείο Οικονομίας διαρθρωτικά προβλήματα της αγοράς, από την άλλη πλευρά, το Υπουργείο Οικονομίας να επιρρίπτει τις ευθύνες στο Υπουργείο Οικονομικών φόροι κ.λπ.. Εντάξει οι ενδοκυβερνητικές τριβές.
Ένα πράγμα, όμως, θέλω να ρωτήσω. Τόσο το Υπουργείο Οικονομίας, όσο και το Υπουργείο Οικονομικών, δεν συνέβαλαν στη σύνταξη του Μνημονίου; Τότε, πριν από δύο μήνες δηλαδή, δεν λέγατε όλοι μαζί και οι μεν και οι δε, ότι ο τιμάριθμος δεν θα ξεπεράσει το 2%; Τι συνέβη και είναι 5,5%; Τόσο σοβαρούς υπολογισμούς κάνατε;
Υπάρχει, λοιπόν, μία πολύ μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην επικοινωνία και στην ουσία. Επειδή ζούμε σε εξαιρετικές συνθήκες και πρέπει όλοι να βάλουμε τα δυνατά μας και πιο πολύ εσείς, η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε να αντιμετωπίσετε είναι η επιστροφή στην ουσία. Αφήστε την επικοινωνία. Στο τέλος, θα κριθείτε από το έργο σας. Όποια επικοινωνιακή προσπάθεια και να κάνετε, δεν πρόκειται να πετύχει, εάν δεν κάνετε πέντε συγκεκριμένα και μετρήσιμα πράγματα.
Εκεί, λοιπόν, δώστε την προσοχή σας. Σε αυτήν την προσπάθεια –αν την κάνετε- θα σας στηρίξουμε. Την επικοινωνιακή επιχείρηση, στην οποία έχετε αναλωθεί, δεν τη στηρίζουμε προφανώς. Θα είμαστε απέναντι και θα την αποκαλύπτουμε κάθε μέρα στον ελληνικό λαό.