Η καθημερινότητα του Κωστή Χατζηδάκη έχει… σταθμεύσει στο Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών όπου περνά μαζί με τους συνεργάτες του τις περισσότερες ώρες της ημέρας, έχοντας να διανύσει ακόμη μεγάλη διαδρομή.
Με τρεις θητείες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λίγους μήνες στην ελληνική Bουλή κι άλλους τόσους στο τιμόνι του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, ο Κωστής Χατζηδάκης, ομολογουμένως, έπεσε στα βαθιά, με έναν ΟΤΕ να βάζει φωτιά στις γραμμές, μια Ολυμπιακή να ακροβατεί και πλήθος άλλων προβλημάτων και εκκρεμοτήτων να ζητούν την άμεση λύση τους.
Γέννημα θρέμμα Κρητικός, ο Κωστής Χατζηδάκης, ξεκινώντας από την ιδιαίτερή του πατρίδα, το Ρέθυμνο, βούτηξε στα της πολιτικής από τα γυμνασιακά του χρόνια, για να φτάσει σήμερα, στα 43 του, να είναι υπουργός ενός από τα πλέον νευραλγικά πόστα της κυβέρνησης. Έχοντας εισπράξει από φίλους και πολιτικούς αντιπάλους εύσημα τόσο για την εργατικότητα όσο και για το χαρακτήρα του, ένα είναι βέβαιο: ότι, ανεξαρτήτως των θέσεων και των μεταρρυθμίσεων που εισηγείται, δεν φοβάται το πολιτικό ρίσκο, δεν εκτίθεται ρητορεύοντας, δεν λαϊκίζει και –μεταξύ μας– πιστεύω ότι αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει. Τον συνάντησα στο υπουργείο και στη διάρκεια της κουβέντας μας αισθάνθηκα πως είχα απέναντί μου έναν ευφυή, ευγενή και ειλικρινή συνομιλητή.
ΚΥΡΙΕ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ, Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ aπο ΤΙΣ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, ΤΙ ΛΕΤΕ;
Είμαι της θεωρίας του έργου, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μας κρίνει, ιδίως σήμερα που οι ιδεολογικές διαφορές των κομμάτων έχουν περιοριστεί. Η όποια αμφισβήτηση έχει να κάνει με το ότι πολλοί πολίτες επένδυσαν στο πολιτικό σύστημα και δεν είδαν τα αντίστοιχα αποτελέσματα.
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 17% ΤΟΥ κ. ΤΣΙΠΡΑ;
Ο κ. Τσίπρας εκφράζει τη διαμαρτυρία ενός κόσμου που αισθάνεται ότι δεν πάμε καλά και ζητάει αλλαγές. Κι εμείς αλλαγές επιχειρούμε να κάνουμε, αλλά, για να λέμε όλη την αλήθεια, ενώ οι περισσότεροι Έλληνες είναι υπέρ των αλλαγών, πολλοί από αυτούς εναντιώνονται όταν κάτι αγγίζει τους ίδιους. Επομένως, στη θέση όπου βρισκόμαστε εμείς σήμερα θα βρεθεί και ο οποιοσδήποτε άλλος. Να σας το πω ευθέως και να μη μασάμε τα λόγια μας: είναι θέμα νοοτροπίας και, σίγουρα, δεν μπορεί να ξεπεραστεί στο ορατό μέλλον – το μόνο που μπορεί να το υπερκεράσει είναι ο απολογισμός του έργου. Δεν έχω καμία αυταπάτη, την ώρα που επιχειρείς μια αλλαγή αποκλείεται η πλειοψηφία να είναι μαζί σου.
ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;
Ήδη από τις σχολικές εκλογές η όλη διαδικασία με ενθουσίαζε και παρακολουθούσα τα πολιτικά πράγματα. Θα μπορούσε να θέσει κανείς το ίδιο ερώτημα σε κάποιον που ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και έγινε ποδοσφαιριστής ή σε κάποιον άλλο που ασχολήθηκε με τη μουσική και έγινε μουσικός.
