…Εντός του προσεχούς διαστήματος, με τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών, αναμένεται να διεξαχθούν οι εκλογές, στις οποίες θα μιλήσει ο λαός και μπορεί να αποτελέσουν βαλβίδα εκτόνωσης. Ακριβώς επειδή μιλάει ο λαός, δε βλέπω το λόγο για τον οποίο οι εκλογές δεν πρέπει να διεξαχθούν σε κλίμα κοινωνικής γαλήνης. Ο λαός είναι το αφεντικό και κάθε αποτέλεσμα θα είναι σεβαστό. Αυτή είναι και η δύναμη της δημοκρατίας…
“Διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί ανησυχούν για τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα, διεθνή ΜΜΕ εκφράζουν φόβους για το ξέσπασμα πολιτικών ταραχών, ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας. Ο Γ. Καρατζαφέρης μιλά για τον κίνδυνο “να γίνει η χώρα μας η Κούβα της Μεσογείου” και να ξεσπάσει ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση “που θα κατακάψει όλη την Ευρώπη”. Ο Α. Σαμαράς επιτέθηκε με σφοδρότητα στην Αριστερά για “κατάχρηση κινητοποιήσεων και διωγμό επιχειρήσεων”, ενώ ο Ε. Βενιζέλος τον επικρότησε, προσχωρώντας στην κριτική αυτή. Είναι όλα αυτά απλές προεκλογικές ρητορικές εξάρσεις ή εμπεριέχουν και το ρίσκο ενός νέου διχασμού;”
Φυσικά, το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να μην επηρεάζεται από τη μεγάλη οικονομική κρίση. Ο κατακερματισμός της κοινωνίας μεταδόθηκε και στα πολιτικά κόμματα. Αυτό αποτυπώθηκε και στην ψηφοφορία για την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης στη Βουλή.
Σε σχέση με το σκηνικό του περασμένου Οκτωβρίου, όταν η Ελλάδα απειλείτο με έξοδο από την Ευρωζώνη, σήμερα με το PSI και τις εξελίξεις ως προς τη δανειακή σύμβαση έχουν γίνει βήματα μπροστά. Ωστόσο, απομένει να γίνουν πολλά προκειμένου να αποφύγουμε οριστικά τον κίνδυνο, τόσο στο πλαίσιο του νέου οικονομικού προγράμματος, όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας.
Εντός του προσεχούς διαστήματος, με τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών, αναμένεται να διεξαχθούν οι εκλογές, στις οποίες θα μιλήσει ο λαός και μπορεί να αποτελέσουν βαλβίδα εκτόνωσης. Ακριβώς επειδή μιλάει ο λαός, δε βλέπω το λόγο για τον οποίο οι εκλογές δεν πρέπει να διεξαχθούν σε κλίμα κοινωνικής γαλήνης. Ο λαός είναι το αφεντικό και κάθε αποτέλεσμα θα είναι σεβαστό. Αυτή είναι και η δύναμη της δημοκρατίας. Δε σημειώνω, δηλαδή, απλώς ότι θεωρώ την κοινωνική γαλήνη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία κάθε προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης. Υπογραμμίζω ότι είναι παράλογο κατά την προεκλογική περίοδο να μην υπάρξει κλίμα κοινωνικής ηρεμίας, δεδομένου ότι η πλειοψηφία θα εκφραστεί και θα αρθεί κάθε δυσαρμονία μεταξύ Βουλής και λαού.
Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι τα κόμματα δεν έχουν την υποχρέωση να τοποθετηθούν προεκλογικά καθαρά και με αλήθεια. Μπορεί να ειπωθούν πράγματα ενοχλητικά για τους πολιτικούς αντιπάλους, αλλά ο διαιτητής λαός θα αποφασίσει. Όσον αφορά αυτές καθαυτές τις επιλογές θεωρώ ότι χονδρικά έχουμε μπροστά μας τρεις δρόμους: Ο ένας δρόμος είναι αυτός που ζήσαμε τα τελευταία 2 χρόνια με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που είναι ο δρόμος για την καταστροφή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι μονόδρομος. Ο άλλος δρόμος είναι οι κήποι με τα τριαντάφυλλα που προτείνουν διάφορες λαϊκίστικες δυνάμεις, αριστερά και δεξιά. Είναι το «λεφτά υπάρχουν» στο τετράγωνο και στον κύβο. Υπάρχει και ο τρίτος δρόμος που είναι ο δρόμος της ευθύνης, ο δρόμος του ρεαλισμού που λέει ότι έχουμε μεν να ανέβουμε μία ανηφόρα, αλλά μπορούμε να την ανέβουμε με καλύτερο σχέδιο και αρκετά πιο γρήγορα. Και να θυμηθούμε σ’αυτή την προσπάθεια πως πρέπει να μπουν στην άκρη αντιλήψεις με βάση τις οποίες μπορεί περίπου να υπάρξουν επενδύσεις χωρίς επενδυτές, εργαζόμενοι χωρίς επιχειρηματίες, αποτελέσματα χωρίς δουλειά. Δεν μπορούμε να γίνουμε Ευρώπη χωρίς ευρωπαϊκές λογικές.
