“Είναι αλήθεια πως και στην Ευρώπη επιτέλους ολοένα και περισσότεροι συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι, δηλαδή, η επιστροφή της Ελλάδας σε ρυθμούς ανάπτυξης είναι βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων του ελληνικού προγράμματος ως προς τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και-σε τελική ανάλυση- για την αντιμετώπιση της ανεργίας και των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων...”
Συνέντευξη του Κωστή Χατζηδάκη στον Τύπο της Κυριακής και το δημοσιογράφο Δημήτρη Κοτταρίδη
4 Μαρτίου 2012
Κ. Χατζηδάκη, πλέον και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πληθαίνουν οι φωνές που θεωρούν αναγκαία τη λήψη αναπτυξιακών μέτρων, όμως ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα άλλο παρά φόρους και χαράτσια…
Είναι αλήθεια πως και στην Ευρώπη επιτέλους ολοένα και περισσότεροι συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι, δηλαδή, η επιστροφή της Ελλάδας σε ρυθμούς ανάπτυξης είναι βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων του ελληνικού προγράμματος ως προς τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και-σε τελική ανάλυση- για την αντιμετώπιση της ανεργίας και των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων. Αλλά για να πετύχει το πρόγραμμα χρειάζονται δύο πράγματα: το πρώτο είναι πολιτική σταθερότητα και κοινωνική γαλήνη. Αυτό είναι το θεμέλιο του όλου οικοδομήματος. Αν η Ελλάδα μετατραπεί σε ένα «απέραντο φρενοκομείο», όπως έλεγε ο Κων/νος Καραμανλής, θα μιλάμε για παλάτια στην άμμο. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Για να το πετύχουμε αυτό δεν έχουμε, φυσικά, στα χέρια μας μαγικές λύσεις. Χρειάζονται ενέσεις ρευστότητας, δράσεις για μια Ελλάδα φιλική στην επιχειρηματικότητα και αξιοποίηση των αναπτυξιακών εργαλείων που μπορεί να χρησιμοποιήσει το κράτος, όπως το ΕΣΠΑ.
Ως Κυβέρνηση η ΝΔ είχε διαχειριστεί το ΕΣΠΑ. Υπήρχαν και τότε καθυστερήσεις όπως υπάρχουν και τώρα…..;
Δεν θέλω να μηδενίσω κάθε προσπάθεια που έχει γίνει σε σχέση με το ΕΣΠΑ, θα ήταν μικρόψυχο. Ας δούμε, όμως, την αλήθεια. Η Ελλάδα έχει μείνει αρκετά πίσω στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.Στα τέλη Ιανουαρίου ήμασταν στη 18η θέση μεταξύ των 27 κρατών μελών της Ε.Ε., πολύ πιο πίσω, μάλιστα, από τις άλλες δύο χώρες που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα, δηλαδή την πρώτη Ιρλανδία και την ενδέκατη Πορτογαλία. Στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, η εικόνα είναι πιο απογοητευτική, βρισκόμαστε στην 23η θέση. Ας σημειωθεί ότι, το Σεπτέμβριο του 2009, η Ελλάδα ήταν συνολικά στην 5η θέση. Ο ίδιος ο αρμόδιος Επίτροπος Χαν παραδέχτηκε πρόσφατα ότι καθυστερήσεις από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης αφήνουν αδιάθετα κονδύλια που έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη η αγορά. Και μιλάμε για κονδύλια που θα «ξεμπλόκαραν» τα μεγάλα έργα υποδομής και θα εξασφάλιζαν ρευστότητα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι ανάγκη να τρέξουμε πιο γρήγορα. Για να προχωρήσουν τα ταμεία εγγυήσεων που θα αξιοποιήσουν κονδύλια και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για τα μεγάλα έργα υποδομής και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και για να λειτουργήσει στην πράξη το Ταμείο Επιχειρηματικότητας στο οποίο έχουν παρκαριστεί πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ χωρίς, όμως, να έχουν μέχρι σήμερα διοχετευθεί στην αγορά.
Στο προσκήνιο το τελευταίο διάστημα έχει επανέλθει και το ζήτημα δημιουργίας μιας επενδυτικής τράπεζας….
