Το θρίλερ της οικονομίας μας είναι σε εξέλιξη. Η χώρα μας φαίνεται να βαδίζει μέσα στο τούνελ της ύφεσης. Πολλά νοικοκυριά πιέζονται ασφυκτικά για να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Τα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αυξάνονται, σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο. Η ανεργία βρίσκεται στο μέγιστο σημείο από τη μεταπολίτευση και μετά και η λύση της μετανάστευσης φαντάζει αναπόφευκτη για πολλούς συμπολίτες μας. Οι προοπτικές παρουσιάζονται ιδιαίτερα δυσοίωνες και η κυβέρνηση δείχνει ανίκανη να αντιδράσει, ακόμη και μετά τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Συνόδου της 21ης Ιουλίου. Τα μέτρα, που διαρκώς ανακοινώνονται, αποδεικνύονται ασπιρίνες. Το πρόβλημα εντείνεται ολοένα και περισσότερο.
Στη φοροδιαφυγή, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από τις αρχές του έτους μέχρι τα τέλη Αυγούστου υπάρχουν πάνω από 358.000 φορολογικές υποθέσεις που λιμνάζουν στα συρτάρια των εφοριών. Ο αριθμός αυτός ισοδυναμεί με το 70% του συνόλου των φορολογικών υποθέσεων της χώρας. Στις αποκρατικοποιήσεις, η κυβέρνηση εξακολουθεί να βρίσκεται σε σύγχυση. Το 2010 ήταν η μόνη χρονιά, εδώ και πολλά χρόνια, που το Δημόσιο δεν είχε καθόλου έσοδα στον τομέα αυτό. Επιπλέον, η χαρακτηριστική καθυστέρηση της περαιτέρω πώλησης ποσοστού του ΟΤΕ που υλοποιήθηκε μόλις τον περασμένο Ιούνιο δεν είχε το όφελος που θα μπορούσε να έχει, αν γινόταν πέντε-έξι μήνες νωρίτερα. Ούτε λίγο, ούτε πολύ χάθηκαν για το δημόσιο 100 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά, και για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, οι στόχοι που τέθηκαν στις συμφωνίες, δε φαίνεται να επιτυγχάνονται. Το ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για χρόνια εναντίον της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αποδεικνύει ότι δεν μπόρεσε, εδώ και δύο χρόνια, να πείσει πρώτα απ’όλα τον ίδιο του τον εαυτό για την αναγκαιότητα των αποκρατικοποιήσεων.
Η αναποτελεσματικότητα στους παραπάνω τομείς συμπληρώνεται από την ανεπάρκεια της κυβέρνησης και στον τομέα της ανάπτυξης, καθώς φαίνεται να μην αξιοποιεί ικανοποιητικά, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίσταση, όλα τα επενδυτικά εργαλεία που έχει στη διάθεσή της. Στο πιο βασικό, στο ΕΣΠΑ, η χώρα μας, σε απορροφητικότητα, κατατάσσεται στην 20ή θέση ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ, ενώ το Σεπτέμβρη του 2009 βρισκόμασταν στην 5η. Τα προγράμματα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις καθυστέρησαν χαρακτηριστικά να υλοποιηθούν, μπερδεμένα στους διαδρόμους της γραφειοκρατίας. Στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, το σχετικό πρόγραμμα σέρνεται. Η ρευστότητα στις επιχειρήσεις έχει παγώσει και το υπουργείο Ανάπτυξης πανηγυρίζει για τα πενιχρά αποτελέσματα των προγραμμάτων του ΕΤΕΑΝ, οι επιδόσεις του οποίου είναι 50 φορές μικρότερες από του ΤΕΜΠΜΕ, που μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 εγγυήθηκε 54.000 δάνεια.
