Ο Τσώρτσιλ είχε τελικά δίκιο όταν έλεγε ότι «τίποτε δεν είναι λιγότερο κοινό από την κοινή λογική». Δείτε αυτά που διαδραματίζονται σε σχέση με την προσπάθεια μεταρρύθμισης της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Ενώ οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι που τους χωρίζει αίμα κάνουν διάλογο, εμείς αρνούμαστε διότι διαφωνούμε «επί της διαδικασίας»!! Προσθέστε και τις θέσεις που παρουσιάζονται, ως «προοδευτικές» στην τηλεοπτική, έστω συζήτηση που έχει ανοίξει: προοδευτικό θεωρείται να αξιολογούνται για τη δουλειά τους οι πάντες, αλλά όχι οι πανεπιστημιακοί και τα Πανεπιστήμια. Προοδευτικό θεωρείται το μονοπώλιο ενός συγγράμματος και η αποστήθιση στην οποία οδηγεί. Προοδευτικό θεωρείται να διακινούνται ναρκωτικά και να τραυματίζονται σοβαρά αθώοι πολίτες υπό την κάλυψη του πανεπιστημιακού ασύλου. Προοδευτικό θεωρείται να εισάγεται κάποιος στο Πανεπιστήμιο με βαθμό κάτω από την βάση, όταν δεν μπορεί με αντίστοιχη βαθμολογία να περάσει στην επόμενη τάξη!! Προοδευτικό και αριστερό (!) είναι απ΄ ότι φαίνεται να μη αλλάξει τίποτε και να παραμένουν σε ισχύ οι παλιοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας!!
Θα απαντήσει κάποιος «μα ζητάμε αύξηση των δαπανών για την Παιδεία».Απόλυτα σωστό, αλλά δεν χρειάζεται να είσαι αριστερός για να το αντιληφθείς. Δεν θα σταθώ στα προβλήματα που δημιουργεί η αποπληρωμή του τεράστιου δημόσιου χρέους που κληρονόμησε η σημερινή κυβέρνηση, ούτε στις δαπάνες για την Άμυνα. Αλλά, αλήθεια, γιατί πολλοί από αυτούς που επισημαίνουν το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης είναι αντίθετοι στην εξεύρεση πρόσθετων πόρων μέσω της συνεργασίας των Πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις όπως προτείνει ο ΟΟΣΑ; Μάλλον γιατί έτσι νομίζουν, ότι υπεραμύνονται της «Δωρεάν Παιδείας» την οποία πληρώνουν βεβαίως οι φορολογούμενοι και κυρίως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ωστόσο, τα συστήματα αυτά εφαρμόζονται στην Ευρώπη με σημαντικά οφέλη για τα Πανεπιστήμια, για τις επιχειρήσεις, αλλά και για τους ίδιους τους φοιτητές που βρίσκουν ευκολότερα δουλειά.
Αυτό το τελευταίο είναι, υποτίθεται, το βασικό αίτημα των κινητοποιήσεων: η επαγγελματική αποκατάσταση. Μα πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό αν δεν γίνουν μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Αν δεν συνδεθεί η εκπαίδευση με την παραγωγή; Αν δεν ανέβει το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων, που απουσιάζουν επιδεικτικά από τις πρώτες εκατοντάδες της κατάταξης διεθνώς;
Παντού, στο χώρο της εκπαίδευσης γίνονται εντυπωσιακές αλλαγές. Τα προηγμένα κράτη προωθούν την αυτοτέλεια, την αυτονομία και την αυτενέργεια των Πανεπιστημίων. Τα Πανεπιστήμια συνδέονται με την αγορά εργασίας. Δημόσια Πανεπιστήμια λειτουργούν σε ορισμένες περιπτώσεις με δίδακτρα. Μη κρατικά Πανεπιστήμια δίνουν ολοένα και περισσότερες υποτροφίες για να προσελκύσουν οικονομικά αδύνατους που είναι καλοί στις σπουδές τους. Συνεργασίες μεταξύ Πανεπιστημίων διαφορετικών χωρών διευρύνονται. Η μάθηση από απόσταση, η δια βίου μάθηση και τα ανοικτά Πανεπιστήμια επεκτείνονται. Η Κομισιόν αισθάνεται ότι η Ευρώπη καθυστερεί και ενθαρρύνει την καινοτομία και τις αλλαγές. Και εμείς ;
Εμείς θέλουμε να σταματήσουμε τη γη για να κατέβουμε. Δεν αρέσουν σε κάποιους οι αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση, αλλά δεν υπάρχει σαφής αντιπρόταση. Το μοντέλο των χωρών της Ευρώπης και της Αμερικής απορρίπτεται διότι θεωρείται καπιταλιστικό – παρά το γεγονός ότι εκεί πηγαίνουν χιλιάδες ΄Έλληνες φοιτητές για να βρουν κάτι καλύτερο. Στην Κίνα συνυπάρχουν πια κρατικά και μη κρατικά Πανεπιστήμια. Και στην Κούβα οι σπουδές είναι σίγουρα πολύ πιο εντατικές και αυστηρές απ΄ ότι στην Ελλάδα. Επομένως;
Επομένως, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Η Αριστερά στο θέμα αυτό ακολουθεί παγκοσμίως πρωτότυπες απόψεις. Και το ΠΑΣΟΚ, που δια του αρχηγού του είχε εκφράσει το Νοέμβριο του 2004 στην Βουλή ενδιαφέρουσες και υπεύθυνες θέσεις, τις εγκατέλειψε για χάρη του λαϊκισμού και των συντεχνιών. Η κυβέρνηση έχει μαζί της, όμως, την πλειοψηφία των πολιτών. Πρέπει να τολμήσει. Να δώσει τη μάχη της κοινής λογικής. Και θα την κερδίσει!!