Δεν πιστεύω στη βία. Η βία οδηγεί στο δίκαιο του ισχυρότερου. Σε μια πολιτική και κοινωνική ζούγκλα που στρέφεται τελικώς εναντίον των νομιμοφρόνων και των ασθενέστερων.
Η συνέντευξη του Κωστή Χατζηδάκη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Κ” της Καθημερινής της Κυριακής στις 23/01/2011
-Αν στο πρόσφατο μακελειό στην Αμερική η Σάρα Πέιλιν όπλισε το χέρι του Τζάρετ Λι Λόφνερ, στην Ελλάδα ποιος έσπρωξε το πλήθος να σας προπηλακίσει;
Ένας ογκούμενος λαϊκισμός ο οποίος στρέφεται αδιακρίτως εναντίον όλων των πολιτικών. Φυσικά υπάρχει κοινωνική αδικία και διαφθορά, καθώς και ευθύνες στο πολιτικό σύστημα. Αλλά σε ένα κράτος δικαίου οι ευθύνες αποδίδονται με τους κανόνες της δημοκρατίας.
-Ο λαϊκισμός δεν υποδαυλίζεται από τους πολιτικούς όλων των κομμάτων;
Δεν με αφορούν ούτε οι αυτουργοί –ούτε οι ηθικοί αυτουργοί. Με νοιάζει το φαινόμενο. Ο λαϊκισμός υπονομεύει τη δημοκρατία και δημιουργεί πλαστές εντυπώσεις στους πολίτες, οι οποίες μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε συντεταγμένα μπροστά.
-Τι σας ενόχλησε περισσότερο; Ο ίδιος ο προπηλακισμός ή ότι κατόπιν ετέθη δημοσίως το ερώτημα εάν ήταν δικαιολογημένος;
Για μένα το θέμα δεν ήταν πολιτικό. Ήταν πολιτισμικό. Εξακολουθώ να ονειρεύομαι την πολιτική των επιχειρημάτων και της ανοχής απέναντι στη διαφορετική αντίληψη. Αυτό, λοιπόν, που με ενόχλησε δεν ήταν μόνο η επίθεση με τον τρόπο που εκδηλώθηκε, αλλά και η συζήτηση εάν είναι αποδεκτές τέτοιου είδους μέθοδοι. Αυτό δεν αφορά εμένα. Ίσως εγώ είμαι ο λιγότερο κατάλληλος να μιλήσω, γιατί ενδεχομένως κριθεί ότι είμαι προκατειλημμένος. Αλλά δεν πιστεύω στη βία. Η βία οδηγεί στο δίκαιο του ισχυρότερου. Σε μια πολιτική και κοινωνική ζούγκλα που στρέφεται τελικώς εναντίον των νομιμοφρόνων και των ασθενέστερων.
-Εσείς δεν έχει τύχει να χάσετε ποτέ την ψυχραιμία σας στο σημείο να γίνετε βίαιος; Ίσως ως συνδικαλιστής της ΔΑΠ σε πιο ταραγμένες εποχές;
Δεν νομίζω ότι έχω τέτοια φήμη. Αλλά εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι προσωπικό.
-Μα πώς μπορέσατε να μην πάρετε την επίθεση προσωπικά;
Είναι η ιδιοσυγκρασία μου. Δεν έχω τίποτα το προσωπικό απέναντι στους ανθρώπους αυτούς.
-Τι σημαίνει το ότι οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι; Λένε ότι ήταν συνδικαλιστές.
Δεν με απασχολεί το θέμα.
-Μήπως δεν κάνατε μήνυση και για πολιτικούς λόγους για να μην δώσετε συνέχεια στο επεισόδιο;
Όχι. Αυτό που θα ήθελα είναι να συμβάλω, μαζί με πολλούς άλλους, στη διόρθωση των προηγούμενων λαθών και στη διαμόρφωση ενός άλλου πολιτικού και κοινωνικού κλίματος. Το οποίο θα έχει λιγότερο μίσος και λιγότερο εισαγγελικό ύφος.
-Πρέπει να μπουν κάποιοι πολιτικοί στη φυλακή;
Ήμουν και είμαι υπέρ της κάθαρσης. Αλλά έχω πτυχίο νομικής και δεν μπορώ να ξεχάσω ότι υπάρχει ένα Σύνταγμα και νόμοι.
-Αυτή η μόνιμη επωδός «αν υπάρχουν στοιχεία ας πάνε στον εισαγγελέα» δεν διογκώνει το κύμα της οργής;
Παντού, όπου υπάρχουν δικαστήρια και κράτος δικαίου, χρειάζονται κάποιες αποδείξεις. Τα λαϊκά δικαστήρια δεν είναι θεσμός μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μπορεί να στηθούν από τον οποιοδήποτε: από το ένα κόμμα για τους πολιτικούς του απέναντι κόμματος, από τους επιχειρηματίες για τους ανταγωνιστές τους, ή από μία κοινωνική ομάδα για μία άλλη. Δεν οδηγούμαστε πουθενά έτσι.
