Σε λίγες μέρες οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον τους.
Τέσσερα λεπτά πίσω απ’το παραβάν για τέσσερα χρόνια της ζωής όλων των Ελλήνων. Μέσα στο εξαιρετικά ιδιότυπο κλίμα που άφησαν πίσω τους οι φονικές πυρκαγιές, οι πολιτικοί οφείλουμε να κρατήσουμε τον πολιτικό διάλογο σε ένα επίπεδο ευπρέπειας και σοβαρότητας. Να δείξουμε συμπαράσταση, άμεση δράση, αλλά και σωστό σχεδιασμό για την επόμενη μέρα.
Η επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οφείλει να ανοίξει το μεταρρυθμιστικό της βηματισμό σε τέσσερις βασικούς τομείς που έχουν άμεση σχέση τόσο με την ποιότητα της καθημερινότητας του πολίτη, όσο και με την επίλυση προβλημάτων με μακροπρόθεσμα οφέλη. Και οι τέσσερις αυτοί τομείς αφορούν το Περιβάλλον, τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, την Εκπαίδευση και την επίλυση του Ασφαλιστικού.
Το περιβάλλον δεν ήταν μέχρι πρότινος, στις άμεσες προτεραιότητες του πολιτικού μας συστήματος. Από το 1974 και μετά, ενώ στη Βουλή έχουν γίνει πολλαπλές συζητήσεις, σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, για την οικονομία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική, το περιβάλλον ήταν πάντοτε δεύτερη ή και τρίτη προτεραιότητα. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρές
προσπάθειες στον τομέα του περιβάλλοντος (τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων με τις Βρυξέλλες, νέο χωροταξικό σχέδιο, δημιουργία πάρκων σε αστικές περιοχές, έναρξη της δημιουργίας του κτηματολογίου) οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι πρέπει να κάνουμε πολλά ακόμα έτσι ώστε να υιοθετήσουμε ένα πιο «πράσινο» τρόπο ζωής. Η αναμόρφωση για παράδειγμα του φορολογικού μας συστήματος με βάση την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».Δηλαδή οι επιχειρήσεις, αντί να φορολογούνται ανάλογα με την εργασία, να φορολογούνται ανάλογα με το πόσο επιβαρύνουν το περιβάλλον. Παράλληλα η δημιουργία κινήτρων στους πολίτες που ανακυκλώνουν. ( για παράδειγμα, στο Ρόττερνταμ της Ολλανδίας οι αρχές δημιούργησαν ένα σύστημα πιστωτικών καρτών, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες που ανακυκλώνουν να αγοράζουν με έκπτωση διάφορα οικολογικά προϊόντα ). Όλα τα παραπάνω αποτελούν καθημερινή πρακτική σε χώρες της ΕΕ. Ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή εμπειρία για να δώσουμε άμεσες και πρακτικές λύσεις καθώς το περιβάλλον αποτελεί πλουτοπαραγωγική πηγή για την ελληνική οικονομία, αφού είμαστε μια κατ’ εξοχήν τουριστική χώρα.
Στο τομέα της Δημόσιας Διοίκησης αυξήθηκαν τα ΚΕΠ, ενισχύθηκε με περισσότερους πόρους η Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ. Ωστόσο το δημόσιο είναι με διαφορά η μεγαλύτερη επιχείρηση στην χώρα μας. Ενώ ακόμα μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις ή δήμοι λειτουργούν με πιστοποιητικά ποιότητας ISO, το ελληνικό δημόσιο δεν ακολουθεί με τον ίδιο βηματισμό. Το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με νόμους και τροπολογίες. Η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης με την βοήθεια διεθνών πιστοποιημένων οίκων έτσι ώστε να αναδιοργανώσουμε επιτέλους τη δημόσια διοίκηση με κριτήρια μάνατζμεντ είναι λύση που έχει δοκιμαστεί και αλλού.
Όσον αφορά την εκπαίδευση, είναι σημαντικό να προχωρήσουμε στην εφαρμογή των νομοθετικών αλλαγών των τελευταίων 3,5 χρόνων ( αξιολόγηση των πανεπιστημίων, διοικητικές αλλαγές, συγγράμματα, άσυλο κλπ).Η σύνδεση ωστόσο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την παραγωγή και τις επιχειρήσεις είναι ακόμα περισσότερο επιτακτική αν θέλουμε να περιορίσουμε την ανεργία των νέων πτυχιούχων, που παρά την πτώση της ανεργίας, επιμένει. Παράλληλα η μεταρρύθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με κατάργηση της αποστήθισης και της παπαγαλίας,
ενίσχυση της κριτικής σκέψης, αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών, δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο.
Τέλος, για το ασφαλιστικό θα
πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αδράνεια στο θέμα αυτό δεν είναι φιλολαϊκή, αλλά αντιλαϊκή πολιτική. Πολιτική που στρέφεται κυρίως εναντίον των νέων οι οποίοι κινδυνεύουν να πάρουν συντάξεις κατά πολύ μικρότερες από αυτές που προσδοκούν. Αυτό που απαιτείται είναι η αποτελεσματικότερη διαχείριση του συστήματος, η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και η
ένταξη των μεταναστών στο σύστημα, μέτρα που ήδη εξήγγειλε και ο Κ. Καραμανλής. Σημαντική είναι επίσης η υιοθέτηση της λεγόμενης «ενεργού γήρανσης» που επιτρέπει την εθελοντική παραμονή στην εργασία για κάποια παραπάνω χρόνια, ελαττώνοντας έτσι την πίεση στο σύστημα. Κεντροαριστερές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις σε άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη εφαρμόσει αντίστοιχα μέτρα. Δεν βλέπω το λόγο για να μην τα εφαρμόσουμε και εμείς.
Αυτές είναι για ‘μενα οι προτεραιότητες της αυριανής μέρας. Γι’ αυτό επιστρέφω μετά από 13 χρόνια από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όχι για να γίνω βουλευτής των δημοσίων σχέσεων, αλλά για να αγωνιστώ για συγκεκριμένες και χειροπιαστές λύσεις. Λύσεις που έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία αλλού και που, με κάποιες προσαρμογές, μπορούν να εφαρμοστούν και στη χώρα μας. Η λογική « ότι αυτά εδώ δεν γίνονται» είναι το μεγαλύτερο άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτα. Απέναντι σε αυτή την στασιμότητα ας αντιπαρατάξουμε το θάρρος, την τόλμη και την ουσία. Προς όφελος όλων μας και κυρίως των επόμενων γενιών.