Η ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ;
Σίγουρα ήθελα να κάνω πολύ περισσότερα, αλλά, από την άλλη, σκέφτομαι ότι στον εκάστοτε χώρο όπου υπηρετούσα πάντα κάτι άλλαζα –και στην ΟΝΝΕΔ και στο Ευρωκοινοβούλιο και εδώ στο υπουργείο επιχειρώ κάτι να αλλάξω– κι αυτό είναι που με κρατάει, γιατί άλλη φιλοδοξία, υπό την έννοια της «καρέκλας», δεν έχω, τις περισσότερες τις έχω εκπληρώσει.
ΤΟ ΟΤΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΣΤΕ ΝΑ ΤΟ… ΠΑΤΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΑΛΤΙΚΟ;
Ναι, είναι και πολλές φορές σε γεμίζει με αισθήματα απογοήτευσης. Η διαχείριση των προβλημάτων στην πολιτική είναι λίγο σαν αυτή που έχουμε μέσα στην οικογένειά μας σε μεγέθυνση, δεν μπορείς να κάνεις το 100% αυτού που θες – ούτως ή άλλως, στη δημοκρατία δεν είναι εφικτό το 100%.
ΑΦΗΝΕΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΣΑΣ, ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;
Προφανώς, αυτό το υπουργείο είναι τεράστιο, αν προσπαθήσεις να ασχοληθείς με την κάθε λεπτομέρεια, θα χαθείς στο… δάσος των λεπτομερειών. Πρέπει, λοιπόν, να μοιράσεις δουλειά και να εμπιστευτείς ανθρώπους. Αυτό έχει ρίσκο.
KΑΙ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΡΙΣΚΟ, ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΑ;
Εγώ δεν είμαι η κλασική περίπτωση, γιατί έχω ζήσει σε πολλές χώρες που δεν είχαν. Αυτό που έχουμε πει, ανεξαρτήτως της όποιας αλλαγής, είναι ότι θέλουμε να κρατήσουμε τους κύκλους και το όνομα, αλλά δεν θέλουμε να κρατήσουμε τα χρέη. Επομένως, αυτό που κάνουμε στην περίπτωση της Ολυμπιακής έχει και λογική και… ευαισθησία.
ΔΙΑΒΑΖΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΑΣ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ BLOGGER. ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ; Ή ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΤΡΙΚ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ BLOGGING ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ;
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα περισσότερο χρόνο για να ασχολούμαι με το blog μου. Δεν γίνεται όμως, γιατί, αν ασχολούμαι με αυτό, θα ξεχάσω το υπουργείο μου.
ΤΑ E-MAILS ΠΟΥ ΠΑΡΟΤΡΥΝΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ Ή ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ;
Όχι, τα διαβάζω.
ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΦΕΡΑΤΕ ΜΑΖΙ;
Κάποιους τους είχα στο πολιτικό μου γραφείο, κάποιους άλλους τους ήξερα από τις Βρυξέλλες και κάποιους άλλους από την ΟΝΝΕΔ. Πάντως, ο μέσος όρος ηλικίας τους είναι 32-35.
ΩΡΑΙΟ ΜΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ.
Το καλό με τους νέους ανθρώπους είναι κατά τεκμήριο ότι έχουν νέες ιδέες και σε κρατάνε σε επαφή με τα νεότερα ρεύματα.
ΚΥΡΙΩΣ, ΟΜΩΣ, ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ.
Η Ελλάδα είναι ίσως η χώρα με την περισσότερη ρητορεία σε σχέση με την κοινωνική ευαισθησία, αλλά στην πράξη έχουμε τον μεγαλύτερο ατομισμό. Το βλέπω από τους λεωφορειόδρομους: τα αυτοκίνητα έχουν υπερδιπλασιαστεί, ζητώντας να γίνουν κι άλλοι λεωφορειόδρομοι και να αστυνομεύονται είμαι σίγουρος ότι γίνομαι δυσάρεστος στους ταξιτζήδες και σε πολλούς γιωταχήδες. Δεν γίνεται, όμως, να έχουμε και γρήγορα λεωφορεία και «κλεισμένες» λεωφορειολωρίδες.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΓΙΝΕΣΤΕ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ…
…τα ξεχνάμε.
