Το εκλογικό αποτέλεσμα που έδωσε άνετη νίκη στη Νέα Δημοκρατία, δε φαίνεται να αφήνει περιθώρια εφησυχασμού ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Και αυτό, για τον πολύ απλό λόγο ότι οι προκλήσεις που παρουσιάζονται την επόμενη ημέρα , είναι τέτοιες που κάνουν τον χρόνο να τρέχει εναντίον τους.
Οι άμεσες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης όπως διαμορφώνονται είναι οι εξής τρεις:
Πρώτον: Τα δύο πολύ μεγάλα εθνικά θέματα του Κυπριακού και των Ολυμπιακών Αγώνων έχουν μπει ήδη στην τελική ευθεία, δημιουργώντας μία πιεστική πραγματικότητα μη αφήνοντας στη νέα κυβέρνηση κανένα περιθώριο εφησυχασμού και αδράνειας. Το Κυπριακό μετά την συμφωνία της Νέας Υόρκης, πιέζει όλες τις πλευρές να αναζητήσουν λύση με καταληκτική ημερομηνία την 1η Μαΐου. Από την άλλη πλευρά, οι καθυστερήσεις στα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς οι ημερομηνίες παράδοσης τους πλησιάζουν, αποτελούν ένα μόνιμο πονοκέφαλο για τη χώρα. Για να επιτευχθεί ο στόχος της έγκαιρης παράδοσης των έργων θα πρέπει να μη χαθεί ούτε μία μέρα δουλειάς. Είναι προφανές ότι και για τα δύο αυτά εθνικά θέματα η εθνική συνεννόηση είναι περισσότερο από χρήσιμη. Το ΠΑΣΟΚ έχει υποσχεθεί συναινετική διάθεση και στα δύο εθνικά θέματα, αν και η πρόσφατη παραίτηση του Γενικού Γραμματέα των Ολυμπιακών Αγώνων (παρότι η κυβέρνηση του είχε ζητήσει να μείνει) έρχεται σε αντίθεση με αυτή την δέσμευση.
Δεύτερον: Στον οικονομικό τομέα η αβεβαιότητα που επικρατεί σχετικά με την πραγματική διάσταση των προβλημάτων , αλλά και ο χρόνος που τρέχει θέτουν εκ των πραγμάτων την κυβέρνηση σε συναγερμό. Τα κρυφά ελλείμματα και τα χρέη, τα προβλήματα που επιμελώς όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν κρυφτεί ”κάτω από το χαλί” δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά. Αυτό που προέχει είναι η δημοσιονομική απογραφή με πραγματική αποτύπωση του προβλήματος. Αλλά και η επίσπευση των διαδικασιών έτσι ώστε η χώρα μας να ”ανεβάσει ταχύτητα” στον τομέα της απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων από το Γ’ΚΠΣ (αφού ως γνωστόν είμαστε στην τελευταία θέση μεταξύ των κρατών-μελών με ποσοστό απορρόφησης 29%).
Η τρίτη άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη Δημόσια Διοίκηση. Ο δημόσιος τομέας αδυνατεί να προσφέρει στον πολίτη υπηρεσίες που να δικαιολογούν το κόστος του. Στηριζόμενη σε ότι καλό έχει γίνει και μακριά από ρεβανσιστικές διαθέσεις και ”κομματικές” νοοτροπίες του παρελθόντος, η νέα κυβέρνηση χωρίς να χάσει χρόνο θα πρέπει με μαεστρία και βήματα εκσυγχρονισμού, να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα, όχι απλά για να μετατρέψει το κράτος σε μοχλό ανάπτυξης και αρωγό του πολίτη, αλλά και για να κάνει πιο αποτελεσματικά τη δουλειά της. Διότι ως σήμερα η δημόσια διοίκηση ήταν μάλλον τροχοπέδη στις προσπάθειες που έκαναν διάφορες κυβερνήσεις για να παραχθεί έργο.
Ωστόσο, οι πολιτικές εξελίξεις και το νέο τοπίο που δημιουργούν θέτουν και την αντιπολίτευση ενώπιον προκλήσεων. Το ΠΑΣΟΚ στην αρχή της προεκλογικής περιόδου ευαγγελίστηκε το ”καινούργιο”. Υπό το βάρος της επερχόμενης ήττας και πιεζόμενος από τις ανάγκες των καιρών ο κ.Παπανδρέου υποσχέθηκε τομές και ρήξεις τόσο στο κόμμα όσο και στην κοινωνία. Ωστόσο ο πολιτικός λόγος του κ. Παπανδρέου παρέμεινε θολός, χωρίς σαφές περιεχόμενο και με πολλές αντιφάσεις-πιο χαρακτηριστική η όξυνση της τελευταίας προεκλογικής εβδομάδας. Η εξαγγελία λοιπόν, ”θα τα αλλάξουμε όλα” παρέμεινε ”ένα πουκάμισο αδειανό”. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να δώσει ουσία και πολιτικό νόημα στο ”νέο” που επαγγέλθηκε αποδεικνύοντας σε όλους ότι αυτή η ”γραμμή” ήταν περισσότερο αποτέλεσμα και επιταγή των αρνητικών για το κόμμα του δημοσκοπήσεων και λιγότερο επεξεργασμένη πολιτική. Από δω και πέρα το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να δώσει άμεσες απαντήσεις σε μία σειρά ερωτήματα: Τι ήταν θετικό και τι όχι από τη διακυβέρνηση Σημίτη, πώς θα συμβιώσουν οι απόψεις του παλιού ΠΑΣΟΚ -που πάντα υπάρχει- με το ”εκσυγχρονιστικό” και πώς αυτοί οι δύο πόλοι θα συνυπάρξουν με τους τέσσερις του ψηφοδελτίου Επικρατείας, πώς θα αντιπολιτευθεί τη Ν.Δ και κυρίως πώς θα διαμορφώσει μια πειστική εναλλακτική πλατφόρμα.
Ίσως εμείς της Ν.Δ δεν έχουμε να κερδίσουμε απ’ όλα αυτά. Θα κερδίσει όμως ο τόπος αν έχει μία ικανή κυβέρνηση που παράγει έργο και μία σοβαρή αντιπολίτευση που ασκεί υπεύθυνα το θεσμικό της ρόλο.
