Στη χώρα μας σε αντίθεση με τα άλλα κράτη της ευρωζώνης συνεχίζουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας τοις μετρητοίς, καθώς δεν χρησιμοποιούμε τα σύγχρονα μέσα πληρωμών των τραπεζών. Πιθανή αιτία οι υψηλές τραπεζικές χρεώσεις των ελληνικών τραπεζών. Αυτό προκύπτει από απάντηση του αρμόδιου Επιτρόπου για θέματα Εσωτερικής Αγοράς Τσάρλι Μακ Κρίβι στον ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Κωστή Χατζηδάκη.
Ο κ. Χατζηδάκης με πρόσφατη ερώτησή του καλούσε την Επιτροπή να του παραθέσει στοιχεία για την τιμολογιακή πολιτική των πιστωτικών ιδρυμάτων των χωρών της ευρωζώνης. Στην απάντησή του ο κ. Μακ Γκρίβι παραθέτοντας τα στατιστικά στοιχεία που καταρτίζει κάθε χρόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) για τη χρήση των τραπεζικών μέσων πληρωμών, (δηλαδή την χρήση εμβάσματος, κάρτας, επιταγής, την άμεση χρέωση τραπεζικού λογαριασμού) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα καταγράφει το χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ των κρατών της ευρωζώνης. Πιο συγκεκριμέαν με βάση τα στοιχεία του 2003, ένας Φινλανδός πραγματοποιεί ετησίως 227 πληρωμές με τους παραπάνω τρόπους, ένας Γάλλος 215, ένας Σουηδός 147 και ένας Έλληνας μόνο 10, όταν ο μέσος όρος για την ευρωζώνη είναι 139 συναλλαγές. Δηλαδή στη χώρα μας, παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των πληρωμών πραγματοποιείται ακόμη τοις μετρητοίς με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Στη συνέχεια της απάντησής του ο αρμόδιος Επίτροπος αναφέρει ως πιθανό αίτιο για την περιορισμένη χρήση των τραπεζικών μέσων πληρωμών τις ιδιαίτερα υψηλές τιμές
που χρεώνουν οι ελληνικές τράπεζες. Παραθέτει δε την τελευταία μελέτη που εκπόνησε η Επιτροπή σχετικά με τα τραπεζικά έξοδα που συνεπάγονται οι εθνικές πληρωμές (ΕΕ 15), στην οποία η χώρα μας παρουσιάζεται, με μεγάλη διαφορά, το πλέον δαπανηρό κράτος μέλος σε αυτόν τον τομέα. (Εκθεση της Retail Banking Research Ltd το Σεπτέμβριο του 2005).
Στην απάντησή του ο κ. Μακ Κρίβι προσθέτει ότι αυτήν την στιγμή η ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία αφορά μόνο τις διασυνοριακές πληρωμές. Η Επιτροπή υπέβαλε, την 1η Δεκεμβρίου 2005, πρόταση οδηγίας για την εναρμόνιση του νομικού πλαισίου των πληρωμών με σκοπό να καλύπτει και τις αμιγώς εθνικές πληρωμές. Βασικός στόχος της προσπάθειας είναι να καταστούν παρόμοιοι οι τρόποι πληρωμής των αγαθών και υπηρεσιών. Ετσι μπορεί να δημιουργηθεί ένας ενιαίος χώρος πληρωμών και μέσω του ανταγωνισμού να γίνουν οι πληρωμές φθηνότερες και ταχύτερες.