Στον τομέα των επενδύσεων, η κυβέρνηση, με την εν γένει στάση της και τις παλινωδίες της, ουσιαστικά «σκότωσε» την εμπιστοσύνη της αγοράς με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται ελάχιστο ενδιαφέρον για την αξιοποίηση των κινήτρων που η ίδια παρέχει. Η χώρα, έμεινε σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, για 15 ολόκληρους μήνες, χωρίς επενδυτικό νόμο. Αλλά και όταν καθυστερημένα απέκτησε, στο πρώτο εξάμηνο εφαρμογής του υποβλήθηκαν σχέδια που κάλυψαν λιγότερο από 200 εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι προβλέψεις έκαναν λόγο για χορηγήσεις, είτε με φοροαπαλλαγές είτε με επιδοτήσεις, συνολικού ύψους 2,5 δις ευρώ. Οι πρωτοβουλίες για το fast track και τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις, που και η ΝΔ στήριξε, δεν αρκούν. Χρειάζονται κι άλλες ουσιαστικές προϋποθέσεις, όπως: χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, σταθερό φορολογικό σύστημα, ειδικές ρυθμίσεις για γρηγορότερη απονομή της δικαιοσύνης σε περιπτώσεις νέων επενδύσεων και ισχυρό πλέγμα μέτρων για την ενίσχυση της διαφάνειας, που είναι κομβικής σημασίας για τους επενδυτές.
Φυσικό επακόλουθο, των ανακολουθιών και των παραλείψεων της κυβέρνησης, είναι η Ελλάδα να κατέχει τα πρωτεία της ύφεσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς το ΑΕΠ της συρρικνώνεται με ρυθμούς της τάξεως του 7%. Ενώ, οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, που έχουν ζητήσει τη συνδρομή του Μηχανισμού Στήριξης, φαίνεται να κάνουν δειλά – δειλά βήματα προόδου. Η Ιρλανδία έχει ελαφρά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και η Πορτογαλία αξιολογείται θετικά από την Κομισιόν για το πακέτο μέτρων που υλοποιεί. Τα περιθώρια στενεύουν και ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας. Για να υπερκαλυφθεί η μεγάλη απόσταση που πρέπει να διανύσουμε, όλο το πολιτικό σύστημα απαιτείται να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Με πρώτη την κυβέρνηση, που εκ των πραγμάτων δίνει τον τόνο και αφού διακηρύσσει ότι θέλει να συνεχίσει, πρέπει επιτέλους να κυβερνήσει. Οι καθυστερήσεις, τα λάθη και η απόσταση λόγων και έργων, πληρώνονται πανάκριβα από τους Έλληνες πολίτες.
Το θρίλερ της οικονομίας μας είναι σε εξέλιξη. Η χώρα μας φαίνεται να βαδίζει μέσα στο τούνελ της ύφεσης. Πολλά νοικοκυριά πιέζονται ασφυκτικά για να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Τα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αυξάνονται, σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο. Η ανεργία βρίσκεται στο μέγιστο σημείο από τη μεταπολίτευση και μετά και η λύση της μετανάστευσης φαντάζει αναπόφευκτη για πολλούς συμπολίτες μας. Οι προοπτικές παρουσιάζονται ιδιαίτερα δυσοίωνες και η κυβέρνηση δείχνει ανίκανη να αντιδράσει, ακόμη και μετά τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Συνόδου της 21ης Ιουλίου. Τα μέτρα, που διαρκώς ανακοινώνονται, αποδεικνύονται ασπιρίνες. Το πρόβλημα εντείνεται ολοένα και περισσότερο.
Στη φοροδιαφυγή, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από τις αρχές του έτους μέχρι τα τέλη Αυγούστου υπάρχουν πάνω από 358.000 φορολογικές υποθέσεις που λιμνάζουν στα συρτάρια των εφοριών. Ο αριθμός αυτός ισοδυναμεί με το 70% του συνόλου των φορολογικών υποθέσεων της χώρας. Στις αποκρατικοποιήσεις, η κυβέρνηση εξακολουθεί να βρίσκεται σε σύγχυση. Το 2010 ήταν η μόνη χρονιά, εδώ και πολλά χρόνια, που το Δημόσιο δεν είχε καθόλου έσοδα στον τομέα αυτό. Επιπλέον, η χαρακτηριστική καθυστέρηση της περαιτέρω πώλησης ποσοστού του ΟΤΕ που υλοποιήθηκε μόλις τον περασμένο Ιούνιο δεν είχε το όφελος που θα μπορούσε να έχει, αν γινόταν πέντε-έξι μήνες νωρίτερα. Ούτε λίγο, ούτε πολύ χάθηκαν για το δημόσιο 100 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά, και για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, οι στόχοι που τέθηκαν στις συμφωνίες, δε φαίνεται να επιτυγχάνονται. Το ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για χρόνια εναντίον της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αποδεικνύει ότι δεν μπόρεσε, εδώ και δύο χρόνια, να πείσει πρώτα απ’όλα τον ίδιο του τον εαυτό για την αναγκαιότητα των αποκρατικοποιήσεων.
