Κυρίες και Κύριοι,
Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες,
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανακοίνωσε την υποψηφιότητά μου στη Β’ Αθηνών πριν από τέσσερις περίπου μήνες. Από τότε, σε όσες γειτονιές και αν πήγα, από το Περιστέρι μέχρι τη Γλυφάδα και την Κηφισιά, ένα είναι το ερώτημα που ακούω. Πότε θα γίνουν εκλογές; Είναι η πρώτη φορά φίλες και φίλοι, που κανείς δεν ρωτάει Ποιος θα νικήσει στις εκλογές. Γιατί όλοι ξέρουν την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Ακόμα και οι αντίπαλοί μας ξέρουν πως θα νικήσει η ΝΔ!
Και αυτό δεν θα συμβεί γιατί οι Έλληνες είμαστε παραδοσιακά νεοδημοκράτες. Θα συμβεί γιατί οι πολίτες βλέπουν, κρίνουν και συγκρίνουν. Αν κάποιος ερχόνταν στη χώρα μας για πρώτη φορά πριν από 5 χρόνια θα έβλεπε μια σαφή αλλαγή πορείας.
•
Θα έβλεπε τα ολυμπιακά έργα, σαν το ελληνικό συρτάκι, να ξεκινούν αργά με το ΠΑΣΟΚ και να επιταχύνονται με τη ΝΔ για να φθάσουμε στο μεγαλείο των Αγώνων του 2004.
•
Θα έβλεπε το δημόσιο έλλειμμα να πέφτει από 8% στα 2,5%.
•
Θα έβλεπε τα εύσημα της Commission για την πορεία της ελληνικής οικονομίας
•
Θα έβλεπε την ανεργία να μειώνεται από 11% σε 8%.
•
Έργα κολλημένα εδώ και καιρό όπως η Ιόνια οδός να τρέχουν. Την Εγνατία να ολοκληρώνεται ως το 2008.
•
Την Ελλάδα να έχει επιτύχει ένα από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη, πάνω από 4%.
Ο πολίτης βλέπει ότι:
•
Η προηγούμενη «κοινωνικά ευαίσθητη» κυβέρνηση δεν είχε ρυθμίσει το θέμα του ΛΑΦΚΑ. Εμείς το ρυθμίσαμε.
•
Η προηγούμενη «κοινωνικά ευαίσθητη» κυβέρνηση δεν είχε ρυθμίσει το ζήτημα με τα πανωτόκια γιατί δεν τολμούσε να συγκρουστεί με τις τράπεζες. Το ρύθμισε η κυβέρνηση της ΝΔ
•
Η προηγούμενη κυβέρνηση μιλούσε για την αύξηση του αφορολογήτου. Αλλά δεν το έκανε.
Το ΠΑΣΟΚ δεν διδάχτηκε απολύτως τίποτα από το παρελθόν και συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από σύγχυση, αμετροέπεια και θράσος.
•
Ισχυρίζονται ότι είναι προοδευτικοί, αλλά ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της παιδείας, ένα θέμα που το έχω στην καρδιά μου, και για το οποίο ασχολήθηκα και στην ΟΝΝΕΔ αλλά και στην Ευρωβουλή. Ενώ, λοιπόν, αρχικά ο αρχηγός τους έδειξε να συμφωνεί με τα μη κρατικά πανεπιστήμια, στη συνέχεια απέρριψε κάθε μεταρρύθμιση. Το μόνο που αντιπρότεινε ήταν να μείνουμε πιστοί στους παλιούς νόμους του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ.
•
Ισχυρίζονται ότι είναι συνεπείς, αλλά, ενώ κάνουν κριτική για την Εμπορική, ξεχνούν ότι οι ίδιοι είχαν πουλήσει την Ιονική, τη θυγατρική της Εμπορικής.
•
Τολμούν να παριστάνουν τους ηθικούς. Κάνουν κριτική για τα ομόλογα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα ομόλογα ήταν μια θλιβερή περίπτωση που πλήγωσε τη ΝΔ. Δεν κουκουλώσαμε όμως το θέμα και αφήσαμε ελεύθερη τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Είναι βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν θα χάσουν ούτε μια δραχμή. Μας κάνει λοιπόν κριτική το κόμμα
που έκανε το σκάνδαλο με τους εξοπλισμούς; Το κόμμα που έκανε το μεγάλο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και που ο τότε πρωθυπουργός είπε «ας προσέχατε να μην καείτε!»