Η Νέα Δημοκρατία δεν αρνείται τα λάθη του παρελθόντος. Θεωρούμε, όμως, ότι η κατάσταση τα τελευταία δύο χρόνια επιδεινώθηκε σοβαρά. Και ότι οι πολιτικές της λαϊκίστικης αριστεράς και δεξιάς θα μας κάνουν να νοσταλγούμε τη σημερινή περίοδο. Αλλά είπαμε: ο λαός θα αποφασίσει και κάθε απόφαση είναι σεβαστή.
“Διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί ανησυχούν για τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα, διεθνή ΜΜΕ εκφράζουν φόβους για το ξέσπασμα πολιτικών ταραχών, ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας. Ο Γ. Καρατζαφέρης μιλά για τον κίνδυνο “να γίνει η χώρα μας η Κούβα της Μεσογείου” και να ξεσπάσει ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση “που θα κατακάψει όλη την Ευρώπη”. Ο Α. Σαμαράς επιτέθηκε με σφοδρότητα στην Αριστερά για “κατάχρηση κινητοποιήσεων και διωγμό επιχειρήσεων”, ενώ ο Ε. Βενιζέλος τον επικρότησε, προσχωρώντας στην κριτική αυτή. Είναι όλα αυτά απλές προεκλογικές ρητορικές εξάρσεις ή εμπεριέχουν και το ρίσκο ενός νέου διχασμού;”
Φυσικά, το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να μην επηρεάζεται από τη μεγάλη οικονομική κρίση. Ο κατακερματισμός της κοινωνίας μεταδόθηκε και στα πολιτικά κόμματα. Αυτό αποτυπώθηκε και στην ψηφοφορία για την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης στη Βουλή.
Σε σχέση με το σκηνικό του περασμένου Οκτωβρίου, όταν η Ελλάδα απειλείτο με έξοδο από την Ευρωζώνη, σήμερα με το PSI και τις εξελίξεις ως προς τη δανειακή σύμβαση έχουν γίνει βήματα μπροστά. Ωστόσο, απομένει να γίνουν πολλά προκειμένου να αποφύγουμε οριστικά τον κίνδυνο, τόσο στο πλαίσιο του νέου οικονομικού προγράμματος, όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας.
Εντός του προσεχούς διαστήματος, με τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών, αναμένεται να διεξαχθούν οι εκλογές, στις οποίες θα μιλήσει ο λαός και μπορεί να αποτελέσουν βαλβίδα εκτόνωσης. Ακριβώς επειδή μιλάει ο λαός, δε βλέπω το λόγο για τον οποίο οι εκλογές δεν πρέπει να διεξαχθούν σε κλίμα κοινωνικής γαλήνης. Ο λαός είναι το αφεντικό και κάθε αποτέλεσμα θα είναι σεβαστό. Αυτή είναι και η δύναμη της δημοκρατίας. Δε σημειώνω, δηλαδή, απλώς ότι θεωρώ την κοινωνική γαλήνη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία κάθε προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης. Υπογραμμίζω ότι είναι παράλογο κατά την προεκλογική περίοδο να μην υπάρξει κλίμα κοινωνικής ηρεμίας, δεδομένου ότι η πλειοψηφία θα εκφραστεί και θα αρθεί κάθε δυσαρμονία μεταξύ Βουλής και λαού.
Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι τα κόμματα δεν έχουν την υποχρέωση να τοποθετηθούν προεκλογικά καθαρά και με αλήθεια. Μπορεί να ειπωθούν πράγματα ενοχλητικά για τους πολιτικούς αντιπάλους, αλλά ο διαιτητής λαός θα αποφασίσει. Όσον αφορά αυτές καθαυτές τις επιλογές θεωρώ ότι χονδρικά έχουμε μπροστά μας τρεις δρόμους: Ο ένας δρόμος είναι αυτός που ζήσαμε τα τελευταία 2 χρόνια με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που είναι ο δρόμος για την καταστροφή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι μονόδρομος. Ο άλλος δρόμος είναι οι κήποι με τα τριαντάφυλλα που προτείνουν διάφορες λαϊκίστικες δυνάμεις, αριστερά και δεξιά. Είναι το «λεφτά υπάρχουν» στο τετράγωνο και στον κύβο. Υπάρχει και ο τρίτος δρόμος που είναι ο δρόμος της ευθύνης, ο δρόμος του ρεαλισμού που λέει ότι έχουμε μεν να ανέβουμε μία ανηφόρα, αλλά μπορούμε να την ανέβουμε με καλύτερο σχέδιο και αρκετά πιο γρήγορα. Και να θυμηθούμε σ’αυτή την προσπάθεια πως πρέπει να μπουν στην άκρη αντιλήψεις με βάση τις οποίες μπορεί περίπου να υπάρξουν επενδύσεις χωρίς επενδυτές, εργαζόμενοι χωρίς επιχειρηματίες, αποτελέσματα χωρίς δουλειά. Δεν μπορούμε να γίνουμε Ευρώπη χωρίς ευρωπαϊκές λογικές.
Η Νέα Δημοκρατία δεν αρνείται τα λάθη του παρελθόντος. Θεωρούμε, όμως, ότι η κατάσταση τα τελευταία δύο χρόνια επιδεινώθηκε σοβαρά. Και ότι οι πολιτικές της λαϊκίστικης αριστεράς και δεξιάς θα μας κάνουν να νοσταλγούμε τη σημερινή περίοδο. Αλλά είπαμε: ο λαός θα αποφασίσει και κάθε απόφαση είναι σεβαστή.