-Μήπως και η Δικαιοσύνη δεν κάνει καλά την δουλειά της;
Δεν θα κάνω τον εισαγγελέα. Εάν διευκολύνει η συζήτηση, ας πούμε ότι όλα τα λάθη τα έχω κάνει εγώ. Είναι προφανές ότι για να φθάσουμε εδώ πέρα, έχουμε συμβάλει όλοι, λιγότερο ή περισσότερο.
-Και τώρα που η αρένα ζητάει αίμα, θα δοθούν βορά κάποιοι πολιτικοί από το ίδιο το πολιτικό σύστημα;
Αυτό θα κριθεί από το τελικό αποτέλεσμα. Τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να κλείσουν τα μάτια τους σε φαινόμενα διαφθοράς. Αλλιώς θα αυξηθεί η ένταση, θα ενταθεί η απογοήτευση των πολιτών και θα πληγεί ακόμη περισσότερο η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να μη βλέπουμε ολόκληρη την εικόνα. Λίγες ημέρες αφότου έφυγα από υπουργός Μεταφορών, συνδικαλιστές κλείδωσαν τον διευθύνοντα σύμβουλο μίας κρατικής ΔΕΚΟ στο γραφείο του προκειμένου να συμφωνήσει σε αυξήσεις!
-Επρόκειτο περί «κοπριτών»;
Δεν μιλάω ποτέ με αυτόν τον τρόπο. Πιστεύω βαθύτατα στο γνωστό ευαγγελικό, «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Δεν κατηγορώ κανέναν. Ούτε τους συνδικαλιστές. Τα παρατηρώ, γιατί, εάν δεν κάνουμε μερικές ψύχραιμες παραδοχές για όλους, δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση.
-Η Ελλάδα κυβερνάται από συνδικαλιστές;
Ζηλεύω τους σημερινούς υπουργούς για την υποστήριξη που έχουν από τα μέσα ενημέρωσης αλλά και για την ανοχή που δείχνουν οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις απέναντι στην κυβέρνηση. Με την Ολυμπιακή, δύο φορές κυριολεκτικά επιχειρήθηκε να σπάσουν το γραφείο μου. Σήμερα βλέπω ότι και για τις μειώσεις των μισθών γίνεται μία προσπάθεια από αρκετούς συνδικαλιστές να φορτωθούν όλα στην προηγούμενη κυβέρνηση. Η οποία προφανώς δεν ήταν αλάθητη αλλά δεν μπορεί να φταίει για όλα τα δεινά του τόπου.
-Αν κάποιοι από τους πρώην υπαλλήλους της Ολυμπιακής χάρηκαν με τον δικό σας προπηλακισμό, εσείς είχατε λυπηθεί τότε με όσους έχασαν την δουλειά τους;
Τους μόνιμους υπαλλήλους της Ολυμπιακής τους καλύψαμε απολύτως και πήραμε ουσιαστικά μέτρα για τους συμβασιούχους. Πάντοτε λαμβάνω υπ’ όψιν μου τον παράγοντα άνθρωπο. Μόνο που στο τέλος, όταν κάνεις επιλογές, πρέπει να σκέπτεσαι το ευρύτερο συμφέρον. Ο λαϊκισμός δημιουργεί δυσπλασίες που οδηγούν τις κοινωνίες πολλά χρόνια πίσω.
-Έχετε αναθεωρήσει κάποιες από τις νεοφιλελεύθερες απόψεις σας μετά την οικονομική κρίση;
Δεν αποδέχομαι τον όρο «νεοφιλελεύθερος». Δεν πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να αποσυρθεί από την Υγεία ή την Παιδεία. Παραμένω όμως φιλελεύθερος. Αυτό που συνέβη είναι ότι η οικονομική παγκοσμιοποίηση προχώρησε πολύ πιο γρήγορα από τους αντίστοιχους μηχανισμούς ελέγχου.
-Πώς μπορεί να προστατευτεί κανείς από παρόμοιες επιθέσεις;
Δεν μπορούμε να έχουμε κρυπτόμενη δημοκρατία.
-Και πώς προστατεύει κανείς τα αγαπημένα του πρόσωπα;
Ο πατέρας μου δεν ζει. Ευτυχώς ήταν ημέρα απεργίας και δεν υπήρχαν δελτία ειδήσεων. Τηλεφώνησα στη μητέρα μου και την προειδοποίησα.
-Εσείς ανακάμψατε εύκολα;
Πρέπει να σταθούμε όρθιοι. Να προχωρήσω και εγώ στην ζωή μου μπροστά, όσο περισσότερο μπορώ, με μετριοπάθεια και αξιοπρέπεια. Δεν κρινόμαστε από τις επιθέσεις που δεχόμαστε, κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Κρινόμαστε από τον λόγο μας και από αυτά που κάνουμε ή δεν κάνουμε κάθε μέρα.