Δεν υπάρχει πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που να μην ενδιαφέρεται να αυξήσει τις επενδύσεις, να περιορίσει την ανεργία και να ασκήσει κοινωνική πολιτική. Το ζητούμενο δεν βρίσκεται στις προθέσεις, αλλά στις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο καθένας. Για πολύ καιρό η συζήτηση, ήταν επικεντρωμένη στο πως θα μοιράσουμε δίκαια την φτώχεια και όχι στο πώς θα αυξήσουμε τον πλούτο. Δεν ασχοληθήκαμε επαρκώς με την ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, έτσι ώστε Έλληνες και ξένοι επενδυτές να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας.
Το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε είναι αυτό που κάνουν όλες σχεδόν οι χώρες σήμερα: Να περιορίσουμε την κρατική παρέμβαση, να εξαλείψουμε τις μακροοικονομικές ανισορροπίες και παράλληλα να ενθαρρύνουμε τη επιχειρηματικότητα και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι ιδιαίτερα θετικό ότι η κυβέρνηση κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ωστόσο μία τέτοια πολιτική δεν αρκεί. Και αυτό γιατί δεν θα μπορέσουμε ποτέ
να ανταγωνιστούμε χώρες του τρίτου κόσμου με χαμηλό εργατικό κόστος. Επομένως είναι ανάγκη πέρα από τα παραπάνω να επικεντρώσουμε την προσπάθειά μας στην ενίσχυση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων. Η ναυτιλία μας έχει ενισχυθεί από την παγκοσμιοποίηση και την έκρηξη της ανάπτυξης στην Ασία. Παράλληλα όμως είναι ανάγκη να επενδύσουμε σε τρεις τομείς αιχμής για την ελληνική οικονομία.
Πρώτον στην εκπαίδευση και την κατάρτιση. Με τους περιορισμούς που υπάρχουν σήμερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διώχνουμε τους νέους που θέλουν να σπουδάσουν, στο εξωτερικό. Αν εγκαταλείψουμε το σημερινό «σοβιετικό» μοντέλο εκπαίδευσης, μπορεί η Ελλάδα να γίνει διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο. Παράλληλα αν καινοτομήσουμε
στην εκπαίδευση θα αποκτήσουμε εργατικό δυναμικό που θα μπορεί να σταθεί στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Μία τέτοια προοπτική μπορεί να συνδεθεί αρμονικά με το δεύτερο εν δυνάμει συγκριτικό μας πλεονέκτημα που είναι οι νέες τεχνολογίες. Η εποχή της κοινωνίας των πληροφοριών μπορεί να δώσει δυνατότητες στην οικονομία μας, γιατί δεν απαιτεί βαριά βιομηχανία.. Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν τα αντίστοιχα προγράμματα που προωθούνται στα πλαίσια της Στρατηγικής της Λισσαβόνας. Ας στρέψουμε τα πανεπιστήμιά μας προς αυτήν την κατεύθυνση. Ας επιβάλλουμε συνθήκες πραγματικά υγιούς ανταγωνισμού στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, όπου μπορούν να χωρέσουν τόσο ο ΟΤΕ όσο και οι ιδιωτικές εταιρείες.
Τρίτος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικός τομέας αιχμής είναι ο ποιοτικός τουρισμός Πρέπει να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις
για αυτό ξεκινώντας από την εκπαίδευση και την κατάρτιση του εργατικού δυναμικού που ασχολείται με τον τουρισμό. Ας δημιουργήσουμε τις κατάλληλες υποδομές και ας επενδύσουμε στις δύο τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές: το περιβάλλον και την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Ο κόσμος αλλάζει. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε
την εξέλιξη. Μπορούμε όμως να προσαρμοστούμε στο νέο περιβάλλον Αρκεί να το πιστέψουμε. Μακριά από φοβίες και δογματισμούς και
με οδηγό την αυτοπεποίθηση και την βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρουμε.