Η κυβέρνηση προβλέπει στα στοιχεία που δημοσιεύει τις δυσμενείς εξελίξεις για την ύφεση, την ανεργία και το στέγνωμα της αγοράς. Αλλά δεν έχει κάνει κάτι ουσιαστικό για να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής της και να αντιστρέψει αυτή την πορεία.
Ο Αντώνης Σαμαράς και μετά τις αλλαγές στο κόμμα σας διατήρησε στη θέση του Τομεάρχη Ανάπτυξης. Προφανώς και είναι ικανοποιημένος από το έργο σας. Η ανάπτυξη είναι πάντως το μεγάλο ζητούμενο για τη χώρα…..
Πράγματι η ανάπτυξη είναι το μεγάλο ζητούμενο διότι η ανεργία έφτασε τον Οκτώβριο στο 13,5% και – σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ίδιας της κυβέρνησης – προβλέπεται πολύ σύντομα να ξεπεράσει το 15%. Είναι μεγάλο ζητούμενο γιατί όλοι βιώνουμε το φαινόμενο με τα λουκέτα στα καταστήματα. Είναι μεγάλο ζητούμενο γιατί χωρίς ανάπτυξη το δημόσιο χρέος που μετριέται ως ποσοστό του ΑΕΠ αντί να περιοριστεί θα αυξάνεται. Αυτό που είναι πράγματι εντυπωσιακό είναι πως η κυβέρνηση η ίδια προβλέπει στα στοιχεία που δημοσιεύει τις δυσμενείς εξελίξεις για την ύφεση, την ανεργία και το στέγνωμα της αγοράς. Αλλά δεν έχει κάνει κάτι ουσιαστικό για να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής της και να αντιστρέψει αυτή την πορεία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου το τελευταίο διάστημα και αυτός αναφέρεται στην ανάγκη αναπτυξιακής πολιτικής. Σας πείθει ότι η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική αποκτά έστω και καθυστερημένα αναπτυξιακή διάσταση;
Το πρόβλημα με αυτή την κυβέρνηση δεν έγκειται τόσο σε αυτά που λέει όσο σε αυτά που κάνει ή αυτά που παραλείπει να κάνει. Με την υπερφορολόγηση πιέζει ακόμη περισσότερο την αγορά και τις επιχειρήσεις. Θυμηθείτε τι έκανε π.χ. με το ΦΠΑ στις τουριστικές επιχειρήσεις, που στο τέλος μόνη της παραδέχθηκε το λάθος της. Δεν αξιοποιεί επίσης τα αναπτυξιακά εργαλεία που έχει στη διάθεσή της. Στην απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ υποχωρήσαμε στην κατάταξη της ΕΕ των 27 από την 5η θέση το Σεπτέμβρη του 2009 στη 18η θέση στο τέλος του 2010. Στο ΤΕΜΠΜΕ, ενώ υπήρχαν διακηρύξεις για ενίσχυση των προγραμμάτων για τις μικρές επιχειρήσεις και υιοθετήθηκαν δυο νέα προγράμματα, καταλήξαμε το 2010 η δραστηριότητα του ταμείου να είναι 13 φορές μικρότερη από την αντίστοιχη δραστηριότητα του 2009. Από 54.000 δάνεια το 2009 μόνο 4.200 δάνεια το 2010. Αλλά πέρα από αυτό, σημαντικές κινήσεις του Δημοσίου, όπως η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας , η προώθηση αποκρατικοποιήσεων με αναπτυξιακό χαρακτήρα, μένουν στα χαρτιά. Με την προπαγάνδα δε γίνεται ανάπτυξη.