Η όλη συζήτηση ξεκινάει από την ανάγκη υπέρβασης του προβλήματος της ρευστότητας σε συνδυασμό με την κατάσταση του τραπεζικού συστήματος. Ακούσαμε να εξαγγέλλεται από το ΠΑΣΟΚ μια τέτοια τράπεζα πολλές φορές την τελευταία διετία, χωρίς, δυστυχώς, ορατό αποτέλεσμα. Καμιά ουσιαστική πρόοδος δεν έχει σημειωθεί, ούτε υπάρχει συγκεκριμένη πληροφόρηση για το σχεδιασμό, πόσο μάλλον για την ίδρυσή της. Οι Έλληνες πολίτες δικαιούνται να μάθουν, επιτέλους, πού ακριβώς βρίσκεται αυτό το σχέδιο. Αλλά ανεξάρτητα απ’αυτό, θεωρώ ότι και από τις Βρυξέλλες πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες που είτε μέσω του ΕΣΠΑ είτε μέσω άλλων μεθόδων, που θα συμφωνηθούν, θα ενισχύσουν αμέσως τη ρευστότητα στις επιχειρήσεις και την αγορά. Είναι κρίμα οι θυσίες που έχουν γίνει μέχρι τώρα να πάνε χαμένες.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν πως η νέα δανειακή σύμβαση είναι και η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας , αν αποτύχει και αυτό το πρόγραμμα τότε η χρεοκοπία θα είναι αναπόφευκτη…
Ψηφίζοντας τη δανειακή σύμβαση αποφύγαμε την χρεοκοπία. Χονδρικά οι εταίροι μας ανέλαβαν να αποπληρώνεται οπωσδήποτε το χρέος και εμείς αναλάβαμε το έλλειμμα, δηλαδή να πετυχαίνουμε τους στόχους του προϋπολογισμού έτσι όπως έχουν τεθεί. Αποφύγαμε, έτσι, τον κίνδυνο μέσα σε ελάχιστες μόνο μέρες να γίνει η Ελλάδα δεύτερη Αργεντινή. Δεν πρέπει, όμως, να έχουμε αυταπάτες ότι πατήσαμε ένα κουμπί και ξεπεράσαμε ως δια μαγείας όλες τις δυσκολίες. Χρειάζεται να προσπαθήσουμε πολύ για να κάνουμε αυτά που αναλάβαμε. Χρειάζεται να πετύχουμε σωστή λειτουργία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, του Γενικού Λογιστηρίου για τις δαπάνες, αλλά και «να βγουν τα νούμερα» που προβλέπει το πρόγραμμα για την ανάπτυξη. Εάν πιάσουμε αυτούς τους στόχους δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα απ’ αυτά τα οποία ήδη προβλέπονται. Ας το καταλάβουμε, όμως, επιτέλους. Αντί να κάνουμε τους μάντεις σε τηλεοπτικά στούντιο και κάθε λογής συνεντεύξεις, ο καλύτερος οιωνός για την επιτυχία του προγράμματος είναι η προσπάθεια και η δουλειά. Αν ήταν μια φορά πρόκληση η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων όπου δώσαμε όλοι τον καλύτερό μας εαυτό, η σωτηρία της χώρας είναι εκατό φορές σημαντικότερη πρόκληση.
Το πείραμα της κυβέρνησης Παπαδήμου τελικά πέτυχε;
Η κυβέρνηση Παπαδήμου σχηματίστηκε για την επίτευξη ενός δύσκολου στόχου για τη χώρα. Κινήθηκε και κινείται σε έναν δύσκολο δρόμο, πέρασε από δύσκολες καταστάσεις και ελπίζουμε όλοι η διαδρομή να φτάσει αίσια στο τέλος της, ώστε στη συνέχεια να πάμε με ασφάλεια στις εκλογές, στις οποίες οι πολίτες θα δώσουν νέα και καθαρή εντολή διακυβέρνησης.
