Αν κυριαρχήσουν οι κανόνες της πολιτικής και κοινωνικής ζούγκλας, η Ελλάδα θα οδηγηθεί μοιραία σε έναν κανιβαλισμό. Και μη γελιόμαστε! Στις ζούγκλες επιβιώνουν τελικά οι ισχυροί και οι καπάτσοι. Και καταστρέφονται πλήρως οι νομιμόφρονες και οι ασθενέστεροι.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Επειδή σήμερα μιλώ για πρώτη φορά στη Βουλή μετά το εις βάρος μου επεισόδιο της 15ης Δεκεμβρίου, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους όλων των πτερύγων για τη συμπαράστασή τους. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει για όλους τους πολίτες, γνωστούς μου και μη, οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξέφρασαν τη στήριξή τους σε μένα.
Θέλω να επαναλάβω και σήμερα ότι δεν αισθάνομαι κανένα μίσος γι’ αυτούς που μου επιτέθηκαν εκείνη την ημέρα. Αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία μου, αυτή είναι η αντίληψή μου για τη ζωή και τους ανθρώπους. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό απ’ όλους ότι με το μίσος και με τη βία τα προβλήματα βαθαίνουν. Η βία και το μίσος είναι διαλυτικά στοιχεία, όπου και αν εκδηλώνονται. Στο οικογενειακό περιβάλλον, στους εργασιακούς χώρους, στην κοινωνία ευρύτερα. Ιδιαίτερα αυτή η παρατήρηση ισχύει στις δημοκρατικά συντεταγμένες κοινωνίες. Στα δημοκρατικά κράτη οι λύσεις για την κατεύθυνση της χώρας δίνονται στις εκλογές, από τους πολίτες που εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους.
Η ενθάρρυνση και επιδοκιμασία της βίας – ανοικτά ή συγκεκαλυμμένα – είναι αμφισβήτηση της ουσίας της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Διότι η δημοκρατία είναι το πολίτευμα του διαλόγου, του πολιτικού πολιτισμού και της ανοχής, αν μη τι άλλο, απέναντι στην αντίθετη άποψη. Αν αγνοήσουμε τις βασικές αυτές αρχές σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και κυριαρχήσουν οι κανόνες της πολιτικής και κοινωνικής ζούγκλας, η Ελλάδα θα οδηγηθεί μοιραία σε έναν κανιβαλισμό. Και μη γελιόμαστε! Στις ζούγκλες επιβιώνουν τελικά οι ισχυροί και οι καπάτσοι. Και καταστρέφονται πλήρως οι νομιμόφρονες και οι ασθενέστεροι.
Οι λύσεις αυτές τις δύσκολες ώρες, αναγκαστικά θα δοθούν με βάση τους κανόνες του Συντάγματός μας, από αυτούς που δημοκρατικά εξελέγησαν για να το κάνουν. Είναι φυσικά αλήθεια ότι το πολιτικό σύστημα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχει σοβαρές ευθύνες για τη σημερινή κρίση. Αλλά τις λύσεις δεν μπορεί να τις δώσει ούτε κάποιος μάγος, ούτε κάποιος λοχίας. Τις λύσεις τις δίνει πάντοτε ο λαός μέσω των αντιπροσώπων του.
Η κοινωνική ένταση, βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αφήνει τη Βουλή των Ελλήνων αδιάφορη. Όχι, βεβαίως, για να βρούμε μαγικές λύσεις. Ούτε για να συνδαυλίσουμε και εμείς με τη σειρά μας το λαϊκισμό, που είναι το σαράκι της δημοκρατίας. Αλλά, για να δώσουμε, μέσα από το δημοκρατικό διάλογο, τον καλύτερό μας εαυτό για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Για να περιοριστούν, όσο περισσότερο γίνεται, οι συνέπειες για τους κοινωνικά ασθενέστερους. Και για να αντιμετωπιστούν με ευρωπαϊκά πρότυπα και με βάση τις αρχές ενός κράτους δικαίου όποια προβλήματα διαφάνειας έχουν ανακύψει. Σήμερα, έχει σημάνει για όλους μας ένα αληθινά πατριωτικό προσκλητήριο. Και σ’ αυτό το προσκλητήριο πρέπει να δώσουμε όλοι το «παρών», βάζοντας πάνω από όλα την Ελλάδα.
Γνωρίζουμε πως έξω, στην κοινωνία, πέρα από τα οικονομικά προβλήματα, υφίσταται και κάτι άλλο, εξ ίσου αρνητικό: Δεν υπάρχει ελπίδα. Για ν΄ ανθίσει, η αναγκαία για την έξοδο από την κρίση ελπίδα, χρειάζονται ουσιαστική δράση από την κυβέρνηση, ρεαλιστικές προτάσεις από την αντιπολίτευση και εθνική συνεννόηση. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι είμαστε καταδικασμένοι να συμφωνούμε σε όλα. Κάθε άλλο. Δημοκρατία και διαφωνία είναι έννοιες συνυφασμένες. Πρέπει, όμως, να αφήσουμε στην άκρη τις αρνητικές πρακτικές του παρελθόντος: Την πολιτική οξύτητα, το λαϊκισμό, τις μικροκομματικές λογικές. Και να αποφασίσουμε να λέμε δημόσια αυτά που λέμε και κατ΄ιδίαν. Για να κάνουμε μια καινούργια αρχή. Για να βοηθήσουμε όλοι μαζί την Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της.