Πόσο εύκολο είναι να υπάρξει ανάπτυξη όταν κατά γενική ομολογία δεν υπάρχουν λεφτά; Πως μπορεί να κινηθεί η αγορά;
Δεν παραγνωρίζω τις δυσκολίες των καιρών. Αλίμονο. Αλλά, σας μίλησα ήδη για τα αναπτυξιακά εργαλεία που έχει στη διάθεσή του το κράτος και δεν τα αξιοποιεί. Για παράδειγμα στο επιχειρησιακό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ στο Υπουργείο Εργασίας δεν έχει προκηρυχθεί κανένα νέο έργο κατάρτισης ή προώθησης της απασχόλησης, από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά. Παράλληλα, όμως από την πλευρά μας έχουμε προτείνει επιπλέον μέτρα που αντιμετωπίζουν την ύφεση. Ιδέες για ΣΔΙΤ, όπως π.χ. το πρόγραμμα αναβάθμισης των περιφερειακών αεροδρομίων ή το έργο οπτική ίνα για το σπίτι. Έργα που είχαν ξεκινήσει να σχεδιάζονται από εμάς και δεν προχώρησαν από τη σημερινή κυβέρνηση. Αυτά τα έργα κινητοποιούν κεφάλαια του ιδιωτικού τομέα, ενδεχομένως και από το εξωτερικό. Χωρίς πολλά λεφτά από το δημόσιο. Ακόμη, η αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου και οι αποκρατικοποιήσεις κινητοποιούν επίσης ιδιωτικά κεφάλαια, αποφέρουν έσοδα για το δημόσιο, μειώνουν το δημόσιο χρέος και στέλνουν ένα αναπτυξιακό σινιάλο διεθνώς. Εμείς τα προτείνουμε, αλλά η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί τη χρησιμότητά τους.
Η Νέα Δημοκρατία αλλάζει. Νέο σήμα, νέα γραφεία , νέα πρόσωπα. Όπως φαίνεται όμως ο κόσμος παραμένει ακόμα σε πολλά δύσπιστος. Πως μπορεί να αλλάξει αυτό; Γιατί να σας πιστέψει ο πολίτης;
Οι μνήμες από τα λάθη της δικής μας διακυβέρνησης είναι ακόμη νωπές. Μην υποτιμάτε επίσης το γεγονός ότι οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης κάνουν επιφυλακτικούς αρκετούς πολίτες απέναντι στα κόμματα και στην πολιτική. Ωστόσο η ΝΔ κάνει μια καινούργια αρχή. Ο δρόμος είναι ανηφορικός, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Με την ειλικρινή αυτοκριτική, που έκανε για το παρελθόν των κυβερνήσεών μας ο κ. Σαμαράς, με τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί στο συνέδριό μας και την εξειδίκευση των θέσεών μας, που θα ακολουθήσει, πιστεύω ότι δημιουργούνται σταδιακά οι προϋποθέσεις για μια ανοδική πορεία. Φάνηκε άλλωστε αυτό ήδη στις περιφερειακές εκλογές, όπου η διαφορά με το ΠΑΣΟΚ περιορίστηκε αισθητά, παρότι ορισμένοι θεωρούσαν τη ΝΔ ξεγραμμένη. Η ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο αυτή την προσπάθεια.
Ήσασταν Υπουργός των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή. Δεν θα σας ρωτήσω αν ο Πρώην Πρωθυπουργός πρέπει να μιλήσει. Θα ήθελα όμως να σας ρωτήσω αν έχετε μετανιώσει για πράξεις και πολιτικές σας, αν θα κάνατε κάτι διαφορετικά;
Ο ίδιος ο Καραμανλής τοποθετήθηκε γι’ αυτό πριν από τις εκλογές του 2009. Παραδέχτηκε ότι έπρεπε να είχαμε κινηθεί πιο γρήγορα, πιο αποφασιστικά, πιο ευρωπαϊκά. Υπενθυμίζω όμως ότι σε όλες τις προσπάθειες εξυγίανσης που κάναμε – ΟΛΠ, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, Εμπορική Τράπεζα, Ολυμπιακή κλπ. – οι αντίπαλοί μας βρέθηκαν σταθερά απέναντι. Σήμερα μάλιστα, ξεχνώντας αυτή τη στάση τους, έχουν αναθέσει στον εαυτό τους το ρόλο του κατηγόρου. Το πρόγραμμα που μας εμπιστεύτηκαν να εφαρμόσουμε η πλειοψηφία των Ελλήνων το 2004 δεν ήταν λάθος. Έπρεπε όμως να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη ταχύτητα και χωρίς τα φαινόμενα πολιτικής συμπεριφοράς και διαχείρισης που πλήγωσαν τους πολίτες. Αντίθετα, το πρόγραμμα το οποίο εξουσιοδότησε η πλειοψηφία, το 2009, να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ απλώς δεν υφίσταται. Διότι το κυβερνών κόμμα βρίσκεται σε μια κατάσταση πολιτικής πλαστοπροσωπίας.