Ύστερα απ’όλα αυτά ο ψηφοφόρος δεν θα δυσκολευτεί να
διαλέξει ανάμεσα στη ΝΔ της συνέπειας και της αποτελεσματικότητας και στο ΠΑΣΟΚ του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας. Στη ΝΔ των μεταρρυθμίσεων και στο ΠΑΣΟΚ που αρνείται χωρίς να προτείνει. Στον Καραμανλή της υπευθυνότητας και αποτελεσματικότητας και στον Παπανδρέου που υποδύεται ένα ρόλο που δεν του πάει, που ισοπεδώνει χωρίς να εμπνέει!
Είναι βέβαιο ότι τις εκλογές θα τις κερδίσουμε. Αλλά δεν είμαστε ποδοσφαιρική ομάδα. Είμαστε κόμμα. Δεν μας ενδιαφέρει να κερδίζουμε μόνο τις εκλογές. Μας ενδιαφέρει να κάνουμε και μια συγκεκριμένη μεταρρυθμιστική δουλειά. Αυτή τη μεταρρυθμιστική δουλειά που ξεκινήσαμε ίσως με αργότερους ρυθμούς από αυτούς που θα ήθελα εγώ και ίσως και εσείς, θα τη συνεχίσουμε με ακόμα γρηγορότερο βηματισμό. Και έχουμε να κάνουμε πολλά:
•
Να συνεχίσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις αποκρατικοποιήσεις για να πάψει ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
•
Να ρυθμίσουμε το ασφαλιστικό. Πολλοί φοβούνται να μιλήσουν γι’αυτό, αλλά εγώ πιστεύω βαθιά ότι η αδράνεια για το ασφαλιστικό δεν είναι φιλολαϊκή αλλά αντιλαϊκή πολιτική. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε χωρίς κατ’ανάγκη να οδηγηθούμε σε οδυνηρές λύσεις. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, τη δεκαετία του ’80, έκαναν όλα τα κόμματα τη συμφωνία του Τολέδο. Συμφώνησαν σε μία λύση που δουλεύει ακόμα.
•
Να προχωρήσουμε με τις μεταρρυθμίσεις της κοινής λογικής στην παιδεία. Πρέπει όχι μόνο να επεκτείνουμε τις μεταρρυθμίσεις στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και να συνδέσουμε τα πανεπιστήμια με την παραγωγή. Ξέρετε ότι, ενώ στην Ελλάδα η συνολική ανεργία μειώνεται, επιμένει η ανεργία των πτυχιούχων. Έπειτα, πρέπει να προχωρήσουμε και με τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει ρητή απαγόρευση στο σύνταγμά της για μη κρατικά παν/μια. Μια απαγόρευση που οδηγεί στο παγκόσμιο ρεκόρ στη φοιτητική μετανάστευση.
•
Να κάνουμε μεγάλες αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και στο περιβάλλον. Στη δημόσια διοίκηση, η Πολωνία είχε το θάρρος να κάνει μια μεγάλη παρέμβαση. Να καλέσει διεθνείς οίκους οι οποίοι, σύμφωνα με τους περιορισμούς του Συντάγματός της, βοήθησαν στην αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης. Το δημόσιο αποτελεί τη μεγαλύτερη επιχείρηση στην Ελλάδα. Μπορεί λοιπόν να λειτουργεί μόνο με νόμους και τροπολογίες όταν ακόμα και μια μικρή επιχείρηση έχει πιστοποιητικό ISO;
•
Για το περιβάλλον. Όταν ανέλαβε η ΝΔ, είχαμε 52 καταδίκες για το περιβάλλον. Κατορθώσαμε να τις περιορίσουμε στις 25, αλλά δεν κατορθώσαμε να έχουμε ξεχωριστό υπουργείο περιβάλλοντος. Και είμαστε οι μόνοι μαζί με τη Μολδαβία σε όλοι την ευρωπαϊκή ένωση που συμβαίνει αυτό.
Δική μου προτεραιότητα, δική μου φιλοδοξία είναι να κάνουμε και μια άλλη, «παράξενη», μεταρρύθμιση. Μια μεταρρύθμιση στη νοοτροπία μας. Στη θέση της μαγκιάς να βάλουμε το φιλότιμο, στη θέση της ισοπέδωσης την αξιοκρατία, στη θέση του βολέματος την αξιολόγηση. Αν πετύχουμε σ’αυτό, θα προχωρήσουν πιο εύκολα και όλες οι άλλες μεταρρυθμίσεις.
