“Κυρία Πρόεδρε, μίλησε έτσι και αλλιώς ο εισηγητής μας, θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις για τον προβληματισμό των συναδέλφων και των εκπροσώπων των φορέων. Πρώτα απ’ όλα σε σχέση με την αφετηρία αυτής της συζήτησης που είναι οι κανόνες για την εσωτερική αγορά της Ε.Ε..“
Τοποθέτηση του Κωστή Χατζηδάκη κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής, με θέμα “Συνεισφορά της Βουλής των Ελλήνων στη διαβούλευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον εκσυγχρονισμό της Οδηγίας για τα επαγγελματικά προσόντα (Πράσινη Βίβλος, COM/2011/ 367 τελικό)”.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, μίλησε έτσι και αλλιώς ο εισηγητής μας, θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις για τον προβληματισμό των συναδέλφων και των εκπροσώπων των φορέων. Πρώτα απ’ όλα σε σχέση με την αφετηρία αυτής της συζήτησης που είναι οι κανόνες για την εσωτερική αγορά της Ε.Ε.. Ήταν το όραμα του Ζακ Ντελόρ, υποτίθεται ότι έγινε πραγματικότητα το 1992 με τη διαφήμιση τότε σε όλα τα κράτη μέλη της ιστορικής αυτής εξέλιξης. Όμως, φαίνεται ότι υπήρχε μια απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης. Δηλαδή, ενώ από τη μια μεριά μιλούσαμε για την εσωτερική αγορά, για τη δυναμική που θα ανέπτυσσε για την οικονομία, κατεστημένα συμφέροντα σε όλες λίγο πολύ τις χώρες της Ε.Ε. απέτρεπαν και αποτρέπουν σε ένα σημαντικό βαθμό και μέχρι σήμερα να γίνει πραγματικότητα αυτή η ενιαία αγορά, λόγω του ότι θίγονται διάφορα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα. Δεν λέω ότι θα πρέπει να αγνοήσουμε τις κοινωνικές ομάδες, αλλά πρέπει ως Ε.Ε. να αποφασίσουμε αν θα πρέπει να μείνουμε πιστοί σε αυτό που εξαγγέλλουμε ή όχι. Εάν δεν την θέλουμε την ενιαία εσωτερική αγορά, όπως ας πούμε, είναι η θέση του ΚΚΕ, να βγούμε και να το πούμε και να τελειώνει αυτή η συζήτηση. Αλλά αν την θέλουμε πραγματικά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με τη λογική της «ολίγον εγκύου».
Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τα επαγγελματικά δικαιώματα και την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Είναι μια συζήτηση γενικότερη που διαρκεί για πολλά χρόνια στην Ελλάδα, ήρθε στην επικαιρότητα ακόμα περισσότερο την τελευταία διετία. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση ρύθμισε το θέμα και υποτίθεται και κατά την κυβέρνηση, γιατί τις τελευταίες μέρες ακούμε ότι θα έρθει νέα ρύθμιση για τα επαγγελματικά δικαιώματα. Καλό θα ήταν και ο παριστάμενος γενικός γραμματέας – ο οποίος δεν οφείλει φυσικά να απολογηθεί για λογαριασμό όλης της κυβέρνησης, αλλά δεν έχω άλλον να απευθυνθώ – και οι υπουργοί γενικότερα να ξεκαθαρίσουν ποια είναι τελικά η κατεύθυνση της κυβέρνησης, γιατί το ζήτημα της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων άπτεται άμεσα της συγκεκριμένης συζήτησης για την πράσινη βίβλο για την εναρμόνιση των επαγγελματικών προσόντων. Δεν μπορούμε να τα δούμε ως χωριστές συζητήσεις. Εάν αποφασίσουμε όντως να πάμε σε απελευθέρωση επαγγελμάτων, θα δούμε το πράγμα τελείως διαφορετικά σε σχέση με το πώς θα λειτουργήσουμε εάν δεν θέλουμε την απελευθέρωση.
Το τρίτο θεμελιώδες ζήτημα έχει να κάνει με το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σήμερα συζητάμε και για τα κολέγια και για τα παραρτήματα ευρωπαϊκών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Δεν θα συζητούσαμε, εάν είχαμε απελευθερώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εμείς το λέμε παγίως, το θυμάμαι από τότε που ήμουν γραμματέας της ΔΑΠ το 1988. Από τότε υποστηρίζουμε τη θέση για μη κρατικά πανεπιστήμια. Δεν έχει γίνει κατορθωτό αυτό, με αποτέλεσμα, καθώς υπάρχει μεγάλη ζήτηση για υπηρεσίες ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα, να είμαστε δεύτεροι παγκοσμίως στη φοιτητική μετανάστευση, στην εξαγωγή φοιτητών, με ό,τι αυτό σημαίνει για το συνάλλαγμα. Ξέρω ότι η μόνιμη διέξοδος είναι στην αναθεώρηση του συντάγματος, αλλά μέχρι την αναθεώρηση έχει διαμορφωθεί μια πραγματικότητα στη χώρα μας, που είναι τα παραρτήματα των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Η Ε.Ε. τα αναγνωρίζει. Η οδηγία 36 ευθέως λέει αυτά που σημείωσε ο κ. Καραγκούνης, ότι αν η Γαλλία ή η Βρετανία θεωρεί ότι το πτυχίο αυτό ισχύει, από εκεί και πέρα ισχύει για τα επαγγελματικά δικαιώματα που προκύπτουν και στην Ελλάδα. Νομίζω ότι, και αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, η Ελλάδα δίνει μια μάχη οπισθοφυλακών. Αυτό φαίνεται και από την προειδοποιητική επιστολή της ευρωπαϊκής επιτροπής. Επομένως, ασφαλώς θα πρέπει να αναθεωρήσουμε το σύνταγμα, αλλά μέχρι να το αναθεωρήσουμε, θα πρέπει να αποδεχθούμε την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τη γη και να κατεβούμε. Θα πρέπει να δούμε τις δυνατότητες που υπάρχουν μέσω των παραρτημάτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων Η Ελλάδα μπορεί πράγματι να γίνει διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο. Μπορεί στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη να δημιουργηθούν καινούργια πανεπιστήμια στα οποία ανέρχονται παιδιά από τα Βαλκάνια, από τη Μέση Ανατολή και τη θέση της χώρας μας θα ενισχύσουμε και καινούργιες δουλειές θα δημιουργήσουμε και συνάλλαγμα θα εισάγουμε. Αυτά πρέπει να τα δούμε χωρίς καθυστέρηση.
Επίσης, κύριε Γενικέ θα πρέπει να τα δείτε και εσείς. Θα πρέπει η κυβέρνηση να σταματήσει να είναι ιανός. Δηλαδή, από τη μια μεριά κάνετε αυτή τη μάχη οπισθοφυλακών, δεν συμμορφώνεστε με τους νόμους που ψηφίσατε και τα προεδρικά διατάγματα και από την άλλη, στο μνημόνιο, το οποίο δεν είναι μνημόνιο της τρόικας, αλλά της τρόικας και της κυβέρνησης, λέτε ότι στο τρίτο τρίμηνο θα γίνουν α,β,γ,δ, σε σχέση με αυτά που λέω εγώ μέχρι τώρα και στο τέταρτο τρίμηνο θα γίνουν και όλα τα υπόλοιπα. Αν τα εννοείτε, κάντε τα. Αλλιώς να μην χάνουμε το χρόνο μας με άσκοπες συζητήσεις, γιατί έχει παραγίνει το κακό στην Ελλάδα επί ζημία και της εκπαίδευσης και της εθνικής οικονομίας.