Περάσατε μια δύσκολη περιπέτεια. Με την απόσταση του χρόνου, σήμερα που αποδίδεται τέτοιες συμπεριφορές της κοινωνίας απέναντι στον πολιτικό κόσμο.
Επαναλαμβάνω και τώρα ότι δεν αισθάνομαι κανένα μίσος για αυτούς που μου επιτέθηκαν. Ας γίνει όμως αντιληπτό ότι με τη βία, το μίσος και τις ακραίες ενέργειες ποτέ δε λύνονται προβλήματα. Η μετριοπάθεια στις δύσκολες στιγμές αποδεικνύεται ακόμη πιο χρήσιμη. Καταλαβαίνω, βέβαια, απολύτως την κοινωνική ένταση και την αγανάκτηση των κοινωνικά αδύναμων. Γι’ αυτό και το πολιτικό σύστημα πρέπει να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στην αντιμετώπιση της κρίσης. Με προτεραιότητες τα προβλήματα των οικονομικά ασθενέστερων και την τιμωρία όσων συμμετείχαν σε σκάνδαλα.
Πάντως και μετά και την υπόθεση της Ζιμενς ο πολίτης πιστεύει βαθιά ότι στην Ελλάδα ποτέ κανείς δεν θα πληρώσει για κάτι που έχει κάνει. Και κατηγορεί τον πολιτικό κόσμο πως βοηθά στη συγκάλυψη αυτή.
Το ακούω ολοένα και περισσότερο. Φοβούμαι ότι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και οι σχετικές συνταγματικές προβλέψεις ενισχύουν εξ αντικειμένου απόψεις που ενοχοποιούν το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Από την άλλη οι εξεταστικές επιτροπές, λόγω της συμμετοχής βουλευτών σε αυτές και ανεξάρτητα από τις προθέσεις των μελών τους, δεν έχουν το τεκμήριο της απουσίας κομματικών σκοπιμοτήτων. Έως ένα βαθμό το είχα βιώσει και στο Ευρωκοινοβούλιο. Για τη διαφάνεια και το νόμο περί ευθύνης υπουργών η ΝΔ κατέθεσε πρόσφατα συγκεκριμένες προτάσεις. Μέχρι την οριστική διευθέτηση του συνταγματικού θέματος, για υποθέσεις που αφορούν ευθύνη υπουργών, προσωπικά πιστεύω ότι θα ήταν ίσως σκόπιμη η σύσταση για κάθε περίπτωση μιας επιτροπής για προκαταρκτική διερεύνηση, αποτελούμενης από ανώτατους πρώην δικαστικούς και νομικούς υψηλού κύρους, διακομματικής αποδοχής. Με τη δέσμευση των κομμάτων, έστω των μεγαλυτέρων, ότι το αποτέλεσμα της έρευνας θα δεσμεύει για περαιτέρω παραπομπή στη δικαιοσύνη.
Πρόσφατα ο Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη. Πως μπορεί η κατάσταση να μην φτάσει στα άκρα;
Σήμερα υπάρχει φόβος. Απουσιάζει η ελπίδα. Για να υπάρξει ελπίδα πρέπει το πολιτικό σύστημα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Βάζοντας πάνω από όλα την Ελλάδα. Η κυβέρνηση, με τους χειρισμούς της, από τη μια ενοχοποιεί για τα πάντα την αξιωματική αντιπολίτευση και από την άλλη εντείνει τον κοινωνικό φόβο και την απογοήτευση. Αυτό που ζούμε είναι μια κρίσιμη εθνική μάχη. Αλλά οι κυβερνητικοί χειρισμοί είναι δυστυχώς κατώτεροι των περιστάσεων. Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα περισσότερο παρά ποτέ, υπευθυνότητα, σοβαρότητα και σταθερό τιμόνι.