Τελικά φαίνεται πως πλησιάζουν οι εκλογές. Το κλίμα είναι βαρύ στην κοινωνία για το πολιτικό σύστημα και αν και η ΝΔ προηγείται με μεγάλη διαφορά η αυτοδυναμία δεν είναι βέβαιη….Βλέπετε πως είναι πιθανό σε αυτή την περίπτωση να πάμε και πάλι σε μια λογική Παπαδήμου ή κάποιου άλλου προσώπου κοινής αποδοχής;
Παντού στον κόσμο και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες κάθε μεγάλο κόμμα είναι λογικό να αγωνίζεται για την αυτοδυναμία του. Η ΝΔ, ο βασικός πυλώνας που έχει αυτή τη στιγμή το πολιτικό μας σύστημα, προφανώς και δεν μπορεί να είναι εξαίρεση. Πιστεύω όμως ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές θα συνεργαστεί με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις για να γιατρευτούν οι πληγές και να μπει ο τόπος σε μια άλλη πορεία. Όλοι οι Έλληνες που έχουν επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών θα συμμετέχουν, ο καθένας από τη θέση του, σε ένα μεγάλο εθνικό μέτωπο ευθύνης για να αντιμετωπίσουμε τον τυφώνα και να σταθεί ξανά η Ελλάδα στα πόδια της. Με πατριωτισμό και προτεραιότητα στο κοινό μας μέλλον.
Ο κ. Σαμαράς απηύθυνε κάλεσμα στο σύνολο του κεντροδεξιού χώρου, βλέπετε να έχουμε προεκλογικές ή μετεκλογικές συνεργασίες στην γαλάζια πολυκατοικία;
Το πολιτικό τοπίο είναι συγκεκριμένο, οι θέσεις των κομμάτων επίσης. Τέτοιου είδους σενάρια δεν είναι ζήτημα προτεραιότητας. Προτεραιότητα είναι, έχοντας επίγνωση της ιστορικότητας των στιγμών, να κερδίσουμε τον οικονομικό πόλεμο που έχουμε μπροστά μας. Η Νέα Δημοκρατία μακριά από τη λογική του «λεφτά υπάρχουν», όπως έχει σημειώσει ο κ. Σαμαράς, αντιμετωπίζει με υπευθυνότητα την παρούσα κατάσταση και προετοιμάζεται για τις δυσκολίες του αύριο. Διδαγμένοι από τα δικά μας λάθη του παρελθόντος, μακριά από την καταστροφική πορεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ της τελευταίας διετίας, αλλά και εξίσου μακριά από τους τεχνητούς παραδείσους της Αριστεράς και κάθε άλλης λαϊκίστικης πολιτικής κίνησης, πρέπει να προσπαθήσουμε με πρόγραμμα, σοβαρότητα και αλήθεια να ξεπεράσουμε την κρίση και να οδηγηθούμε σε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον.
Η υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης δεν έγινε χωρις απώλειες για τη ΝΔ. Τουλάχιστον 15 βουλευτές που επέμειναν στο όχι θα βρεθούν εκτός ψηφοδελτίων, όπως όλα δείχνουν…
Το πρωτεύον αυτή την ώρα είναι να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε και εκεί να επιμείνουμε. Τα κόμματα έρχονται μετά, γιατί αν δεν υπάρχει Ελλάδα δεν θα υπάρχουν και κόμματα. Όμως, αν κοιτάξουμε μέσα στο σημερινό πολιτικό τοπίο, θα δούμε ότι η Νέα Δημοκρατία παραμένει ένα μεγάλο και πολυσυλλεκτικό κόμμα, οι βουλευτές του οποίου εκ των πραγμάτων δεν είναι στρατιωτάκια και δεν μπορούν όλοι να μιλούν με ίδιο ύφος. Από εκεί και πέρα όμως καταλαβαίνουμε όλοι ότι πρέπει να υπάρχει ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής. Ήδη είχαμε κάποιες εξελίξεις στο θέμα των συναδέλφων, με έμπρακτες κινήσεις από ορισμένους στις ψηφοφορίες για τους εφαρμοστικούς νόμους. Ευχόμενος τόσο ανθρώπινα, όσο και πολιτικά να βρεθεί μια λύση, θα ήθελα να πω ότι οι εκατέρωθεν κινήσεις δεν εξαρτώνται από μένα, αλλά από τους συνάδελφους και τα αρμόδια όργανα του κόμματος.