Στην ΟΝΝΕΔ είχαμε το σύνθημα, «πώς θα αλλάξει η Ελλάδα αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι;»
Θέλω και εγώ να συμβάλλω σ’αυτή τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ξεκίνησα από την Κρήτη. Πήγα στη Νομική της Αθήνας, έγινα επικεφαλής της ΔΑΠ, της ΟΝΝΕΔ. 29 χρονών έγινα Ευρωβουλευτής, ο τέταρτος νεότερος. Τρεις πρόεδροι με εμπιστεύτηκαν. Ο Μητσοτάκης με στήριξε στη ΔΑΠ και την ΟΝΝΕΔ. Ο Έβερτ με έριξε στα βαθιά νερά της Ευρωβουλής. Ο Καραμανλής δύο φορές με έβαλε στη λίστα για ευρωβουλευτή. Τώρα ζητάω τη δική σας εμπιστοσύνη!
Παρότι έλλειπα τόσα χρόνια είμαι ένας από εσάς. Ξέρω τα προβλήματά σας. Παρότι τα βόρεια προάστια θεωρούνται προνομιακή περιοχή, ξέρω ότι έχετε πρόβλημα με τα σκουπίδια, με τα όμβρια, με το κτήμα Συγγρού, με το ρέμα Πεντέλης-Χαλανδρίου, με ένα σωρό θέματα που συνδέονται με τη ποιότητα ζωής. Η δική μου προστιθέμενη αξία είναι ότι είχα την τύχη να δω από κοντά πώς αντιμετωπίστηκαν παρόμοια προβλήματα σε άλλες πόλεις της ΕΕ:
•
Μιλάμε για την ανακύκλωση. Στο Ρότερνταμ, στην Ολλανδία για παράδειγμα, έχουν δείξει πρακτικά ότι νοιάζονται για το περιβάλλον. Για να δώσουν κίνητρα στους πολίτες για ανακύκλωση έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα που οι πολίτες, ανάλογα με την ανακύκλωση που κάνουν, έχουν έκπτωση σε αρκετά καταστήματα και παίρνουν μπόνους.
•
Στο Μάλμοε, στη Σουηδία, βρήκαν νέα υλικά, με επιδότηση από την ΕΕ, για να βάλουν πράσινο στις ταράτσες, εξοικονομώντας ενέργεια, προστατεύοντας το περιβάλλον, ρίχνοντας τη θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα, αποφεύγοντας τις πλημμύρες.
•
Στον Καναδά οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ενημερώνουν κάθε μέρα τους πολίτες για τα βενζινάδικα που πουλούν φθηνότερη βενζίνη, για τα σούπερ μάρκετ που έχουν φθηνότερα προϊόντα.
Γιατί διστάζουμε να εφαρμόσουμε αυτές τις απλές λύσεις και εδώ;
Μιλάμε για την ακρίβεια. Ας κάνουμε λοιπόν κάτι. Μιλάμε για την ανεργία των παιδιών μας. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε σωστά τα χρήματα που παίρνουμε από την ΕΕ. Γιατί δε συνδέουμε τη χρηματοδότηση των ΚΕΚ με τα αποτελέσματα της δουλειάς τους;
Γι’αυτά θα αγωνιστώ. Γιατί η Β’ Αθηνών είναι Ευρώπη! Γιατί η Ελλάδα είναι Ευρώπη!
Κυρίες και κύριοι,
Στην πορεία μου, κουβαλάω μέσα μου τρία πράγματα. Την Κρήτη, την ΟΝΝΕΔ, την Ευρωβουλή. Από την Κρήτη πήρα τους ανθρώπους της, τις μουσικές της, τη λεβεντιά, το φιλότιμο. Από την ΟΝΝΕΔ πήρα τις φιλελεύθερες ιδέες, τις μάχες και τις νίκες, τη λαχτάρα «ο ουρανός να γίνει πιο γαλανός». Από την Ευρωβουλή πήρα την τεχνογνωσία, αλλά κυρίως την περηφάνια του να φοράς τη φανέλα της Εθνικής! Και το πείσμα να καλύψουμε το χαμένο έδαφος, να περάσουμε μπροστά.
Αυτός είμαι. Αυτά είναι τα βιώματά μου, οι ιδέες μου, τα πιστεύω μου. Πιστεύω πως σήμερα χρειαζόμαστε δύο πράγματα για να πετύχουμε. Σύστημα και φιλότιμο. Πολιτικούς που δουλεύουν με σύστημα και που κεντρίζουν το φιλότιμο αυτού του χαρισματικού λαού. Φιλοδοξία μου είναι να αγωνιστώ μ’αυτές τις αρχές, για «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα»! Και το θέλουμε και το μπορούμε!