ΑΚΡΙΒΩΣ.
Έχετε δίκιο, και δεν θα ήταν πρωτότυπο να αναφερθώ στον Ροΐδη και να πω ότι χρειάζεται ένας νόμος περί εφαρμογής όλων των υπολοίπων.
ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΤΑΞΙΔΕΥΕΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ Ή ΕΙΝΑΙ ΣΧΗΜΑ ΟΞΥΜΩΡΟ;
Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, αλλά μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου εδώ έχω κάνει ελάχιστα, αν σκεφτεί κανείς ότι ταξίδευα συνέχεια.
Ο ΧΩΡΟΣ ΣΑΣ ΠΟΣΟ ΣΑΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ;
Πολύ, μου φτιάχνει ή μου χαλάει τη διάθεση. Εδώ μου αρέσει, είμαι σχεδόν στο κέντρο και απολαμβάνω πολύ πράσινο.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ;
Ναι, μία φορά την εβδομάδα, για να δω κόσμο.
ΕΧΕΤΕ ΦΙΛΟΥΣ;
Έχω φίλους πολλών χρόνων.
ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΜΗ ΣΑΣ ΠΡΟΔΩΣΟΥΝ;
Μπορεί να με προδώσει και ο εαυτός μου καμιά μέρα – δεν αισθάνομαι, πάντως, ότι φοβάμαι.
ΕΧΕΤΕ ΠΕΙ ΠΟΤΕ «ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΒΓΩ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ»;
Δεν φτάνω στα άκρα – για λόγους αξιοπρέπειας και όχι καθωσπρεπισμού.
ΤΙ ΣΑΣ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ;
Η αντίσταση που υπάρχει πολλές φορές στο αυτονόητο, σε αυτό που έχει πετύχει σε άλλες χώρες και που θεωρούμε ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει.
ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΙ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ;
Η άρνηση του καινούργιου, όταν, μάλιστα, δεν θίγονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν σημαίνει ότι όλοι οι συνδικαλιστές είναι ίδιοι ή ότι πάντα έχουν υπερβολική θέση, σε πολλές περιπτώσεις, όμως, έχεις την αίσθηση της κόντρας για την κόντρα.
ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
Για να είμαι δίκαιος και αντικειμενικός, πρέπει να πω ότι δεν μπορείς να κάνεις πολιτική θεωρώντας εξ ορισμού ότι η απέναντι πλευρά έχει πάντα άδικο. Πρέπει να ακούς, κανένας στη ζωή δεν έχει την εξ αποκαλύψεως αλήθεια.
ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΙ ΣΑΣ ΑΠΩΘΕΙ;
Ο έρωτας που έχουμε προς τον εαυτό μας, σε πολλές περιπτώσεις, εμείς οι πολιτικοί.
ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΙ ΣΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ;
Στο Ευρωβαρόμετρο παρουσιαζόμαστε ως ο πιο δυστυχής λαός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαστε. Έχουμε κάνει την κλάψα επάγγελμα, δεν υπάρχει ούτε Έλληνας εφοπλιστής που να είναι ευχαριστημένος, δεν βλέπεις έναν άνθρωπο να λέει «δόξα τω θεώ» – κι αυτό ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία. Θεωρούμε υποχρέωσή μας –για να μη μας ματιάσουν ίσως– να παρουσιάζουμε ότι τα πράγματα πάνε στραβά. Δεν θέλω να πω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα –προφανώς υπάρχουν–, αλλά, αν η κατάσταση ήταν έτσι όπως την περιγράφουμε, πώς θα έφταναν τα αυτοκίνητα από 1 εκατομμύριο το 1996 σε 2,15 εκατομμύρια το 2006;
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΑ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΛΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.