Η αναποτελεσματικότητα στους παραπάνω τομείς συμπληρώνεται από την ανεπάρκεια της κυβέρνησης και στον τομέα της ανάπτυξης, καθώς φαίνεται να μην αξιοποιεί ικανοποιητικά, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίσταση, όλα τα επενδυτικά εργαλεία που έχει στη διάθεσή της. Στο πιο βασικό, στο ΕΣΠΑ, η χώρα μας, σε απορροφητικότητα, κατατάσσεται στην 20ή θέση ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ, ενώ το Σεπτέμβρη του 2009 βρισκόμασταν στην 5η. Τα προγράμματα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις καθυστέρησαν χαρακτηριστικά να υλοποιηθούν, μπερδεμένα στους διαδρόμους της γραφειοκρατίας. Στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, το σχετικό πρόγραμμα σέρνεται. Η ρευστότητα στις επιχειρήσεις έχει παγώσει και το υπουργείο Ανάπτυξης πανηγυρίζει για τα πενιχρά αποτελέσματα των προγραμμάτων του ΕΤΕΑΝ, οι επιδόσεις του οποίου είναι 50 φορές μικρότερες από του ΤΕΜΠΜΕ, που μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 εγγυήθηκε 54.000 δάνεια.
Στον τομέα των επενδύσεων, η κυβέρνηση, με την εν γένει στάση της και τις παλινωδίες της, ουσιαστικά «σκότωσε» την εμπιστοσύνη της αγοράς με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται ελάχιστο ενδιαφέρον για την αξιοποίηση των κινήτρων που η ίδια παρέχει. Η χώρα, έμεινε σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, για 15 ολόκληρους μήνες, χωρίς επενδυτικό νόμο. Αλλά και όταν καθυστερημένα απέκτησε, στο πρώτο εξάμηνο εφαρμογής του υποβλήθηκαν σχέδια που κάλυψαν λιγότερο από 200 εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι προβλέψεις έκαναν λόγο για χορηγήσεις, είτε με φοροαπαλλαγές είτε με επιδοτήσεις, συνολικού ύψους 2,5 δις ευρώ. Οι πρωτοβουλίες για το fast track και τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις, που και η ΝΔ στήριξε, δεν αρκούν. Χρειάζονται κι άλλες ουσιαστικές προϋποθέσεις, όπως: χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, σταθερό φορολογικό σύστημα, ειδικές ρυθμίσεις για γρηγορότερη απονομή της δικαιοσύνης σε περιπτώσεις νέων επενδύσεων και ισχυρό πλέγμα μέτρων για την ενίσχυση της διαφάνειας, που είναι κομβικής σημασίας για τους επενδυτές.
Φυσικό επακόλουθο, των ανακολουθιών και των παραλείψεων της κυβέρνησης, είναι η Ελλάδα να κατέχει τα πρωτεία της ύφεσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς το ΑΕΠ της συρρικνώνεται με ρυθμούς της τάξεως του 7%. Ενώ, οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, που έχουν ζητήσει τη συνδρομή του Μηχανισμού Στήριξης, φαίνεται να κάνουν δειλά – δειλά βήματα προόδου. Η Ιρλανδία έχει ελαφρά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και η Πορτογαλία αξιολογείται θετικά από την Κομισιόν για το πακέτο μέτρων που υλοποιεί. Τα περιθώρια στενεύουν και ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας. Για να υπερκαλυφθεί η μεγάλη απόσταση που πρέπει να διανύσουμε, όλο το πολιτικό σύστημα απαιτείται να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Με πρώτη την κυβέρνηση, που εκ των πραγμάτων δίνει τον τόνο και αφού διακηρύσσει ότι θέλει να συνεχίσει, πρέπει επιτέλους να κυβερνήσει. Οι καθυστερήσεις, τα λάθη και η απόσταση λόγων και έργων, πληρώνονται πανάκριβα από τους Έλληνες πολίτες.
