Η κυβέρνηση, από τις επιλογές που είχε για έξοδο από την κρίση, στην πράξη επέλεξε μόνο δύο: την κάλυψη του δανεισμού και τη λιτότητα.
Διανύουμε τη δυσκολότερη περίοδο για την ελληνική οικονομία στη μεταπολίτευση. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, φτάσαμε ως εδώ γιατί τα τελευταία 35 χρόνια έχουν επικρατήσει, με την ανοχή όλων μας, αναχρονιστικές αντιλήψεις μιας λαϊκίστικης κεντροαριστεράς. Αντιλήψεις που ενοχοποίησαν την ιδιωτική πρωτοβουλία, θεοποίησαν τον κρατισμό, δημιούργησαν το υπόστρωμα για τη διαμόρφωση μιας πλαστής ευημερίας στηριγμένης σε ξύλινα πόδια. Το πρόβλημα επιδεινώθηκε με τα χρόνια. Όταν, λοιπόν, στην κρίσιμη στιγμή της διεθνούς κρίσης, η κυβέρνηση αντί να πατήσει το φρένο πάτησε το γκάζι (με τις διακηρύξεις περί «Τιτανικού», με την καθυστέρηση στην αντίδραση κλπ.), το δομικό πρόβλημα των τελευταίων ετών χτύπησε στο κέντρο του στόχου.
Το ερώτημα που καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε είναι τι κάνουμε σήμερα! Η κυβέρνηση, από τις επιλογές που είχε για έξοδο από την κρίση, στην πράξη επέλεξε μόνο δύο: την κάλυψη του δανεισμού και τη λιτότητα. Άφησε απ’ έξω την ανάπτυξη, την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τις δομικές αλλαγές που θα στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα στον έξω κόσμο ότι η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει. Μαζί με τα μέτρα λιτότητας η Ελλάδα χρειάζεται ελπίδα. Και η ελπίδα θα δοθεί με την προώθηση συγκεκριμένων μέτρων που θα βοηθήσουν την πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας μας.
Χρειαζόμαστε έναν αναπτυξιακό νόμο που θα στηρίζεται κυρίως στα φορολογικά κίνητρα, προκειμένου να λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα στον επιβαρυντικό για τις επιχειρήσεις φορολογικό νόμο. Χρειαζόμαστε πλήρη και άμεση αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, δίνοντας πολύτιμες ανάσες στην επιχειρηματικότητα που πλήττεται σήμερα. Χρειαζόμαστε τη διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος με την απλούστευση όχι μόνο των διαδικασιών ίδρυσης αλλά και αδειοδότησης μιας επιχείρησης, με τη δημιουργία επιχειρηματικών πάρκων, με τη σύνδεση της έρευνας και της καινοτομίας με την παραγωγή.
Αυτά όμως δε φτάνουν. Η χώρα έχει ανάγκη από βαθιές αναπτυξιακές τομές, που έχουν και πολιτικό κόστος. Να προχωρήσουμε σε πραγματική απελευθέρωση των αγορών, ιδιαίτερα των μεταφορών και της ενέργειας, καθώς και στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, χωρίς καθυστερήσεις και προσπάθειες διαφυγής απ’ την πραγματικότητα. Πρέπει, επίσης, να προχωρήσουμε σε περιορισμό της κρατικής σπατάλης, με μόνιμα, όχι προσωρινά μέτρα για τις δαπάνες σε τομείς που αποτελούν πληγή, όπως η τοπική αυτοδιοίκηση, η υγεία, οι σιδηρόδρομοι. Να δούμε σοβαρά επιτέλους το ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων. Σύμφωνα με μελέτες, αν εφαρμοστεί ένα ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, το όφελος μπορεί να αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2013. Αυτό σημαίνει αντίστοιχο περιορισμό του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ. Να ξεκινήσει η κυβέρνηση από τις 4 αποκρατικοποιήσεις που είχε ξεκινήσει η Νέα Δημοκρατία και σταμάτησαν (ΔΕΠΑ, ΕΥΑΘ, Αλυκές, ΛΑΡΚΟ), Να «ξεπαγώσει» τη διαδικασία μόχλευσης του ομίλου ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ. Να δει πώς μπορεί να προχωρήσει με τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ, την Αγροτική και άλλες εταιρείες μειώνοντας περαιτέρω το ποσοστό του δημοσίου. Μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν με συμβάσεις παραχώρησης και ΣΔΙΤ λιμάνια, περιφερειακά αεροδρόμια, μαρίνες, και να μετατραπούν από απλό προορισμό για ταξιδιώτες και εμπορεύματα σε σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές για τη χώρα. Να αξιοποιηθεί, τέλος, η ακίνητη περιουσία του ελληνικού δημοσίου, τα περισσότερα από 30.000 ακίνητα, με τη μέθοδο της πώλησης και επαναμίσθωσης (sale & lease back).
Αυτές είναι μερικές από τις προτάσεις που πρέπει να υιοθετήσουμε άμεσα για να βγει η χώρα μας συντεταγμένα από την κρίση. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την θεωρία στην πράξη. Στον τόπο αυτό έγιναν λάθη τα οποία έχουν έρθει στην επιφάνεια. Σοβαρά λάθη ακόμα και στην πιο κρίσιμη χρονική στιγμή του τελευταίου εξαμήνου. Είναι ώρα να αντλήσουμε διδάγματα για όλα αυτά τα λάθη. Να αντιληφθούμε πού οδήγησε ο συνδυασμός κρατισμού και λαϊκισμού. Είναι η ώρα να δράσουμε. Κάθε μέρα που περνά χωρίς να υλοποιούνται συγκεκριμένα μέτρα είναι εις βάρος της χώρας μας. Πρέπει να προχωρήσουμε με σχέδιο και αποφασιστικότητα και να κρατήσουμε την ελπίδα ζωντανή. Με ενότητα και πίστη στις δυνατότητές μας μπορούμε να τα καταφέρουμε.