«Το 2018 η Ελλάδα αφήνει πίσω της τα μνημόνια και επιστρέφει στην κανονικότητα». Αυτό είναι το τελευταίο αφήγημα ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος θα το πιστέψει; Ούτε καν η φυματική σαρανταποδαρούσα του κ. Τσακαλώτου! Διότι οι πολίτες κρίνουν με βάση την καθημερινή τους ζωή και όχι το εκάστοτε κομματικό αφήγημα. Και βλέπουν γύρω τους τη μιζέρια που επικρατεί. Τη νιώθουν στην τσέπη τους. Την εισπράττουν από τους φίλους και τις οικογένειές τους.
Αυτή η μιζέρια αποτυπώνεται, όμως, και στα στοιχεία:
- Ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας μας είναι ο χαμηλότερος στην Ευρωζώνη.
- Έχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ στα κόκκινα δάνεια.
- Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα παραμένουν αισθητά πάνω από το 2014.
- Έχουμε χαμηλό 20ετίας στις επενδύσεις και υψηλό 20ετίας στους φόρους.
- Είμαστε οι πρωταθλητές της υπερφορολόγησης ανάμεσα στις 35 χώρες του ΟΟΣΑ.
- Ως αποτέλεσμα αυτής της υπερφορολόγησης, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών έχουν ξεπεράσει τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
- Με βάση την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η βιωσιμότητα του χρέους επιβαρύνθηκε σημαντικά την τελευταία τριετία.
- Ο δείκτης οικονομικού κλίματος παραμένει χαμηλότερα από το 2014
- Έχουμε ακόμη capital controls ως κληρονομιά της διαπραγμάτευσης Τσίπρα-Βαρουφάκη.
Όσο για τα περί εξόδου από το μνημόνιο το 2018, η πραγματικότητα διαψεύδει και πάλι απόλυτα το κυβερνητικό αφήγημα. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφωνήσει ήδη για τα εξής:
- Μείωση συντάξεων για το 2019.
- Μείωση του αφορολόγητου για το 2020.
- Υψηλά πλεονάσματα μέχρι το 2021.
- Εποπτεία του τραπεζικού συστήματος από τον SSM για άλλα 34 χρόνια.
- Διαχείριση του συνόλου σχεδόν της δημόσιας περιουσίας από το Υπερταμείο για άλλα 98 χρόνια.
Αυτή η γκρίζα εικόνα, όμως, δεν είναι καν το πιο ανησυχητικό της σημερινής κατάστασης. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η χώρα μας κινδυνεύει όχι απλά να σέρνεται χωρίς προοπτική, αλλά να πάει από το κακό στο χειρότερο. Να συνεχίσει να διώχνει κατά χιλιάδες τους νέους της στο εξωτερικό και να μείνει μια γερασμένη κοινωνία. Τι νόημα έχει να μιλάμε για στροφή στην Ελλάδα της παραγωγής όσο οι παραγωγικοί Έλληνες εξορίζονται από τις ιδεοληψίες και τον λαϊκισμό που κρατάνε όμηρο την πατρίδα μας;
Δεν το αξίζουμε αυτό σαν χώρα. Αξίζουμε κάτι πολύ καλύτερο. Και η μόνη ουσιαστική προοπτική για το 2018 είναι η πολιτική αλλαγή, η οποία θα είναι το πρώτο βήμα για να αφήσουμε πίσω μας τη μιζέρια και να χτίσουμε όλοι μαζί την Ελλάδα που αξίζουμε πραγματικά.