Και δεν είναι μόνον αυτό, στην Αθήνα σε 100 κατοίκους αντιστοιχούν 60 αυτοκίνητα, ποιοι τα έχουν όλα αυτά;
Η ΤΕΧΝΗ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ;
Με ενδιαφέρει και, λόγω της θητείας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είχα την τύχη να επισκεφτώ σχεδόν όλα τα μεγάλα μουσεία. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα, ώς ένα βαθμό, έχουμε κάνει τον πολιτισμό εμπόριο και τον έχουμε ταυτίσει με μια δοσοληψία με τον κρατικό τομέα. Ο πολιτισμός, όμως, είναι καθημερινή έκφραση του συνόλου του λαού.
ΧΟΜΠΙ ΕΧΕΤΕ;
Αυτό που με παθιάζει πολύ περισσότερο από όσο προδίδει το πρόσωπο μου είναι ο αθλητισμός και ιδίως το ποδόσφαιρο.
ΤΙ ΟΜΑΔΑ ΕΙΣΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ;
Παναθηναϊκός – δυστυχώς για μένα, γιατί χάσαμε το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο την τελευταία δεκαετία. Ένα πρωτάθλημα κερδίσαμε, τότε που κέρδισε η Ν.Δ. τις εκλογές, αναθαρρήσαμε ότι θα πάει καλά και η Ν.Δ. και ο Παναθηναϊκός, αλλά από εκεί και πέρα πήγε καλά μόνο η Ν.Δ.
ΘΑΥΜΑΖΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ;
Νομίζω ότι τα πρόσωπα απομυθοποιούνται όσο περισσότερο τα γνωρίζεις, καλό είναι να είσαι ταυτισμένος με αρχές και αξίες. Η ελευθερία με την έννοια της ατομικής ελευθερίας, επί παραδείγματι, είναι υποτιμημένη και με την πάροδο του χρόνου ολοένα και περισσότερο την περιορίζουμε χάριν άλλων αξιών, εις βάρος του ατόμου, και στο τέλος θα οδηγηθούμε σε αλλοτρίωση της προσωπικότητας.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;
Η δυνατότητα να οραματίζεσαι, να επιλέγεις και να οικοδομείς, και να αισθάνεσαι ότι ζεις σε μια κοινωνία που δεν σε καταπιέζει και όπου δεν υπάρχουν κάποιοι κρατικοί μηχανισμοί οι οποίοι φροντίζουν πριν από σένα για σένα. Το κράτος υπάρχει για να φροντίζει αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη και όχι όλους ανεξαιρέτως. Και το λέω γιατί, μπορεί να είναι κάτι μη δημοφιλές, αλλά εμένα, τουλάχιστον, με αγγίζει. Ο σεβασμός της ιδιωτικότητας του άλλου είναι κάτι εξαιρετικά σπουδαίο.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ;
Πάντα μου άρεσε το γράψιμο και νομίζω ότι πρώτα έμαθα να γράφω και μετά να μιλάω.
ΑΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ;
Θα ασχολούμουν με τον κήπο μου στην Κρήτη, φυτεύοντας… μαρούλια.
ΠΡΙΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΧΑΤΕ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ;
Είχα προτάσεις από διαφημιστικές εταιρείες –με υψηλή αμοιβή για την εποχή εκείνη–, αλλά δεν πρόλαβα, γιατί έγινα πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και ακολούθησε η Ευρωβουλή – οπότε η ρετσινιά που θα έχω πάντα και θα την επικαλούνται οι πολιτικοί μου αντίπαλοι είναι ότι είμαι ανεπάγγελτος.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΙΠΕΙ;
Ο πιο συστηματικός τρόπος ζωής και μια κουλτούρα περισσότερης ησυχίας και ανεκτικότητας.
ΠΩΣ ΟΡΑΜΑΤΙΖΕΣΤΕ ΤΗΝ «ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
Μια Ελλάδα με περισσότερη ελευθερία στον καθένα μας και με μεγαλύτερα αποθέματα στην ψυχή μας, τα οποία θα μας επέτρεπαν να σεβόμαστε τους άλλους χωρίς να μας το επιβάλλει κανένας. Κι ένα κράτος που θα περνούσε από τη θεωρία στην πράξη, τοποθετώντας την Ελλάδα ως χώρα πραγματικά στον πυρήνα της Ευρώπης.
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ.